Bitwa pod Władypolem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
drobne merytoryczne |
||
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|nazwa = Bitwa pod Władypolem |
|nazwa = Bitwa pod Władypolem |
||
|epoka = czasy najnowsze |
|epoka = czasy najnowsze |
||
|konflikt = [[II wojna światowa]], [[ |
|konflikt = [[II wojna światowa]], [[agresja ZSRR na Polskę]] |
||
|grafika = Jeńcy1.jpg |
|grafika = Jeńcy1.jpg |
||
|opis grafiki = Polscy jeńcy wzięci do niewoli po sowieckiej agresji na Polskę |
|opis grafiki = Polscy jeńcy wzięci do niewoli po sowieckiej agresji na Polskę |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|wynik = zwycięstwo Armii Czerwonej |
|wynik = zwycięstwo Armii Czerwonej |
||
|strona1 = {{Państwo|POL|2RP}} |
|strona1 = {{Państwo|POL|2RP}} |
||
|strona2 = {{Państwo|SUN| |
|strona2 = {{Państwo|SUN|1936}} |
||
|dowódca1 = [[Władysław Anders |
|dowódca1 = [[Władysław Anders]] |
||
|dowódca2 = [[Iwan Tiuleniew]] |
|dowódca2 = [[Iwan Tiuleniew]] |
||
|siły1 = ok. 3 000 |
|siły1 = ok. 3 000 |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
|kod mapy = POL |
|kod mapy = POL |
||
|wariant mapy = 1939 |
|wariant mapy = 1939 |
||
|współrzędne = |
|współrzędne = 49°38′52″N 23°09′26″E |
||
|commons = |
|commons = |
||
}} |
}} |
||
'''Bitwa pod Władypolem''' – bitwa stoczona w dniach 26–27 września 1939 |
'''Bitwa pod Władypolem''' – bitwa stoczona w dniach 26–27 września 1939 pomiędzy wojskami [[II Rzeczpospolita|polskimi]] i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieckimi]] w trakcie [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]. |
||
== Tło sytuacyjne == |
== Tło sytuacyjne == |
||
17 września 1939 nastąpiła agresja Związku Sowieckiego na Polskę. Oddziały [[Nowogródzka Brygada Kawalerii|Nowogródzkiej Brygady Kawalerii]] wycofując się po [[bitwa pod Tomaszowem Lubelskim|bitwie pod Tomaszowem Lubelskim]] w dniach 22–24 września, w sile ok. 2,5 tys. żołnierzy, 25 września osiągnęły Wólkę Horyniecką, gdzie doszło do wymiany ognia z Niemcami. Po wymianie parlamentariuszy i negocjacjach gen. [[Władysław Anders]] zwolnił jeńców niemieckich, w zamian Niemcy przepuścili Brygadę bez walk, umożliwiając jej marsz ku granicy. Gen. Anders starał się unikać walk kierując swoje |
17 września 1939 nastąpiła agresja Związku Sowieckiego na Polskę. Oddziały [[Nowogródzka Brygada Kawalerii|Nowogródzkiej Brygady Kawalerii]] wycofując się po [[bitwa pod Tomaszowem Lubelskim|bitwie pod Tomaszowem Lubelskim]] w dniach 22–24 września, w sile ok. 2,5 tys. żołnierzy, 25 września osiągnęły Wólkę Horyniecką, gdzie doszło do wymiany ognia z Niemcami. Po wymianie parlamentariuszy i negocjacjach gen. [[Władysław Anders]] zwolnił jeńców niemieckich, w zamian Niemcy przepuścili Brygadę bez walk, umożliwiając jej marsz ku granicy. Gen. Anders starał się unikać walk kierując swoje [[Pododdział|pododdziały]] między cofające się na linię demarkacyjną oddziały niemieckie i zajmujące je oddziały sowieckie. Marsz uniemożliwiły oddziały sowieckie. |
||
== Przebieg bitwy == |
== Przebieg bitwy == |
||
26 września Brygada na swej drodze spotkała pod m. Chlipie (Clipie) maszerujące oddziały sowieckiej [[12 Armia (ZSRR)|12 Armii]] gen. [[Iwan Tiuleniew|Iwana Tiuleniewa]]. Gen. Anders wysłał parlamentariuszy w celu uzyskania swobodnego przejścia na południe. Nie zostali oni przyjęci przez sowietów, ograbieni i ostrzelani. Doszło do |
26 września Brygada na swej drodze spotkała pod m. Chlipie (Clipie) maszerujące oddziały sowieckiej [[12 Armia (ZSRR)|12 Armii]] gen. [[Iwan Tiuleniew|Iwana Tiuleniewa]]. Gen. Anders wysłał parlamentariuszy w celu uzyskania swobodnego przejścia na południe. Nie zostali oni przyjęci przez sowietów, ograbieni i ostrzelani. Doszło do potyczek w rej. [[Dernaki|Dernaków]], [[Wola Sudkowska|Woli Sudkowskiej]] i pod [[Władypol|Władypolem]], stoczonych 26–27 września 1939. W bitwie, oprócz oddziałów Nowogrodzkiej BK, brał udział [[19 Pułk Ułanów Wołyńskich|19 pułk Ułanów Wołyńskich]], którego resztki dołączyły do Brygady po rozbiciu [[Wołyńska Brygada Kawalerii|Wołyńskiej Brygady Kawalerii]] w bitwie pod Jacnią, [[4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich|4 pułk Ułanów Zaniemeńskich]] z Wileńskiej BK i [[1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego|1 pułk szwoleżerów]] z [[Mazowiecka Brygada Kawalerii|Mazowieckiej BK]]. Oddziały sowieckie dążyły do okrążenia oddziałów polskich i ich zniszczenia. Czołowe natarcie na Brygadę prowadził 148 pułk kawalerii wsparty czołgami. Do okrążenia Brygady podchodziły oddziały 4 Korpusu Kawalerii i 26 Brygady Pancernej, zabezpieczone z północy przez [[99 Dywizja Strzelecka (ZSRR)|99 Dywizję Strzelecką]], a z południa przez 5 Korpus Kawalerii. Chcąc uniknąć okrążenia i całkowitego zniszczenia, gen. Anders wydał rozkaz [[25 Pułk Ułanów Wielkopolskich|25.]] i [[27 Pułk Ułanów|27 pułkowi ułanów]] wycofania w kierunku [[Werchiwci (obwód lwowski)|Rajtarowic]]. [[9 Dywizjon Artylerii Konnej|9 dak]] miał zniszczyć działa (nie było amunicji) i odchodzić w tym samym kierunku. [[25 Pułk Ułanów Wielkopolskich|25 pułk ułanów]] miał osłaniać odwrót. Z 26 pułkiem odchodził gen. Anders ze sztabem Brygady. Po bitwie pod Władypolem rozbite oddziały Nowogródzkiej BK wycofywały się, tocząc walki w półokrążeniu i w małej odległości. Gen. Anders z grupą 200–250 oficerów i żołnierzy przedzierał się do rejonu zbiórki. Kiedy dotarli do gajówki Zielony Gaj w sile ok. 60 ułanów, Anders widząc całkowite okrążenie Brygady nakazał rozformowanie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii i przedzieraniu się drobnych grup ku granicy z Węgrami. Rozkazy łącznikami zostały rozesłane do oddziałów. Łącznicy wracali bez ich doręczenia, meldując że wszędzie są sowieci. Z grupy przedzierającej się z gen. Andersem utworzono 6 mniejszych oddziałów i odchodziły one w kierunku granicy z Węgrami. 29 września grupa z gen. Andersem została zaatakowana przez sowietów w m. Jesionki Stasiowe koło [[Sambor (miasto)|Sambora]]. Gen. Anders dwukrotnie ranny poddał się do niewoli. |
||
== Rezultaty == |
== Rezultaty == |
Aktualna wersja na dzień 12:46, 2 sty 2024
II wojna światowa, agresja ZSRR na Polskę | |||
Polscy jeńcy wzięci do niewoli po sowieckiej agresji na Polskę | |||
Czas |
26–27 września 1939 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna | |||
Wynik |
zwycięstwo Armii Czerwonej | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 | |||
49°38′52″N 23°09′26″E/49,647778 23,157222 |
Bitwa pod Władypolem – bitwa stoczona w dniach 26–27 września 1939 pomiędzy wojskami polskimi i sowieckimi w trakcie kampanii wrześniowej.
Tło sytuacyjne
[edytuj | edytuj kod]17 września 1939 nastąpiła agresja Związku Sowieckiego na Polskę. Oddziały Nowogródzkiej Brygady Kawalerii wycofując się po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim w dniach 22–24 września, w sile ok. 2,5 tys. żołnierzy, 25 września osiągnęły Wólkę Horyniecką, gdzie doszło do wymiany ognia z Niemcami. Po wymianie parlamentariuszy i negocjacjach gen. Władysław Anders zwolnił jeńców niemieckich, w zamian Niemcy przepuścili Brygadę bez walk, umożliwiając jej marsz ku granicy. Gen. Anders starał się unikać walk kierując swoje pododdziały między cofające się na linię demarkacyjną oddziały niemieckie i zajmujące je oddziały sowieckie. Marsz uniemożliwiły oddziały sowieckie.
Przebieg bitwy
[edytuj | edytuj kod]26 września Brygada na swej drodze spotkała pod m. Chlipie (Clipie) maszerujące oddziały sowieckiej 12 Armii gen. Iwana Tiuleniewa. Gen. Anders wysłał parlamentariuszy w celu uzyskania swobodnego przejścia na południe. Nie zostali oni przyjęci przez sowietów, ograbieni i ostrzelani. Doszło do potyczek w rej. Dernaków, Woli Sudkowskiej i pod Władypolem, stoczonych 26–27 września 1939. W bitwie, oprócz oddziałów Nowogrodzkiej BK, brał udział 19 pułk Ułanów Wołyńskich, którego resztki dołączyły do Brygady po rozbiciu Wołyńskiej Brygady Kawalerii w bitwie pod Jacnią, 4 pułk Ułanów Zaniemeńskich z Wileńskiej BK i 1 pułk szwoleżerów z Mazowieckiej BK. Oddziały sowieckie dążyły do okrążenia oddziałów polskich i ich zniszczenia. Czołowe natarcie na Brygadę prowadził 148 pułk kawalerii wsparty czołgami. Do okrążenia Brygady podchodziły oddziały 4 Korpusu Kawalerii i 26 Brygady Pancernej, zabezpieczone z północy przez 99 Dywizję Strzelecką, a z południa przez 5 Korpus Kawalerii. Chcąc uniknąć okrążenia i całkowitego zniszczenia, gen. Anders wydał rozkaz 25. i 27 pułkowi ułanów wycofania w kierunku Rajtarowic. 9 dak miał zniszczyć działa (nie było amunicji) i odchodzić w tym samym kierunku. 25 pułk ułanów miał osłaniać odwrót. Z 26 pułkiem odchodził gen. Anders ze sztabem Brygady. Po bitwie pod Władypolem rozbite oddziały Nowogródzkiej BK wycofywały się, tocząc walki w półokrążeniu i w małej odległości. Gen. Anders z grupą 200–250 oficerów i żołnierzy przedzierał się do rejonu zbiórki. Kiedy dotarli do gajówki Zielony Gaj w sile ok. 60 ułanów, Anders widząc całkowite okrążenie Brygady nakazał rozformowanie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii i przedzieraniu się drobnych grup ku granicy z Węgrami. Rozkazy łącznikami zostały rozesłane do oddziałów. Łącznicy wracali bez ich doręczenia, meldując że wszędzie są sowieci. Z grupy przedzierającej się z gen. Andersem utworzono 6 mniejszych oddziałów i odchodziły one w kierunku granicy z Węgrami. 29 września grupa z gen. Andersem została zaatakowana przez sowietów w m. Jesionki Stasiowe koło Sambora. Gen. Anders dwukrotnie ranny poddał się do niewoli.
Rezultaty
[edytuj | edytuj kod]Bitwa pod Władypolem zakończyła się klęską i rozproszeniem oddziałów Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. Polacy w bitwach i potyczkach zniszczyli ok. 20 czołgów.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- W. Włodarkiewicz, Polski wrzesień z perspektywy 70 lecia., wyd.: Akademia Podlaska.