człowieczek (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od: człowiek
(1.2) mały człowiek, np. dziecko lub karzeł
(1.3) daw. reg. (Kresy) źrenica oka[1]
odmiana:
przykłady:
(1.2) Ten delikatny człowieczek ze słabym głosikiem musiał wygłosić mszę żałobną.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) ludzik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. człowiek m, człek m, człeczyna m, odczłowieczanie n, odczłowieczenie n, uczłowieczanie n, uczłowieczenie n, człowieczeństwo n, człowiekowate nmos, człowiekowaty mzw
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk., odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
przym. człowieczy, człeczy, człowiekowaty
przysł. człowieczo, człeczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. człowiek + -ek
(1.3) od (1.2) – kiedy patrzymy w lustro we własnym oku możemy dostrzec swoją małą postać[1].
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: człowiek
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: źrenica
źródła:
  1. 1,0 1,1 Antoni Śmieszek, Polski człowieczek = „źrenica” i kilka innych semicko-indoeuropejskich analogii znaczeniowych, „Język Polski” nr 4/1914, s. 123.