Wikipedia

Heinz Kuttin

austriacki skoczek narciarski, trener

Heinz Ernst Kuttin (ur. 5 stycznia 1971 w Gassen[1]) – austriacki skoczek narciarski i trener, trzykrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata i pięciokrotny złoty medalista mistrzostw świata juniorów. W latach 2004–2006 główny trener męskiej reprezentacji Polski, w latach 2014–2018 męskiej reprezentacji Austrii, od 2018 do 2020 kobiecej reprezentacji Chin, a od maja 2020 do marca 2024 trener od skoków męskiej reprezentacji Niemiec w kombinacji norweskiej.Od maja 2024 główny trener reprezentacji Niemiec kobiet w skokach.

Heinz Kuttin
Ilustracja
Kuttin podczas PŚ w Zakopanem 2006
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1971
Gassen

Klub

SV Villach

Debiut w PŚ

30 grudnia 1987 w Oberstdorfie (8. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 1987 w Oberstdorfie (8. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

3 grudnia 1989 w Thunder Bay (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

13 marca 1991 w Trondheim

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Albertville 1992 skoki narciarskie
(drużynowo)
brąz Albertville 1992 skoki narciarskie
(duża skocznia)
brąz Lillehammer 1994 skoki narciarskie
(drużynowo)
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 1991 skocznia normalna
złoto Val di Fiemme 1991 drużynowo
brąz Lahti 1989 skocznia normalna
brąz Falun 1993 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Saalfelden 1988 indywidualnie
złoto Saalfelden 1988 drużynowo
złoto Vang 1989 drużynowo
złoto Szczyrb. Jez. 1990 indywidualnie
złoto Szczyrb. Jez. 1990 drużynowo
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Odznaka Zasługi I Klasy
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg kariery

edytuj

Kariera zawodnicza

edytuj

Pierwsze sukcesy osiągnął na mistrzostwach świata juniorów w Saalfelden am Steinernen Meer (1988), gdzie zdobył złote medale zarówno indywidualnie jak i drużynowo. Na mistrzostwach juniorów w 1989 w Vang zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal ze Staffanem Tällbergiem. W 1990 po raz trzeci w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów (w Štrbskim Plesie). Zdobył tam kolejne dwa złote medale – indywidualnie i drużynowo.

W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 30 grudnia 1987 w Oberstdorfie, zajmując ósme miejsce. Jako siedemnastolatek wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988, gdzie indywidualnie zajął 12. miejsce na dużej skoczni oraz szóste na normalnej, a wraz z kolegami z reprezentacji był piąty w konkursie drużynowym. W klasyfikacji generalnej sezonu 1987/1988 zajął 25. miejsce. Rok później wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, zdobywając brązowy medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Wyprzedzili go tylko Jens Weißflog oraz Ari-Pekka Nikkola. Był to jedyny start Kuttina na tych mistrzostwach.

Po raz pierwszy na podium zawodów Pucharu Świata stanął w pierwszym konkursie sezonu 1989/1990, który odbył się 3 grudnia 1989 w Thunder Bay. W całym sezonie pięciokrotnie stawał na podium, choć ani razu nie zwyciężył. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ósme miejsce. Wystartował także na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990, zajmując 20. miejsce. Najlepsze wyniki w PŚ osiągnął w sezonie 1990/1991, kiedy to zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ w skokach, a w sezonie 1990/1991 Pucharu Świata w lotach był szósty. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 1991 zdobył złoty medal na normalnej skoczni oraz był czwarty na dużej, przegrywając walkę o trzecie miejsce z Weißflogiem. Ponadto wspólnie z Ernstem Vettorim, Stefanem Horngacherem i Andreasem Felderem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Miesiąc później, podczas zawodów w Trondheim odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo.

W 1992 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Albertville. W indywidualnych konkursach zdobył brązowy medal na normalnej skoczni, ulegając jedynie Toniemu Nieminenowi oraz Martinowi Höllwarthowi. Na dużym obiekcie był czwarty, tracąc do trzeciego Nieminena 2,6 punktu. 8 marca 1992 w Trondheim odniósł swoje drugie i zarazem ostatnie zwycięstwo w PŚ. Ostatni raz na podium zawodów tego cyklu stanął w pierwszym konkursie sezonu 1992/1993, 5 grudnia 1992 w Falun. Mistrzostwa świata w Falun w 1993 roku były ostatnimi w jego karierze. Razem z Ernstem Vettorim, Stefanem Horngacherem i Andreasem Goldbergerem wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. Na normalnej skoczni zajął 24. miejsce, a na dużej był dwunasty. Ostatnim sukcesem w jego karierze był brązowy medal w konkursie drużynowym zdobyty na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994. Indywidualnie był dwunasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął 25. miejsce. Po tym jak zajął 12. miejsce w Oberstdorfie, ósme w Garmisch-Partenkirchen, szóste w Innsbrucku i siódme w Bischofshofen uplasował się na siódmym miejscu w klasyfikacji końcowej 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. W klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 zajął 12. miejsce. W 1995 odniósł ciężką kontuzję kolana, która zmusiła go do wczesnego zakończenia kariery zawodniczej w wieku 24 lat.

Kariera trenerska

edytuj

Po zakończeniu kariery zawodniczej był dyrektorem centrum narciarskiego w Villach, gdzie opiekował się m.in. juniorami Martinem Kochem i Thomasem Morgensternem. W sezonie 2002/2003 pracował jako asystent I trenera kadry skoczków austriackich. Od czerwca 2003 był trenerem II reprezentacji Polski, w której trenował m.in. Mateusza Rutkowskiego i Kamila Stocha. Ten pierwszy zdobył złoty medal mistrzostw świata juniorów w Strynie, a w konkursie drużynowym polscy juniorzy zdobyli srebrny medal. Wiosną 2004 zastąpił Apoloniusza Tajnera na stanowisku pierwszego trenera reprezentacji Polski. Jego osiągnięcia to m.in. doprowadzenie Adama Małysza do zwycięstwa w klasyfikacji generalnej letniego Grand Prix w skokach 2004, oraz zajęcie przez reprezentację piątego miejsca w drużynowym konkursie skoków narciarskich na skoczni K-125 podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006. Po sezonie olimpijskim zastąpił go Hannu Lepistö.

Od 2006 do 2008 roku był trenerem kadry B Niemiec w skokach.

Od 2008 roku do końca kariery Thomasa Morgensterna był jego indywidualnym trenerem.

11 kwietnia 2014 został nowym trenerem kadry skoczków austriackich[2]. Z funkcji zrezygnował na początku kwietnia 2018[3]. W lipcu 2018 ogłoszono objęcie przez niego funkcji kobiecej reprezentacji Chin[4]. W maju 2020 ogłoszono, iż objął funkcję trenera reprezentacji Francji w skokach narciarskich, natomiast po kilku dniach ogłoszono jego rezygnację z tej funkcji i objęcie posady trenera od skoków niemieckich kombinatorów norweskich[5].Pełnił te funkcje do marca 2024.W maju 2024 ogłoszono że został głównym trenerem reprezentacji Niemiec kobiet w skokach.

Igrzyska olimpijskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
6. 14 lutego 1988   Calgary Skocznia normalna indywidualnie 199.7 pkt -29.4 pkt   Matti Nykänen
12. 23 lutego 1988   Calgary Skocznia duża indywidualnie 193.5 pkt -30.5 pkt   Matti Nykänen
5. 24 lutego 1988   Calgary Skocznia duża drużynowo[a] 577.6 pkt -56.8 pkt   Finlandia
4. 9 lutego 1992   Albertville Skocznia normalna indywidualnie 214.4 pkt -8.4 pkt   Ernst Vettori
3.  16 lutego 1992   Albertville Skocznia duża indywidualnie 214.8 pkt -24.7 pkt   Toni Nieminen
2.  14 lutego 1992   Albertville Skocznia duża drużynowo[b] 642.9 pkt -1.5 pkt   Finlandia
25. 25 lutego 1994   Lillehammer Skocznia normalna indywidualnie 213.0 pkt -69.0 pkt   Espen Bredesen
12. 20 lutego 1994   Lillehammer Skocznia duża indywidualnie 207.4 pkt -67.1 pkt   Jens Weißflog
3.  22 lutego 1994   Lillehammer Skocznia duża drużynowo[c] 918.9 pkt -51.2 pkt   Niemcy

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
3.  26 lutego 1989   Lahti Skocznia normalna indywidualnie 108.5 pkt -6.0 pkt   Jens Weißflog
4. 10 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 205.1 pkt -12.4 pkt   Franci Petek
1.  14 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[d] 567.6 pkt - -
1.  16 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 222.9 pkt - -
11. 21 lutego 1993   Falun Skocznia duża indywidualnie 191.0 pkt -50.4 pkt   Espen Bredesen
3.  23 lutego 1993   Falun Skocznia duża drużynowo[e] 745.4 pkt -76.1 pkt   Norwegia
24. 27 lutego 1993   Falun Skocznia normalna indywidualnie 190.7 pkt -47.1 pkt   Masahiko Harada

Mistrzostwa świata w lotach

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
20. 25 lutego 1990   Vikersund Loty indywidualnie 312.5 pkt -45.2 pkt   Dieter Thoma

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
16. 7 lutego 1987   Asiago / Gallio Skocznia normalna indywidualnie 181,8 pkt 47,0 pkt   Ari-Pekka Nikkola
5. 9 lutego 1987   Asiago / Gallio Skocznia normalna drużynowo 567,5 pkt 46,9 pkt   NRD
1.  4 lutego 1988   Saalfelden Skocznia normalna indywidualnie 103,6 pkt –
1.  7 lutego 1988   Saalfelden Skocznia normalna drużynowo[f] 627,3 pkt –
1.  15 marca 1989   Vang Skocznia normalna drużynowo[g] 625,5 pkt –
4. 18 marca 1989   Vang Skocznia normalna indywidualnie 207,9 pkt 15,9 pkt   Kent Johanssen
1.  29 marca 1990   Szczyrbskie Jezioro Skocznia normalna indywidualnie 26,9 pkt –
1.  30 marca 1990   Szczyrbskie Jezioro Skocznia normalna drużynowo[h] 627,1 pkt –

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[6]
1987/1988 25.
1988/1989 39.
1989/1990 8.
1990/1991 7.
1991/1992 11.
1992/1993 19.
1993/1994 12.
1994/1995 67.

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 3 grudnia 1989   Thunder Bay Big Thunder 223.5 pkt 2. -0.5 pkt Dieter Thoma
2. 4 grudnia 1989   Thunder Bay Normal Thunder 226.0 pkt 3. -9.4 pkt Risto Laakkonen
3. 17 grudnia 1989   Sapporo Ōkurayama 208.0 pkt 3. -19.0 pkt Jens Weißflog
4. 7 lutego 1990   Sankt Moritz Olympiaschanze 218.1 pkt 2. -0.5 pkt František Jež
5. 17 marca 1990   Raufoss Lønnbergbakken 215.0 pkt 2. -3.2 pkt Andreas Felder
6. 31 grudnia 1990   Oberstdorf Schattenbergschanze 198.7 pkt 3. -5.2 pkt Jens Weißflog
7. 24 lutego 1991   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 353.0 pkt 3. -5.0 pkt Stefan Horngacher
8. 2 marca 1991   Lahti Salpausselkä 216.9 pkt 2. -0.7 pkt Andreas Felder
9. 13 marca 1991   Trondheim Granåsen 220.1 pkt 1. - -
10. 1 marca 1992   Lahti Salpausselkä 215.8 pkt 2. -27.2 pkt Toni Nieminen
11. 8 marca 1992   Trondheim Granåsen 211.2 pkt 1. - -
12. 29 marca 1992   Planica Bloudkova velikanka 214.7 pkt 2. -23.1 pkt Andreas Felder
13. 5 grudnia 1992   Falun Lugnet 195.7 pkt 3. -6.6 pkt Werner Rathmayr

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[7]
Sezon 1987/1988
                                        punkty
- - - - - - 8 69 31 5 15 23 31 41 27 20 51 9 11 44 32
Sezon 1988/1989
                                        punkty
30 57 33 21 - - - - 62 40 - - 24 5 - 25 21 - 9 36 18
Sezon 1989/1990
                                                  punkty
2 3 6 13 4 3 13 6 21 19 - - - 2 4 9 6 21 11 10 10 23 2 9 14 183
Sezon 1990/1991
                                            punkty
20 5 48 15 - - 3 62 - - - 5 3 2 5 7 5 1 8 7 14 31 148
Sezon 1991/1992
                                          punkty
13 19 12 8 - - 28 22 - 19 27 - - 21 2 4 1 30 dq - 2 92
Sezon 1992/1993
                                  punkty
3 45 - - - 13 12 15 10 29 - - 38 16 60 6 26 39
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
                                      punkty
21 q - 16 26 12 8 6 7 13 15 9 8 18 28 10 - 10 16 340
Sezon 1994/1995
                                          punkty
47 - - - 16 22 - - - 35 43 32 42 40 - - - - 31 31 - 24
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
1987/1988 25. [8]
1988/1989 82. [9]
1989/1990 10. [10]
1990/1991 50. [11]
1991/1992 46. [12]
1992/1993 10. [13]
1993/1994 7. [14]
1994/1995 34. [15]

Puchar Świata w lotach

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[6]
1990/1991 6.

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
1991/1992 14.
1992/1993 54.
1993/1994 171.
1994/1995 61.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

edytuj
  1.   Saalfelden – 11 stycznia 1992 (1. miejsce)
  2.   Ruhpolding – 12 stycznia 1992 (1. miejsce)
  3.   Wörgl – 10 stycznia 1993 (3. miejsce)
  4.   Planica – 7 stycznia 1995 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[7]
Sezon 1991/1992
                                          punkty
- - - - - 1 1 - - - - - - - - - - - - - - 50
Sezon 1992/1993
                                            punkty
- - - - - - 3 - - - - - - - - - - - - - - - 15
Sezon 1993/1994
                                                                  punkty
23 14 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 26
Sezon 1994/1995
                                                                              punkty
- - - - - - - - 2 - 22 19 42 - - - - - - - - - - 13 29 - - - - - - 26 12 - - - - - - 150
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Osiągnięcia trenerskie z reprezentacją Austrii

edytuj
Medal Zawodnik Zawody Rok
  Stefan Kraft Turniej Czterech Skoczni 2015
  Michael Hayböck Turniej Czterech Skoczni 2015
  Stefan Kraft Mistrzostwa świata 2015
  Gregor Schlierenzauer Mistrzostwa świata 2015
  Austria Mistrzostwa świata 2015
  Stefan Kraft Puchar Świata 2015
  Austria Puchar Narodów 2015
  Michael Hayböck Turniej Czterech Skoczni 2016
  Stefan Kraft MŚ w lotach 2016
  Austria MŚ w lotach 2016
  Stefan Kraft Mistrzostwa świata 2017
  Stefan Kraft Mistrzostwa świata 2017
  Austria Mistrzostwa świata 2017
  Stefan Kraft Raw Air 2017
  Stefan Kraft Puchar Świata 2017
  Stefan Kraft PŚ w lotach 2017
  Austria Puchar Narodów 2017

Odznaczenia

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Skład drużyny: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Günther Stranner, Andreas Felder
  2. ↑ Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Martin Höllwarth, Andreas Felder
  3. ↑ Skład drużyny: Andreas Goldberger, Stefan Horngacher, Heinz Kuttin, Christian Moser
  4. ↑ Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Stefan Horngacher, Andreas Felder
  5. ↑ Skład drużyny: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Stefan Horngacher, Andreas Goldberger
  6. ↑ Skład zespołu: Andi Rauschmeier, Günter Schöffmann, Manfred Steiner, Heinz Kuttin
  7. ↑ Skład zespołu: Andi Rauschmeier, Alexander Pointner, Markus Steiner, Heinz Kuttin
  8. ↑ Skład zespołu: Heinz Kuttin, Werner Rathmayr, Herwig Millonig, Alexander Pointner

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Heinz KUTTIN - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-11-18].
  2. ↑ Koniec ery Alexandra Pointnera, jest nowy trener
  3. ↑ Heinz Kuttin nie jest już trenerem austriackich skoczków, „Przegląd Sportowy”, 3 kwietnia 2018 [dostęp 2018-05-05].
  4. ↑ Adrian Dworakowski: Heinz Kuttin poprowadzi chińską kadrę pań. skijumping.pl, 2018-07-06. [dostęp 2018-07-25].
  5. ↑ Dominik Formela, Francuzi opublikowali kadry, Kuttin trenerem niemieckich kombinatorów [online], 12 maja 2020.
  6. ↑ a b KUTTIN Heinz - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).
  7. ↑ a b c Adam Kwieciński: KUTTIN Heinz. [dostęp 2024-01-06].
  8. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1987/1988 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-08-22)]. (ang.).
  9. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1988/1989 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  10. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1989/1990 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  11. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1990/1991 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  12. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1991/1992 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-08-22)]. (ang.).
  13. ↑ Cup standings 1993. fis-ski.com. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-12)]. (ang.).
  14. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1993/1994. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-28)]. (ang.).
  15. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1994/1995 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  16. ↑ a b Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013). sportministerium.at. s. 33. [dostęp 2014-02-11]. (niem.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Heinz_Kuttin&oldid=75051270”