Scott Lipsky
Scott Lipsky (ur. 14 sierpnia 1981 w Merrick) – amerykański tenisista, zwycięzca French Open 2011 w grze mieszanej.
 Scott Lipsky 2013 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1981 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczny |
| Status profesjonalny |
2003 |
| Zakończenie kariery |
2018 |
| Trener |
Scott McCain |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
315 (20 marca 2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
16 |
| Najwyżej w rankingu |
21 (17 czerwca 2013) |
| Australian Open |
QF (2012) |
| Roland Garros |
QF (2011) |
| Wimbledon |
QF (2012) |
| US Open |
SF (2014) |
Kariera tenisowa
edytujLipsky karierę tenisową rozpoczął w roku 2003. Przez pierwsze lata swojej kariery grywał głównie we turniejach serii ITF Futures i ATP Challenger Tour. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy znaczący wynik odniósł w roku 2007 dochodząc do finału w Los Angeles. Partnerem deblowym Lipsky’ego był wówczas David Martin. Mecz o tytuł przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami.
W roku 2008 Amerykanin na początku sezonu wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour, na kortach twardych w San José, pokonując razem z Martinem braci Bryanów. W dalszych miesiącach rozegrał jeszcze finały w Monachium, Indianapolis oraz Bangkoku (wszystkie w parze z Martinem).
Sezon 2009 Lipsky zakończył z jednym wygranym turniejem, na nawierzchni ziemnej w Estoril (w parze z Erikiem Butoracem), oraz finałem w Auckland (w parze z Leanderem Paesem).
W lipcu 2010 roku odniósł zwycięstwo z Rajeevem Ramem w Atlancie, gdzie w finale pokonali duet Rohan Bopanna-Kristof Vliegen.
W lutym 2011 Amerykanin po raz kolejny zagrał w finale zawodów ATP, na twardych kortach w Johannesburgu. Wspólnie z Rajeevem Ramem przegrali jednak decydujący pojedynek z parą James Cerretani-Adil Shamasdin. Czwarty zawodowy turniej w deblu Amerykanin wygrał z Ramem w tym samym miesiącu w San José. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Amerykanów 6:4, 4:6, 10–8 nad parą Alejandro Falla-Xavier Malisse. Podczas zmagań w Delray Beach z końca lutego, Lipsky wygrał swój piąty deblowy turniej, ponownie grając w parze z Ramem, a w finale pokonali duet Christopher Kas-Alexander Peya. Pod koniec kwietnia Lipsky odniósł zwycięstwo w Barcelonie, tworząc parę z Santiago Gonzálezem. W finale pokonali braci Bryanów. We French Open, wraz z Australijką Casey Dellacquą wygrał grę mieszaną pokonując w finale parę Katarina Srebotnik i Nenad Zimonjić 7:6(6), 4:6, 10–7[1].
W 2012 roku razem z Treatem Hueyem doszedł do finału turnieju w Halle, w którym ulegli Aisamowi-ul-Haq Qureshiemu i Jean-Julienowi Rojer 3:6, 4:6. Następnie w lipcu, razem z Santiago Gonzálezem pokonali Colina Fleminga i Rossa Hutchinsa z wynikiem 7:6(3), 6:3 w finale turnieju w Newport. W następnym miesiącu Lipsku w parze z Meksykaninem wywalczyli tytuł w Winston-Salem.
Pierwszy finał w 2013 roku Amerykanin osiągnął w Oeiras, w parze z Santiago Gonzálezem. Tenisiści w spotkaniu o tytuł pokonali Aisama-ul-Haq Qureshiego i Jeana-Juliena Rojera. Drugi w sezonie tytuł Lipsky wywalczył w Halle, w parze z Gonzálezem.
W 2014 roku Lipsky razem z Gonzálezem obronili tytuł w Oeiras. Zawodnicy w meczu mistrzowskim wygrali z parą Pablo Cuevas–David Marrero. W maju debel triumfował z zawodach w Düsseldorfie, gdzie w meczu mistrzowskim pokonali Martina Emmricha i Christophera Kasa z wynikiem 7:5, 4:6, 10–3. Dwudziesty finał w karierze Lipsky osiągnął w połowie czerwca w ’s-Hertogenbosch, jednak mecz o tytuł para González–Lipsky przegrała z deblem Jean-Julien Rojer–Horia Tecău.
Pierwszy finał w sezonie 2015 Lipsky osiągnął w Houston razem z Treatem Hueyem. Para uległa w finale 4:6, 4:6 z Ričardasem Berankisem i Tejmurazem Gabaszwilim. W maju podczas zawodów w Estoril w tym samym składzie odnieśli zwycięstwo nad Marc López–David Marrero. Latem Amerykanin razem z Erikiem Butoracem osiągnął finał w Winston-Salem. Na początku listopada debel Butorac–Lipsky okazał się najlepszy w Walencji.
W sezonie 2016 pierwszy finał Lipsky osiągnął w Auckland wraz z Butoracem, jednak przegrali z Matem Paviciem i Michaelem Venusem. Na początku maja Amerykanin triumfował razem z Butoracem w Estoril, po zwycięstwie w finale nad Łukaszem Kubotem i Marcinem Matkowskim.
W roku 2017 Amerykanin został mistrzem jednych zawodów, w październiku w Antwerpii wspólnie z Divijem Sharanem. Uczestniczył także w jednym przegranym finale, ze stycznia w Auckland.
W 2018 roku zakończył karierę zawodową[2].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był na 21. miejscu w czerwcu 2013 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour
edytuj| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (1–0)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 4 czerwca 2011 | French Open, Paryż | Ceglana |  Casey Dellacqua
|
 Katarina Srebotnik Nenad Zimonjić
|
7:6(6), 4:6, 10–7 |
Gra podwójna (16–12)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 22 lipca 2007 | Los Angeles | Twarda |  David Martin
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
6:7(5), 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 24 lutego 2008 | San José | Twarda (hala) | David Martin
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
7:6(4), 7:5 |
| Finalista | 2. | 4 maja 2008 | Monachium | Ceglana | David Martin
|
 Michael Berrer Rainer Schüttler
|
5:7, 6:3, 8–10 |
| Finalista | 3. | 20 lipca 2008 | Indianapolis | Twarda | David Martin
|
Ashley Fisher Tripp Phillips
|
6:3, 3:6, 5–10 |
| Finalista | 4. | 28 września 2008 | Bangkok | Twarda (hala) | David Martin
|
 Lukáš Dlouhý Leander Paes
|
4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 5. | 17 stycznia 2009 | Auckland | Twarda | Leander Paes
|
Martin Damm Robert Lindstedt
|
5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 10 maja 2009 | Estoril | Ceglana | Eric Butorac
|
Martin Damm Robert Lindstedt
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 25 lipca 2010 | Atlanta | Twarda | Rajeev Ram
|
Rohan Bopanna Kristof Vliegen
|
6:3, 6:7(4), 12–10 |
| Finalista | 6. | 6 lutego 2011 | Johannesburg | Twarda | Rajeev Ram
|
James Cerretani Adil Shamasdin
|
3:6, 6:3, 7–10 |
| Zwycięzca | 4. | 13 lutego 2011 | San José | Twarda (hala) | Rajeev Ram
|
 Alejandro Falla Xavier Malisse
|
6:4, 4:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 5. | 27 lutego 2011 | Delray Beach | Twarda | Rajeev Ram
|
Christopher Kas Alexander Peya
|
4:6, 6:4, 10–3 |
| Zwycięzca | 6. | 24 kwietnia 2011 | Barcelona | Ceglana |  Santiago González
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
5:7, 6:2, 12–10 |
| Finalista | 7. | 17 czerwca 2012 | Halle | Trawiasta |  Treat Huey
|
 Aisam-ul-Haq Qureshi Jean-Julien Rojer
|
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 15 lipca 2012 | Newport | Trawiasta | Santiago González
|
 Colin Fleming Ross Hutchins
|
7:6(3), 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 25 sierpnia 2012 | Winston-Salem | Twarda | Santiago González
|
 Pablo Andújar Leonardo Mayer
|
6:3, 4:6, 10–2 |
| Zwycięzca | 9. | 5 maja 2013 | Oeiras | Ceglana | Santiago González
|
Aisam-ul-Haq Qureshi Jean-Julien Rojer
|
6:3, 4:6, 10–7 |
| Zwycięzca | 10. | 16 czerwca 2013 | Halle | Trawiasta | Santiago González
|
 Daniele Bracciali Jonatan Erlich
|
6:2, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 11. | 4 maja 2014 | Oeiras | Ceglana | Santiago González
|
 Pablo Cuevas David Marrero
|
6:3, 3:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 12. | 24 maja 2014 | Düsseldorf | Ceglana | Santiago González
|
Martin Emmrich Christopher Kas
|
7:5, 4:6, 10–3 |
| Finalista | 8. | 21 czerwca 2014 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Santiago González
|
Jean-Julien Rojer Horia Tecău
|
3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 9. | 12 kwietnia 2015 | Houston | Ceglana | Treat Huey
|
 Ričardas Berankis Tejmuraz Gabaszwili
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 3 maja 2015 | Estoril | Ceglana | Treat Huey
|
Marc López David Marrero
|
6:1, 6:4 |
| Finalista | 10. | 29 sierpnia 2015 | Winston-Salem | Twarda | Eric Butorac
|
Dominic Inglot Robert Lindstedt
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 14. | 1 listopada 2015 | Walencja | Twarda (hala) | Eric Butorac
|
Feliciano López Maks Mirny
|
7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 11. | 16 stycznia 2016 | Auckland | Twarda | Eric Butorac
|
 Mate Pavić Michael Venus
|
5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 1 maja 2016 | Estoril | Ceglana | Eric Butorac
|
 Łukasz Kubot Marcin Matkowski
|
6:4, 3:6, 10–8 |
| Finalista | 12. | 14 stycznia 2017 | Auckland | Twarda | Jonatan Erlich
|
Marcin Matkowski Aisam-ul-Haq Qureshi
|
1:6, 6:2, 10–3 |
| Zwycięzca | 16. | 22 października 2017 | Antwerpia | Twarda (hala) | Divij Sharan
|
Santiago González Julio Peralta
|
6:4, 2:6, 10–5 |
Przypisy
edytuj- ↑ Bryan brothers lose in doubles semis. sports.espn.go.com. [dostęp 2011-06-02]. (ang.).
- ↑ Steve Pratt: Former Stanford Star Lipsky Retires From Pro Tour. itatennis.com, 2018. [dostęp 2019-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).