Reeves Gabrels
Reeves Gabrels (ur. 4 czerwca 1956 w Staten Island) – amerykański gitarzysta, najbardziej znany jako członek zespołu The Cure (od 2012), a wcześniej – Tin Machine (1989–1992). Współpracował również z Davidem Bowiem (1989–1999). Prowadzi własny zespół, Reeves Gabrels & His Imaginary Friends.
 Reeves Gabrels (2008) | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1956 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od lat 80. |
| Powiązania | |
| Instrument | |
| gitara Fernandes Rg-13 Reeves Gabrles Signature | |
| Zespoły | |
| The Cure | |
| Strona internetowa | |
Życiorys i działalność
edytujXX w.
edytujReeves Gabrels urodził się 4 czerwca 1956 roku w Staten Island (Nowy Jork)[1]. Jak wspominał w wywiadzie dla magazynu Classic Rock będąc dzieckiem wychowywał się w domu wypełnionym muzyką. Jego ojciec był fanem nowojorskiej stacji country WJRZ, podczas gdy jego matka słuchała popowej stacji WABC. Matka zbierała nagrania od The Platters, The Coasters i The Dorsey Brothers, aż po The Beatles: „Była pierwszą osobą, która puściła mi Beatlesów. Pamiętam, jak siedziałem z nią w samochodzie, gdy leciało Love Me Do. Podkręciła radio i wyjaśniła mi, skąd pochodzą Beatlesi, opowiedziała mi o ich fryzurach. To było magiczne”[2]. W młodym wieku otrzymał w prezencie od ojca swoją pierwszą gitarę, potem czym zaczął naśladować grę Jimiego Hendrixa i Erica Claptona[1].
W latach 70. zaczął uczęszczać do Berklee College of Music, gdzie studiował jazz i aranżację. Zaczął też koncertować, grając głównie tradycyjny pop i country[3]. Odszedł z uczelni po pięciu i pół semestrach, ponieważ nie mógł pogodzić nauki pracą w zespołach[4]. Grał z różnymi zespołami, w tym z Dark. Dzięki współpracy z nim poznał dziennikarkę i publicystkę Sarę Terry, którą później poślubił. Pracował jako publicysta podczas trasy koncertowej Davida Bowiego „Glass Spider Tour” w 1987 roku. Podczas tej trasy poznał bliżej Bowiego[1]. Pod koniec trasy, jesienią 1987 roku Sara Terry dała Bowiemu jedną z taśm Gabrelsa do przesłuchania. Na początku 1988 roku Bowie skontaktował się z Gabrelsem proponując mu współpracę, która ostatecznie doprowadziła do powstania zespołu Tin Machine. Zespół zadebiutował 22 maja 1989 roku albumem zatytułowanym swoją nazwą[5]. Gabrels był współautorem utworu tytułowego i kilku innych piosenek, w tym „Prisoner of Love”, „I Can't Read”, „Amazing” i „Bus Stop”[6]. W 1991 roku zespół wydał drugi album, Tin Machine II[5]. I tu Gabrels przyczynił się również do jego powstania z utworami „One Shot” i „You Can't Talk”[6]. W 1993 roku zespół zakończył działalność[6]. Bowie i Gabrels postanowili kontynuować współpracę. Gabrels pojawił się jako muzyk sesyjny na kolejnych albumach Bowiego z lat 90., takich jak: Black Tie White Noise (1993), 1.Outside (1995), Earthling (1997) i Hours z (1999)[1]. Był również współautorem kilku utworów, w tym „Leon Takes Us Outside”, „A Small Plot of Land” i „Thru These Architects Eyes” (wszystkie z 1.Outside), „Dead Man Walking” (1997) i „Seven” (1999)[6].
Jednocześnie rozpoczął samodzielną działalność, wydając w 1995 roku album The Sacred Squall of Now (na którym gościnnie pojawił się Bowie)[1].
W styczniu 1997 roku Gabrels na próbie przed koncertem z okazji 50. urodzin Davida Bowiego spotkał Roberta Smitha[7]. W tym samym roku wziął udział w nagraniu singla „Wrong Number” zespołu The Cure[8].
W 2000 wydał swój kolejny album solowy, Ulysses (Della Notte) (na którym ponownie wystąpił Bowie oraz Robert Smith i Dave Grohl)[1].
XXI w.
edytuj
Na początku XXI wieku Gabrels postanowił rozstać się z Bowiem i rozpocząć samodzielną działalność. Dorobił się nawet własnej sygnowanej gitary, „RG 13”, firmy Fernandes[1]. W 2012 roku przyjął propozycję Roberta Smitha wzięcia udziału w letniej, europejskiej trasie koncertowej The Cure[4]. Został wówczas członkiem zespołu, biorąc następnie udział w nagrywaniu jego albumu studyjnego Songs of a Lost World, który ukazał się w 2024 roku[9]. Wcześniej, w marcu 2019 roku został wraz z zespołem wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[10].
Równolegle prowadzi własny zespół, Reeves Gabrels & His Imaginary Friends, który poza nim tworzą: Kevin Hornback – gitara basowa i Marc Pisapia – perkusja, wokal wspierający. Zespół wykonuje muzykę będącą połączeniem rocka, jazzu i bluesa. W 2015 roku wydał album zatytułowany własną nazwą[11].
Dyskografia
edytujLista na podstawie Discogs[12]:
- The Sacred Squall of Now (1995)
- Night In Amnesia (1995) z Davidem Tronzo
- Ulysses (Della Notte) (2000)
- Live 3/28/02 Athens, GA (2002) z: Club D'Elf, Matem Manerim, Brahimem Fribgane, Johnem Medeskim, Misterem Rourkem, Mike’em Rivardem i Erikien Kalbem
- Live... Late... Loud (2003)
- Rockonica (2004)
- Fantastic Guitars (2014) z Billem Nelsonem
- Reeves Gabrels And His Imaginary Friends (2015)
- Imaginary Friends LIVE (2017)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Greg Prato: Reeves Gabrels Biography. AllMusic. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Joe Bosso ( Classic Rock ): "With music, you seem to take it all in and it becomes immersive. Music has a power all its own": The Cure's Reeves Gabrels picks the 10 records that changed his life. loudersound.com. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Guitar.com: Reeves Gabrels: Scary Monsters and other Nasty Noises. guitar.com. [dostęp 2024-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-04)]. (ang.).
- ↑ a b Lesley Mahoney: Alumni Profile: Reeves Gabrels. college.berklee.edu. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ a b Brian Ives: David Bowie: How Tin Machine Saved Him From Soft Rock. wmmr.com. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ a b c d Tina Benitez-Eves: 5 Songs You Didn’t Know The Cure’s Reeves Gabrels Wrote with David Bowie. American Songwriter. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Niall Doherty: “There’s two days missing from my life. Apparently, we had a really good time!” That time The Cure's Robert Smith went on a two-day bender with David Bowie's guitarist, then offered him a job. loudersound.com. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ The Cure – Wrong Number. Discogs. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: The Cure Biography. AllMusic. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Kory Grow: Read Cure Frontman Robert Smith’s Gracious Rock Hall Induction Speech. Rolling Stone. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Reeves Gabrels & His Imaginary Friends. Bandcamp. [dostęp 2024-11-14]. (ang.).
- ↑ Reeves-Gabrels. Discogs. [dostęp 2024-11-16]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Reeves Gabrels w bazie Discogs.com (ang.)
- Reeves Gabrels w bazie IMDb (ang.)