arrengar

Occitan

Etimologia

De reng.

Prononciacion

lengadocian, gascon /arenˈga/, /arenˈga/

escotar « arrengar »

provençau /aʀẽⁿˈga/, /aʀẽⁿˈga/

Sillabas

a|rren|gar

Vèrb

arrengar

1. Dispausar quicòm en reng seguent un òrdre.
2. Tornar mettre en òrdre, tornar plaçar del biais que cal.
3. Dispausar, organizar, transformar, adaptar per aténer un objectiu.
4. (figurat) Provesir d'aise.

s'arrengar

1. Evoluir dins un sens favorable.
2. Se'n tirar amb biais.
3. Prene son partit de quicòm.
4. Reglar amb una conciliacion, s'acordar.
5. Se pimpar

Parents

• arrengament / arrengadís
• arrengaire
• arrengat
• arrengatge
• arrenguierar
  • arrenguierada
  • arrenguieratge

Sinonims

• adobar
• agençar
• asegar
• dispausar
• engenhar
• estruçar
• ordenar / ordonar
• organizar
• rengar

Traduccions

alemand: arrangieren (de), einrichten (de), ordnen (de), anordnen (de) anglés: arrange (en), cope (en) basc: catalan: arranjar (ca), arreglar (ca), ordenar (ca), adobar (ca)

espanhòl: arreglar (es) francés: arranger (fr), ranger (fr), réparer (fr) italian: arrangiare (it) portugués: arranjar (pt), arrumar (pt), dispor (pt), ordenar (pt), preparar (pt)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	arrengar
Gerondiu	arrengant
Participi passat
	singular			plural
masculin	arrengat			arrengats
femenin	arrengada			arrengadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	arrengui arrengue	arrengas	arrenga	arrengam	arrengatz	arrengan
Imperfach	arrengavi	arrengavas	arrengava	arrengàvem	arrengàvetz	arrengavan
Preterit	arrenguèri	arrenguères	arrenguèt	arrenguèrem	arrenguèretz	arrenguèron
Futur	arrengarai	arrengaràs	arrengarà	arrengarem	arrengaretz	arrengaràn
Condicional	arrengariái	arrengariás	arrengariá	arrengariam	arrengariatz	arrengarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	arrengue	arrengues	arrengue	arrenguem	arrenguetz	arrenguen
Imperfach	arrenguèssi	arrenguèsses	arrenguès arrenguèsse	arrenguèssem	arrenguèssetz	arrenguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	arrenga !	—	arrenguem !	arrengatz !	—
Negatiu	—	arrengues pas !	—	arrenguem pas !	arrenguetz pas !	—
Nòtas