Jan Głowacz Oleśnicki
Jan Głowacz Oleśnicki, Jan Głowacz z Oleśnicy herbu Dębno (ok. 1400–1460) – marszałek Królestwa Polskiego 1430-1440, wojewoda sandomierski od 1442, kasztelan i starosta sandomierski od 1440, wielkorządca krakowski od 1439, kasztelan żarnowski od 1425.
Był bratem biskupa krakowskiego kardynała Zbigniewa Oleśnickiego i ojcem Zbigniewa Oleśnickiego arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski.
Po śmierci Władysława Warneńczyka popierał kandydaturę księcia mazowieckiego Bolesława IV do tronu polskiego. W 1454 poparł inkorporację Prus Królewskich do Polski. Był świadkiem wydania statutów nieszawskich przez króla Kazimierza IV Jagiellończyka w 1454 roku[1].
- ↑ Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 291.
Kategorie:
- Marszałkowie Zjednoczonego Królestwa Polskiego
- Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej
- Wojewodowie sandomierscy
- Kasztelanowie sandomierscy (Zjednoczone Królestwo Polskie)
- Kasztelanowie żarnowscy (Zjednoczone Królestwo Polskie)
- Starostowie sandomierscy (Zjednoczone Królestwo Polskie)
- Oleśniccy herbu Dębno
- Świadkowie statutów nieszawskich 1454
- Zmarli w 1460