Stanisław Borowiec
Stanisław Marian Anzelm Borowiec[1] (ur. 21 kwietnia 1884[2], zm. 1942) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Stanisław Borowiec (przed 1934) | |
pułkownik dyplomowany piechoty | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
7 Dywizja Piechoty, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW latach 1920–1921 był szefem sztabu 7 Dywizji Piechoty. Od października 1921 roku był słuchaczem rocznego Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 151. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko zastępcy szefa sztabu. W 1924 roku pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Generalnego na stanowisku wojskowego komisarza kolejowego.
W październiku 1926 roku wyznaczony został na stanowisko dowódcy 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie[3]. 16 marca 1927 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W czerwcu 1930 roku mianowany został dowódcą piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach[4]. Z dniem 30 kwietnia 1934 przeniesiony został w stan spoczynku[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4711 (1921)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (1938)[7]
- Krzyż Walecznych
Przypisy
edytuj- ↑ Sprostowanie imienia z "Stanisław" na "Stanisław Marian Anzelm" ogłoszone zostało w Dzienniku Personalnym M.S.Wojsk. Nr 11 z 18.06.1930 r.
- ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 62 .
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 44 z 14.10.1926 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 18.06.1930 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 07.06.1934 r.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3414 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1724)
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
edytuj- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych