Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924
VIII Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska VIII Olimpiady) rozegrane zostały w Paryżu we Francji między 4 maja a 27 lipca 1924 roku. Paryż był organizatorem igrzysk po raz drugi, było to jednocześnie pożegnanie się z działalnością w MKOl twórcy nowożytnych igrzysk barona Pierre’a de Coubertina. Na terenach Racing Club wybudowano nowoczesny stadion olimpijski na ponad 60 tysięcy widzów, obok stadionu po raz pierwszy powstała wydzielona wioska olimpijska[1]. Do udziału w imprezie (po absencji na poprzednich igrzyskach) zaproszono sportowców Austrii, Bułgarii, Turcji i Węgier, znów jednak nie dopuszczono reprezentacji Niemiec, a oficjalny komunikat informował, że organizatorzy nie są w stanie sportowcom tego kraju zapewnić pełnego bezpieczeństwa.
IO 1920 | |
---|---|
Stolica igrzysk | |
Liczba ekip |
44 |
Liczba sportowców |
3092 (2956 mężczyzn i 136 kobiet) |
Liczba konkurencji |
126 w 19 dyscyplinach |
Otwarcie | |
Oficjalne otwarcie |
Gaston Doumergue (prezydent Francji) |
Zamknięcie | |
Przysięga olimpijska |
Géo André (sportowcy) |
Stadion |
Były to pierwsze Igrzyska Olimpijskie, w których udział wzięły reprezentacje Ekwadoru, Filipin, Haiti, Irlandii, Litwy, Meksyku i Urugwaju, a pierwsze letnie dla Polski i Łotwy, które to wzięły udział w zimowych Igrzyskach 1924.
Państwa uczestniczące
edytujNa igrzyskach w Paryżu zadebiutowało 9 państw: Ekwador, Filipiny, Haiti, Irlandia, Litwa, Łotwa, Meksyk, Polska i Urugwaj.
Wyniki
edytujDyscypliny pokazowe
edytujUdział Polaków
edytujW olimpiadzie po raz pierwszy w historii udział wzięła liczna reprezentacja Polski. Na igrzyska wyjechała 81-osobowa ekipa polskich sportowców. Aby sfinansować koszt ich wyjazdu przeprowadzona została społeczna zbiórka pieniędzy, która znacznie przewyższyła subwencję państwową na ten cel[2]. Jedyną kobietą startującą w polskiej ekipie była szpadzistka Wanda Dubieńska. Polacy wzięli udział w 10 dyscyplinach sportu: boksie, jeździectwie, kolarstwie, lekkiej atletyce, strzelectwie, szermierce, wioślarstwie, zapasach i żeglarstwie, z czego największe sukcesy odnieśli kolarze i jeźdźcy[2]. Wacław Okulicz-Kozaryn zajął 7. miejsce w zapasach w wadze średniej. Żadnego punktowanego miejsca nie zdobyli lekkoatleci. Słabo wypadli również pozostali zawodnicy piłkarze, bokserzy i wioślarze[2].
Medale zdobyte przez Polaków
edytujSrebrne
edytuj- Józef Lange, Jan Łazarski, Tomasz Stankiewicz, Franciszek Szymczyk – kolarstwo, wyścig torowy na dystansie 4 km, 5:23,0 min
Brązowe
edytuj- Adam Królikiewicz (koń – Picador) – jeździectwo, konkurs skoków, 10 pkt.
Statystyka medalowa
edytujKlasyfikacja medalowa | |||||
Lp. | Państwo | złoto | srebro | brąz | razem |
---|---|---|---|---|---|
1 | Stany Zjednoczone | 45 | 27 | 27 | 99 |
2 | Finlandia | 14 | 13 | 10 | 37 |
3 | Francja | 13 | 15 | 10 | 38 |
4 | Wielka Brytania | 9 | 13 | 12 | 34 |
5 | Włochy | 8 | 3 | 5 | 16 |
6 | Szwajcaria | 7 | 8 | 10 | 25 |
7 | Norwegia | 5 | 2 | 3 | 10 |
8 | Szwecja | 4 | 13 | 12 | 29 |
9 | Holandia | 4 | 1 | 5 | 10 |
10 | Belgia | 3 | 7 | 3 | 13 |
... | ... | ... | ... | ... | ... |
22 | Polska | 0 | 1 | 1 | 2 |
Zobacz pełną klasyfikację medalową |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ W. Lipniacki, A. Miller: Od Aten do Melbourne 1896-1956. Warszawa: Sport i Turystyka, 1957, s. 10.
- ↑ a b c Praca zbiorowa: Kronika sportu. Warszawa: Chronik Verlag, 1993, s. 320-321. ISBN 83-900331-8-6.