Nowoczerkask
Nowoczerkask (ros.) Новочеркасск – miasto w południowej Rosji, w obwodzie rostowskim, nad Aksajem (dopływ Donu). Około 180,8 tys. mieszkańców (2005).
Sobór Wniebowstąpienia nocą | |||||
| |||||
Dewiza: brak | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Burmistrz |
Anatolij Wołkow | ||||
Powierzchnia |
100 km² | ||||
Populacja (2005) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+7 86352 | ||||
Kod pocztowy |
3464xx | ||||
Tablice rejestracyjne |
61, 161 | ||||
Położenie na mapie obwodu rostowskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Rosji Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:city} | |||||
Strona internetowa |
Miasto zostało założone w roku 1805 jako centrum administracyjne obwodu kozaków dońskich.
W 1917 roku w miejscowości urodził się Witold Łokuciewski – pułkownik pilot Wojska Polskiego, as myśliwski, a w 1918 Władysław Węgorek - polski entomolog, dyrektor Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu, profesor i rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu.
Podczas wojny domowej w Rosji Nowoczerkask był bazą kontrrewolucji w rejonie Donu. Ostatecznie Armia Czerwona wyparła z miasta "białych" 7 stycznia 1920. Podczas II wojny światowej miasto okupowane było przez wojska niemieckie od 24 lipca 1942 do 13 lutego 1943.
2 czerwca 1962 w miejscowych Zakładach Budowy Lokomotyw Elektrycznych (NEWZ) miał miejsce protest pracowników, związany z podwyżką cen żywności, który został krwawo stłumiony przez władze z użyciem armii[1][2].
Oświata
- Południowo-Rosyjski Państwowy Techniczny Uniwersytet (były Nowoczerkaski Instytut Politechniczny)
- W Nowoczerkasku od 1991 mieści się Nowoczerkaska Suworowska Szkoła Wojskowa MSW Rosji.
Miasta partnerskie
- ↑ Taubman, William (2003), Khrushchev: The Man and His Era, s.519–523. W.W. Norton & Co., ISBN 978-0-393-32484-6
- ↑ Jacek Hugo-Bader: W rajskiej dolinie wśród zielska. 2010. ISBN 978-83-7536-117-9.