enke

enke (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈæŋgə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) wdowa

odmiana:

(1.1) en enke, enken, enker, enkerne

przykłady:

(1.1) Kort efter parrets bryllup blev gommen dræbt, men den gravide enke hævnede drabet, da hun ved højlys dag skød opdragsgiveren. → Krótko po ślubie pary pan młody został zabity, ale ciężarna wdowa pomściła zabójstwo i zastrzeliła zleceniodawcę w biały dzień.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. enkemand w

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. ekkja

uwagi:

por. enkemand

źródła:

enke (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) wdowa

odmiana:

(1.1) en enke, enken, enker, enkene lub ei enke, enka, enker, enkene

przykłady:

(1.1) Han giftet seg med enke etter tidligere president i Frankrike. → Ożenił się z wdową po byłym prezydencie Francji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. enkemann

źródła:

enke (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wdowa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: