Granica funkcji – wartość, do której obrazy danej funkcji zbliżają się nieograniczenie dla argumentów dostatecznie bliskich wybranemu punktowi. Funkcjonują dwie równoważne definicje podane przez Augustina Louisa Cauchy’ego oraz Heinricha Eduarda Heinego .
n
{\displaystyle n}
n
sin
(
1
/
n
)
{\displaystyle n\sin(1/n)}
1
0,841471
2
0,958851
...
10
0,998334
...
100
0,999983
Pojęcie to znane było intuicyjnie już w starożytności . Stosowano je wówczas do obliczania pól figur geometrycznych za pomocą tzw. metody wyczerpywania , która polegała na wpisywaniu w daną figurę geometryczną ciągu figur o znanych polach (pomysł wykorzystywany jest do dzisiaj w nieco zmodyfikowanej formie jako całka oznaczona , np. Lebesgue’a ). Łaciński termin oznaczający granicę, „limes” , pojawił się w XVII wieku w pracach Newtona oraz Leibniza w związku z próbami uściślenia tego pojęcia oraz użycia go w ich wersjach rachunku różniczkowego i całkowego [1] . Oboje tłumaczyli istnienie granic w różny sposób, Newton porównywał je do ciągłego ruchu, że w każdym konkretnym punkcje czasu istnieje jakiś prędkość. Leibniz natomiast tłumaczył granicę na przykładzie krzywych eliptycznych , gdzie parabola dąży do elipsy i może być nieskończenie blisko elipsy, ale nie być jeszcze elipsą[2] .
Współczesna definicja granicy funkcji powstała w XIX wieku wraz z rozwojem analizy matematycznej . Pierwszą ścisłą definicję granicy funkcji, sformułowaną za pomocą pojęć arytmetycznych, podał Cauchy , a współczesne brzmienie nadał jej Weierstrass [3] .
Funkcja
f
:
A
→
R
{\displaystyle f\colon A\to \mathbb {R} }
określona na zbiorze
A
⊆
R
{\displaystyle A\subseteq \mathbb {R} }
ma w punkcie skupienia
x
0
{\displaystyle x_{0}}
tego zbioru granicę równą
g
,
{\displaystyle g,}
jeżeli spełniony jest jeden z równoważnych warunków
1. definicja Heinego:
dla każdego ciągu
(
x
n
)
{\displaystyle (x_{n})}
takiego, że dla dowolnego
n
∈
N
,
x
n
∈
A
,
x
n
≠
x
0
{\displaystyle n\in \mathbb {N} ,x_{n}\in A,\ x_{n}\neq x_{0}}
oraz
x
n
{\displaystyle x_{n}}
dąży do
x
0
,
{\displaystyle x_{0},}
ciąg wartości funkcji
(
f
(
x
n
)
)
{\displaystyle (f(x_{n}))}
dąży do
g
{\displaystyle g}
gdy
n
→
∞
{\displaystyle n\to \infty }
[3] ;
2. definicja Cauchy’ego:
∀
ε
>
0
∃
δ
>
0
∀
x
∈
A
(
0
<
|
x
−
x
0
|
<
δ
⟹
|
f
(
x
)
−
g
|
<
ε
)
,
{\displaystyle \forall _{\varepsilon >0}\;\exists _{\delta >0}\;\forall _{x\in A}\;(0<|x-x_{0}|<\delta \implies |f(x)-g|<\varepsilon ),}
co czytamy następująco: dla każdej liczby
ε
>
0
{\displaystyle \varepsilon >0}
istnieje liczba
δ
>
0
{\displaystyle \delta >0}
taka, że dla każdego
x
∈
A
{\displaystyle x\in A}
z nierówności
0
<
|
x
−
x
0
|
<
δ
{\displaystyle 0<|x-x_{0}|<\delta }
wynika nierówność
|
f
(
x
)
−
g
|
<
ε
.
{\displaystyle |f(x)-g|<\varepsilon .}
3. definicja przez ciągłość[4] :
g
{\displaystyle g}
jest taką wartością, którą należy nadać funkcji
f
{\displaystyle f}
w punkcie
x
0
{\displaystyle x_{0}}
by była w tym punkcie ciągła:
h
(
x
)
=
{
f
(
x
)
dla
x
≠
x
0
g
dla
x
=
x
0
{\displaystyle h(x)=\left\{{f(x){\text{ dla }}x\neq x_{0} \atop g{\text{ dla }}x=x_{0}}\right.}
jest ciągła w
x
0
.
{\displaystyle x_{0}.}
(Ta definicja stosuje się do wszystkich funkcji, nie tylko liczbowo-liczbowych.) Aby móc stosować tę definicję gdy
x
0
{\displaystyle x_{0}}
lub
g
{\displaystyle g}
są równe
+
∞
{\displaystyle +\infty }
lub
−
∞
{\displaystyle -\infty }
wystarczy rozważać rozszerzony zbiór liczb rzeczywistych z odpowiednimi otoczeniami
+
∞
{\displaystyle +\infty }
i
−
∞
.
{\displaystyle -\infty .}
Warunek
0
<
|
x
−
x
0
|
{\displaystyle 0<|x-x_{0}|}
w definicji Cauchy’ego oznacza, że nie wymagamy
|
f
(
x
0
)
−
g
|
<
ε
.
{\displaystyle |f(x_{0})-g|<\varepsilon .}
W definicji przez ciągłość nie musimy wykluczać tego wymagania dla funkcji
h
,
{\displaystyle h,}
bo sprowadza się ono do warunku
|
g
−
g
|
<
ε
,
{\displaystyle |g-g|<\varepsilon ,}
który jest oczywiście spełniony, bo
ε
>
0.
{\displaystyle \varepsilon >0.}
Jeżeli istnieje granica funkcji
f
{\displaystyle f}
w punkcie
x
0
{\displaystyle x_{0}}
i jest równa
g
,
{\displaystyle g,}
to piszemy
f
(
x
)
→
g
{\displaystyle f(x)\to g}
(
x
→
x
0
)
{\displaystyle (x\to x_{0})}
i czytamy „
f
(
x
)
{\displaystyle f(x)}
dąży do
g
,
{\displaystyle g,}
gdy
x
{\displaystyle x}
dąży do
x
0
{\displaystyle x_{0}}
”[4]
lub równoważnie
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
g
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}f(x)=g,}
co czytamy: „limes
f
(
x
)
{\displaystyle f(x)}
przy
x
{\displaystyle x}
dążącym do
x
0
{\displaystyle x_{0}}
równa się
g
{\displaystyle g}
”.
x
→
x
0
+
≠
x
→
x
0
−
.
{\displaystyle x\to x_{0}^{+}\neq x\to x_{0}^{-}.}
Dlatego granica jako
x
→
x
0
{\displaystyle x\to x_{0}}
nie istnieje.
Nie istnieje granica
lim
x
→
0
1
x
{\displaystyle \lim _{x\to 0}~{\frac {1}{x}}}
(żadna liczba, nawet 0, nie spełnia defnicji granicy). Natomiast istnieją obie granice jednostronne :
lim
x
→
0
+
1
x
=
+
∞
{\displaystyle \lim _{x\to 0^{+}}~{\frac {1}{x}}=+\infty }
lim
x
→
0
−
1
x
=
−
∞
{\displaystyle \lim _{x\to 0^{-}}~{\frac {1}{x}}=-\infty }
Nie istnieje granica
lim
x
→
0
sin
1
x
{\displaystyle \lim _{x\to 0}~\sin {\frac {1}{x}}}
(żadna liczba, nawet 0, nie spełnia definicji granicy). Nie istnieją też granice jednostronne .
Istnieje granica
lim
x
→
∞
1
x
{\displaystyle \lim _{x\to \infty }~{\frac {1}{x}}}
i jest równa 0.
Istnieje granica
lim
x
→
0
x
⋅
sin
1
x
{\displaystyle \lim _{x\to 0}~x\cdot \sin {\frac {1}{x}}}
i jest równa 0.
Granica jednostronna jest wspólną nazwą dla granicy lewostronnej i prawostronnej . Wyżej rozważaną granicę nazywa się czasami (w opozycji do ukazanej w tej sekcji) obustronną . Jeżeli granice lewo- i prawostronna istnieją i są sobie równe, to są one granicą obustronną; twierdzenie odwrotne też jest prawdziwe: jeżeli istnieje granica obustronna to obie granice jednostronne istnieją i są jej równe (o ile punkt, w którym obliczamy granice jest odpowiednio lewostronnym lub prawostronnym punktem skupienia dziedziny funkcji).
Liczba
g
{\displaystyle g}
jest granicą lewostronną (odpowiednio: prawostronną ) funkcji
f
{\displaystyle f}
w lewostronnym (odpowiednio: prawostronnym) punkcie skupienia
x
0
{\displaystyle x_{0}}
dziedziny, co zapisuje się
f
(
x
)
→
g
{\displaystyle f(x)\to g}
przy
x
→
x
0
−
{\displaystyle x\to x_{0}^{-}}
(odpowiednio:
f
(
x
)
→
g
{\displaystyle f(x)\to g}
przy
x
→
x
0
+
{\displaystyle x\to x_{0}^{+}}
)
lub
lim
x
→
x
0
−
f
(
x
)
=
g
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}^{-}}~f(x)=g}
(odpowiednio:
lim
x
→
x
0
+
f
(
x
)
=
g
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}^{+}}~f(x)=g}
),
gdy spełnione są warunki określone w jakiejkolwiek z następujących dwu równoważnych definicji:
definicja Heinego
dla każdego ciągu
(
x
n
)
{\displaystyle (x_{n})}
takiego, że dla dowolnego
n
∈
N
x
n
∈
A
,
x
n
<
x
0
{\displaystyle n\in \mathbb {N} \ x_{n}\in A,\ x_{n}<x_{0}}
(odpowiednio:
x
n
>
x
0
{\displaystyle x_{n}>x_{0}}
) oraz
lim
n
→
∞
x
n
=
x
0
,
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }~x_{n}=x_{0},}
ciąg wartości funkcji
(
f
(
x
n
)
)
{\displaystyle (f(x_{n}))}
dąży do
g
{\displaystyle g}
przy
n
→
∞
;
{\displaystyle n\to \infty ;}
definicja Cauchy’ego
∀
ε
>
0
∃
δ
>
0
∀
x
∈
A
(
x
0
−
δ
<
x
<
x
0
⟹
|
f
(
x
)
−
g
|
<
ε
)
{\displaystyle \forall _{\varepsilon >0}\;\exists _{\delta >0}\;\forall _{x\in A}\;(x_{0}-\delta <x<x_{0}\implies |f(x)-g|<\varepsilon )}
(odpowiednio:
∀
ε
>
0
∃
δ
>
0
∀
x
∈
A
(
x
0
<
x
<
x
0
+
δ
⟹
|
f
(
x
)
−
g
|
<
ε
)
{\displaystyle \forall _{\varepsilon >0}\;\exists _{\delta >0}\;\forall _{x\in A}\;(x_{0}<x<x_{0}+\delta \implies |f(x)-g|<\varepsilon )}
).
Funkcja
f
{\displaystyle f}
ma w punkcie
x
0
{\displaystyle x_{0}}
granicę niewłaściwą
+
∞
,
{\displaystyle +\infty ,}
co zapisuje się
f
(
x
)
→
+
∞
{\displaystyle f(x)\to +\infty }
przy
x
→
x
0
{\displaystyle x\to x_{0}}
lub
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
+
∞
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=+\infty ,}
gdy spełnione są warunki, określone w jakiejkolwiek z następujących dwu równoważnych definicji:
definicja Heinego
dla każdego ciągu
(
x
n
)
{\displaystyle (x_{n})}
takiego, że
x
n
∈
A
,
x
n
≠
x
0
{\displaystyle x_{n}\in A,x_{n}\neq x_{0}}
oraz
lim
n
→
∞
x
n
=
x
0
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }~x_{n}=x_{0}}
ciąg wartości funkcji
(
f
(
x
n
)
)
{\displaystyle (f(x_{n}))}
dąży do
+
∞
{\displaystyle +\infty }
przy
n
→
+
∞
;
{\displaystyle n\to +\infty ;}
definicja Cauchy’ego
∀
M
>
0
∃
δ
>
0
∀
x
∈
A
(
0
<
|
x
−
x
0
|
<
δ
⟹
f
(
x
)
>
M
)
.
{\displaystyle \forall _{M>0}\;\exists _{\delta >0}\;\forall _{x\in A}\;(0<|x-x_{0}|<\delta \implies f(x)>M).}
Analogicznie definiuje się i oznacza się granicę niewłaściwą
−
∞
:
{\displaystyle -\infty {:}}
trzeba tylko wszędzie zamienić
+
∞
{\displaystyle +\infty }
na
−
∞
,
{\displaystyle -\infty ,}
a definicję Cauchy’ego zapisać tak:
∀
M
>
0
∃
δ
>
0
∀
x
∈
A
(
0
<
|
x
−
x
0
|
<
δ
⟹
f
(
x
)
<
−
M
)
.
{\displaystyle \forall _{M>0}\;\exists _{\delta >0}\;\forall _{x\in A}\;(0<|x-x_{0}|<\delta \implies f(x)<-M).}
Analogicznie określa się niewłaściwe granice lewo- i prawostronną: trzeba w sposób naturalny skombinować informację z tej i poprzedniej podsekcji.
Granica w nieskończoności
edytuj
Granica tej funkcji w nieskończoności istnieje
Funkcja
f
{\displaystyle f}
określona dla wszystkich
x
>
a
{\displaystyle x>a}
(odpowiednio:
x
<
a
{\displaystyle x<a}
) ma granicę
g
{\displaystyle g}
w plus (odpowiednio: minus ) nieskończoności , co zapisuje się
f
(
x
)
→
g
{\displaystyle f(x)\to g}
przy
x
→
+
∞
{\displaystyle x\to +\infty }
(odpowiednio:
x
→
−
∞
{\displaystyle x\to -\infty }
)
lub
lim
x
→
+
∞
f
(
x
)
=
g
{\displaystyle \lim _{x\to +\infty }~f(x)=g}
(odpowiednio:
lim
x
→
−
∞
f
(
x
)
=
g
{\displaystyle \lim _{x\to -\infty }~f(x)=g}
),
gdy spełnione są warunki, określone w jakiejkolwiek z następujących dwóch równoważnych definicji:
definicja Heinego
dla każdego ciągu
(
x
n
)
{\displaystyle (x_{n})}
takiego, że dla każdego
n
∈
N
x
n
>
a
{\displaystyle n\in \mathbb {N} \ x_{n}>a}
oraz
x
n
→
+
∞
{\displaystyle x_{n}\to +\infty }
(odpowiednio: dla każdego
n
∈
N
x
n
<
a
{\displaystyle n\in \mathbb {N} \ x_{n}<a}
oraz
x
n
→
−
∞
{\displaystyle x_{n}\to -\infty }
), ciąg wartości funkcji
f
(
x
n
)
{\displaystyle f(x_{n})}
dąży do
g
{\displaystyle g}
przy
n
→
∞
;
{\displaystyle n\to \infty ;}
definicja Cauchy’ego
Asymptota pozioma
y
=
4
{\displaystyle y=4}
∀
ε
>
0
∃
α
∈
R
∀
x
>
α
|
f
(
x
)
−
g
|
<
ε
{\displaystyle \forall _{\varepsilon >0}\;\exists _{\alpha \in \mathbb {R} }\;\forall _{x>\alpha }\;|f(x)-g|<\varepsilon }
(odpowiednio
∀
ε
>
0
∃
α
∈
R
∀
x
<
α
|
f
(
x
)
−
g
|
<
ε
{\displaystyle \forall _{\varepsilon >0}\;\exists _{\alpha \in \mathbb {R} }\;\forall _{x<\alpha }\;|f(x)-g|<\varepsilon }
).
Granica niewłaściwa w nieskończoności
edytuj
Funkcja
f
{\displaystyle f}
określona na przedziale
(
a
,
+
∞
)
{\displaystyle (a,+\infty )}
ma w nieskończoności granicę niewłaściwą
+
∞
,
{\displaystyle +\infty ,}
co zapisuje się
f
(
x
)
→
+
∞
{\displaystyle f(x)\to +\infty }
przy
x
→
+
∞
{\displaystyle x\to +\infty }
lub
lim
x
→
+
∞
f
(
x
)
=
+
∞
,
{\displaystyle \lim _{x\to +\infty }~f(x)=+\infty ,}
gdy spełnione są warunki określone w jakiejkolwiek z następujących dwóch równoważnych definicji:
definicja Heinego
dla każdego ciągu
(
x
n
)
{\displaystyle (x_{n})}
takiego, że dla każdego
n
∈
N
x
n
>
a
{\displaystyle n\in \mathbb {N} \ x_{n}>a}
oraz
x
n
→
+
∞
,
{\displaystyle x_{n}\to +\infty ,}
ciąg wartości funkcji
f
(
x
n
)
{\displaystyle f(x_{n})}
dąży do
+
∞
{\displaystyle +\infty }
przy
n
→
∞
;
{\displaystyle n\to \infty ;}
definicja Cauchy’ego
∀
M
>
0
∃
α
∈
R
∀
x
>
α
f
(
x
)
>
M
.
{\displaystyle \forall _{M>0}\;\exists _{\alpha \in \mathbb {R} }\;\forall _{x>\alpha }\;f(x)>M.}
Analogicznie definiuje się:
granicę niewłaściwą
−
∞
{\displaystyle -\infty }
funkcji w
+
∞
,
{\displaystyle +\infty ,}
granicę niewłaściwą
+
∞
{\displaystyle +\infty }
funkcji w
−
∞
,
{\displaystyle -\infty ,}
granicę niewłaściwą
−
∞
{\displaystyle -\infty }
funkcji w
−
∞
.
{\displaystyle -\infty .}
Jeśli funkcje
f
{\displaystyle f}
i
g
,
{\displaystyle g,}
określone na zbiorze
A
⊆
R
,
{\displaystyle A\subseteq \mathbb {R} ,}
mają granice właściwe
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
a
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=a}
i
lim
x
→
x
0
g
(
x
)
=
b
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~g(x)=b,}
to:
lim
x
→
x
0
(
f
(
x
)
±
g
(
x
)
)
=
a
±
b
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~(f(x)\pm g(x))=a\pm b,}
lim
x
→
x
0
(
f
(
x
)
⋅
g
(
x
)
)
=
a
⋅
b
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~(f(x)\cdot g(x))=a\cdot b,}
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
g
(
x
)
=
a
b
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~{\tfrac {f(x)}{g(x)}}={\tfrac {a}{b}},}
gdy
g
(
x
)
≠
0
{\displaystyle g(x)\neq 0}
oraz
b
≠
0.
{\displaystyle b\neq 0.}
Uwaga: twierdzenie to jest prawdziwe również dla granic w nieskończoności.
Należy pamiętać, że twierdzenie odwrotne nie jest prawdziwe, np. to, że
lim
x
→
∞
sin
x
x
=
0
,
{\displaystyle \lim _{x\to \infty }~{\tfrac {\sin x}{x}}=0,}
nie oznacza, że istnieją granice
lim
x
→
∞
sin
x
{\displaystyle \lim _{x\to \infty }~\sin x}
czy
lim
x
→
∞
1
x
.
{\displaystyle \lim _{x\to \infty }~{\tfrac {1}{x}}.}
W podanym przykładzie granica
lim
x
→
∞
sin
x
{\displaystyle \lim _{x\to \infty }~\sin x}
nie istnieje, natomiast
lim
x
→
∞
1
x
=
0.
{\displaystyle \lim _{x\to \infty }~{\tfrac {1}{x}}=0.}
Twierdzenie o granicy funkcji złożonej .
Jeśli funkcja
f
:
A
→
R
{\displaystyle f\colon A\to \mathbb {R} }
ma w punkcie
x
0
{\displaystyle x_{0}}
granicę
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
y
0
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=y_{0},}
funkcja
g
:
B
→
R
{\displaystyle g\colon B\to \mathbb {R} }
ma w punkcie
y
0
{\displaystyle y_{0}}
granicę
lim
y
→
y
0
g
(
y
)
=
z
0
,
{\displaystyle \lim _{y\to y_{0}}~g(y)=z_{0},}
przy czym
x
0
{\displaystyle x_{0}}
i
y
0
{\displaystyle y_{0}}
są odpowiednio punktami skupienia zbiorów
A
∩
f
−
1
(
B
)
{\displaystyle A\cap f^{-1}(B)}
oraz
B
,
{\displaystyle B,}
przy czym
f
(
x
)
≠
y
0
{\displaystyle f(x)\neq y_{0}}
dla każdego
x
{\displaystyle x}
z pewnego sąsiedztwa punktu
x
0
,
{\displaystyle x_{0},}
to
lim
x
→
x
0
(
g
∘
f
)
(
x
)
=
lim
y
→
y
0
g
(
y
)
=
z
0
.
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~(g\circ f)(x)=\lim _{y\to y_{0}}~g(y)=z_{0}.}
Wymienione niżej własności są prawdziwe także w przypadku granic jednostronnych i w nieskończoności:
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
±
∞
⟹
lim
x
→
x
0
1
f
(
x
)
=
0
,
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=\pm \infty \implies \lim _{x\to x_{0}}~{\tfrac {1}{f(x)}}=0,}
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
0
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=0}
oraz
f
(
x
)
>
0
(
f
(
x
)
<
0
)
{\displaystyle f(x)>0\;{\big (}f(x)<0{\big )}}
w pewnym sąsiedztwie
x
0
⟹
lim
x
→
x
0
1
f
(
x
)
=
±
∞
,
{\displaystyle x_{0}\implies \lim _{x\to x_{0}}~{\tfrac {1}{f(x)}}=\pm \infty ,}
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
±
∞
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=\pm \infty }
oraz
c
>
0
⟹
lim
x
→
x
0
c
f
(
x
)
=
±
∞
,
{\displaystyle c>0\implies \lim _{x\to x_{0}}~cf(x)=\pm \infty ,}
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
±
∞
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}~f(x)=\pm \infty }
oraz
c
<
0
⟹
lim
x
→
x
0
c
f
(
x
)
=
∓
∞
,
{\displaystyle c<0\implies \lim _{x\to x_{0}}cf(x)=\mp \infty ,}
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
±
∞
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}f(x)=\pm \infty }
oraz
0
<
a
⩽
h
(
x
)
{\displaystyle 0<a\leqslant h(x)}
w pewnym sąsiedztwie
x
0
⟹
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
⋅
h
(
x
)
=
±
∞
,
{\displaystyle x_{0}\implies \lim _{x\to x_{0}}~f(x)\cdot h(x)=\pm \infty ,}
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
=
±
∞
{\displaystyle \lim _{x\to x_{0}}f(x)=\pm \infty }
oraz
h
(
x
)
⩽
a
<
0
{\displaystyle h(x)\leqslant a<0}
w pewnym sąsiedztwie
x
0
⟹
lim
x
→
x
0
f
(
x
)
⋅
h
(
x
)
=
∓
∞
.
{\displaystyle x_{0}\implies \lim _{x\to x_{0}}~f(x)\cdot h(x)=\mp \infty .}
↑ Jahnke 2003 ↓ , s. 82-84,92-94.
↑ Jahnke 2003 ↓ , s. 99.
↑ a b granica , [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-30] .
↑ a b Witold Kleiner , Analiza matematyczna, t. 1 , Państwowe Wydawnictwo Naukowe , Warszawa 1986, ISBN 83-01-06461-7 , s. 103.
Nagrania dla Khan Academy na YouTube [dostęp 2024-06-23]:
Piotr Stachura, Wprowadzenie do granicy funkcji w nieskończoności , 8 maja 2019.
Szymon Charzyński, Wprowadzenie do obliczania granicy funkcji w punkcie , 12 marca 2014.
Szymon Charzyński, Granica złożenia funkcji gdy granica funkcji wewnętrznej nie istnieje , 18 maja 2021.
Szymon Charzyński, Granica złożenia funkcji gdy granica funkcji zewnętrznej nie istnieje , 26 maja 2021.
Szymon Charzyński, Granice funkcji przedziałami ciągłych , 20 marca 2022.