Nikola Grbić

Nikola Grbić
Никола Грбић
Data i miejsce urodzenia	6 września 1973 ; Zrenjanin
Wzrost	195 cm
Pozycja	rozgrywający
Kariera reprezentacyjna
1995–2010	Serbia
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2014–2015	Sir Safety Perugia
2015–2019	Serbia
2016–2019	Calzedonia Werona
2019–2021	ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
2021–2022	Sir Safety Perugia
2022–	Polska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 6 lis 2024, była oparta na tej wersji.

Nikola Grbiċ zawodnikiem Copra Berni Piacenza

Nikola Grbiċ zawodnikiem Itasu Diatec Trentino

Nikola Grbiċ trenerem reprezentacji Serbii

Nikola Grbić na spotkaniu z kibicami przed Meczem Gwiazd – Pożegnanie Pawła Zagumnego w katowickim Spodku, 11 września 2016

Nikola Grbić (srb. Никола Грбић) (ur. 6 września 1973 w Zrenjaninie^[2]) – serbski siatkarz, grający na pozycji rozgrywającego. Wielokrotny reprezentant Serbii. Od 12 stycznia 2022 selekcjoner reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn.

Jego ojciec Miloš (ur. 1943) w reprezentacji Jugosławii rozegrał 193 meczów. Był aktywnym siatkarzem w latach 1960–1982. Zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy 1975 w Belgradzie. Po zakończeniu kariery przez długi czas był trenerem młodzieżowego klubu z Kleku, gdzie był także nauczycielem, a następnie dyrektorem. Został zasłużonym sportowcem Jugosławii. Jest laureatem Orderu Zasługi dla Ludu ze Srebrnym Wiankiem w 1975 roku. Miloš Grbić zmarł 16 września 2008 roku w Wojskowej Akademii Medycznej w Belgradzie^[3].

Nikola Grbić 15 lipca 2006 roku poślubił Stanislavę, z którą ma synów Matija (ur. 2007) i Miloša (ur. 2010)^[4].

W 89. Plebiscycie Przeglądu Sportowego 2024 został najlepszym trenerem 2023 roku^[5].

Podczas Gali Herosi 2024 otrzymał Herosa, gdzie został zwycięzcą w kategorii Mentor^[6].

Życiorys

Jest młodszym bratem Vladimira Grbicia, utytułowanego siatkarza reprezentacji Serbii. Wybrany do najlepszej drużyny świata 2009 według magazynu "L'Équipe"^[7]. W latach 2009–2013 reprezentant włoskiego klubu Bre Banca Lannutti Cuneo, po sezonie 2011/12 przedłużył umowę z klubem o kolejne dwa lata^[8]. W październiku 2013 podpisał kontrakt z rosyjskim klubem Zenit Kazań, w którym występował do zakończenia kariery sportowej w 2014 roku.

Karierę reprezentacyjną zakończył po Mistrzostwach Świata w 2010 we Włoszech, na których zdobył brązowy medal^[9].

Po zdobyciu Mistrzostwa Rosji w 2014 został trenerem włoskiej drużyny Sir Safety Perugia^[10]^[11]^[12]^[13], którą prowadził przez sezon 2014/2015^[14]. Od lutego 2015 do sierpnia 2019 roku był trenerem reprezentacji Serbii.

W 2016 roku został wprowadzony do Volleyball Hall of Fame^[15]^[16].

20 maja 2019 został szkoleniowcem polskiego klubu sportowego Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle^[17]. Z pełnionej funkcji zrezygnował 17 maja 2021^[18]. Ponownie był trenerem włoskiego klubu Sir Safety Perugia^[19]. 12 stycznia 2022 został selekcjonerem reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn^[1].

Przebieg kariery siatkarskiej

Lata	Kluby
1987–1990	Gik Banat
1990–1994	OK Vojvodina Nowy Sad
1994–1995	Gabeca Galatron Montichiari
1995–1996	TNT Traco Catania
1996–1997	Gabeca Fad Montichiari
1997–1999	Alpitour Cuneo
1999–2000	Sisley Treviso
2000–2003	Asystel Milano
2003–2007	Copra Berni Piacenza
2007–2009	Itas Diatec Trentino
2009–2013	Bre Banca Lannutti Cuneo
2013–2014	Zenit Kazań