Andrzej Przeworski
Andrzej Przeworski (ur. 11 lutego 1900 w Krakowie, zm. 24 listopada 1952 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy, inżynier chemik[1], porucznik artylerii rezerwy Wojska Polskiego, piłkarz (bramkarz), sędzia i trener piłkarski oraz działacz sportowy; reprezentant Polski (1A) i selekcjoner polskiej reprezentacji; prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej od 19 lutego 1949 aż do jego samorozwiązania 4 lutego 1951.
| Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1900 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1952 | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||
 
| |||||||||||||||||
Życiorys
edytujBył synem Jana (1869–1931), adwokata, i Salomei z Eigerów[1]. W latach 30. XX w. mieszkał w Warszawie w Alejach Ujazdowskiech[1].
21 sierpnia jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w pociągu pancernym nr 16 „Mściciel” został mianowany z dniem 1 sierpnia 1919 podporucznikiem w artylerii[2].
W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Medal Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[4][1][5]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu rozwoju sportu”[6]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 88 z 12 września 1919, poz. 3130.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 275, 837.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.