Bogusław Nadolski

Bogusław Nadolski
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1933 ; Skrzeszowice
Data i miejsce śmierci	20 października 2018 ; Poznań
	profesor nauk teologicznych
	Specjalność: liturgika
Alma Mater	KUL
Doktorat	1966 ; KUL
Habilitacja	1980 ; ATK
Profesura	1989
	profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
	Odznaczenia

Bogusław Nadolski (ur. 18 sierpnia 1933 w Skrzeszowicach, zm. 20 października 2018 w Poznaniu^[1]) – polski ksiądz rzymskokatolicki, chrystusowiec, profesor nauk teologicznych, specjalista w zakresie liturgiki.

Groby księży Bogusława Nadolskiego i Edwarda Szymanka na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu

Życiorys

Mając 16 lat wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Ziębicach. W 1950 uzyskał maturę i złożył pierwszą profesję zakonną. Następnie studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu (1951-1957). W 1954 złożył śluby wieczyste, 6 kwietnia 1957 otrzymał z rąk bp. Franciszka Jedwabskiego święcenia kapłańskie. W latach 1957–1963 był wikariuszem i katechetą w Goleniowie i w Szczecinie. W 1963 rozpoczął studia na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1965 uzyskał na tej uczelni magisterium i licencjat, a w 1966 stopień naukowy doktora na podstawie pracy pt. Podstawy filozoficzne wychowania chrześcijańskiego w poglądach Jacques’a Maritaina. Studium pedagogiczno-pastoralne. W 1966 został wykładowcą liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu. W latach 1969–1977 był rektorem tej uczelni. Wykładał liturgikę w Wyższym Seminarium Duchownym księży salezjanów w Lądzie (1968-1969)^[2].

W 1980 uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie UKSW) stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie liturgiki na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Urzeczywistnianie się Kościoła w liturgii w świetle dokumentów Vaticanum II. Został wykładowcą na Wydziale Teologicznym ATK, pełnił tam m.in. funkcję kierownika Katedry Teologii Liturgii^[2]. W 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk teologicznych. Był także wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie (Sekcja św. Jana Chrzciciela)^[3] i w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej^[2].

Pod jego kierunkiem powstało ponad 160 prac magisterskich i 15 prac doktorskich^[2].

Autor wielu publikacji, wydawanych także w Wydawnictwie SALWATOR z zakresu liturgiki, czterotomowego podręcznika pt. Liturgika (Poznań 1989–1992) oraz monumentalnego Leksykonu liturgii (2006).

W 2000 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Laureat Nagrody im. Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL za rok (2010), za całokształt dorobku naukowego w duchu humanizmu chrześcijańskiego.

Zmarł 20 października 2018 w Poznaniu. Został pochowany 26 października 2018 na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu^[2] w kwaterze Towarzystwa (pole 18).

Członkostwo w gremiach naukowych i podobnych

Arbeitsgemeinschaft Katholischer Liturgikdozenten (od 1974)
Societas Liturgica. An international Ecumenical Society for Liturgical Research and Renewal (od 1975)
Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (od 1982)
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk (od 1983)
Sekcja Wykładowców Liturgiki w Polsce (przewodniczący 1981-1986)
Komisja Episkopatu ds. Seminariów Duchownych (1979-1987)
Komisja Episkopatu ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego (1990-1995)
Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (konsultor, od 1996 roku)^[2]

Publikacje

Odpowiedzi na 101 pytań o Mszę świętą, wyd. WAM, Kraków 2005.
Ambona. Historia, znaczenie, symbolika, wyd. PETRUS, Kraków 2008.
Św. Paweł Wielki Apostoł, wyd. PETRUS, Kraków 2008.
Gesty w Eucharystii, wyd. SALWATOR, Kraków 2009.
Misterium chrześcijańskiego ołtarza, wyd. SALWATOR, Kraków 2009.
Leksykon symboli liturgicznych, wyd. SALWATOR, Kraków 2010.
Co zrobić, by rodzina była krainą miłości?, wyd. PETRUS, Kraków 2010.
Niedziela. Historia, znaczenie, symbolika, wyd. PETRUS, Kraków 2010.
Kompleta, czyli liturgiczna modlitwa na zakończenie dnia, wyd. PETRUS, Kraków 2011.
Eucharystia komunią z Chrystusem i między nami, wyd. SALWATOR, Kraków 2012
Miejsce kapłana w sprawowaniu Eucharystii, wyd. SALWATOR, Kraków 2012
Otwórzmy serca i drzwi pielgrzymom, seria „Światowe Dni Młodzieży”, (współautorstwo: Robert Nęcek), wyd. PETRUS, Kraków 2015.
Modlitwy na spotkanie z papieżem, seria „Światowe Dni Młodzieży”, wyd. PETRUS, Kraków 2015.
Chrystus pośród was – nasza nadzieja chwały, wyd. SALWATOR, Kraków 2015
Na Anioł Pański biją dzwony, wyd. PETRUS, Kraków 2016
Gwiazda Morza, wyd. PETRUS, Kraków 2016
Idźcie i głoście..., wyd. PETRUS, Kraków 2016

Bibliografia

Grzegorz Polak, Kto jest kim w Kościele katolickim?, Katolicka Agencja Informacyjna, Warszawa 1996

Przypisy

↑ Zmarł wybitny liturgista ks. prof. Bogusław Nadolski. archwwa.pl, 20 października 2018. [dostęp 2018-10-21].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pogrzeb śp. ks. Bogusława Nadolskiego - byłego przełożonego generalnego Towarzystwa Chrystusowego. tchr.org, 20 października 2018. [dostęp 2018-10-26].
↑ Prof. Bogusław Nadolski TChr, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-10-23] .
↑ M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644.

[1] Zmarł wybitny liturgista ks. prof. Bogusław Nadolski. archwwa.pl, 20 października 2018. [dostęp 2018-10-21].

[TC-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pogrzeb śp. ks. Bogusława Nadolskiego - byłego przełożonego generalnego Towarzystwa Chrystusowego. tchr.org, 20 października 2018. [dostęp 2018-10-26].

[NP-3] Prof. Bogusław Nadolski TChr, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-10-23] .

[4] M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644.

[1]

[2]

[3]

[4]