nadajnik

nadajnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. urządzenie zamieniające doprowadzone doń informacje na fale elektromagnetyczne i przesyłające je dalej do odbiornika

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) środ. więz. donosiciel

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nadajnik	nadajniki
dopełniacz	nadajnika	nadajników
celownik	nadajnikowi	nadajnikom
biernik	nadajnik	nadajniki
narzędnik	nadajnikiem	nadajnikami
miejscownik	nadajniku	nadajnikach
wołacz	nadajniku	nadajniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) nadajnik radiolokacyjny / nadajnik radiowy / nadajnik telewizyjny

synonimy:

(1.1) aparat nadawczy, stacja nadawcza, transmiter, transmitter

(2.1) kabel, kapusta, kapuś

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadanie n, nadawanie n, nadawca mos

czas. nadać dk., nadawać ndk.

przym. nadajniczy, nadajnikowy, nadany, nadawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: donosiciel

• angielski: (1.1) transmitter
• francuski: (1.1) émetteur m
• hiszpański: (1.1) emisor m
• kaszubski: (1.1) nadajnik m, nadôwnik m
• niemiecki: (1.1) Sender m
• nowogrecki: (1.1) πομπός m
• włoski: (1.1) trasmettitore m

źródła:

nadajnik (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) techn. nadajnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nadôwnik, stacjô nadawczô

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadôwnik m

przym. nadajnikòwi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: