wymowa:
IPA[ˌdɛruˈtɔvat͡ɕ], AS[derutovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) przest. sprowadzać kogoś z prostej drogi, zbijać z tropu[1]

czasownik zwrotny niedokonany derutować się (dk. brak)

(2.1) przest. być zmieszanym, tracić pewność siebie[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. dérouter[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „derutować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.