Wikipedia

Mammografia

Mammografia – radiologiczna metoda badania piersi u kobiet. Polega na wykonaniu serii zdjęć sutka przy użyciu promieni rentgenowskich. Jej zdolność do uwidoczniania szeregu charakterystycznych zmian pozwala na wczesne rozpoznanie raka oraz innych patologii sutka, zanim staną się one jawne klinicznie.

Badanie mammograficzne

Rak sutka w stadium ograniczonym do narządu ma zdecydowanie lepsze rokowanie niż choroba zaawansowana (czyli rozsiana lub uogólniona): z zajęciem regionalnych węzłów chłonnych albo przy przerzutach odległych. Uzasadnia to stosowanie mammografii jako badania przesiewowego w  grupach szczególnie narażonych na rozwój tego nowotworu. Udowodniono, że regularne wykonywanie procedury obniża umieralność z powodu raka piersi. Mammografię uznaje się za badanie skuteczne, ekonomicznie opłacalne i bezpieczne dla pacjentek.

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat mammografia spotykała się również z wieloma głosami krytyki. Większość kobiet odczuwa dyskomfort podczas badania z powodu wywieranego ucisku; dla niektórych jest to doświadczenie bolesne. Duża czułość aparatu powoduje, że większość z identyfikowanych zmian nie ma histopatologicznych cech złośliwości. Rezultaty fałszywie pozytywne wymagają za każdym razem przeprowadzania dalszych badań, czasem łącznie z biopsją samego gruczołu. Randomizowane próby kliniczne, które miały potwierdzić skuteczność procedury, wielokrotnie kwestionowano, między innymi z powodu nieistotności statystycznej wyników.

Rys historyczny

edytuj

Chirurg z Berlina, Albert Salomon, w 1913 roku jako pierwszy rozpoczął studia nad przydatnością badań rentgenowskich w obrazowaniu gruczołu sutkowego[1]. Jego prace z wykorzystaniem preparatów po mastektomii stanowiły inspirację dla kolejnych badaczy: O. Kleinschmidta[2], W. Vogla[3], J. Goyanesa[4], S.L. Warrena[5] oraz Gershon-Cohena[6]. Pierwsze, dobrze udokumentowane badania kliniczne prowadził Raoul Leborgne, lekarz z Montevideo od 1940 r. Jego rozważania nad szczegółami technicznymi[7] oraz szczegółowe analizy wyników[8] stały się w latach 60. podstawą prac autorstwa F.B. Baclesse’a, A. Willemina[9] oraz Ch. Grosa[10]. Gros zaprojektował też pierwszy aparat przeznaczony wyłącznie do prześwietlania piersi, tzw. senograf (fr. sénographe). W Ameryce pokrewną technikę spopularyzował Robert Egan, autor szczegółowych wytycznych dot. samej procedury[11][12]. Dalsze prace koncentrowały się nad zmniejszeniem potrzebnej dawki promieniowania przy zachowaniu dobrej rozdzielczości obrazu[13].

Autorami koncepcji użycia mammografii jako powszechnie dostępnego badania przesiewowego w kierunku raka sutka byli dwaj Szwedzi: L. Tabar and P. Dean, którzy opublikowali raporty obejmujące łącznie ponad 130 tys. pacjentek[14][15]. Pierwsza randomizowana próba kliniczna rozpoczęła się na terenie Nowego Jorku w 1963 (Health Insurance Plan, inaczej HIP Trial). Wyniki wykazały 23% spadek umieralności na raka piersi wśród uczestniczek badania (wynik istotny statystycznie). Otworzyło to drogę do wcielenia tych zaleceń na szeroką skalę oraz podjęcia dalszych analiz, mających wyjaśnić zgłaszane wątpliwości[16].

Następną innowacją było dostosowanie do potrzeb badań piersi kobiecych techniki MRI[17]. Z powodu małej swoistości i wysokich kosztów rezonans magnetyczny pozostał jednak metodą wysoko specjalistyczną. Wcześniej wypróbowywano już w podobnych celach USG, kserografię i metody detekcji termalnej[13]. Kampanie medialne na rzecz screeningu w Europie zainicjowano po uchwaleniu programu Europe against Cancer przez Unię Europejską w 1987 r.[18] Na początku lat 90. rozpoczęły się prace nad zastosowaniem w mammografii technik detekcji cyfrowej[19]. Choć nie stwierdzono do tej pory większej skuteczności urządzeń tego typu, w USA od 2005 zaczęły stopniowo wypierać z rynku rozwiązania analogowe[20].

Od momentu upowszechnienia się diagnostyki mammograficznej w latach 80. pojawiło się wiele głosów krytyki. Niepokój wzbudzał brak istotnych statystycznie efektów w wielu badaniach RCT oraz utrzymywanie się ogólnej umieralności w populacjach poddanym screeningowi na stałym poziomie[21]. Zastrzeżenia wywołało również upolitycznienie dyskusji nad zasadnością obowiązujących zaleceń[22] oraz brak rzetelnych relacji prasowych[23]. Przełomowym momentem stała się publikacja pierwszej wersji metaanalizy autorstwa dwójki badaczy z Nordic Cochrane Centre (skandynawskiej filii Cochrane Collaboration): Petera Gotzschego i O. Olsena. Poddali oni dostępne opracowania rygorystycznej weryfikacji, wykazując ostatecznie brak korzyści, związanych z prowadzeniem screeningu mammograficznego[24]. Problem został nagłośniony przez media[25] i przyczynił się do wydania wspólnego oświadczenia (Global Summit on Mammographic Screening, Włochy 2002) przez grono zwolenników prowadzenia takiej diagnostyki[26]. W kolejnych, poprawianych i uzupełnianych wersjach raportu badacze z Cochrane Collaboration trwali przy swoim stanowisku[27][28][29][30].

Obraz historii prac byłby niepełny bez uwzględnienia postępów odnotowanych w odmiennych metodach diagnostycznych oraz leczeniu chorób nowotworowych. Obecnie uważa się, że istnieją możliwości całkowitego wyleczenia 2 na każde 3 przypadki raka[31]. Odejście od zabiegów chirurgicznych na rzecz biopsji cienko- oraz gruboigłowych zmniejszyło inwazyjność badań wykonywanych u kobiet ze wstępnym wynikiem pozytywnym. Badania molekularne umożliwiły identyfikację przerzutów niezauważalnych tradycyjnymi metodami mikroskopowymi oraz profilowanie genetyczne komórek nowotworowych. Również zasady prowadzenia badań klinicznych podlegają nieustannej ewolucji. Z powyższych powodów definicja oraz sposób klasyfikacji (określania stopnia zaawansowania klinicznego) zmieniły się dramatycznie na przestrzeni ostatnich trzech dekad. Studiując zarówno pierwotne wyniki badań, jak i wtórne opracowania należy mieć na uwadze powyższe powiązania.

Badania przesiewowe na raka piersi aktualnie są wprowadzane we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej[32][33], zgodnie z zaleceniem Komisji Europejskiej (2003/878/EC)[34] oraz rezolucjami Parlamentu Europejskiego z 2003[35] i 2006[36] roku.

Zagadnienia techniczne

edytuj

Głównym celem prowadzenia diagnostyki mammograficznej jest wykrycie u osób bez widocznych objawów chorobowych nowotworów piersi we wczesnym stadium. Jest to możliwe dzięki różnicom w pochłanianiu promieni rentgenowskich przez poszczególne tkanki organizmu. W miejscach rozwoju raka przewodowego tworzą się mikrozwapnienia, które na kliszy radiograficznej uwidaczniają się w postaci układów białych plamek. W grupie osób z wynikiem pozytywnym stosuje się inne diagnostyczne metody obrazowania piersi (ang. diagnostic breast imaging), które mają doprowadzić do postawienia ostatecznego rozpoznania. W wypadkach niepewnych wykonuje się biopsję zmiany.

Aparatura analogowa: zasady działania

edytuj
 
Schemat mammografu analogowego.

Badania wykonuje się aparatem, wyposażonym w lampę, która wytwarza wysokie napięcie (ang. peak kilovoltage) rzędu 25–40 kVp (zakres promieniowania miękkiego). Mniejsza wartość kVp generuje fale dłuższe, lepiej penetrujące tkanki miękkie, ale zwiększające również wielkość pochłoniętej dawki. Aparaty generujące ponad 30 kVp cechują się zaś znacznie gorszym kontrastem[7]. Generalnie kVp jest wartością stałą dla danego instrumentu, a technik reguluje tylko rozmiar ładunku elektrycznego w obwodzie (wyrażonego w miliamperosekundach, mAs)[37].

Rozpędzone elektrony trafiają w cel, gdzie pobudzają emisję promieni rentgenowskich. Wytworzona wiązka przechodzi przez kolimator, który czyni jej przebieg uporządkowanym. Przenika ona następnie przez pierś, trafiając na płytkę z detektorem. Detektor wzmacnia uzyskany obraz, a obwód automatycznej kontroli czasu ekspozycji (ang. automatic exposure control, AEC(inne języki)) wyłącza lampę w odpowiednim momencie[37].

Szczegółowe rozwiązania techniczne podlegają odpowiednim regulacjom technicznym. W Polsce przykładowo ekspozycja referencyjna na promieniowanie nie może przekraczać 2,5 mGy. Negatoskop (służący do oglądania klisz) powinien mieć iluminację rzędu 3000–6000 cd/m²[38].

Aparatura cyfrowa

edytuj
 
Schemat mammografu cyfrowego

W ostatnich czasach rozwój technik komputerowej transmisji danych wymuszał dostosowanie badań radiologicznych do standardów cyfrowych. Rozwój aparatów posiadających detektor cyfrowy (ang. digital mammography a. Full Field Digital Mammography, FFDM) datuje się od 2000 roku, kiedy to amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) zarejestrowała pierwsze urządzenie tego typu. Obecnie około 80% zdjęć w Ameryce jest wykonywanych techniką cyfrową[39].

Zalety mammografii cyfrowej nie są jednak oczywiste. Większy kontrast oraz rozdzielczość tonalna obrazu (tutaj: ilość odcieni szarości, które można na nim rozróżnić) nie przekładają się na lepszą skuteczność diagnostyczną. Największą przewagą będzie zatem usprawniona logistyka oraz łatwiejsze zarządzanie archiwum danych. Intensywny rozwój oprogramowania, w tym algorytmów automatycznego rozpoznawania zmian podejrzanych o złośliwość sugeruje, że w najbliższym czasie wejdzie w życie jeszcze wiele usprawnień[40]. Niemniej jednak obecnie analiza zdjęć cyfrowych zajmuje radiologom więcej czasu[41], a odsetek wyników fałszywie pozytywnych jest większy[20].

Głównym warunkiem dopuszczenia aparatury cyfrowej do obrotu powinno być potwierdzenie, że gwarantuje ona jakość obrazu porównywalną z instrumentami analogowymi bez zwiększenia dawki promieniowania. Pierwotnie modele aparatów dostępne na terenie Stanów Zjednoczonych miały być poddane każdorazowo testom porównawczym, jednak wobec presji ze strony środowiska radiologicznego oraz lobby producentów FDA nie wprowadziła tego rozporządzenia w życie[42]. Do najważniejszych badań klinicznych z udziałem mammografów cyfrowych należą:

  • Colorado/ Massachusetts trial[43] i Oslo I[44]: w obu jakość zdjęć wykonywanych obiema technikami była porównywalna;
  • Digital Mammographic Imaging Screening Trial (DMIST)[45][46]: mammografia cyfrowa, porównywalna z techniką analogową, okazała się skuteczniej obrazować zmiany w pewnych podgrupach – np. u młodszych kobiet z piersiami nieprzejrzystymi radiologicznie (tzw. „gęste piersi”; stosunkowo mała zawartość tkanki tłuszczowej).
  • Oslo II[47][48]: badanie z randomizacją, które wykazało dla mammografii cyfrowej zwiększenie odsetka wykrytych zmian nowotworowych bez wzrostu wskaźnika czułości diagnostycznej (wiele kobiet otrzymywało wynik fałszywie pozytywny)

Mammobusy

edytuj
 
Naczepa z mammografem

Mammobus jest samochodem ciężarowym (ciągnik siodłowy) z naczepą, w której zamontowano aparat mammograficzny. Jednostka taka jest mobilną wersją ośrodka diagnostycznego, spełniającą wymogi techniczne obowiązujące w danym kraju. Umożliwia dostęp do badań przesiewowych ludności żyjącej na terenach wiejskich oraz małych miastach, gdzie brakuje wyspecjalizowanych przychodni ginekologicznych/onkologicznych[49]. W krajach anglojęzycznych ważnym atutem bywa również brak odpłatności za badanie, niezależnie od rodzaju posiadanego ubezpieczenia zdrowotnego[50].

Radiografia preparatów biopsyjnych

edytuj

Aparatura mammograficzna (bądź o zbliżonej konstrukcji) umożliwia prześwietlanie wycinków pobranych podczas biopsji piersi. Jest to standardowa procedura mająca potwierdzić, że fragment tkanki zawiera zmiany zaobserwowane w RTG[51].

Obowiązujące regulacje prawne

edytuj

Program medyczny realizowany na tak dużej populacji jak w przypadku mammografii wymaga wydajnych mechanizmów współpracy między ośrodkami, integracji danych napływających z poszczególnych województw oraz systematycznej kontroli świadczonych usług. W Polsce obowiązki te pełni Centralny Ośrodek Koordynujący Populacyjnego programu wczesnego wykrywania raka piersi[52]. Transmisja danych odbywa się w ramach Systemu Informatycznego Monitorowania Profilaktyki (SIMP)[53][54]. Standardy sprzętu medycznego muszą być zgodne z wytycznymi Komisji Europejskiej (sporządzonymi we współpracy ze organizacjami międzynarodowymi: EUREF, EBCN i EUSOMA)[55]. Wyniki kontroli jakości są publicznie dostępne[56].

W Stanach Zjednoczonych podobną rolę kluczowej regulacji prawnej odgrywa Mammography Quality Standards Act (MQSA). Rejestr usług oraz kontrolę jakości prowadzą w imieniu FDA odpowiednie jednostki akredytacyjne (American College of Radiology oraz organy rządowe)[57].

Przebieg procedury

edytuj

Podczas badania pacjentka jest proszona o umieszczenie kolejno każdej z piersi na podstawce z detektorem. Dociska się ją następnie z umiarkowaną siłą od góry płytką kompresyjną. To mało komfortowe rozwiązanie służy następującym celom[58][59]:

  • zmniejszeniu warstwy tkanki, przez którą przenikają promienie (większy kontrast, możliwość ograniczenia dawki promieniowania potrzebnej do penetracji)
  • zwiększeniu powierzchni zajmowanej przez pierś na kliszy (lepsza rozdzielczość)
  • zapobieganie rozmyciu obrazu przy nieumyślnym poruszeniu (większy kontrast)
  • usunięciu pęcherzy powietrza spod płytki (brak „martwych pól”, zaciemniających niektóre fragmenty)[37]
  • utrzymaniu odpowiedniej orientacji anatomicznej (możliwość dokładnego wyznaczenia położenia zmian).

Łącznie dzięki temu wszelkie podejrzane zmiany są łatwiejsze do odróżnienia. Dwiema podstawowymi projekcjami są: skośna przyśrodkowo-boczna (ang. mediolateral oblique, MLO) oraz głowowo-ogonowa (ang. craniocaudal, CC – czyli klasyczna „góra–dół”). Standardowo uzyskuje się cztery fotografie.

Obraz piersi kobiety zmienia się wraz z wiekiem, więc pożądane jest dostarczenie poprzednich zdjęć w celach porównawczych. Aparatura używana w różnych ośrodkach posiada odmienne parametry – z tego powodu badania warto wykonywać stale w tym samym punkcie[58]. Pacjentkom zaleca się nie używanie w dniu badania dezodorantów, mleczek kosmetycznych oraz talku. Substancje te mogą zostać uwidocznione na kliszy w postaci artefaktów, imitujących mikrozwapnienia[60].

Aby programy populacyjne były skuteczne, musi w nich uczestniczyć odpowiedni odsetek wszystkich kobiet uprawnionych do badania. Z tego względu lekarz pierwszego kontaktu powinien mobilizować pacjentki do ich wykonania[61]. Przedyskutowanie wątpliwości daje szczególnie dobre wyniki u osób narażonych szczególnie na rozwój choroby; lęk przed badaniem występuje w tej grupie zdecydowanie częściej[62].

Wyniki badania

edytuj

Opis zdjęcia

edytuj
 
Obraz mammograficzny: normalny (po lewej) i z nowotworem (po prawej)

Zdjęcia pozwalają uwidocznić prawidłowe struktury gruczołu sutkowego: tkankę gruczołową z podścieliskiem łącznotkankowym, więzadło wieszadłowe Coopera, tkankę tłuszczową, pojedyncze naczynia krwionośne, węzły chłonne, okolicę brodawki sutkowej i skórę (po odpowiednim retuszu). Standardowe projekcje ukazują zawartość gruczołu w całej rozciągłości, od brzegu przyśrodkowego do ogona Spence’a (biegnącego w stronę pachy). U pacjentek z implantami piersi trudniej jest uwidocznić powierzchnię naturalnej tkanki. Najlepszy dostęp uzyskuje się za pomocą projekcji Eklunda (z „odciągniętym” implantem)[63].

W przypadku zaistnienia nieprawidłowości można stwierdzić[64][65]:

  • patologiczne przejaśnienia lub cienie różnego kształtu i wielkości (okrągłe, z postrzępionymi brzegami, z gwiaździstymi wypustkami)
  • mikrozwapnienia, w formie układów jasnych punktów („spikularne” lub liniowe z rozgałęzieniami)
  • poszerzenie żył, miażdżycę tętnic
  • wciągnięcie brodawki sutkowej oraz inne zniekształcenia strukturalne
  • powiększenie węzłów chłonnych

Nie każdy rodzaj nowotworu można równie łatwo zobrazować metodą mammografii. Zdecydowaną większość stanowią raki przewodowe, gdy tymczasem (rzadsza) odmiana zrazikowa pozostaje nadal trudna do identyfikacji[66].

Standaryzowane skale ocen

edytuj
 
Zmiana stopnia IV w skali BI-RADS

Standaryzowane skale ocen używane są w celu uzyskania jednoznacznej oceny złośliwości zmian. Dzięki nim można porównać dane napływające z różnych ośrodków diagnostycznych. Przyjęcie uniwersalnego „języka” umożliwia łatwą komunikację między specjalistami z różnych dziedzin (radiolog, ekipa chirurgiczna, onkolodzy) oraz opracowanie stabilnego algorytmu postępowania.

Najczęściej używa się amerykańskiego systemu BI-RADS[67]. Określa on stopień złośliwości zmian w skali cyfrowej (0: wynik niejednoznaczny, 1: wynik negatywny itd. aż do 6: wynik pozytywny, potwierdzony hist-pat.). Cenną informacją jest też ocena „gęstości piersi”, parametr rzutujący na czułość mammografii (A: wyłącznie tkanka tłuszczowa, dobra czułość badania; D: pierś „gęsta” z dużą zawartością tkanki gruczołowej oraz włóknistej, czułość niedostateczna). W podobny sposób można definiować wyniki badania ultrasonograficznego piersi, MRI itp.

Na terenie Wielkiej Brytanii obowiązuje system opisu RCRBG[68], opierający się na podobnych założeniach. Różni się on mniejszą liczbą dostępnych kategorii, gdyż wszystkie zmiany o pośrednim stopniu złośliwości są zaklasyfikowane łącznie. Ma to przeciwdziałać wątpliwościom towarzyszącym stawianiu rozpoznania oraz obawom pacjentek o swój stan zdrowia[69].

Rozpoznanie wspomagane komputerowo

edytuj

Wraz z postępującą digitalizacją badań radiologicznych (skanowanie negatywów, detektory cyfrowe) wzrosła szansa na opracowanie wydajnych aplikacji wykrywających zmiany nowotworowe. Na chwilę obecną takie rozpoznanie wspomagane komputerowo (ang. computer-aided detection, CAD) nie jest metodą całkowicie wiarygodną[70], ale rozwój algorytmów odbywa się niezwykle dynamicznie. Według niektórych potrafią one już w tej chwili zastąpić konsultację z drugim radiologiem[71], ale często większa czułość odbywa się kosztem wzrostu ilości rozpoznań fałszywie pozytywnych[72]

Zasadność screeningu mammograficznego

edytuj

Mammografia jest uważana za bezpieczną i efektywną metodę wykrywania raka piersi. Powstaje zatem pytanie o jej użyteczność jako ogólnie dostępnego badania przesiewowego, mającego z definicji zmniejszyć umieralność z powodu danej choroby w populacji. Zdecydowana większość specjalistów z dziedziny radiologii oraz onkologii uważa, że screening mammograficzny niesie za sobą duże korzyści dla społeczeństwa, redukując ryzyko śmierci na raka piersi o 15–30%[73][74][58]. Krytycy badania podkreślają natomiast, że jego zasadność należy rozpatrywać w szerszej perspektywie – np. spadku umieralności całkowitej, którego nie stwierdzono. Do czasu opracowania skutecznych metod diagnostycznych, priorytety badawcze powinny obejmować lepsze zrozumienie i wykorzystanie w praktyce klinicznej wiedzy o niekorzystnych skutków screeningu mammograficznego i sposobów identyfikacji osób największego ryzyka[75].

Specyfika rozwoju choroby

edytuj
 
Mammografia – rak sutka w stopniu zaawansowania T1b

Sens screeningu mammograficznego wynika z założenia, że wykrycie raka piersi we wczesnym stadium zwiększa szansę na wyleczenie: pozwala zastosować mniej inwazyjne metody terapeutyczne, zapobiegać powstawaniu przerzutów itp. co wiąże się z przedłużeniem życia chorych[76]. Dotychczasowe doświadczenie w walce z tą chorobą wskazuje, że:

  • nieleczony nowotwór złośliwy zawsze prowadzi do śmierci[77]
  • prawdopodobieństwo długotrwałej remisji zmniejsza się ze wzrostem guza[78]
  • ryzyko przerzutów rośnie wraz z rozwojem choroby, pociągając za sobą potrzebę agresywnego leczenia ogólnoustrojowego (chemioterapia, hormonoterapia)[79]
  • obecnie nie ma skutecznych sposobów prewencji pierwotnej (tj. uniknięcia samego zachorowania) raka piersi dla kobiet o przeciętnym ryzyku[73][80]

Rak piersi to choroba występująca powszechnie. Jest najczęstszym nowotworem złośliwym u kobiet i główną przyczyną zgonu z przyczyn onkologicznych u tej płci po 35. roku życia. Teoretycznie w ciągu 95 lat życia szansa na zachorowanie wynosi 1:6[81][82]; w rzeczywistości prawdopodobieństwo jest niższe i w Polsce kształtuje się na poziomie 1:16[73]. Co roku w Polsce stwierdza się ponad 13.000 nowych przypadków i liczba ta wzrasta; umieralność z tego powodu jest jednak stała (ok. 5.000 rocznie), co może świadczyć o efektywności leczenia[83]. W USA współczynniki te kształtują się na poziomie: 192.000 nowych przypadków + 62.000 nowotworów in situ, umieralność 40.000/rok (dane za 2009 r.)[84]. W większości krajów zachodnich wskaźnik umieralności systematycznie maleje[85].

Rola mammografii w procesie diagnostycznym

edytuj

Na mammografię kobiety zgłaszają się dobrowolnie, w ramach badań przesiewowych lub są kierowane przez lekarza pierwszego kontaktu po zaobserwowaniu niepokojących objawów klinicznych. Pełne rozpoznanie nowotworów piersi przebiega trójstopniowo i zawiera[86]:

Wszystkie trzy procedury są niezbędne, gdyż nie istnieje pojedyncze badanie umożliwiające wykluczenie choroby ze 100% pewnością. Dodatkowo wyłącznie badanie histopatologiczne (preparatu z biopsji albo usuniętego chirurgicznie guza) jest w stanie orzec o obecności nowotworu; inne metody sygnalizują tylko taką możliwość.

Wymogi screeningu

edytuj

Aby badanie przesiewowe odniosło dostrzegalny efekt populacyjny, musi objąć odpowiednio dużą grupę osób narażonych na rozwój choroby. Większość amerykańskich towarzystw naukowych zaleca powtarzać badanie skryningowe co rok. W Europie (w tym w Polsce) badania profilaktyczne wykonuje się bezpłatnie raz na 2 lata. Aby screening mammograficzny był efektywny, odsetek osób biorących udział w badaniu musi wynosić >75%. Im częściej i bardziej regularnie są robione badania, tym trudniej przeoczyć ognisko raka (docelowa wykrywalność: 90%), a nowotwory znajdują się we wcześniejszym stadium (odsetek guzów <15mm docelowo stanowi >50%)[73][87].

Niestety, bardzo ciężko uzyskać takie współczynniki w praktyce[88]. Zarówno w Polsce, jak i na świecie niewiele kobiet stosuje się do obowiązujących zaleceń medycznych. Około 40% zapraszanych Polek deklaruje udział w badaniu[89], ale w praktyce korzysta mniej niż 25%[90]. Między innymi z tego względu rozważa się wprowadzenie ustawowego obowiązku wykonywania badań przesiewowych u osób czynnych zawodowo[91]. Podobne komunikaty napływają z Ameryki[92][90].

Koszt badania mammograficznego jest znaczny (50–70zł). Rzeczywiste koszty prewencji są zdecydowanie wyższe, jeżeli uwzględnić dalsze procedury, które mają za zadanie wykluczyć ze zbioru przypadków wątpliwych rozpoznania fałszywie pozytywne[93]; w takiej sytuacji screening pozostał ekonomicznie opłacalny, sugeruje się dostosowanie jego częstotliwości do potrzeb konkretnej pacjentki[94].

Skuteczność diagnostyczna mammografii

edytuj
 
Skuteczność diagnostyczna mammografii

Jakość zdjęcia mammograficznego zależy przede wszystkim od wzajemnej proporcji tkanki gruczołowo-włóknistej oraz tłuszczowej. Zrąb z włókien tkanki łącznej, dominujący u młodszych kobiet, szczególnie nie będącymi do tej pory w ciąży, jest radiologicznie nieprzejrzysty (tzw. piersi „gęste”, co generalnie odpowiada „jędrności” w potocznym rozumieniu). Tkanka tłuszczowa zaś bardzo dobrze przepuszcza promieniowanie rentgenowskie, stanowiąc wyraźny kontrast dla pozostałych struktur. Z wiekiem utkanie gruczołowe zanika; u kobiet po menopauzie wyższe jest również ryzyko rozwoju nowotworu. Z tych względów badanie mammograficzne jest adresowane głównie do osób starszych.

Dwa najpopularniejsze wskaźniki dokumentujące efektywność metod diagnostycznych to czułość i swoistość. Czułość jest zdolnością testu do wykrywania choroby. Im wyższa, tym mniej wyników fałszywie ujemnych (osób chorych uznanych błędnie za zdrowe) – z tego względu w onkologii jest to cecha szczególnej ważna. Swoistość polega na zdolności wykrywania osób zdrowych; niska swoistość przejawia się znaczną liczbą rozpoznań fałszywie dodatnich[95] – w rozważanym przypadku niesie za sobą konieczność wykonania dodatkowej diagnostyki, lecz nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia pacjentek.

Czułość mammogafii rośnie wraz z wiekiem oraz jest wyższa u osób z piersiami przejrzystymi radiologicznie (patrz tabela). W zastawieniach wyodrębnia się w również kobiety stosujące hormonalną terapię zastępczą (wpływa na procesy fizjologiczne starzejących się kobiet, m.in. zwiększając ryzyko raka piersi).

Tabela 1. Skuteczność badań mammograficznych według amerykańskich rejestrów Breast Cancer Surveillance Consortium[96].

Zmienna Liczba badań Ilość ca w hist-pat Skoryg. ilość
nowotworów
na 1000 badań		 Skoryg. ilość PP Skoryg. ilość FN Czułość % Swoistość %
Wszyscy 463672 2223 4,8 3,6 1,2 75,0 92,3
40–44 51729 125 2,0 1,4 0,6 65,6 90,9
45–49 71385 218 2,7 2,0 0,8 69,7 90,7
50–54 80939 328 3,9 2,9 1,0 72,9 91,6
55–59 67563 325 4,8 3,6 1,2 73,8 92,3
60–69 104921 611 5,9 4,2 1,7 73,3 93,0
70–79 70405 501 7,1 5,7 1,4 81,4 94,1
80–89 16730 115 7,3 5,9 1,5 86,1 94,3
Gęstość "A" 42237 110 2,2 1,9 0,2 88,2 96,5
Gęstość "B" 218129 975 4,2 3,5 0,8 82,1 93,0
Gęstość "C" 167003 945 5,8 4,1 1,8 68,9 90,8
Gęstość "D" 36303 193 6,1 3,9 2,2 62,2 89,9
Stosuje HRT 168635 1319 4,7 3,5 1,3 76,6 92,6
Nie stosuje HRT 29537 904 4,6 3,5 1,1 72,7 91,7

Dane z 463 372 badań obejmujących 329 495 kobiet. Ca = nowotwór złośliwy; przypadek PP = prawdziwie pozytywny; przypadek FN = fałszywie negatywny; HRT = hormonalna terapia zastępcza.

Osobne badania analizowały m.in. zgodność opisu zmian wśród radiologów[97][98] oraz wykrywalność nawrotów u kobiet z rakiem piersi przebytym w przeszłości[99].

Próby kliniczne

edytuj

Aby zweryfikować zasadność prowadzenia przesiewowych badań mammograficznych zorganizowano kilka dużych prób klinicznych z randomizacją (ang. randomized controlled trial, RCT), obejmujących swoim zasięgiem łącznie 600 000 kobiet. Tak duża liczba uczestniczek była potrzebna do wiarygodnego udokumentowania zjawiska (rozwój raka piersi), które w ciągu kilku lat obserwacji dotknęło stosunkowo niewiele osób. Ich wyniki stanowią obecnie podstawę toczonych dyskusji: nad sensem wykonywania badania przesiewowego (screeningu) oraz nad zakresem docelowej grupy pacjentek, które odniosłyby z niego największą korzyść[28].

Doświadczenie pokazuje, że na osiągnięty rezultat znaczny wpływ ma stopień przestrzegania kryteriów badania klinicznego. Składa się na nie m.in. celność postawionego pytania, prawidłowa randomizacja chorych, analiza wyników w grupach zgodnych z zaplanowanym leczeniem, opublikowanie wszystkich uzyskanych rezultatów itp. Ignorowanie powyższych zaleceń, postulowanych w ramach koncepcji medycyny opartej na faktach (ang. evidence-based medicine, EBM) niesie za sobą ryzyko wypaczenia (ang. bias a. systematic error) obserwowanego efektu[100]. Uwzględnienie wyników takich dochodzeń w zarządzaniu służbą zdrowia utrudnia zaś fakt, że ogromna większość personelu medycznego nie potrafi należycie ich zinterpretować[101].

Szczegółowa analiza poszczególnych dochodzeń wykracza poza ramy tego artykułu. W tabeli poniżej przedstawiono tylko zwięzłe podsumowanie osiągniętych rezultatów. Osoby zainteresowane szczegółami powinny zapoznać się z przeglądami systematycznymi Cochrane Collaboration oraz przejrzeć podsumowania dostępne w prasie naukowej. Problem screeningu szczegółowo omawia też D. Dershaw w Cancer: Principles & Practice[102] oraz D. Kopans (zdeklarowany zwolennik mammografii) w Breast Cancer: Multidisciplinary Approach[103].

Tabela 2. Rezultaty randomizowanych prób klinicznych dot. skuteczności mammografii w populacji o przeciętnym ryzyku raka piersi.

rok próba wiek randomizacja screening po 7 latach kontrolna po 7 latach RR po 7. min max screening po 13 latach kontrolna po 13 latach RR po 13. min max
1963 HIP[104][105] 40–64 suboptymalna 81/31000 124/31000 0,65 0,49 0,86 218/31000 262/31000 0,83 0,7 1
1976 Malmo I[106] 45–69 optymalna 63/21088 66/21195 0,96 0,68 1,35 87/20695 108/20783 0,81 0,61 1,07
1978 Malmo II[107] 43–49 suboptymalna 29/9581 33/8212 0,75 0,46 1,24 – – – – –
1977 Swedish Two-County: Kopparberg[108] 40–74 suboptymalna 71/39051 52/18846 0,66 0,46 0,94 126/38589 104/18582 0,58 0,45 0,76
1978 Swedish Two-County: Ostergotland[109] 40–74 suboptymalna 53/39034 67/37936 0,77 0,54 1,1 135/38491 173/37403 0,76 0,61 0,95
1979 Edinburgh[110] 45–64 niedostateczna 68/23226 76/21904 0,84 0,61 1,17 176/28628 187/26015 0,86 0,7 1,05
1980a Canada NBSS 1[111] 40–49 optymalna 38/25214 28/25216 1,36 0,83 2,21 105/25214 108/25216 0,97 0,74 1,27
1980b Canada NBSS 2[112] 50–59 optymalna 38/19711 39/19694 0,97 0,62 1,52 107/19711 105/19694 1,02 0,78 1,33
1981 Stockholm[113] 40–64 suboptymalna 53/38525 40/20651 0,71 0,47 1,07 66/40318 45/19943 0,73 0,5 1,06
1982a Gothenborg[114][115] 39–49 suboptymalna 6/10821 10/13101 0,73 0,26 2 88/21650 162/29961 0,75 0,58 0,97
1982b Gothenborg[115] 50–59 suboptymalna 21/9903 37/15708 0,9 0,53 1,54 * * * * *
1991 UK Age Trial[116] 39–41 optymalna 105/53884 251/106956 0,83 0,66 1,04 105/53884 251/106956 0,83 0,66 1,04

Opracowano na podstawie analizy Cochrane Collaboration z 2009 r.[28] Dane pokazują częstość zgonów na raka stwierdzoną w badanych podgrupach. Rok=rok rozpoczęcia rekrutacji. RR=ryzyko względne (ang. relative risk) wraz z 95% przedziałem ufności (kolumny: min, max). Wyróżniono nazwy prób uznanych za najbardziej poprawne merytorycznie według Cochrane Collaboration oraz wszystkie wyniki statystycznie istotne.

Sposób interpretacji wyników nadal wywołuje wiele kontrowersji. Zwolennicy mammografii kwestionowali np. rzetelność badań kanadyjskich[117]; dochodzenie w tej sprawie nie wykazało znamion fałszerstwa[118]. Argumentują też, że wszystkie próby miały miejsce stosunkowo dawno, więc procedura badania odbiegała częściowo od bieżących standardów[119]. Kobiety z grup kontrolnych mogły zdjęcia mammograficzne robić odpłatnie z własnej inicjatywy, zmniejszając końcową różnicę. Z wyjątkiem badania NBSS I część kobiet nie stosowała się do uzgodnionych terminów wizyt[120]. Różnice w wieku uczestniczek oraz wahania odstępów czasu między prześwietleniami również mogą zaciemniać całość obrazu.

Badacze sceptycznie nastawieni do mammografii odpowiadają, że wiele niedociągnięć technicznych zgłaszanych w czasie prób wyolbrzymia znowu obserwowane korzyści[28]. Niedostateczna randomizacja mogła przyczyniać się do nierównego przydziału pewnych grup społecznych chorych do badanych kohort. Przykładowo w Edynburgu grupę poddaną screeningowi stanowiły w większości osoby bardziej zamożne, o mniejszym łącznym ryzyku raka piersi. Same liczby chorych uwzględnionych w statystykach czasem nie zgadzały się ze sobą, a przed włączeniem do próby kobiety badano na obecność już istniejących nowotworów z różną dokładnością. Niejednokrotnie podkreślano braki w dokumentacji. Największe wątpliwości budzi sposób określania przyczyny zgonu przez patologa. Sekcje zmarłych odbywały się z różną częstotliwością; lekarze mogli tendencyjnie uznać, że śmierć kobiety nastąpiła w wyniku powikłań pozabiegowych, a nie z powodu choroby pierwotnej. Więcej interwencji chirurgicznych wykonywano w grupach poddanych screeningowi, co niespecyficznie zmniejszało tam umieralność na raka.

Należy również wziąć pod uwagę, które rezultaty badań są najbardziej istotne z punktu widzenia pacjentek. Umieralnością na konkretną jednostkę chorobową interesują się głównie epidemiolodzy[121]. Kobiety zwracają raczej uwagę na zwiększenie łącznej długości życia oraz poprawę jego jakości. Tymczasem żadne z badań nie wykazało spadku sumarycznej umieralności z powodu chorób nowotworowych. Praktycznie nie odnotowano też spadku umieralności całkowitej po 7 lub 13 latach obserwacji[28].

Niekorzystne skutki mammografii

edytuj
 
Pacjentki wykonujące cyklicznie mammografię częściej podlegają zabiegom inwazyjnym (na zdjęciu: zmod. radykalna mastektomia).

Każde badanie przesiewowe ma z możliwie dużą czułością wykrywać przypadki wystąpienia nowotworu u danej grupy ryzyka. Celem nadrzędnym takiego postępowania pozostaje obniżenie umieralności z powodu konkretnego schorzenia. Wzmożona czujność onkologiczna wiąże się nieuchronnie ze stosunkowo wysoką liczbą wyników fałszywie pozytywnych[122]. W dodatku większość raków wykrytych screeningiem to odmiany wolno rosnące, stosunkowo mało inwazyjne[123]; część mogłaby nigdy nie dać objawów klinicznych[124]. Formy agresywne częściej pojawiają się w postaci raków interwałowych (ang. interval cancers)[87], rozwijających się między kolejnymi wizytami.

Liczba rozpoznań raka po wprowadzeniu screeningu faktycznie wzrasta o 40–60%, opierając się na danych obserwacyjnych m.in. z Australii, Szwecji, UK czy USA[125][126][127]. Uwzględnienie w statystykach zmian przedinwazyjnych, tj. raka wewnątrzprzewodowego (ang. ductal carcinoma in situ, DCIS) dalej podwyższa osiągnięty wynik[128]. Niezamierzoną konsekwencją jest większa ilość zabiegów operacyjnych u kobiet korzystających z mammografii – wbrew powszechnemu przekonaniu praktykujących lekarzy[129]. Wśród nich jeszcze niedawno znaczny odsetek stanowiły mastektomie[130], choć aktualnie dominują mniej inwazyjne sposoby leczenia[131]. Również częstość radioterapii bywała wyższa w tej grupie pacjentek. W wypadku chemioterapii różnica jest nieistotna, gdy tymczasem zapotrzebowanie na hormonoterapię okazuje się mniejsze u kobiet poddawanych screeningowi[28].

Kobiety wykonujące regularnie mammografię powinny mieć świadomość, że szansa skierowania na dalszą diagnostykę (wynik fałszywie pozytywny) w perspektywie najbliższych 10 lat jest u nich bardzo duża[132][133]. Dla większości takie postępowanie skończy się zaledwie wykonaniem dodatkowego zdjęcia RTG, jednak sama niepewność okazuje się często źródłem dużego stresu[134]. Niekiedy podnosi się również argument, że badanie może być bolesne[135], co zniechęca do kolejnych wizyt[136]. Dotychczas nie wymyślono skutecznego sposobu zmniejszenia odczuwanego dyskomfortu[137].

Skuteczność mammografii jest ograniczona. Osoby, które otrzymały przez to wynik fałszywie ujemny mogą ignorować dalsze symptomy rozwoju choroby[138]. Aby uniknąć takiej ewentualności kontrole lekarskie należy przeprowadzać regularnie[86].

Odmienną hipotezę na temat szkodliwości prześwietlania promieniami rentgenowskimi piersi postawił w 1976 r. John C. Bailar[139]. Przypomniał on, że promienie X są znanym czynnikiem rakotwórczym. Stosowanie ich w ramach mammografii w pewnym stopniu naraża więc wtórnie pacjentki na rozwój nowotworów. Wnioski te wyciągnięto już wcześniej na podstawie długoletniej obserwacji ofiar bomb atomowych w Japonii oraz kobiet leczonych za pomocą radioterapii w młodości (m.in. na ziarnicę złośliwą i skoliozę)[140][141]. Zarzuty Bailara zostały mocno nagłośnione przez media, co przyczyniło się do przeprowadzenia szczegółowych analiz epidemiologicznych oraz dalszych badań nad patofizjologią samej choroby[142]. Badacze doszli do wniosku, że piersi u dojrzałych kobiet są zdecydowanie bardziej odporne na promieniowanie niż u nastolatek i młodych dorosłych[143]. Wynikałoby to z zatrzymania rozwoju narządu i (prawdopodobnie) zmniejszenia ilości komórek macierzystych w tkance gruczołowej[144]. Wedle nowszych doniesień, stosunek nowotworów wykrytych dzięki temu badaniu do sprowokowanych wynosi około 50:1[145]. Samego ryzyka całkowicie nie da się usunąć – według jednego z nowszych badań przekłada się ono na 86 przypadków raka, prowadzących do 11 zgonów na każde 100.000 kobiet wykonujących regularnie mammografię od 40. roku życia[146]. Pomimo podobnych powikłań mammografia nadal ma opinię najbezpieczniejszego badania radiologicznego dla kobiet[147], a korzyści prawdopodobnie przeważają w każdej grupie wiekowej objętej programem[148].

Zagadnienie korzyści populacyjnych

edytuj

Przedmiotem dyskusji pozostaje również kwestia wpływu, jaki przesiewowe badania mammograficzne wywarły dotąd na objęte nimi populacje. Oczekiwanym rezultatem byłoby zmniejszenie umieralności z powodu raka piersi; taki trend rzeczywiście jest obserwowany w wielu krajach Zachodu[149][150]. W Polsce na przestrzeni ostatnich lat nastąpił duży wzrost liczby wykrywanych przypadków, jednak przy stałym poziomie umieralności[151]. Żadne komunikaty natomiast nie wskazują, że wprowadzenie mammografii wiązałoby się kiedykolwiek ze zwiększeniem się liczby odnotowanych zgonów[144]. Na podstawie 5. letniej obserwacji obejmującej 44 925 kobiet stwierdzono, że coroczne badania mammograficzne nie spowodowały obniżenia umieralności z powodu raka sutka[152].

Nie jest oczywiste, w jakim stopniu efekt ten jest spowodowany screeningiem onkologicznym, gdyż równolegle nastąpił doniosły rozwój metod leczenia nowotworów[153]. Niektórzy uważają jego wpływ za zaniedbywalny[154][85]. Najnowsze dane z Norwegii sugerują, że odpowiada on za 1/3 obserwowanej tendencji[155]. Jest dość prawdopodobne, że pełne korzyści ze działań prewencyjnych ujawniają się dopiero w długiej perspektywie czasowej (interwał min. 10 lat)[156].

Należy pamiętać, że wprowadzenie mammografii wywarło wpływ również na inne aspekty dotyczące diagnostyki i leczenia chorób piersi[157]. O zwiększeniu ilości wykonywanych biopsji narządu wspomniano już wyżej. Wybór artykułów poświęconym rozwojowi małoinwazyjnych technik pobierania wycinków tkankowych zamieszczono w haśle dotyczącym biopsji piersi. Następną konsekwencją był wzrost odsetka wykrywanych nowotworów in situ (głównie wewnątrzprzewodowych)[158][159]. Prawdopodobnie ponad połowa z tych zmian nigdy nie ulega transformacji w raka inwazyjnego[160][161], jednak brak wystarczającej wiedzy na ten temat nakazuje usunięcie wszystkich stwierdzonych ognisk. Jeszcze niedawno wiązało się to z odjęciem całej piersi; obecnie przeważają techniki częściowej resekcji[162]. Pacjentki zwykle pozostają nieświadome niepewnego charakteru tej patologii[163].

Obowiązujące zalecenia

edytuj

Aktualnie panuje zgoda, że mammografia powinna przysługiwać kobietom między 50. a 70. rokiem życia. Wszystkie ważne panele eksperckie ze Stanów Zjednoczonych zalecają wykonywanie w tym okresie badania przesiewowych co rok lub dwa lata: ACS[164], ACR[165], ACOG[166], USPSTF[167]. Podobną opinię wyraża dyrektywa Unii Europejskiej, obowiązująca także w Polsce[34][55]. Dyskusyjne jest wprowadzanie mammografii przed tym okresem. Amerykański National Cancer Institute wskazuje, że korzyści z takiego badania kobiet w wieku 40–49 są niepewne, a poniżej 40 lat nie ma ich w ogóle[168]. American College of Radiology sugeruje rozpoczęcie badań (w grupie kobiet o przeciętnym ryzyku) od 40. roku życia, gdy tymczasem American College of Physicians oraz U.S. Preventive Services Task Force stwierdziły, że takie działania nie są uzasadnione.

Korzyści ze screeningu nie pojawiają się skokowo po przekroczeniu pewnego progu wiekowego[169].

  • Wzrost łącznej życiowej dawki promieniowania, zwiększenie nakładów finansowych, mniejsza czułość diagnostyczna (młodsze piersi są mniej przejrzyste radiologicznie) oraz rzadsze występowanie choroby w tym okresie przemawia przeciw wcześniejszemu rozpoczynaniu badań[170][171] (porównaj: uzasadnienia obowiązujących wytycznych).
  • Po 70. roku życia badanie jest mniej opłacalne ekonomicznie[172]. Zachowuje swój sens, jeżeli oczekiwana długość życia przekracza 5 lat[173]. W tym wieku zdecydowanie większe zagrożenie dla zdrowia niosą za sobą choroby współwystępujące[174], a główną przyczyną śmierci stają się schorzenia układu krwionośnego[175].

Osoby ze zwiększonym ryzykiem rozwoju raka piersi (formy występujące rodzinnie, znane mutacje genetyczne, wcześniejsza radioterapia) obowiązują odmienne zalecenia[176][177].

Tabela 3. Badania piersi u kobiet z grupy ryzyka: czułość/swoistość najważniejszych technik diagnostycznych[178]

Badanie Odsetek nowotworów w % Mammografia Ultrasonografia Rezonans magnetyczny
Kriege[179] 50 33/95 (–) 80/90
Warner[180] 22 36/100 33/96 77/95
Leach[181] 35 40/93 (–) 77/81
Kuhl[182] 43 33/97 40/91 91/97
Lehman[183] 4 25/98 (–) 100/95

Alternatywy dla mammografii

edytuj
 
Przerzuty raka piersi w badaniu PET
 
Piersi kobiety widziane w podczerwieni (termografia)
 
Obrazowanie termoakustyczne guza piersi

Obecnie trwa intensywny rozwój technik obrazowania piersi, mających zrekompensować niedostatki badania mammograficznego. Niemniej jednak żadne z nich nie jest obecnie wykorzystywane w skali całej populacji z powodów: a) mniejszej czułości diagnostycznej b) bezpośredniego szkodliwego wpływu na zdrowie c) znacznie większych kosztów. Poniżej przedstawiono niektóre z propozycji:

  • Mające zastosowanie w praktyce klinicznej:
    • Palpacyjne badanie piersi (ang. breast self-egzamination, BSE oraz clinician breast egzamination, CBE): tania, łatwo dostępna, szeroko akceptowana technika diagnostyczna. Czasem rekomendowana jako sposób na zwiększenie świadomości kobiet wobec przyszłych zagrożeń[164]. Cechuje się jednak niską czułością[184]. BSE nie posiada żadnych udokumentowanych korzyści[185]; przyczynia się też do zwiększenia ilości badań inwazyjnych[186].
    • Rezonans magnetyczny (MRI): ma bardzo dużą czułość, co przekłada się jednak na zwiększoną ilość rozpoznań fałszywie dodatnich. Najlepsze dostępne narzędzie do monitorowania osób o zwiększonym ryzyku rozwoju choroby oraz do planowania obszaru resekcji chirurgicznej[177][187].
    • Ultrasonografia (sonomammografia): dobre narzędzie do różnicowania torbieli od guzów litych. Stosowana łącznie z oceną mammograficzną znacznie zwiększa czułość badania u osób młodych i pochodzących z grup ryzyka. Bardzo duży odsetek rozpoznań fałszywie dodatnich czyni procedurę nieefektywną ekonomicznie[188][189].
    • Duktografia (galaktografia): zdjęcie mammograficzne z kontrastem podanym do przewodów mlecznych. Obecnie rzadko stosowana, głównie przy wyjaśnianiu przyczyn patologicznego wycieku z brodawki sutkowej[190] – razem z płukaniem przewodów mlecznych (ang. ductal lavage)[191] oraz duktoskopią[192]. Ułatwia rozpoznanie brodawczaków wewnątrzprzewodowych.
  • Techniki bez znaczenia praktycznego oraz eksperymentalne:
    • Kserografia: metoda o znaczeniu historycznym, na bazie której rozwinęła się mammografia. Zamiast kliszy fotograficznej używano w niej nośnika papierowego, podobnie jak w dzisiejszych kserokopiarkach[193].
    • Obrazowanie metodami nuklearnymi (scyntymammografia, Miraluma test): guzy nowotworowe pochłaniają zwiększone ilości promieniotwórczego izotopu technetu (sestamibi Tc-99), co można zobrazować zliczając zmiany lokalnej emisji promieniowania. Dość dobra czułość występuje tu przy niskej rozdzielczości obrazu; dawka promieniowania jest jednak większa niż przy mammografii[194][147].
    • Emisyjna tomografia pozytonowa (PET): budzi podobne zastrzeżenia jak techniki nuklearne[194].
    • Tomosynteza, tomografia ograniczonego kąta (ang. Digital Breast Tomosynthesis, DBT): szereg rozwiązań wykorzystujących możliwości mammografii cyfrowej, które mają przyczynić się do zwiększenia jej rozdzielczości. Generowany obraz 3D pozwala łatwiej odróżnić struktury anatomiczne od zmian patologicznych; oczekuje na rejestracje przez FDA[194][195].
    • Termografia (DITI): wykrywa różnice w emisji promieniowania podczerwonego (fale cieplne), występujące na skutek różnic w metabolizmie i unaczynieniu okolicy guza. Nadal rozwijana[196], dotychczas nie uzyskała rekomendacji FDA[197] z powodu dość niskiej czułości diagnostycznej[198][199].
    • Testy krwi: dotępne testy wykrywające antygeny, których poziom zwiększa się przy raku piersi (m.in. CEA, CA 15-3, CA 27-29) są mało specyficzne dla tej choroby i niezalecane do rutynowej diagnostyki (ew. monitorowaniu nawrotów)[200].
    • Transiluminacja: prześwietlanie piersi silnym światłem z zakresu widzialnego (np. za pomocą specjalnej latarki) umożliwia wykrywanie tylko dużych zmian litych[201].
    • Elastografia rezonansu magnetycznego (MRE) oraz ultrasonografii (ang. magnetic resonance elastography; ultrasound elastography) wykrywa zmiany konsystencji (dokładnie: modułu Younga) piersi dzięki różnicom w oscylacji w odpowiedzi na fale dźwiękowe o niskiej częstotliwości; obecnie w fazie badań[202][203].
    • Kolejne metody wykorzystujące promieniowanie z zakresu podczerwieni: Computed Tomography Laser Mammography (CTLM)[204] czy Diffuse Optical Imaging[205]; trwają testy laboratoryjne.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Albert Salomon, Beiträge zur Pathologie und Klinik der Mammakarzinome, „Arch. Klin. Chir.”, 101, 1913, s. 573–668 (niem.).
  2. ↑ Kleinschmidt O.: Brustdrüse. In: Die Klinik der bösartigen Geschwülste. Zweife P., Payr E. Leipzig. 1927, s. 5–90.
  3. ↑ Vogel W.: Die Röntgendarstellung der Mammatumoren. Arch Klin Chir 1932, 171 : 618–626.
  4. ↑ Goyanes J., Gentil D.F.: Sobre la radiografia de la glándula mamária y su valor diagnóstico, Arch Espań de Oncologica. 1931, 2 : 111–142.
  5. ↑ Warren S.L., A roentgenologic study of the breast. AJR 1930, 24:113–124.
  6. ↑ Gershon-Cohen J., Colcher A.E., Evaluation of roentgen diagnosis of early carcinoma of breast. JAMA 1937, 108 : 867–871.
  7. ↑ a b Carl Genereux, David Harrington Issue stories: Mammography, w: 24x7 July 2006 [dostęp 2011-09-19].
  8. ↑ Leborgne R., The breast in roentgen diagnosis. Impressora Uruguay, Montevideo 1953.
  9. ↑ Baclesse F., Willemin A., Atlas de mammographie. Librairie de la Faculté des Sciences, Paris. 1965.
  10. ↑ Gros Ch., Les maladies du sein, Masson, Paris. 1963.
  11. ↑ R.L. Egan, Experience with mammography in a tumor institution. Evaluation of 1,000 studies, „Radiology”, 75, 1960, s. 894–900, DOI: 10.1148/75.6.894, PMID: 13725888 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  12. ↑ R.L. Clark i inni, Reproducibility of the technic of mammography (Egan) for cancer of the breast, „American Journal of Surgery”, 109, 1965, s. 127–133, DOI: 10.1016/s0002-9610(65)80133-7, PMID: 14261636 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  13. ↑ a b Belgian Museum of Radiology Short history of mammography [dostęp 2011-09-19].
  14. ↑ L. Tabár, P.B. Dean, Interventional radiologic procedures in the investigation of lesions of the breast, „Radiologic Clinics of North America”, 17 (3), 1979, s. 607–621, PMID: 531198 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  15. ↑ L. Tabár i inni, The significance of mammography, galactography, and pneumocystography in detecting occult carcinomas of the breast, „Surgery, Gynecology & Obstetrics”, 137 (6), 1973, s. 965–970, PMID: 4357256 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  16. ↑ Sam Shapiro i inni red., Periodic Screening for Breast Cancer. The Health Insurance Plan Project and Its Sequelae, 1963–1986, Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1988, ISBN 0-8018-3689-1, OCLC 17674608 (ang.).
  17. ↑ S.J. El Yousef i inni, Initial experience with nuclear magnetic resonance (NMR) imaging of the human breast, „Journal of Computer Assisted Tomography”, 7 (2), 1983, s. 215–218, DOI: 10.1097/00004728-198304000-00001, PMID: 6300203 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  18. ↑ Komisja Europejska „Europe Against Cancer” Programme: Report on the implementation of the first plan of action, 1987–1989 COM (90) 185 final, 8 May 1990. [dostęp 2011-09-17].
  19. ↑ Freedman M.T., Image processing in digital mammography, w: Kim Y Proc SPIE Image Capture, Formatting and Display, Soc Photo-Optical Instr Engs 1993, s. 537–554.
  20. ↑ a b Catherine G. Glynn i inni, Effect of transition to digital mammography on clinical outcomes, „Radiology”, 260 (3), 2011, s. 664–670, DOI: 10.1148/radiol.11110159, PMID: 21788529 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  21. ↑ Chen 2011 ↓, s. 129.
  22. ↑ S.H. Woolf, R.S. Lawrence, Preserving scientific debate and patient choice: lessons from the Consensus Panel on Mammography Screening. National Institutes of Health, „Journal of the American Medical Association”, 278 (23), 1997, s. 2105–2108, DOI: 10.1001/jama.278.23.2105, PMID: 9403427 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  23. ↑ Lisa M. Schwartz, Steven Woloshin, News media coverage of screening mammography for women in their 40s and tamoxifen for primary prevention of breast cancer, „Journal of the American Medical Association”, 287 (23), 2002, s. 3136–3142, DOI: 10.1001/jama.287.23.3136, PMID: 12069679 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  24. ↑ Ole Olsen, Peter C. Gøtzsche, Screening for breast cancer with mammography, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2001, DOI: 10.1002/14651858.cd001877 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  25. ↑ Gina Kolata, Expert Panel Cites Doubts On Mammogram's Worth, „The New York Times”, 24 stycznia 2002 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  26. ↑ P. Boyle, Global summit on mammographic screening, „Annals of Oncology”, 14 (8), 2003, s. 1159–1160, DOI: 10.1093/annonc/mdg318 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  27. ↑ Peter C. Gøtzsche, Margrethe Nielsen, Screening for breast cancer with mammography, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2006, DOI: 10.1002/14651858.cd001877.pub2 (ang.).
  28. ↑ a b c d e f Peter C. Gøtzsche, Margrethe Nielsen, Screening for breast cancer with mammography, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2009, DOI: 10.1002/14651858.cd001877.pub3 (ang.).
  29. ↑ Peter C. Gøtzsche, Margrethe Nielsen, Screening for breast cancer with mammography, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2011, DOI: 10.1002/14651858.cd001877.pub4 (ang.).
  30. ↑ Peter C. Gøtzsche, Karsten Juhl Jørgensen, Screening for breast cancer with mammography, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2013 (6), 2013, DOI: 10.1002/14651858.CD001877.pub5, PMID: 23737396, PMCID: PMC6464778 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  31. ↑ Anthony S. Fauci, Dennis L. Kasper, Dan Longo: Harrison’s Principles of Internal Medicine 18ed. New York: McGraw-Hill, 2012. ISBN 978-0-07174889-6. (Chapter 81: Approach to the Patient with Cancer. The Magnitude of the Problem).
  32. ↑ L. von Karsa, A. Anttila Cancer Screening in the European Union European Communities, 2008 ISBN 978-92-79-08934-3.
  33. ↑ European Cancer Observatory Cancer screening: Breast [dostęp 2011-09-17].
  34. ↑ a b Komisja Europejska Council recommendation of 2 December 2003 on cancer screening Official Journal of the European Union L 327 (16.12.2003).
  35. ↑ European Parliament, Committee on Women’s Rights and Equal Opportunities. European Parliament Resolution on Breast Cancer in the European Union (2002/2279(INI)). OJ C 68 E (18 March 2004); 611–617.
  36. ↑ European Parliament. European Parliament Resolution on Breast Cancer in the Enlarged European Union P6_TA(2006)0449.
  37. ↑ a b c Wtorek Jerzy, Stelter Jarosław Pakiet 5.: Systemy rentgenowskie/mammografia w: Multimedialny serwis edukacyjno-informacyjny „Technika w medycynie” Katedra Elektroniki Medycznej i Ekologicznej, Politechnika Gdańska [dostęp 2011-09-20].
  38. ↑ Populacyjny Program Wczesnego Wykrywania Raka Piersi Kryteria oceny kontroli jakości badań mammograficznych s.22 [dostęp 2011-09-20].
  39. ↑ Mammography Quality Scorecard. fda.gov, 09/01/2011 [dostęp 2011-09-20].
  40. ↑ Lisa Jacobs, Christina A. Finlayson, Early diagnosis and treatment of cancer: breast cancer, s. 125–128; 2011 Saunders ISBN 978-1-4160-4932-6.
  41. ↑ Eric A. Berns i inni, Digital and screen-film mammography: comparison of image acquisition and interpretation times, „American Journal of Roentgenology”, 187 (1), 2006, s. 38–41, DOI: 10.2214/AJR.05.1397, PMID: 16794152 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  42. ↑ Taghian 2010 ↓, s. 23–24.
  43. ↑ John M. Lewin i inni, Clinical comparison of full-field digital mammography and screen-film mammography for detection of breast cancer, „AJR. American journal of roentgenology”, 179 (3), 2002, s. 671–677, DOI: 10.2214/ajr.179.3.1790671, PMID: 12185042 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  44. ↑ Per Skaane, Kari Young, Arnulf Skjennald, Population-based mammography screening: comparison of screen-film and full-field digital mammography with soft-copy reading--Oslo I study, „Radiology”, 229 (3), 2003, s. 877–884, DOI: 10.1148/radiol.2293021171, PMID: 14576447 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  45. ↑ Etta D. Pisano i inni, American College of Radiology Imaging Network digital mammographic imaging screening trial: objectives and methodology, „Radiology”, 236 (2), 2005, s. 404–412, DOI: 10.1148/radiol.2362050440, PMID: 15961755 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  46. ↑ Etta D. Pisano i inni, Diagnostic performance of digital versus film mammography for breast-cancer screening, „The New England Journal of Medicine”, 353 (17), 2005, s. 1773–1783, DOI: 10.1056/NEJMoa052911, PMID: 16169887 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  47. ↑ Per Skaane, Arnulf Skjennald, Screen-film mammography versus full-field digital mammography with soft-copy reading: randomized trial in a population-based screening program--the Oslo II Study, „Radiology”, 232 (1), 2004, s. 197–204, DOI: 10.1148/radiol.2321031624, PMID: 15155893 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  48. ↑ Per Skaane, Solveig Hofvind, Arnulf Skjennald, Randomized trial of screen-film versus full-field digital mammography with soft-copy reading in population-based screening program: follow-up and final results of Oslo II study, „Radiology”, 244 (3), 2007, s. 708–717, DOI: 10.1148/radiol.2443061478, PMID: 17709826 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  49. ↑ Populacyjny Program Wczesnego Wykrywania Raka Piersi Co to jest mammobus? [dostęp 2011-09-20].
  50. ↑ MyHealthCafe.com Mobile Mammography Vans Can Bring Free and Low-Cost Mammograms to You July 23rd, 2010 [dostęp 2011-09-20].
  51. ↑ Chen 2011, s. 137.
  52. ↑ Populacyjny Program Wczesnego Wykrywania Raka Piersi Czym zajmuje się COK? [dostęp 2011-09-20].
  53. ↑ Asseco Poland SA Wdrożenie Systemu Monitorowania Programów Profilaktycznych (SIMP) w Narodowym Funduszu Zdrowia [dostęp 2011-09-11].
  54. ↑ System dostępowy świadczeniodawcy – strona logowania [dostęp 2011-09-20].
  55. ↑ a b N. Perry, M. Broeders European guidelines for quality assurance in breast cancer screening and diagnosis 4ed Office for Official Publications of the European Communities, 2006 ISBN 92-79-01258-4.
  56. ↑ Populacyjny Program Wczesnego Wykrywania Raka Piersi Wyniki kontroli jakości badań mammograficznych [dostęp 2011-09-20].
  57. ↑ FDA Mammography Quality Standards Act and Program Last Updated: 09/07/2011 [dostęp 2011-09-20].
  58. ↑ a b c Taghian 2010 ↓, s. 18–20.
  59. ↑ Chen 2011 ↓, s. 130–132.
  60. ↑ Chen 2011 ↓.
  61. ↑ C. Annette DuBard i inni, Recommendation for and receipt of cancer screenings among medicaid recipients 50 years and older, „Archives of Internal Medicine”, 168 (18), 2008, s. 2014–2021, DOI: 10.1001/archinte.168.18.2014, PMID: 18852404 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  62. ↑ Kevin C. Oeffinger, Breast Cancer Surveillance Practices Among Women Previously Treated With Chest Radiation for a Childhood Cancer, „Journal of the American Medical Association”, 301 (4), 2009, s. 404, DOI: 10.1001/jama.2008.1039, PMID: 19176442, PMCID: PMC2676434 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  63. ↑ Chen 2011 ↓, s. 132–134.
  64. ↑ Chen 2011 ↓, s. 132.
  65. ↑ Kordek 2007 ↓, s. 208–209.
  66. ↑ Chapter 23. The Breast. Lobular Carcinoma in Situ, [w:] Vinay Kumar, Abul K. Abbas, Jon C. Aster, Robbins and Cotran pathologic basis of disease, wyd. 10, Elsevier, 2020, s. 1055, ISBN 978-0-323-53113-9.
  67. ↑ Illustrated breast imaging reporting and data system (BI-RADS). 3rd ed., vol. 12. American College of Radiology; 1998. 27:216.
  68. ↑ A.J. Maxwell i inni, The Royal College of Radiologists Breast Group breast imaging classification, „Clinical Radiology”, 64 (6), 2009, s. 624–627, DOI: 10.1016/j.crad.2009.01.010, PMID: 19414086 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  69. ↑ B. Barreau i inni, Une étude exploratoire sur le vécu psychologique des femmes lors de la surveillance des anomalies mammographiques probablement bénignes : à propos de 50 cas, „Gynecologie, Obstetrique & Fertilite”, 31 (7-8), 2003, s. 629–638, DOI: 10.1016/s1297-9589(03)00175-9, PMID: 14563609 [dostęp 2022-11-03] (fr.).
  70. ↑ P. Taylor i inni, Impact of computer-aided detection prompts on the sensitivity and specificity of screening mammography, „Health Technology Assessment (Winchester, England)”, 9 (6), 2005, iii, 1–58, DOI: 10.3310/hta9060, PMID: 15717938 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  71. ↑ Matthew Gromet, Comparison of computer-aided detection to double reading of screening mammograms: review of 231,221 mammograms, „AJR. American journal of roentgenology”, 190 (4), 2008, s. 854–859, DOI: 10.2214/AJR.07.2812, PMID: 18356428 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  72. ↑ Meredith Noble i inni, Computer-aided detection mammography for breast cancer screening: systematic review and meta-analysis, „Archives of Gynecology and Obstetrics”, 279 (6), 2009, s. 881–890, DOI: 10.1007/s00404-008-0841-y, PMID: 19023581 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  73. ↑ a b c d Maria Monika Nagadowska, Skryning mammograficzny – fakty i kontrowersje [online], Medycyna Praktyczna, 27 czerwca 2011 [dostęp 2022-11-03].
  74. ↑ Kordek 2007 ↓, s. 60–63.
  75. ↑ Lydia E. Pace, Nancy L. Keating, A systematic assessment of benefits and risks to guide breast cancer screening decisions, „Journal of the American Medical Association”, 311 (13), 2014, s. 1327–1335, DOI: 10.1001/jama.2014.1398, PMID: 24691608 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  76. ↑ L.A.G. Ries, D.E. Henson D.E., A. Harras, Survival from breast cancer according to tumor size and nodal status, „Surgical Oncology Clinics of North America”, 3 (1), 1994, s. 35–53 (ang.).
  77. ↑ Olson, James Stuart Bathsheba’s breast: women, cancer & history. Baltimore: The Johns Hopkins University Press 2002. s. 9–13. ISBN 0-8018-6936-6.
  78. ↑ Elena B. Elkin i inni, The effect of changes in tumor size on breast carcinoma survival in the U.S.: 1975-1999, „Cancer”, 104 (6), 2005, s. 1149–1157, DOI: 10.1002/cncr.21285, PMID: 16088887 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  79. ↑ Richard J. Barth i inni, Detection of breast cancer on screening mammography allows patients to be treated with less-toxic therapy, „AJR. American journal of roentgenology”, 184 (1), 2005, s. 324–329, DOI: 10.2214/ajr.184.1.01840324, PMID: 15615996 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  80. ↑ McPhee 2011; rozdz. 17 sekcja: Carcinoma of the Female Breast/Prevention.
  81. ↑ American Cancer Society What Are the Key Statistics for Breast Cancer? Last Revised: 02/09/2011 [dostęp 2011-09-20].
  82. ↑ Ahmedin Jemal i inni, Cancer statistics, 2008, „CA: a cancer journal for clinicians”, 58 (2), 2008, s. 71–96, DOI: 10.3322/CA.2007.0010, PMID: 18287387 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  83. ↑ Urszula Wojciechowska, Joanna Didkowska, Witold Zatoński, Nowotwory złośliwe w Polsce w 2008 roku / Cancer in Poland in 2008, Warszawa: Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, 2010, ISSN 0867-8251 [dostęp 2023-04-18] (pol. • ang.).
  84. ↑ McPhee 2011; rozdz. 17 sekcja: Carcinoma of the Female Breast/Incidence & Risk Factors.
  85. ↑ a b P. Autier i inni, Disparities in breast cancer mortality trends between 30 European countries: retrospective trend analysis of WHO mortality database, „British Medical Journal”, 341, 2010, c3620–c3620, DOI: 10.1136/bmj.c3620, PMID: 20702548, PMCID: PMC2920378 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  86. ↑ a b McPhee 2011; rozdz. 17 sekcja: Carcinoma of the Female Breast/Early Detection of Breast Cancer.
  87. ↑ a b L Tabár i inni, What is the optimum interval between mammographic screening examinations — An analysis based on the latest results of the Swedish two-county breast cancer screening trial, „British Journal of Cancer”, 55 (5), 1987, s. 547–551, DOI: 10.1038/bjc.1987.112, PMID: 3606947, PMCID: PMC2001715 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  88. ↑ Laura Esserman, Yiwey Shieh, Ian Thompson, Rethinking screening for breast cancer and prostate cancer, „Journal of the American Medical Association”, 302 (15), 2009, s. 1685–1692, DOI: 10.1001/jama.2009.1498, PMID: 19843904 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  89. ↑ Kobiety.net.pl Mammografia – w Polsce nadal mało popularna 2010/9/28 [dostęp 2011-09-120].
  90. ↑ a b (PAP) Niska frekwencja kobiet w badaniach mammograficznych 20.12.2010 [dostęp 2011-09-20].
  91. ↑ (PAP) Pracujące kobiety będą obowiązkowo wykonywać cytologię i mammografię 21 kwietnia 2010 r. [dostęp 2011-09-20].
  92. ↑ Nancy Breen, Jane F. Gentleman, Jeannine S. Schiller, Update on mammography trends: Comparisons of rates in 2000, 2005, and 2008, „Cancer”, 117 (10), 2011, s. 2209–2218, DOI: 10.1002/cncr.25679, PMID: 21523735, PMCID: PMC3117095 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  93. ↑ Kordek 2007 ↓, s. 63.
  94. ↑ John T. Schousboe i inni, Personalizing Mammography by Breast Density and Other Risk Factors for Breast Cancer: Analysis of Health Benefits and Cost-Effectiveness, „Annals of Internal Medicine”, 155 (1), 2011, s. 10, DOI: 10.7326/0003-4819-155-1-201107050-00003, PMID: 21727289, PMCID: PMC3759993 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  95. ↑ Kordek 2007 ↓, s. 58.
  96. ↑ Patricia A. Carney i inni, Individual and combined effects of age, breast density, and hormone replacement therapy use on the accuracy of screening mammography, „Annals of Internal Medicine”, 138 (3), 2003, s. 168–175, DOI: 10.7326/0003-4819-138-3-200302040-00008, PMID: 12558355 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  97. ↑ J.G. Elmore i inni, Variability in radiologists' interpretations of mammograms, „The New England Journal of Medicine”, 331 (22), 1994, s. 1493–1499, DOI: 10.1056/NEJM199412013312206, PMID: 7969300 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  98. ↑ C.A. Beam, P.M. Layde, D.C. Sullivan, Variability in the interpretation of screening mammograms by US radiologists. Findings from a national sample, „Archives of Internal Medicine”, 156 (2), 1996, s. 209–213, DOI: 10.1001/archinte.1996.00440020119016, PMID: 8546556 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  99. ↑ Nehmat Houssami, Accuracy and Outcomes of Screening Mammography in Women With a Personal History of Early-Stage Breast Cancer, „Journal of the American Medical Association”, 305 (8), 2011, s. 790, DOI: 10.1001/jama.2011.188, PMID: 21343578, PMCID: PMC3799940 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  100. ↑ Szczeklik Andrzej, Choroby wewnętrzne: stan wiedzy na rok 2010. rozdz. XV. A-C; Kraków: Medycyna Praktyczna. ISBN 978-83-7430-255-5.
  101. ↑ Fahey T., Griffiths S., Evidence based purchasing: understanding results of clinical trials and systematic reviews BMJ. 1995 Oct 21; 311(7012):1056–9.
  102. ↑ DeVita, Lawrence i Rosenberg 2008 ↓, rozdz. 33, sekcja Breast Cancer.
  103. ↑ Taghian 2010 ↓, rozdz. Screening for Breast Cancer: Mammography and Other Modalities.
  104. ↑ Shapiro S., Venet W., Current results of the breast cancer screening randomized trial: The health insurance plan (HIP) of greater New York study w: Day N.E., Miller A.B., Screening for breast cancer Toronto: Hans Huber, 1988:3–15.
  105. ↑ S. Shapiro i inni, Ten- to fourteen-year effect of screening on breast cancer mortality, „Journal of the National Cancer Institute”, 69 (2), 1982, s. 349–355, DOI: 10.1093/jnci/69.2.349, PMID: 6955542 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  106. ↑ I. Andersson i inni, Mammographic screening and mortality from breast cancer: the Malmo mammographic screening trial., „British Medical Journal”, 297 (6654), 1988, s. 943–948, DOI: 10.1136/bmj.297.6654.943, PMID: 3142562, PMCID: PMC1834636, JSTOR: 29701156 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  107. ↑ I. Andersson, L. Janzon, Reduced breast cancer mortality in women under age 50: updated results from the Malmö Mammographic Screening Program, „Journal of the National Cancer Institute. Monographs” (22), 1997, s. 63–67, DOI: 10.1093/jncimono/1997.22.63, PMID: 9709278 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  108. ↑ L. Tabàr, A. Gad, Screening for breast cancer: the Swedish trial, „Radiology”, 138 (1), 1981, s. 219–222, DOI: 10.1148/radiology.138.1.7005939, PMID: 7005939 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  109. ↑ L. Tabár i inni, The Swedish Two-County Trial twenty years later. Updated mortality results and new insights from long-term follow-up, „Radiologic Clinics of North America”, 38 (4), 2000, s. 625–651, DOI: 10.1016/s0033-8389(05)70191-3, PMID: 10943268 [dostęp 2022-11-03] (ang.)..
  110. ↑ 16-year mortality from breast cancer in the UK Trial of Early Detection of Breast Cancer, „The Lancet”, 353 (9168), 1999, s. 1909–1914, PMID: 10371568 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  111. ↑ Anthony B. Miller, The Canadian National Breast Screening Study-1: Breast Cancer Mortality after 11 to 16 Years of Follow-up: A Randomized Screening Trial of Mammography in Women Age 40 to 49 Years, „Annals of Internal Medicine”, 137 (5, Part 1), 2002, s. 305-312, DOI: 10.7326/0003-4819-137-5_Part_1-200209030-00005, PMID: 12204013 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  112. ↑ A.B. Miller, Canadian National Breast Screening Study-2: 13-Year Results of a Randomized Trial in Women Aged 50-59 Years, „Journal of the National Cancer Institute”, 92 (18), 2000, s. 1490–1499, DOI: 10.1093/jnci/92.18.1490, PMID: 10995804 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  113. ↑ Jan Frisell i inni, Followup after 11 years – update of mortality results in the Stockholm mammographic screening trial, „Breast Cancer Research and Treatment”, 45 (3), 1997, s. 263–270, DOI: 10.1023/A:1005872617944 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  114. ↑ Bjurstam N., Björneld L., Duffy S.W., The Gothenborg breast screening trial: results from 11 years followup. NIH Consensus Development Conference on Breast Cancer Screening for Women Ages 40–49. National Institutes of Health. 1997:63–4.
  115. ↑ a b Nils Bjurstam i inni, The Gothenburg Breast Screening Trial: The Gothenburg Breast Screening Trial, „Cancer”, 97 (10), 2003, s. 2387–2396, DOI: 10.1002/cncr.11361 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  116. ↑ Sue M. Moss i inni, Effect of mammographic screening from age 40 years on breast cancer mortality at 10 years' follow-up: a randomised controlled trial, „The Lancet”, 368 (9552), 2006, s. 2053–2060, DOI: 10.1016/S0140-6736(06)69834-6, PMID: 17161727 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  117. ↑ Daniel B. Kopans, The Most Recent Breast Cancer Screening Controversy About Whether Mammographic Screening Benefits Women at Any Age: Nonsense and Nonscience, „American Journal of Roentgenology”, 180 (1), 2003, s. 21–26, DOI: 10.2214/ajr.180.1.1800021 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  118. ↑ J.C. Bailar, B. MacMahon, Randomization in the Canadian National Breast Screening Study: a review for evidence of subversion, „CMAJ: Canadian Medical Association journal = journal de l'Association medicale canadienne”, 156 (2), 1997, s. 193–199, PMID: 9012720, PMCID: PMC1226907 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  119. ↑ R.G. Blanks i inni, The effect of changing from one to two views at incident (subsequent) screens in the NHS breast screening programme in England: impact on cancer detection and recall rates, „Clinical Radiology”, 60 (6), 2005, s. 674–680, DOI: 10.1016/j.crad.2005.01.008, PMID: 16038694 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  120. ↑ Valerie P. Jackson, Screening Mammography: Controversies and Headlines, „Radiology”, 225 (2), 2002, s. 323–326, DOI: 10.1148/radiol.2252020465, PMID: 12409561 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  121. ↑ David H. Newman, Screening for Breast and Prostate Cancers: Moving Toward Transparency, „JNCI: Journal of the National Cancer Institute”, 102 (14), 2010, s. 1008–1011, DOI: 10.1093/jnci/djq190, PMID: 20498425 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  122. ↑ Vainio H., Bianchini F., IARC Handbooks of Cancer Prevention. Volume 7. Breast Cancer Screening Lyon: IARC Press, 2002. ISBN 92-832-3007-8.
  123. ↑ V.L. Ernster i inni, Incidence of and treatment for ductal carcinoma in situ of the breast, „Journal of the American Medical Association”, 275 (12), 1996, s. 913–918, DOI: 10.1001/jama.1996.03530360023033, PMID: 8598618 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  124. ↑ D.L. Page i inni, Continued local recurrence of carcinoma 15-25 years after a diagnosis of low grade ductal carcinoma in situ of the breast treated only by biopsy, „Cancer”, 76 (7), 1995, s. 1197–1200, DOI: 10.1002/1097-0142(19951001)76:7<1197::aid-cncr2820760715>3.0.co;2-0, PMID: 8630897 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  125. ↑ Alexandra Barratt i inni, Model of outcomes of screening mammography: information to support informed choices, „British Medical Journal”, 330 (7497), 2005, s. 936, DOI: 10.1136/bmj.38398.469479.8F, PMID: 15755755, PMCID: PMC556337 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  126. ↑ P. C Gøtzsche, On the benefits and harms of screening for breast cancer, „International Journal of Epidemiology”, 33 (1), 2004, s. 56–64, DOI: 10.1093/ije/dyh014, PMID: 15075145 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  127. ↑ Zahl P.H., Strand B.H., Incidence of breast cancer in Norway and Sweden during introduction of nationwide screening: prospective cohort study. BMJ 2004; 328:921–4.
  128. ↑ K.J. Jørgensen, P.C. Gøtzsche, Overdiagnosis in publicly organised mammography screening programmes: systematic review of incidence trends, „British Medical Journal”, 339 (jul09 1), 2009, b2587–b2587, DOI: 10.1136/bmj.b2587, PMID: 19589821, PMCID: PMC2714679 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  129. ↑ K.J. Jørgensen, P.C. Gøtzsche, Presentation on websites of possible benefits and harms from screening for breast cancer: cross sectional study, „British Medical Journal”, 328 (7432), 2004, s. 148–0, DOI: 10.1136/bmj.328.7432.148, PMID: 14726344, PMCID: PMC314513 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  130. ↑ Douek M., Baum M., Mass breast screening: is there a hidden cost?. The British Journal of Surgery 2003; 90 Suppl 1: Abstract Breast 14.
  131. ↑ DeVita, Lawrence i Rosenberg 2008 ↓, rozdz. 43, sekcja Malignant Tumors of the Breast.
  132. ↑ Joann G. Elmore i inni, Ten-Year Risk of False Positive Screening Mammograms and Clinical Breast Examinations, „The New England Journal of Medicine”, 338 (16), 1998, s. 1089–1096, DOI: 10.1056/NEJM199804163381601, PMID: 9545356 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  133. ↑ Joann G. Elmore i inni, Comment on: J. G. Elmore, M. B. Barton, V. M. Moceri, S. Polk, P. J. Arena, S. W. Fletcher, „Ten-Year Risk of False Positive Screening Mammograms and Clinical Breast Examinations”, „The New England Journal of Medicine”, 338 (16), 1998, s. 1089–1096, DOI: 10.1056/NEJM199804163381601, PMID: 9714620 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  134. ↑ Noel T. Brewer, Talya Salz, Sarah E. Lillie, Systematic Review: The Long-Term Effects of False-Positive Mammograms, „Annals of Internal Medicine”, 146 (7), 2007, s. 502, DOI: 10.7326/0003-4819-146-7-200704030-00006, PMID: 17404352 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  135. ↑ Katrina Armstrong i inni, Screening Mammography in Women 40 to 49 Years of Age: A Systematic Review for the American College of Physicians, „Annals of Internal Medicine”, 146 (7), 2007, s. 516, DOI: 10.7326/0003-4819-146-7-200704030-00008, PMID: 17404354 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  136. ↑ Elwood M., McNoe B., Once is enough – why some women do not continue to participate in a breast screening programme. The New Zealand Medical Journal 1998; 111:180–3.
  137. ↑ Dawn Miller, Vicki Livingstone, G Peter Herbison, Interventions for relieving the pain and discomfort of screening mammography, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2009 (1), 2008, art. nr CD002942, DOI: 10.1002/14651858.CD002942.pub2, PMID: 18254010, PMCID: PMC8989268 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
  138. ↑ Newman David H., Cień Hipokratesa. Tajemnice Domu Medycyny, Znak 2010, ISBN 978-83-240-1408-8.
  139. ↑ John C. Bailar, Mammography: A Contrary View, „Annals of Internal Medicine”, 84 (1), 1976, s. 77, DOI: 10.7326/0003-4819-84-1-77, PMID: 1106292 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  140. ↑ N.A. Janjan i inni, Mammary carcinoma developing after radiotherapy and chemotherapy for Hodgkin's disease, „Cancer”, 61 (2), 1988, s. 252–254, DOI: 10.1002/1097-0142(19880115)61:2<252::aid-cncr2820610209>3.0.co;2-g, PMID: 3334958 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  141. ↑ Smita Bhatia i inni, Breast Cancer and Other Second Neoplasms after Childhood Hodgkin's Disease, „The New England Journal of Medicine”, 334 (12), 1996, s. 745–751, DOI: 10.1056/NEJM199603213341201 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  142. ↑ Maren Klawiter, The biopolitics of breast cancer : changing cultures of disease and activism, Minneapolis: University of Minnesota Press, 2008, s. 93–94, ISBN 978-0-8166-5666-0, OCLC 297118094.
  143. ↑ F.A. Mettler i inni, Benefits versus risks from mammography: a critical reassessment, „Cancer”, 77 (5), 1996, s. 903–909, DOI: 10.1002/(SICI)1097-0142(19960301)77:5<903::AID-CNCR15>3.0.CO;2-7, PMID: 8608482 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  144. ↑ a b Taghian 2010 ↓, s. 29.
  145. ↑ S.A. Feig, R.E. Hendrick, Radiation risk from screening mammography of women aged 40-49 years, „Journal of the National Cancer Institute. Monographs” (22), 1997, s. 119–124, DOI: 10.1093/jncimono/1997.22.119, PMID: 9709287 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  146. ↑ Martin J. Yaffe, James G. Mainprize, Risk of Radiation-induced Breast Cancer from Mammographic Screening, „Radiology”, 258 (1), 2011, s. 98–105, DOI: 10.1148/radiol.10100655 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  147. ↑ a b R. Edward Hendrick, Radiation Doses and Cancer Risks from Breast Imaging Studies, „Radiology”, 257 (1), 2010, s. 246–253, DOI: 10.1148/radiol.10100570 [dostęp 2023-04-18].
  148. ↑ A. Berrington de González, G. Reeves, Mammographic screening before age 50 years in the UK: comparison of the radiation risks with the mortality benefits, „British Journal of Cancer”, 93 (5), 2005, s. 590–596, DOI: 10.1038/sj.bjc.6602683, PMID: 16136033, PMCID: PMC2361593 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  149. ↑ Daniel B. Kopans, Beyond randomized controlled trials: Organized mammographic screening substantially reduces breast carcinoma mortality, „Cancer”, 94 (2), 2002, s. 580–581, DOI: 10.1002/cncr.10220 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  150. ↑ Stephen W. Duffy i inni, The impact of organized mammography service screening on breast carcinoma mortality in seven Swedish counties: A collaborative evaluation, „Cancer”, 95 (3), 2002, s. 458–469, DOI: 10.1002/cncr.10765 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  151. ↑ Joanna Didkowska, Urszula Wojciechowska, Witold Zatoński, Prognozy zachorowalności i umieralności na wybrane nowotwory złośliwe w Polsce do 2025 roku / Prediction of cancer incidence and mortality in Poland up to the year 2025, Warszawa: Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, 2009, ISSN 0867-8251 [zarchiwizowane 2012-12-03] (pol. • ang.).
  152. ↑ A.B. Miller i inni, Twenty five year follow-up for breast cancer incidence and mortality of the Canadian National Breast Screening Study: randomised screening trial, „British Medical Journal”, 348, 2014, g366–g366, DOI: 10.1136/bmj.g366, PMID: 24519768, PMCID: PMC3921437 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  153. ↑ Joann G. Elmore i inni, Efficacy of Breast Cancer Screening in the Community According to Risk Level, „JNCI: Journal of the National Cancer Institute”, 97 (14), 2005, s. 1035–1043, DOI: 10.1093/jnci/dji183, PMID: 16030301 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  154. ↑ K.J. Jørgensen, P.-H. Zahl, P. C Gøtzsche, Breast cancer mortality in organised mammography screening in Denmark: comparative study, „British Medical Journal”, 340, 2010, c1241–c1241, DOI: 10.1136/bmj.c1241, PMID: 20332505, PMCID: PMC2844939 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  155. ↑ Mette Kalager i inni, Effect of screening mammography on breast-cancer mortality in Norway, „The New England Journal of Medicine”, 363 (13), 2010, s. 1203–1210, DOI: 10.1056/NEJMoa1000727, PMID: 20860502 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  156. ↑ World Health Organisation databank, poprzez witrynę: CANCERMondial. International Agency for Research on Cancer.
  157. ↑ Maren Klawiter, The biopolitics of breast cancer : changing cultures of disease and activism, Minneapolis: University of Minnesota Press, 2008, s. 85–103, ISBN 978-0-8166-5666-0, OCLC 297118094.
  158. ↑ Harold J. Burstein i inni, Ductal carcinoma in situ of the breast, „The New England Journal of Medicine”, 350 (14), 2004, s. 1430–1441, DOI: 10.1056/NEJMra031301, PMID: 15070793 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  159. ↑ Béatrice Barreau i inni, Mammography of ductal carcinoma in situ of the breast: review of 909 cases with radiographic-pathologic correlations, „European Journal of Radiology”, 54 (1), 2005, s. 55–61, DOI: 10.1016/j.ejrad.2004.11.019, PMID: 15797293 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  160. ↑ Melinda E. Sanders i inni, The natural history of low-grade ductal carcinoma in situ of the breast in women treated by biopsy only revealed over 30 years of long-term follow-up, „Cancer”, 103 (12), 2005, s. 2481–2484, DOI: 10.1002/cncr.21069 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  161. ↑ Collins L.C., Tamimi R.M., Outcome of patients with ductal carcinoma in situ untreated after diagnostic biopsy: results from the Nurses’ Health Study. Cancer. 2005; 103:1778–1784.
  162. ↑ Taghian 2010 ↓, rozdz. Surgical management of DCIS.
  163. ↑ Ann Partridge i inni, Risk perceptions and psychosocial outcomes of women with ductal carcinoma in situ: longitudinal results from a cohort study, „Journal of the National Cancer Institute”, 100 (4), 2008, s. 243–251, DOI: 10.1093/jnci/djn010, PMID: 18270338 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  164. ↑ a b Robert A. Smith i inni, American Cancer Society guidelines for breast cancer screening: update 2003, „CA: a cancer journal for clinicians”, 53 (3), 2003, s. 141–169, DOI: 10.3322/canjclin.53.3.141, PMID: 12809408 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  165. ↑ Carol H. Lee i inni, Breast cancer screening with imaging: recommendations from the Society of Breast Imaging and the ACR on the use of mammography, breast MRI, breast ultrasound, and other technologies for the detection of clinically occult breast cancer, „Journal of the American College of Radiology: JACR”, 7 (1), 2010, s. 18–27, DOI: 10.1016/j.jacr.2009.09.022, PMID: 20129267 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  166. ↑ ACOG practice bulletin. Clinical management guidelines for obstetrician-gynecologists. Number 42, April 2003. Breast cancer screening, „Obstetrics and Gynecology”, 101 (4), 2003, s. 821–831, DOI: 10.1016/s0029-7844(03)00253-9, PMID: 12685457 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  167. ↑ US Preventive Services Task Force, Screening for breast cancer: U.S. Preventive Services Task Force recommendation statement, „Annals of Internal Medicine”, 151 (10), 2009, 716–726, W–236, DOI: 10.7326/0003-4819-151-10-200911170-00008, PMID: 19920272 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  168. ↑ Breast Cancer Screening (PDQ®)–Health Professional Version [online], National Cancer Institute [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  169. ↑ Collaborative Group on Hormonal Factors in Breast Cancer, Familial breast cancer: collaborative reanalysis of individual data from 52 epidemiological studies including 58,209 women with breast cancer and 101,986 women without the disease, „The Lancet”, 358 (9291), 2001, s. 1389–1399, DOI: 10.1016/S0140-6736(01)06524-2, PMID: 11705483 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  170. ↑ K. Kerlikowske i inni, Positive predictive value of screening mammography by age and family history of breast cancer, „Journal of the American Medical Association”, 270 (20), 1993, s. 2444–2450, DOI: 10.1001/jama.1993.03510200050031, PMID: 8230621 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  171. ↑ H.C. Sox, Screening mammography in women younger than 50 years of age, „Annals of Internal Medicine”, 122 (7), 1995, s. 550–552, DOI: 10.7326/0003-4819-122-7-199504010-00013, PMID: 7872593 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  172. ↑ R. Boer i inni, In search of the best upper age limit for breast cancer screening, „European Journal of Cancer”, 31A (12), 1995, s. 2040–2043, DOI: 10.1016/0959-8049(95)00457-2, PMID: 8562162 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  173. ↑ M.E. Costanza, Breast cancer screening in older women. Synopsis of a forum, „Cancer”, 69 (7 Suppl), 1992, s. 1925–1931, DOI: 10.1002/1097-0142(19920401)69:7+<1925::aid-cncr2820691709>3.0.co;2-u, PMID: 1544093 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  174. ↑ Facts About Woman's Risk of Developing, Dying From Breast Cancer, National Cancer Institute, 2010 [zarchiwizowane 2011-10-19] (ang.).
  175. ↑ K.A. Phillips, G. Glendon, J.A. Knight, Putting the risk of breast cancer in perspective, „The New England Journal of Medicine”, 340 (2), 1999, s. 141–144, DOI: 10.1056/NEJM199901143400211, PMID: 9887168 [dostęp 2023-04-18] (ang.).
  176. ↑ Taghian 2010 ↓, s. 31–33.
  177. ↑ a b Saslow D., Boetes C., American Cancer Society guidelines for breast screening with MRI as an adjunct to mammography. CA Cancer J Clin. 2007; 57:75–89.
  178. ↑ DeVita, Lawrence i Rosenberg 2008 ↓, s. 679.
  179. ↑ Kriege M., Brekelmans C.T., Efficacy of MRI and mammography for breast-cancer screening in women with familial or genetic predisposition, N Engl J Med 2004; 351:427.
  180. ↑ Warner E., Plewes D.B., Surveillance for BRCA1 and BRCA2 mutation carriers with magnetic resonance imaging, ultrasound mammography, and clinical breast examination, JAMA 2004; 292:1317.
  181. ↑ Leach M.O., Boggis C.R., Screening with magnetic resonance imaging and mammography of a UK population at high familial risk of breast cancer: a prospective multicentre cohort study (MARIBS), Lancet 2005; 365:1769.
  182. ↑ Kuhl C., Schrading S., Mammography, breast ultrasound, and magnetic resonance imaging for surveillance of women at high familial risk for breast cancer, J Clin Oncol 2005; 23:8469.
  183. ↑ Lehman C.D., Blume J.D., Screening women at high risk for breast cancer with mammography and magnetic resonance imaging, Cancer 2005; 103:1898.
  184. ↑ Barton M.D., Harris R., The rational clinical examination. Does this patient have breast cancer? The screening clinical breast examination: should it be done? How? JAMA 1999; 282:1270.
  185. ↑ Thomas DB, Gao DL Randomized trial of breast self-examination in Shanghai: final results. J Natl Cancer Inst. 2002; 94:1445–1457.
  186. ↑ Hackshaw A.K., Paul E.A., Breast self-examination and death from breast cancer: a meta-analysis. Br J Cancer. 2003; 88: 1047–1053.
  187. ↑ Chen 2011 ↓, s. 134–135.
  188. ↑ Chen 2011 ↓, s. 134.
  189. ↑ Taghian 2010 ↓, s. 33–34.
  190. ↑ Hussain A.N., Policarpio C., Evaluating nipple discharge Obstet Gynecol Surv. 2006 Apr; 61(4):278–83.
  191. ↑ Dooley W.C., Ductal lavage: risk stratification versus cancer detection. Ann Surg Oncol. 2005 Sep; 12(9):681–2.
  192. ↑ Vaughan A., Crowe J.P., Mammary ductoscopy and ductal washings for the evaluation of patients with pathologic nipple discharge Breast J. 2009 May-Jun; 15(3):254–60.
  193. ↑ Law J., The development of mammography, Phys Med Biol. 2006 Jul 7; 51(13):R155–67.
  194. ↑ a b c Taghian 2010 ↓, s. 34.
  195. ↑ Helvie M.A., Digital mammography imaging: breast tomosynthesis and advanced applications. Radiol Clin North Am. 2010 Sep; 48(5):917–29.
  196. ↑ Brenner R.J., Parisky Y., Alternative breast-imaging approaches. Radiol Clin North Am. 2007 Sep; 45(5):907–23, viii.
  197. ↑ (FDA) FDA: Breast thermography not a substitute for mammography Last Updated: 06/02/2011 [dostęp 2011-09-21].
  198. ↑ Kontos M., Wilson R., Digital infrared thermal imaging (DITI) of breast lesions: sensitivity and specificity of detection of primary breast cancers Clin Radiol. 2011 Jun; 66(6):536–9.
  199. ↑ Arora N., Martins D., Effectiveness of a noninvasive digital infrared thermal imaging system in the detection of breast cancer Am J Surg. 2008 Oct; 196(4):523–6.
  200. ↑ Khatcheressian J.L., Wolff A.C., American Society of Clinical Oncology 2006 update of the breast cancer follow-up and management guidelines in the adjuvant setting. J Clin Oncol 2006; 24(31):5091.
  201. ↑ PWB Health Ltd. Breastlight™ clinical trial results [dostęp 2011-09-21].
  202. ↑ Shute Nancy: Beyond Mammograms Scientific American May 2011 s. 32–34.
  203. ↑ Athanasiou A., Tardivon A., Breast lesions: quantitative elastography with supersonic shear imaging--preliminary results, Radiology. 2010 Jul; 256(1):297–303.
  204. ↑ Poellinger Alexander Near-infrared Laser Computed Tomography of the Breast: First Clinical Experience Academic Radiology Volume 15, Issue 12, Pages 1545–1553.
  205. ↑ Tromberg Bruce J., Assessing the future of diffuse optical imaging technologies for breast cancer management, Med. Phys. 35, 2443 (2008).

Bibliografia

edytuj
  • Vincent T. DeVita, Theodore S. Lawrence, Steven A. Rosenberg, Cancer: Principles & Practice of Oncology, 8th Edition, Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 2008, ISBN 978-0-7817-7207-5.
  • McPhee Stephen J.: Current Medical Diagnosis & Treatment 2011, Fiftieth Edition. The McGraw-Hill Companies, 2011. ISBN 978-0-07-170055-9.
  • Alphonse G. Taghian, Breast cancer: A Multidisciplinary Approach to Diagnosis and Management, Demos Medical Publishing, 2010, ISBN 978-1-933864-44-0.
  • Michael Y.M. Chen, Basic Radiology, The McGraw-Hill Companies, Inc, 2011, ISBN 978-0-07-176664-7.
  • Radzisław Kordek, Onkologia, Gdańsk: Via Medica, 2007, ISBN 978-83-7555-016-0.

Linki zewnętrzne

edytuj

  Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mammografia&oldid=74603441”