Kazimierz Florek (oficer)
Kazimierz Florek, ps. „Marian”, „Marianowicz”, „Muszyński” (ur. 29 października 1892 w Jugowicach, zm. 22 września 1963 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
 ppłk. dypl. Kazimierz Florek podczas matury wojskowej w Korpusie Kadetów Nr 1 (przed 1931) | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 października 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 września 1963 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1907–1936, |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik Okręgowego Urzędu WFiPW |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 29 października 1892 w Jugowicach, w rodzinie Stanisława i Emilia z Weiss'ów. W Krakowie ukończył gimnazjum i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1907 był działaczem „Związek Myślicieli”, później Związku Strzeleckiego sprawując stanowisko komendanta obwodu Lanckorońsko-Kalwaryjskiego ZS. W lipcu 1914 prowadził mobilizację oddziałów.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. W sierpniu 1914 pełnił funkcję adiutanta batalionu Tadeusza Furgalskiego, do września 1914 był dowódcą batalionu uzupełniającego 1 pułku piechoty w składzie I Brygady, do stycznia 1915 dowódcą 9 kompanii 3 pułku piechoty w składzie II Brygady oraz zastępcą dowódcy III batalionu 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. W pierwszej połowie 1915 pracował jako był instruktora i zastępca komendanta legionowej Szkoły Podchorążych. Od czerwca do sierpnia 1915 dowódca 9 kompanii i zastępca dowódcy III batalionu 6 pułku piechoty w składzie III Brygady. Awansowany do stopnia porucznika piechoty 2 września 1915. Od marca 1916 służył w batalionie uzupełniającym nr III. Później do kwietnia 1916 ponownie służył w 2 pułku jako dowódca 7 kompanii i zastępca dowódcy II batalionu, po czym w czasie od kwietnia do września 1916 dowodził batalionem w Grupie płk. Z. Zielińskiego. Od września do czerwca 1917 współorganizował Krajowym Inspektoracie Zaciągu i dowodził strukturami. Od połowy lipca do września 1917 dowodził batalionem podczas Kursu Wyszkolenia Nr 4. Do grudnia 1917 pracował jako komendant Szkoły Podoficerskiej Polskiego Korpus Posiłkowy w Przemyślu, a następnie do lutego 1817 jako kierownik referatu wyszkolenia Dowództwa Uzupełnień PKP. Po bitwie pod Rarańczą z połowy 1918 był internowany. Od maja do listopada 1918 pracował jako wykładowca oraz zastępca komendanta Szkoły Podchorążych Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej w Warszawie. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty 6 sierpnia 1918.
U kresu wojny 11 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Pozostawał wykładowcą i instruktorem w stołecznej Szkole Podchorążych Piechoty. Od 13 stycznia 1919 był szefem Sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego w Siedlcach, od 5 czerwca 1919 kierownikiem referatu i w/z naczelnikiem Wydziału w Departamencie i Mobilizacyjno-Organizacyjnym MSW, podczas wojny polsko-bolszewickiej od 5 października 1919 do 1 lipca 1920 kierownikiem Wydziału w Oddziale IV NDWP, szefem Oddziału II w 3 Armii, od 20 sierpnia 1920 szefem Oddziału II w 6 Armii. Został awansowany do stopnia majora SG piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. Był szefem ekspozytury Oddziału II ND we Lwowie, powstałej w połowie marca 1921[3]. W połowie 1921 uczestniczył w III powstaniu śląskim. Ukończył I Kurs Doszkolenia od 1921 do 1922 w Wyższej Szkole Wojennej uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. W 1923, 1924 był przydzielony do 51 pułku piechoty w garnizonie Brzeżany, w tym jako oficer nadetatowy tej jednostki w 1924 służył w Oddziale I Sztabu Generalnego[4][5]. 3 maja 1926 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6][7][8]. Przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza był I oficerem sztabu 3 Brygady Ochrony Pogranicza. W 1928 był zastępcą dowódcy 65 pułku piechoty w Grudziądzu[9]. W marcu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Powiat na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[10]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie na stanowisko komendanta[11][12][13]. W listopadzie 1933 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko kierownika Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[14]. W sierpniu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[15].
Był seniorem honorowym Polskiej Korporacji Akademickiej „Fidelia Leopoliensis”, założonej w 1930[16]. Zainicjował utworzenie pomnika upamiętniającego 10. rocznicę powstań śląskich, po czym został usypany kopiec w Piekarach Śląskich[17].
Z dniem 31 stycznia 1936 został przeniesiony w stan spoczynku. Od tego czasu był zatrudniony w Oddziale II Sztabu Głównego.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 podczas kampanii wrześniowej działał w Oddziale II Sztabu Naczelnego Wodza. Następnie przedostał się do Rumunii 17/18 września 1939, gdzie nadał służył w Oddziale II Sztabu NW w dziale Ekspozytury „R” oraz w wywiadzie. Z dniem 5 stycznia 1942 przeniesiony w stan nieczynny. Później przebywał w Palestynie.
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 22 września 1963 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Kensal Green.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[18]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[19]
- Znak oficerski „Parasol”
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 402.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 346.
- ↑ Danuta Pozniakowska-Hanak: Oddział II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego 1919–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 11. [dostęp 2021-09-08]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 269.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 8, 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 124.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 166.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 79.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 298.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 808.
- ↑ Kazimierz Florek. Przed dwudziestu pięciu laty. „Jednodniówka A. O. Z. S.”, s. 27-28, 19 marca 1932. Akademicki Oddział Związku Strzeleckiego.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 94.
- ↑ Bronisław Haczewski. Korporacje akademickie. „Jednodniówka A. O. Z. S.”, s. 39, 19 marca 1932. Akademicki Oddział Związku Strzeleckiego.
- ↑ Piekary Śląskie. national-geographic.pl. [dostęp 2016-04-04].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 2 (5), s. 67, Listopad 1963. Koło Lwowian w Londynie.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-13].