Wikisłownik

plac

Wersja z dnia 04:54, 28 kwi 2015 autorstwa Szpaner (dyskusja | edycje) (Anulowanie wersji 4635507 autora Sankoff64 (dyskusja))
Podobna pisownia Podobna pisownia: plaĉ • Pláč • pláč

plac (język polski)

 
plac (1.1)
wymowa:
IPA: [plaʦ̑], AS: [plac]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wydzielona część miasta, otoczona ulicami i budynkami, zwykle wyłączona z ruchu pojazdów; zob. też plac w Wikipedii
(1.2) określone miejsce
(1.3) pot. wolna przestrzeń
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikplacplace
dopełniaczplacuplaców
celownikplacowiplacom
biernikplacplace
narzędnikplacemplacami
miejscownikplacuplacach
wołaczplacuplace
przykłady:
(1.1) Na placu przed ministerstwem demonstrowali niezadowoleni.
(1.2) Na placu bitwy nie było już nikogo.
(1.3) Skończył mi się plac na półce.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być na placu • iść / jechać na plac • plac budowy
synonimy:
(1.1) rondo, skrzyżowanie
antonimy:
(1.1) ulica, skwer, aleja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. placówka ż, placowe n, placowy m, placek m
zdrobn. placyk m
przym. placowy, plackowaty
związki frazeologiczne:
plac boju • plac zabaw • w Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle
etymologia:
(1.1) niem. Platz[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.

plac (esperanto (morfem))

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) plac
odmiana:
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. placo, placego, placeto, rondoplaco, urboplaco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=plac&oldid=4644234”