Mieczysław Wągrowski

Mieczysław Wągrowski
pseud. Antek, Wicek
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1902 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1967 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1944-1946; 1948-1954
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Stanowiska	szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego,
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	wiceminister Kontroli Państwowej, z-ca członka KC PZPR
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 4 sie 2013, była oparta na tej wersji.

Mieczysław Wągrowski (ur. 28 grudnia 1902 r. w Warszawie, zm. 2 stycznia 1967 r. w Warszawie), pseudonimy: "Antek", "Wicek" - działacz komunistyczny, generał brygady, szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego, poseł na Sejm Ustawodawczy i I kadencji, szef Polskiej Misji Wojskowej w Wielkiej Brytanii i w Korei.

Syn Kazimierza Wągrowskiego, farmaceuty, prowadzącego aptekę w Warszawie, przy ul. Szkolnej 4.

Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 28 tuje nr 19).

Studiował prawo w Szwajcarii. Przed II wojną światową członek Związku Młodzieży Komunistycznej, Komunistycznej Partii Polski i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej "Życie" i Francuskiej Partii Komunistycznej.

W czasie wojny przebywał w ZSRR, należał do współorganizatorów Związku Patriotów Polskich i 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki. W 1944 r. wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Od 16 września 1944 r. do 9 maja 1945 r. zastępca szefa zarządu Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego. W latach 1945-46 był szefem Misji Wojskowej w Wielkiej Brytanii.

Po powrocie do Polski pełnił od stycznia 1946 r. funkcję zastępcy kierownika i kierownika (do 31 października 1948 r.) Wydziału Propagandy i Agitacji Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej; od 10 maja 1947 r. członek Rady Nadzorczej Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa". Od 1948 r. do śmierci w 1967 r. zastępca członka Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 1948 r. ponownie w czynnej służbie wojskowej: od października 1948 r. do listopada 1949 r. był szefem Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego. W okresie od 25 maja 1950 r. do 28 marca 1952 r. był Przewodniczącym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku.

Od 1953 r. szef Polskiej Misji Wojskowej w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei.

Od kwietnia 1953 r. do grudnia 1957 r. wiceminister Kontroli Państwowej.

Z ramienia PPR i PZPR sprawował mandat posła na Sejm Ustawodawczy (1947-1952) i Sejm PRL I kadencji 1952-1956.

Wiceprzewodniczący Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Przewodniczący Zarządu Głównego Ligi Morskiej (od 1950 r.).

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Grunwaldu II i III klasy, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żona - Felicja Wągrowska (ur. w 1907 r.), absolwentka szkoły handlowej w Grenoble, działaczka komunistyczna, w czasie II wojny przebywała w ZSRR; po wojnie pracowała w Polskiej Agencji Prasowej i w Polskim Radiu (kierownik Sekcji Kontroli, redaktor naczelna Programu Krajowego, redaktor naczelna Redakcji Programów Dziecięcych, inicjatorka audycji "Błękitna sztafeta".

Publikacje

„O ideologii G.K. Chestertona w "Napoleonie z Notting Hill" (artykuł na łamach Kwadrygi 1927 nr 1)
Rosną siły Polski nad morzem (1951)
Wytyczne i zadania Ligi Morskiej (1950)
Rozmowy z Malkontentem (1946)
Organizacje społeczne w Polsce Ludowej (1948)
Marian Buczek - w 15 rocznicę śmierci (współautor)
KPP - wspomnienia z pola walki (współautor)

Bibliografia

J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV:S-Z, Toruń 2010, s. 209-211.
Wojskowy Przegląd Historyczny, tom 12: 1967 nr 1, s. 436-437;
J.J.Malczewski (red.), Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie. Warszawa 1989, s. 45.

Linki zewnętrzne