Przejdź do zawartości

Bohdan Osadczuk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
EmptyBot (dyskusja | edycje)
Boty
694 271 edycji
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Osoby związane z paryską „Kulturą” → Kategoria:Ludzie związani z paryską „Kulturą” (przy użyciu QRC)
drobne merytoryczne
Linia 35: Linia 35:
W 1984 został wyróżniony Nagrodą Przyjaźni i Współpracy „Kultury”.
W 1984 został wyróżniony Nagrodą Przyjaźni i Współpracy „Kultury”.


Odznaczony m.in. [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]] (3 maja 2001)<ref>{{Monitor Polski|rok=2001|numer=21|pozycja=346}}</ref> i Krzyżem Komandorskim [[Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej|Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej]] (30 marca 1994) ''za wybitne zasługi w działalności na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego''<ref>{{Monitor Polski|rok=1994|numer=30|pozycja=245}}</ref>. W 2005 otrzymał tytuł „Człowieka Pogranicza”, 8 listopada 2007 Nagrodę im. Jerzego Giedroycia przyznawaną przez dziennik „Rzeczpospolita”. 13 listopada 2009 ''w uznaniu dorobku naukowego oraz działań na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego'' [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|minister]] [[Radosław Sikorski]] nadał mu [[Odznaka Honorowa Bene Merito|Odznakę Honorową „Bene Merito”]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/archiwum/aktualnosc_31431?printMode=true |tytuł=Wręczenie przez ministra Radosława Sikorskiego odznaki Bene Merito | opublikowany=msz.gov.pl |data=14 listopada 2009|archiwum=https://archive.is/PHNz|zarchiwizowano=2012-08-05}}</ref>.
Odznaczony m.in. [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]] (3 maja 2001)<ref>{{Monitor Polski|rok=2001|numer=21|pozycja=346}}</ref> i Krzyżem Komandorskim [[Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej|Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej]] (30 marca 1994) ''za wybitne zasługi w działalności na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego''<ref>{{Monitor Polski|rok=1994|numer=30|pozycja=245}}</ref>. W 2005 otrzymał tytuł „Człowieka Pogranicza”, 8 listopada 2007 [[Nagroda „Rzeczpospolitej” im. Jerzego Giedroycia|Nagrodę im. Jerzego Giedroycia]] przyznawaną przez dziennik „Rzeczpospolita”. 13 listopada 2009 ''w uznaniu dorobku naukowego oraz działań na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego'' [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|minister]] [[Radosław Sikorski]] nadał mu [[Odznaka Honorowa Bene Merito|Odznakę Honorową „Bene Merito”]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/archiwum/aktualnosc_31431?printMode=true |tytuł=Wręczenie przez ministra Radosława Sikorskiego odznaki Bene Merito | opublikowany=msz.gov.pl |data=14 listopada 2009|archiwum=https://archive.is/PHNz|zarchiwizowano=2012-08-05}}</ref>.


W 2007 ukazała się księga pamiątkowa pt. ''Polska. Ukraina. Osadczuk. Księga jubileuszowa ofiarowana profesorowi Bohdanowi Osadczukowi w 85 rocznicę urodzin'' (pod red. [[Bogumiła Berdychowska|Bogumiły Berdychowskiej]] i [[Ola Hnatiuk|Oli Hnatiuk]], Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2007, {{ISBN|978-83-227-2625-9}}).
W 2007 ukazała się księga pamiątkowa pt. ''Polska. Ukraina. Osadczuk. Księga jubileuszowa ofiarowana profesorowi Bohdanowi Osadczukowi w 85 rocznicę urodzin'' (pod red. [[Bogumiła Berdychowska|Bogumiły Berdychowskiej]] i [[Ola Hnatiuk|Oli Hnatiuk]], Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2007, {{ISBN|978-83-227-2625-9}}).

Wersja z 07:31, 5 gru 2017

Bohdan Osadczuk
{{{alt grafiki}}}
Bohdan Osadczuk, Krynica-Zdrój, 8 września 2005
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1920
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

19 października 2011
Czechówka

Odznaczenia
Order Orła Białego Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Odznaka Honorowa „Bene Merito”
Multimedia w Wikimedia Commons
Bohdan Osadczuk, Krynica-Zdrój, 8 września 2005
Bohdan Osadczuk z Leopoldem Ungerem, Krynica-Zdrój, 9 września 2005

Bohdan Osadczuk, ps. „Berlińczyk”, „Alexander Korab” (ur. 1 sierpnia 1920 w Kołomyi, zm. 19 października 2011 w Czechówce koło Myślenic) – ukraiński publicysta i dziennikarz, sowietolog, badacz historii Europy Środkowo-Wschodniej. Członek Rady Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Życiorys

Syn Iwana i Franciszki Osadczuków. Dzieciństwo i młodość spędzał na Kielecczyźnie, we wsiach Boszczynek i Przybenice, dokąd jego ojciec został skierowany jako nauczyciel. Uczęszczał do gimnazjum w Pińczowie, skąd został wyrzucony w wyniku szykan na tle narodowościowym. Po wybuchu II wojny światowej przebywał wraz z rodziną w Kazimierzy Wielkiej i Busku-Zdrój. Korzystając z uprzywilejowania Ukraińców pod niemiecką okupacją maturę niemiecką (po kursach przygotowawczych), zdał w okupowanym Krakowie w roku 1941.

Od 1941 studiował historię krajów Europy Wschodniej i Bałkanów, prawo międzynarodowe i języki wschodnie na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie, gdzie w 1944 obronił pracę dyplomową na temat prasy na Ukrainie Zakarpackiej. Twierdził, że podczas wojny utrzymywał kontakty zarówno z przedstawicielami „podziemia ukraińskiego – UPA, jak i polskiego – AL”[1].

Po wojnie pracował krótko dla Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie. Publikował następnie w „Die Neue Zeitung”, niemieckojęzycznym dzienniku, założonym przez Amerykanów. W czerwcu 1950 uczestniczył w berlińskim antykomunistycznym Kongresie Wolności Kultury, gdzie poznał Jerzego Giedroycia i Józefa Czapskiego. W wyniku tego spotkania, wespół z Jerzym Prądzyńskim, od czerwca 1952 do stycznia 1953 zaczął wydawać niemieckojęzyczny biuletyn informacyjny: „Stimmen zu Osteuropäischen Fragen” („Głosy na temat kwestii Europy Wschodniej”), finansowany ze środków Instytutu Literackiego w Paryżu. Od tego czasu współpracował z paryską „Kulturą”, pod ps. „Berlińczyk”. Jego korespondencja z Jerzym Giedroyciem ukazała się w tomie: Emigracja ukraińska. Listy 1950-1982 (seria: „Archiwum »Kultury «”; Czytelnik 2005, ISBN 83-07-02981-3).

Doktoryzował się w Wolnym Ukraińskim Uniwersytecie, pisząc pracę o polityce narodowościowej od Lenina do Chruszczowa. Był od 1966 docentem, profesorem i wreszcie prorektorem tego uniwersytetu.

Od lat 50. i 60. był berlińskim dziennikarzem i korespondentem kilku pism: „Basler Nationalzeitung” i „Neue Zürcher Zeitung” (Szwajcaria, komentator spraw dot. Europy Wschodniej i komunizmu) oraz współpracownikiem: „Der Tagesspiegel”, „Műnchener Merkur”, „Stuttgarter Nachrichten” i „Kölner Stadtanzeiger”. Przez wiele lat występował jako komentator w niemieckim programie telewizyjnym „Internationaler Frühschoppen”. Od 1966 był profesorem historii najnowszej Europy Wschodniej w Otto-Suhr-Institut na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie. Tam m.in. napisał swą pracę habilitacyjną, poświęconą planom Józefa Piłsudskiego, dotyczących wojny prewencyjnej przeciwko Hitlerowi.

W latach 80. był wydawcą pisma niezależnych intelektualistów ukraińskich na emigracji pt. „Widnowa”.

W 1984 został wyróżniony Nagrodą Przyjaźni i Współpracy „Kultury”.

Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (3 maja 2001)[2] i Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (30 marca 1994) za wybitne zasługi w działalności na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego[3]. W 2005 otrzymał tytuł „Człowieka Pogranicza”, 8 listopada 2007 Nagrodę im. Jerzego Giedroycia przyznawaną przez dziennik „Rzeczpospolita”. 13 listopada 2009 w uznaniu dorobku naukowego oraz działań na rzecz pojednania polsko-ukraińskiego minister Radosław Sikorski nadał mu Odznakę Honorową „Bene Merito”[4].

W 2007 ukazała się księga pamiątkowa pt. Polska. Ukraina. Osadczuk. Księga jubileuszowa ofiarowana profesorowi Bohdanowi Osadczukowi w 85 rocznicę urodzin (pod red. Bogumiły Berdychowskiej i Oli Hnatiuk, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2007, ISBN 978-83-227-2625-9).

Mieszkał w Berlinie. Msza pogrzebowa odbyła się 25 października 2011 w kościele w Zakliczynie.

Twórczość

  1. ↑ http://www.rzeczpospolita.pl/tematy/giedroyc/postacie.html Życiorys z „Rzeczpospolitej”.
  2. ↑ M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 346
  3. ↑ M.P. z 1994 r. nr 30, poz. 245
  4. ↑ Wręczenie przez ministra Radosława Sikorskiego odznaki Bene Merito. msz.gov.pl, 14 listopada 2009. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-05)].

Bibliografia

  • Ukraiński polonofil. Pamięci Bohdana Osadczuka, pod redakcją Iwony Hofman, Lublin: UMCS 2012.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohdan_Osadczuk&oldid=51158959”