Obszczina (ros. община – wspólnota, мир – mir) – wspólnota wiejska w Imperium Rosyjskim.

Siergiej Korowin, Na mirze, 1893

O wszystkich jej sprawach decydowało ogólne zebranie członków obszcziny. Przede wszystkim wspólnie dokonywała rozdziału ziemi — z uwzględnieniem liczby dorosłych osób w rodzinie gospodarza; poza gruntami użytkowanymi przez poszczególnych chłopów-członków obszcziny istniały wspólne pastwiska, lasy i łąki. Poza regulacją życia gospodarczego wsi do kompetencji obszcziny należała zbiorowa poręka. Najważniejszym zadaniem wspólnoty był podział gruntów między poszczególnych członków — użytkowników ziemi; w teorii każdy członek miru powinien otrzymywać ilość gruntów jednakowej wartości.

Etymologia

edytuj

Etymologicznie rdzeń tego określenia wspólny jest Słowianom. Pierwotnie wspólnoty sąsiedzkie u Czechów i Morawian zwano obec, u Polaków także obec (ale i obiecz, obszcze), później – gmina[1], u Serbów i Słoweńców obkina, u Chorwatów obczina, u Bułgarów obsztina, u Rusów obczina, następnie w rosyjskim obszczina/община od óbszczij (ogólny; powszechny; wspólny)[2]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Pożyczka z niemieckiego od Gemeinde.
  2. Wilhelm Bogusławski, Dzieje Słowiańszczyzny północno-zachodniej do połowy XIII w., t.II, Poznań 1898, s. 398.

Bibliografia

edytuj