Piast Gliwice
stadion klubu | |
Pełna nazwa |
Gliwicki Klub Sportowy „Piast” Spółka Akcyjna |
---|---|
Przydomek |
Piastunki |
Maskotka |
Orzeł Piastuś |
Barwy |
|
Data założenia | |
Debiut w najwyższej lidze |
9 sierpnia 2008 |
Liga | |
Państwo | |
Województwo | |
Siedziba | |
Adres |
ul. Stefana Okrzei 20, 44-100 Gliwice |
Stadion | |
Sponsor techniczny | |
Prezes |
Łukasz Lewiński |
Trener | |
Asystent trenera |
Kacper Marzec[1] |
Strona internetowa |
Gliwicki Klub Sportowy „Piast” Spółka Akcyjna – polski klub piłkarski z siedzibą w Gliwicach, występujący w Ekstraklasie, mistrz Polski w sezonie 2018/2019.
Historia
[edytuj | edytuj kod]18 czerwca 1945, w dzisiejszym klubie „Perełka” przy ulicy Zwycięstwa, powołano organizację sportową, którą 19 czerwca 1945 zarejestrowano w Zarządzie Miejskim jako Klub Sportowy Piast Gliwice[2]. Klub zakładali wysiedleńcy z okolic Lwowa[3].
Pierwszą sekcją jaka powstała była sekcja piłki nożnej. Trzon tamtej drużyny tworzyli repatrianci ze wschodu: Edward Metzger, Marian Prajsner, Stanisław Beliczyński, Jan Tajchman (bramkarz) i Mieczysław Hitnerowicz (kapitan drużyny). W pierwszym składzie Piasta znalazło się także kilku Ślązaków — Paweł Piechura, Stefan Ławnik, Przysambor, Wilhelm Malucha, Wilhelm Neugebauer. Tym piłkarzom nakazywano dostarczać urzędowe zaświadczenia o polskości pod rygorem utraty praw zawodnika. Zakazane było używanie takich zwrotów jak: „tor”, „torman” czy „szpil”.
W 1957 zespół Piasta zadebiutował w II lidze, w której spędził łącznie 35 sezonów. W tym okresie największe sukcesy drużyna święciła w latach 1975–1983. Gliwiczanie należeli wówczas do drugoligowej czołówki i kilka razy (1976, 1977, 1981) byli blisko awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej. Ponadto piłkarze Piasta dwukrotnie (1978, 1983) docierali do finału Pucharu Polski, dwukrotnie jednak przegrywając, za pierwszym razem z Zagłębiem Sosnowiec 0:2, a za drugim z Lechią Gdańsk 1:2. Przemiany ustrojowe skomplikowały sytuację organizacyjno-finansową klubu, wskutek czego wiosną 1993 roku Piast Gliwice wycofał piłkarską drużynę seniorów z rozgrywek. Reaktywacja nastąpiła dopiero w 1997 r., kiedy w B-klasie gliwicki klub ponownie wystawił drużynę seniorską.
24 maja 2008 r. Piast wywalczył po 63 latach istnienia historyczny awans do Ekstraklasy po wyjazdowym zwycięstwie 1:0 z Polonią Warszawa[4]. 9 sierpnia 2008 r. Piast wygrał pierwszy historyczny mecz w Ekstraklasie z Cracovią 2-0. Mecz rozegrany był na stadionie w Wodzisławiu Śląskim. Premierowy sezon zakończył na 11. miejscu.
Z awansem wiązały się konsekwencje organizacyjne: Piast stworzył latem 2009 spółkę akcyjną, w której miasto Gliwice objęło 51% udziałów, a klub 49%. W roku 2008 do sponsorowania Piasta na krótko włączył się Opel.
Kolejną konsekwencją awansu była konieczność modernizacji stadionu przy ulicy Okrzei, tak by spełniał wymogi licencyjne. W rundzie jesiennej 2008/2009 Piast grał na stadionie Odry w Wodzisławiu. Począwszy od kwietnia 2009 r. stadion Piasta przy ul. Okrzei, po przeprowadzeniu drobnych modernizacji, został warunkowo dopuszczony do goszczenia rozgrywek ekstraklasy. Pierwszy w historii mecz Piasta o mistrzostwo ekstraklasy w Gliwicach został rozegrany 3 kwietnia 2009 r. Piast wygrał 1-0 z Górnikiem Zabrze po golu Mariusza Muszalika. W sezonie 2009/2010 gliwicki klub zajął ostatnie miejsce w tabeli i został zdegradowany do I ligi. Ostatnie spotkanie w tamtym sezonie odbyło się 15 maja 2010 roku w Gliwicach, gdzie Piast przegrał 0-1 z Cracovią.
Jesienią 2010 r. rozpoczęto budowę nowego stadionu, którą zgodnie z planem zakończono w lipcu 2011 r. Stadion mieści 10 500 widzów (z możliwością dalszej rozbudowy o 5 tys.) i zaprojektowany został przez niemiecką firmę Bremer AG. Głównym wykonawcą przebudowy stadionu była firma Polimex-Mostostal, koszt budowy 54 137 254 zł. Nowy stadion Piasta Gliwice jest niemal wierną kopią niemieckiego Energieteam Arena, na którym swe mecze rozgrywa SC Paderborn. W czasie budowy nowego obiektu w sezonie 2010/2011 Piast ponownie grał na stadionie w Wodzisławiu Śl.
27 maja 2012 r. Piast Gliwice wywalczył awans do T-Mobile ekstraklasy zajmując pierwsze miejsce w tabeli I ligi. W 34 meczach sezonu 2011/2012 Piast Gliwice zdobył 64 pkt, odnotowując 19 zwycięstw, 7 remisów i 8 porażek. W sezonie 2012/2013 Piast zdobył 46 punktów, wygrywając 13 razy, 7 remisując, a 10 przegrywając, co dało 4 miejsce w rozgrywkach T-Mobile Ekstraklasy i pierwszy w historii awans do rundy kwalifikacyjnej Ligi Europy. Gliwicki zespół odpadł z rozgrywek pucharowych po dwumeczu z azerskim klubem Qarabağ Ağdam, przegrywając swoje spotkanie na wyjeździe 1-2 oraz remisując u siebie 2-2 (po dogrywce).
Po zakończonej rundzie jesiennej ekstraklasy w sezonie 2015/16 Piast niespodziewanie zajął 1 miejsce. Ostatecznie sezon ten zakończył na drugiej pozycji, przegrywając walkę o tytuł mistrzowski z Legią Warszawa. W następnych dwóch sezonach Piastowi nie udawało się walczyć o najwyższe cele, a rywalizował pod koniec sezonu o utrzymanie w grupie spadkowej. W sezonie 2017/18 Piast zapewnił sobie utrzymanie dopiero po zwycięstwie 4:0 w ostatniej kolejce z Bruk-bet Termalicą Niecieczą. Co nie udało się trzy lata wcześniej, stało się faktem w sezonie 2018/19 klub zdobył po raz pierwszy w swojej historii Mistrzostwo Polski z Waldemarem Fornalikiem w roli trenera. Piast zanotował świetną rundę rewanżową i przed rywalizacją w grupie mistrzowskiej zajmował 3. miejsce z 53 punktami i 7-punktową stratą do lidera którym była Lechia Gdańsk, wicelider Legia Warszawa również miała przewagę 7 punktów. Piast w ostatniej fazie rozgrywek wygrał 6 z 7 meczów, osiągając na koniec 72 punkty i wyprzedzając drugą Legię o 4 punkty. Mistrzostwo Piast zapewnił sobie w ostatnim meczu, po domowym zwycięstwie z Lechem Poznań 1:0.
27 października 2022 trenerem Piasta został Aleksandar Vuković[5].
Nazwy klubu
[edytuj | edytuj kod]- (18.06.1945) – KS Piast Gliwice
- (23.05.1946) – KSM Piast Gliwice
- (lipiec/wrzesień 1947) – ZKSM Piast Gliwice
- (05.03.1949) – ZS Metal Piast Gliwice [fuzja z ZKSM Huta Łabędy, ZKS Walcownia Łabędy, RKS Jedność Rudziniec, RKS PZS Gliwice i ZKS Silesia Gliwice]
- (01.11.1949) – ZKS Stal Gliwice
- (11.03.1951) – ZKS Stal GZUT Gliwice
- (15.03.1955) – ZKS Piast Gliwice
- (20.01.1957) – KS Piast Gliwice
- (01.01.1961) – SKS Piast Gliwice
- (15.03.1964) – GKS Piast Gliwice [fuzja z GKS Gliwice i KS Metal Gliwice]
- (17.10.1983) – MC-W GKS Piast Gliwice
- (12.09.1989) – CWKS Piast-Bumar Gliwice
- (1989) – [fuzja z ZTS Łabędy (Gliwice)]
- (1990) – CWKS Bumar-Piast Gliwice
- (04.04.1990) – KS Bumar Gliwice
- (11.05.1990) – KS Bumar Łabędy (Gliwice)
- (01.07.1990) – KS Bumar Gliwice
- (1991) – KS Piast-Bumar Gliwice
- (01.07.1992) – MC-W GKS Piast Gliwice
- (01.08.1995) – KS Bojków Gliwice [fuzja z KS Bojków Gliwice]
- (15.09.1995) – KS Piast Bojków Gliwice
- (02.09.1996) – GKS Piast Gliwice[6]
Stadion
[edytuj | edytuj kod]Spółka Akcyjna
[edytuj | edytuj kod]Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Adres |
44-100 Gliwice, ul. Stefana Okrzei 20 |
Data założenia |
2009 |
Forma prawna | |
Prezes |
Łukasz Lewiński |
Nr KRS | |
Dane finansowe | |
Kapitał zakładowy |
9.380.000,- PLN |
Strona internetowa |
Ze stowarzyszenia GKS „Piast” Gliwice w dniu 10 czerwca 2009 roku wyodrębniono spółkę akcyjną pn. GKS „Piast” SA (spółka przejęła od stowarzyszenia prowadzenie sekcji piłki nożnej seniorów, od tej daty są to dwa odrębne podmioty). W Urzędzie Miasta Gliwice doszło do spotkania, w którym zostały podpisane stosowne dokumenty. Stowarzyszenie GKS „Piast” Gliwice ma 49 procent akcji, a 51 procent akcji GKS „Piast” SA przejmie magistrat. Kapitał zakładowy spółki wyniesie 6,4 mln zł. – Budżet na przyszły sezon wyniesie przynajmniej 10 mln złotych
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 1 | 2019 | ||
II miejsce | 1 | 2016 | |||
III miejsce | 1 | 2020 | |||
Puchar |
zdobywca | 0 | |||
finalista | 2 | 1978, 1983 | |||
Superpuchar |
zdobywca | 0 | |||
finalista | 1 | 2019 | |||
Puchar Ligi |
zdobywca | 0 | |||
finalista | 0 |
Europejskie puchary
[edytuj | edytuj kod]
|
Źródło: uefa.com
Puchar | Mecze | Z | R | P | GZ | GS |
---|---|---|---|---|---|---|
Liga Europy UEFA | 9 | 3 | 2 | 4 | 12 | 13 |
Liga Mistrzów UEFA | 2 | 0 | 1 | 1 | 2 | 3 |
Łącznie | 11 | 3 | 3 | 5 | 14 | 16 |
Sezon | Rozgrywki | Runda | Przeciwnik | Dom | Wyjazd | Ogólnie | Wyniki i strzelcy |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2013/14 | Liga Europy | 2Q | Qarabağ FK | 2–2 | 1–2 | 3–4, dogr. | 1–2 (Marcin Robak), 2–2 (Mateusz Matras, Marcin Robak) |
2016/17 | Liga Europy | 2Q | IFK Göteborg | 0–3 | 0–0 | 0–3 | 0–3, 0–0 |
2019/20 | Liga Mistrzów | 1Q | BATE Borysów | 1–2 | 1–1 | 2–3 | 1–1 (Piotr Parzyszek), 1–2 (Jakub Czerwiński) |
Liga Europy | 2Q | Riga FC | 3–2 | 1–2 | 4–4, w. | 3–2 (Jakub Czerwiński, Jorge Félix (2)), 1–2 (Jorge Félix) | |
2020/21 | Liga Europy | 1Q | Dynama Mińsk | 2–0 (W) | 2-0 (Patryk Lipski, Jakub Świerczok) | ||
2Q | TSV Hartberg | 3–2 (D) | 3-2 (Martin Konczkowski, Patryk Sokołowski, Michał Żyro) | ||||
3Q | FC Kopenhaga | 0–3 (W) | 0-3 |
Krajowe rozgrywki
[edytuj | edytuj kod]Sezon | Rozgrywki ligowe | Puchar Polski (rozgrywki centralne) |
Uwagi | ||
---|---|---|---|---|---|
Liga | Miejsce | ||||
1956 | III | III liga | – | Przegrane baraże o awans. Awans dzięki reorganizacji rozgrywek. | |
1957 | II | II liga (gr. południowa) | 3/12 | – | |
1958 | II liga (gr. południowa) | 7/12 | nie rozgrywano | ||
1959 | II liga (gr. południowa) | 4/12 | |||
1960 | II liga (gr. południowa) | 3/12 | |||
1961 | II liga | 11/18 | |||
1962 | II liga (gr. A) | 2/8 | II runda | ||
1962/1963 | II liga | 9/16 | 1/8 finału | ||
1963/1964 | II liga | 14/16 | II runda | ||
1964/1965 | III | Liga okręgowa (gr. Katowice, podgr. A) | 2/12 | ||
1965/1966 | Liga okręgowa | II runda | |||
1966/1967 | III liga (gr. I) | 3/16 | |||
1967/1968 | III liga (gr. I) | 1/16 | |||
1968/1969 | II | II liga | 14/16 | ||
1969/1970 | III | III liga (gr. I) | 1/16 | ||
1970/1971 | II | II liga | 8/16 | ||
1971/1972 | II liga | 12/16 | I runda | ||
1972/1973 | II liga | 5/16 | I runda | ||
1973/1974 | II liga (gr. południowa) | 7/16 | 1/8 finału | ||
1974/1975 | II liga (gr. południowa) | 3/16 | 1/16 finału | ||
1975/1976 | II liga (gr. południowa) | 2/16 | |||
1976/1977 | II liga (gr. południowa) | 2/16 | |||
1977/1978 | II liga (gr. południowa) | 9/16 | finał | ||
1978/1979 | II liga (gr. zachodnia) | 9/16 | 1/16 finału | ||
1979/1980 | II liga (gr. zachodnia) | 7/16 | III runda | ||
1980/1981 | II liga (gr. zachodnia) | 2/16 | 1/16 finału | ||
1981/1982 | II liga (gr. zachodnia) | 7/16 | 1/16 finału | ||
1982/1983 | II liga (gr. zachodnia) | 4/16 | finał | ||
1983/1984 | II liga (gr. zachodnia) | 11/16 | 1/8 finału | ||
1984/1985 | II liga (gr. zachodnia) | 7/16 | III runda | ||
1985/1986 | II liga (gr. zachodnia) | 9/16 | III runda | ||
1986/1987 | II liga (gr. zachodnia) | 3/16 | II runda | ||
1987/1988 | II liga (gr. zachodnia) | 8/16 | 1/16 finału | ||
1988/1989 | II liga (gr. zachodnia) | 15/16 | 1/16 finału | ||
1989/1990 | III | III liga (gr. III) | 5/20 | II runda | |
1990/1991 | III liga (gr. V) | 10/16 | – | Puchar Polski Katowickiego OZPN[7] | |
1991/1992 | III liga (gr. IV) | 17/18 | II runda | ||
1997/1998 | VII | Klasa B[8] | 1/11 | – | |
1998/1999 | VI | Klasa A (gr. Katowice, podgr. Zabrze)[9] | 1/16 | ||
1999/2000 | V | Liga okręgowa (gr. Katowice IV)[10] | 1/16 | ||
2000/2001 | IV | IV liga (gr. śląska I)[11] | 1/13 | Wygrane baraże o awans z Victorią Jaworzno. | |
2001/2002 | III | III liga (gr. 3) | 2/18 | ||
2002/2003 | III liga (gr. 3) | 1/16 | |||
2003/2004 | II | II liga | 10/16 | ||
2004/2005 | II liga | 13/18 | faza grupowa | Utrzymanie po barażach. | |
2005/2006 | II liga | 8/18 | I runda | ||
2006/2007 | II liga | 8/18 | 1/16 finału | ||
2007/2008 | II liga | 3/18 | I runda | ||
2008/2009 | I | Ekstraklasa | 10/16 | 1/16 finału | |
2009/2010 | Ekstraklasa | 16/16 | 1/8 finału | ||
2010/2011 | II | I liga | 5/18 | 1/16 finału | |
2011/2012 | I liga | 1/18 | 1/16 finału | ||
2012/2013 | I | Ekstraklasa | 4/16 | 1/8 finału | Najwyżej sklasyfikowany klub z Górnego Śląska. Awans do eliminacji Ligi Europy. |
2013/2014 | Ekstraklasa | 12/16 | 1/16 finału | Marcin Robak królem strzelców (tylko 1 gol dla Piasta, 21 goli dla Pogoni Szczecin) | |
2014/2015 | Ekstraklasa | 12/16 | 1/4 finału | Kamil Wilczek królem strzelców. | |
2015/2016 | Ekstraklasa | 2/16 | 1/16 finału | Najwyżej sklasyfikowany klub z Górnego Śląska. Awans do eliminacji Ligi Europy. | |
2016/2017 | Ekstraklasa | 10/16 | 1/16 finału | ||
2017/2018 | Ekstraklasa | 14/16 | 1/8 finału | ||
2018/2019 | Ekstraklasa | 1/16 | 1/16 finału | Najwyżej sklasyfikowany klub z Górnego Śląska. Awans do eliminacji Ligi Mistrzów. | |
2019/2020 | Ekstraklasa | 3/16 | 1/4 finału | Najwyżej sklasyfikowany klub z Górnego Śląska. Awans do eliminacji Ligi Europy. | |
2020/2021 | Ekstraklasa | 6/16 | 1/2 finału | ||
2021/2022 | Ekstraklasa | 5/18 | 1/8 finału | ||
2022/2023 | Ekstraklasa | 5/18 | 1/8 finału | ||
2023/2024 | Ekstraklasa | 10/18 | 1/2 finału |
Obecny skład
[edytuj | edytuj kod]Stan na 26 lipca 2024[12]
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
2 | OB | Ariel Mosór |
3 | OB | Miguel Muñoz |
4 | OB | Jakub Czerwiński (kapitan) |
5 | OB | Tomáš Huk |
6 | PO | Michał Chrapek |
7 | NA | Jorge Félix |
9 | NA | Fabian Piasecki |
10 | PO | Patryk Dziczek |
11 | PO | Serhij Krykun |
12 | BR | Bartłomiej Jelonek |
17 | PO | Filip Karbowy |
19 | PO | Michael Ameyaw |
20 | PO | Grzegorz Tomasiewicz |
22 | OB | Tomasz Mokwa |
23 | PO | Szczepan Mucha |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
25 | OB | Piotr Liszewski |
26 | BR | František Plach |
27 | NA | Gabriel Kirejczyk |
28 | PO | Michał Kaput |
29 | OB | Igor Drapiński |
30 | PO | Miłosz Szczepański |
31 | OB | Oskar Leśniak |
33 | BR | Karol Szymański |
37 | OB | Constantin Reiner |
44 | PO | Serhij Krykun |
47 | PO | Bartosz Łuczak |
67 | PO | Jakub Niedbała |
77 | OB | Arkadiusz Pyrka |
79 | BR | Dawid Rychta |
92 | PO | Damian Kądzior |
96 | PO | Tihomir Kostadinow |
99 | NA | Piotr Urbański |
? | NA | Maciej Rosołek |
Wypożyczeni
[edytuj | edytuj kod]Nr | Poz. | Piłkarz |
---|
Transfer /po rundzie jesiennej/
[edytuj | edytuj kod]Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
98 | OB | Alexandros Katranis (w Real Salt Lake od 02 lutego 2024 - 275 000 € wg. transfermarkt.pl) |
Trenerzy
[edytuj | edytuj kod]- Feliks Śliwiński (1945–46)
- Mikołaj Beljung (1946–47)
- Karol Dziwisz (1947–48)
- Edward Metzger (1948–50)
- Gerard Wodarz (1950)
- Edward Metzger (1951–53)
- Adam Niemiec (1954–56)
- Mikołaj Beljung (1956–57)
- Edward Metzger (1957–59)
- Henryk Skromny (1959–60)
- Gerard Wodarz i Jerzy Kubiak (1960–61)
- Adam Niemiec (1961–62)
- Henryk Skromny (1962)
- Jerzy Kubiak (1962–63)
- Edward Metzger (1963)
- Hubert Skolik (1963)
- Jerzy Kubiak (1963–65)
- Jerzy Cich (1965)
- Augustyn Dziwisz (1965–67)
- Henryk Suchy (1967–68)
- Edward Metzger (1968–69)
- Franciszek Skiba (1969)
- Jerzy Wrzos (1969–71)
- Edward Drabiński (1971–72)
- Jerzy Klejnot (1972)
- Bogusław Widawski (1972–74)
- Jerzy Cich (1974–77)
- Hubert Skowronek (1977)
- Stanisław Oślizło (1977)
- Jerzy Cich (1977–79)
- Jerzy Trepka (1979–81)
- Lesław Dunajczyk (1981–82)
- Teodor Wieczorek (1982–83)
- Kazimierz Szmidt (1983–84)
- Franciszek Skiba (1984)
- Aleksander Hradecki (1984)
- Franciszek Skiba (1984–86)
- Adam Adamus (1986)
- Fryderyk Cholewa (1986–87)
- Franciszek Skiba (1987–89)
- Paweł Binkowski (1989)
- Kazimierz Szmidt (1989–92)
- Jerzy Apostel (1992–93)
- Kazimierz Gontarewicz (1997–2001)
- Fryderyk Cholewa (2001)
- Marek Majka (2001)
- Marcin Bochynek (2001)
- Krzysztof Zagórski (16 grudnia 2001 – 23 października 2002)
- Fryderyk Cholewa (2002–03)
- Józef Dankowski (21 kwietnia 2003 – 19 października 2004)
- Wojciech Borecki (19 października 2004 – 31 grudnia 2004)
- Jacek Zieliński (31 grudnia 2004 – 14 września 2006)
- Jan Furlepa (tymczasowo) (14–20 września 2006)
- Bogusław Pietrzak (20 września 2006 – 30 czerwca 2007)
- Piotr Mandrysz (3 lipca 2007 – 30 czerwca 2008)
- Marek Wlecialowski (1 lipca 2008 – 5 stycznia 2009)
- Dariusz Fornalak (5 stycznia 2009 – 15 marca 2010)
- Ryszard Wieczorek (15 marca 2010 – 31 maja 2010)
- Marcin Brosz (15 czerwca 2010 – 6 maja 2014)
- Ángel Perez García (7 maja 2014 – 18 marca 2015)
- Radoslav Látal (1. kadencja) (20 marca 2015 – 15 lipca 2016)
- Jiří Neček (15 lipca 2016 – 30 sierpnia 2016)
- Radoslav Látal (2. kadencja) (1 września 2016 – 2 marca 2017)
- Dariusz Wdowczyk (3 marca 2017 – 19 września 2017)
- Waldemar Fornalik (19 września 2017 – 25 października 2022)
- Aleksandar Vuković (27 października 2022 – obecnie)
Inne sekcje
[edytuj | edytuj kod]Szermierka
[edytuj | edytuj kod]Sekcja szermiercza jest sekcją mającą w swoim dorobku największe sukcesy i mogącą się poszczycić zawodnikami zdobywającymi medale na wszystkich zawodach rangi mistrzowskiej od Mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach począwszy, na Igrzyskach Olimpijskich skończywszy.
Tenis ziemny
[edytuj | edytuj kod]W XXI wiek GKS „Piast” wkroczył z pięcioma sekcjami. Jedną z tych, które działają od początku istnienia klubu jest sekcja tenisa ziemnego. GKS „Piast” w latach 70. XX wieku był w Polsce tenisową potęgą. Przedstawiciele tej dyscypliny sportu wywodzący się z klubu (m.in. Irmina Popławska, Danuta Wieczorek-Szwaj, Janusz Gonsior, Jerzy Sonsalla, Ireneusz Łyżwiński, Wanda Ostrowska, Aleksandra Harasym, Dorota Dziekońska, Zenon Rode) wielokrotnie zdobywali medale mistrzostw Polski.
Źródło: tenis.piast.gliwice.pl
Do dyspozycji grających pozostaje pięć oświetlonych kortów z pełnym węzłem sanitarnym. Korty mieszczą się przy ul. Kosynierów 6.
Brydż sportowy
[edytuj | edytuj kod]Sekcja brydża sportowego istnieje w Piaście od 1969 r. Przez wiele lat brydżyści Piasta występowali w I lidze. Kłopoty finansowe końca lat osiemdziesiątych odbiły się również na kondycji tej sekcji, co spowodowało spadek do II ligi. W tym sezonie drużyna brydżowa otarła się o ekstraklasę. W rundzie zasadniczej gliwiczanie zajęli II miejsce. W rozgrywkach play off dotarli do finału, gdzie przegrali z zespołem Nowa Sól Dębieńsko, który wywalczył awans do I ligi. W bieżącym sezonie osiągnięto wiele wartościowych wyników zarówno w turniejach i zawodach wojewódzkich, jak i krajowych. Do ważniejszych osiągnięć sportowych należy zaliczyć:
- zwycięstwo w kadrze regionalnej (Łyskawa – Pudlik),
- awans do kadry narodowej (Jezioro),
- IV miejsce w Grand Prix w Starachowicach (startowało 200 par) – (Lassota – Mącior były zaw. Piasta),
- VI miejsce w Ogólnopolskim Turnieju Par (180 par) – (Czech – Rogala) i VII miejsce (Lassota – Mącior),
- awans do Finału Mistrzostw Polski Par – (Tomsia – Śliwoń),
oraz wiele czołowych lokat w turniejach par na terenie województwa śląskiego uzyskane przez zawodników Lassota, Łyskawa, Czech, Rogala, Śliwoń, Tomsia, Glodt, Pudlik.
Źródło: www.piast.gliwice.pl
Lekkoatletyka
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza na terenie Gliwic sekcja lekkoatletyczna powstała właśnie w Piaście, a było to już w połowie 1945 roku. Inicjatorem jej założenia był Eugeniusz Bieniasz wielki miłośnik „królowej sportu”. Pierwszy poważniejszy sukces odniósł Czajkowski, zdobywając w 1949 roku wicemistrzostwo Polski juniorów w biegu na 100 m z wynikiem 17 sek. W tym samym roku zgłosiła akces do Piasta rekordzistka kraju w pchnięciu kulą – Wanda Flakowiczowa. Większe sukcesy jednak przyszły 20 lat później, gdy kierownikiem sekcji został Zenon Sęk. To spod jego „ręki” wyszła Ewa Gryziecka, rekordzistka Świata i uczestniczka Igrzysk Olimpijskich. Także pod jego okiem swoje umiejętności podnosili, a potem zdobywali medale w mistrzostwach kraju i nie tylko: J. Filusz, D. Langer, E. Kowalska, J. Polewka, J. Anyszkiewicz. J. Jaroszyński i Adam Śniegórski, aktualny trener. Lekkoatletyka to sport indywidualny. Sukces jest uzależniony zarówno od predyspozycji, jak i ciężkiej, systematycznej pracy. Aktualnie numerem jeden w Piaście jest Magdalena Deptuła, wielokrotna już medalistka mistrzostw Polski w kategoriach młodzieżowych. Oprócz niej do obiecujących zawodników należą Adam Gozdek, Mariusz Nowakowski, Robert Rolnik, Maciej Śniegórski. Aktualnie w Piaście pracuje trzech trenerów. Zawodniczki i zawodnicy podzieleni są na trzy grupy. Regularnie trenuje około 30 lekkoatletów. Zajęcia odbywają się na obiekcie przy ul. Okrzei.
Źródło: www.piast.gliwice.pl
Futsal
[edytuj | edytuj kod]Barwy |
niebiesko-czerwone |
---|---|
Data założenia |
2016 |
Debiut w najwyższej lidze |
2016 |
Liga | |
Państwo | |
Hala sportowa | |
Prezes |
Krzysztof Bochenek |
Trener | |
Strona internetowa |
W czerwcu 2016 roku – z połączenia dwóch gliwickich klubów występujących w Futsal Ekstraklasie, Nbitu oraz GAF-u – powołana do życia została nowa sekcja Piasta, która od sezonu 2016/17 rozpoczęła występy w najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej[13].
Pierwszym trenerem futsalowej drużyny niebiesko-czerwonych został były Mistrz Polski[14] Sebastian Wiewióra, a skład zespołu oparto (poza zawodnikami z wyżej wymienionych drużyn) także na graczach sprowadzonych z AZS UŚ Katowice[15].
Wkrótce utworzono również, w ramach Stowarzyszenia GKS Piast, sekcje juniorów U-20 oraz U-18 piłki halowej. Obie drużyny, w rozgrywkach 2016/17 Młodzieżowych Mistrzostw Polski, poprowadził znający się ze współpracy w ramach Reprezentacji Polski w minifutbolu duet trenerski Szymon Wesołowski – Miłosz Karski[16].
Przed sezonem 2017/2018 doszło do zmian w sztabie szkoleniowym i kadrze zespołu. Na stanowisku trenera zatrudniony został Klaudiusz Hirsch[17], a jego asystentem został Szymon Wesołowski[18]. Sztab szkoleniowy uzupełnili: kierownik drużyny Miłosz Karski[19], drugi kierownik drużyny Adam Tarczyński oraz fizjoterapeuta Kamil Paluch[20][21]. Skład zespołu oparto na zagranicznych zawodnikach z Brazylii[22][23] oraz Hiszpanii[24]. Z początkiem sezonu do życia powołano również szkółkę piłkarską, gdzie szkoleni są juniorzy w kategoriach wiekowych U-8, U-10, U-12, U-14.
W sezonie 2018/2019 futsalowy Piast Gliwice dotarł do finału halowego Pucharu Polski, gdzie poległ w konfrontacji z Rekordem Bielsko-Biała[25].
Przed sezonem 2019/2020 doszło do zmian w zarządzie klubu. Nowym prezesem został Krzysztof Bochenek, zastępując na tym stanowisku jednego z założycieli futsalowego Piasta Gliwice – Jarosława Jenczmionkę[26]. Trenerem natomiast został Rafał Barszcz, jego asystentem Jacek Podgórski[27] – uczestnik Mistrzostw Świata w Hongkongu (2. Mistrzostwa Świata w Futsalu)[28]. W trakcie sezonu do sztabu trenerskiego dołączył jeden z najbardziej utytułowanych szkoleniowców na świecie – Orlando Duarte (medalista Mistrzostw Świata oraz wielokrotny mistrz Portugalii ze Sportingiem Lizbona)[29]. Skład oparto w głównej mierze na lokalnych zawodnikach (m.in. Rafał Franz) wspartych przez kilku Reprezentantów Polski (m.in. Dominik Solecki)[30] oraz obcokrajowcach wyróżniających się w ligach zagranicznych (m.in. Douglas Neutzling Ferreira).
Dołączenie do drużyny byłego selekcjonera Reprezentacji Portugalii w futsalu oraz pozyskani w zimowym okienku transferowym zawodnicy pozwolili Piastowi Gliwice na marsz w górę tabeli, który został zatrzymany dopiero przez CoVID-19, gdyż zgodnie z decyzją PZPN oraz Futsal Ekstraklasy rozgrywki w sezonie 2019/2020 zostały zakończone po 18. kolejce[31]. Przyczyną tej sytuacji były obostrzenia związane z obecnością koronawirusa w Polsce. Piast zakończył rozgrywki w górnej części tabeli (7 miejsce)[32].
Ponadto w sezonie 2019/2020 Piast był finalistą Superpucharu Polski przegrywając nieznacznie (4:3) z Mistrzem Polski i zdobywcą Pucharu Polski – Rekordem Bielsko-Biała[33].
Sezon 2020/21 Piast rozpoczął z wysokiego "C" zdobywając pierwszy w historii klubu medal Mistrzostw Polski. Stało się podczas finałów Młodzieżowych Mistrzostw Polski w futsalu rozgrywanych w Ustce, gdzie zespół w kategorii U-13 sięgnął po srebro. Sztab szkoleniowy drużyny juniorów podczas tej edycji MMP tworzyli: Bartłomiej Rutkowski, Roman Białek, Szymon Wesołowski oraz Miłosz Karski[34].
Lata 2021, 2022 to, jak do tej pory, najlepszy okres w historii futsalowej sekcji klubu z Gliwic. Sezon 2021/22 drużyna Orlando Duarte zakończyła z brązowymi medalami Mistrzostw Polski[35] oraz finałem Pucharu Polski[36], by w kolejnych rozgrywkach zdobyć - pierwszy w historii klubu - tytuł Mistrzów Polski Statscore Futsal Ekstraklasy[37].
Esport
[edytuj | edytuj kod]W dniu 4 kwietnia 2017 roku powołano do życia organizację E-Games Sp. z o.o., której powierzono prowadzenie i rozwój sekcji sportu elektronicznego w GKS Piast Gliwice. Tym samym Klub – idąc z duchem czasu – wprowadził najnowsze, światowe trendy, łącząc ponad siedemdziesięcioletnią tradycję z nowoczesnością i nowymi technologiami.
We wrześniu 2017 roku sekcja Piast Gliwice Esports uruchomiła w swoich strukturach dywizje Counter-Strike: Global Offensive oraz FIFA. Sekcja była prekursorem przeniesienia współzawodnictwa w gry komputerowe z Internetu na stadiony. W ten sposób na stadionie piłkarskim Piasta Gliwice, po raz pierwszy w Polsce – przy okazji rozgrywek piłkarskich organizowanych przez Ekstraklasę SA – odbyły się mecze pokazowe w komputerową grę sportową FIFA 18 z sekcjami esportowymi klubów Wisły Płock i Legii Warszawa.
Sukcesy poza piłką nożną
[edytuj | edytuj kod]Szermierka
[edytuj | edytuj kod]Igrzyska Olimpijskie:
- Egon Franke
- 1964 r. – złoty medal indywidualnie
- Bohdan Gonsior
- 1968 r. – brązowy medal drużynowy
- Mikołaj Pac Pomarnacki
- 1964 r. – uczestnik
- Elżbieta Cymerman
- 1968 r. – uczestnik
- 1972 r. – uczestnik
- Zbigniew Matwiejew
- 1976 r. – uczestnik
- Jacek Bierkowski
- 1976 r. – uczestnik
- 1980 r. – uczestnik
- Adam Wiercioch
- 2008 r. – srebrny medal drużynowo
- Rubén Limardo
- 2012 r. – złoty medal indywidualnie
Mistrzostwa Świata:
- Zbigniew Czajkowski
- 1953 r. – brązowy medal indywidualnie
- Egon Franke
- 1961 r. – brązowy medal indywidualnie
- 1963 r. – brązowy medal indywidualnie
- 1963 r. – srebrny medal drużynowy
- 1967 r. – złoty medal drużynowy
- Bohdan Gonsior
- 1961 r. – złoty medal drużynowy
- 1970 r. – srebrny medal drużynowy
- Zbigniew Matwiejew
- 1969 r. – srebrny medal drużynowy
- Marek Dąbrowski
- 1968 r. – srebrny medal indywidualnie (juniorzy)
- 1971 r. – srebrny medal indywidualnie
- Elżbieta Cymerman
- 1971 r. brązowy medal drużynowy
- Jacek Bierkowski
- 1975 r. – srebrny medal indywidualnie
- 1979 r. – brązowy medal drużynowy
- 1979 r. – brązowy medal indywidualnie
- 1981 r. – brązowy medal drużynowy
- Marek Jendryś
- 1991 r. – srebrny medal indywidualny (juniorzy)
- Adam Wiercioch
- 1998 r. – brązowy medal indywidualnie (juniorzy)
- 1998 r. – złoty medal drużynowo (juniorzy)
- 1999 r. – złoty medal drużynowy (juniorzy)
- 2000 r. – srebrny medal drużynowy (juniorzy)
- 2009 r. – brązowy medal drużynowy
Mistrzostwa Europy:
- Jacek Bierkowski
- 1981 r. – srebrny medal indywidualnie
- Bartłomiej Kurowski
- 1997 r. brązowy medal indywidualnie
- 1999 r. brązowy medal indywidualnie
- Adam Wiercioch
- 1998 r. złoty medal indywidualnie (juniorzy)
- 1998 r. srebrny medal drużynowy (juniorzy)
- 2002 r. srebrny medal drużynowy
- 2004 r. srebrny medal drużynowy
- 2005 r. złoty medal drużynowy
- 2006 r. srebrny medal drużynowy
Akademickie Mistrzostwa Świata
- Elżbieta Cymerman
- 1965 r. brązowy medal indywidualnie
- Bartłomiej Kurowski
- 1997 r. – brązowy medal drużynowy
- 1999 r. – brązowy medal indywidualnie
- 1999 r. – srebrny medal drużynowy
- Marek Jendryś
- 1997 r. – brązowy medal drużynowy
- 1999 r. – srebrny medal drużynowy
Brydż sportowy
[edytuj | edytuj kod]- zwycięstwo w kadrze regionalnej (Łyskawa – Pudlik),
- awans do kadry narodowej (Jezioro),
- IV miejsce w Grand Prix w Starachowicach (startowało 200 par) – (Lassota – Mącior były zaw. Piasta),
- VI miejsce w Ogólnopolskim Turnieju Par (180 par) – (Czech – Rogala) i VII miejsce (Lassota – Mącior),
- awans do Finału Mistrzostw Polski Par – (Tomsia – Śliwoń),
oraz wiele czołowych lokat w turniejach par na terenie województwa śląskiego uzyskane przez zawodników Lassota, Łyskawa, Czech, Rogala, Śliwoń, Tomsia, Glodt, Pudlik.
Futsal
[edytuj | edytuj kod]Kibice
[edytuj | edytuj kod]Piastowi Gliwice kibicują głównie ludzie mieszkający w województwie śląskim. Piast posiada fankluby w Czekanowie, Kleszczowie, Krupskim Młynie, Prudniku, Rudnie, Rudzińcu, Sierakowicach, Sośnicowicach, Taciszowie i Żernicy[38].
- Zgody
Afera korupcyjna
[edytuj | edytuj kod]W trakcie śledztwa w sprawie największej w historii polskiego futbolu ujawnionej afery korupcyjnej pojawił się także wątek dotyczący Piasta Gliwice.
Klub był podejrzany o próbę ustawienia wyniku meczu ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki w sezonie 2004/2005 (23 października 2004, 2:1)[39][40].
21 lipca 2005 Wydział Dyscypliny PZPN (WD PZPN) za niedozwolone spotkanie sędziów i obserwatora z przedstawicielami GKS Piast Gliwice przed meczem o mistrzostwo ll ligi ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki, nałożył na klub kary dyscyplinarne:
- karę finansową w wysokości 100 tysięcy złotych
- karę dodatkową w postaci pozbawienia 10 punktów w rozgrywkach ll ligi sezonu 2005/2006.
Ówczesny prezes klubu Marcin Żemaitis ukarany został karą dożywotniej dyskwalifikacji (kara została uchylona w całości przez Związkowy Trybunał Piłkarski 26 kwietnia 2005)[potrzebny przypis], obserwator meczu Aleksander Suchanek – karą dyskwalifikacji na 5 lat, trzech sędziów prowadzących spotkanie reprezentujących Wielkopolski ZPN – główny Zbigniew Rutkowski karą wykluczenia z PZPN i asystenci Robert Hałaburda oraz Hieronim Twardosz karą dyskwalifikacji na okres 2 lat. Odwołanie klubu oraz sędziów Hałaburdy i Twardosza od orzeczenia WD PZPN zostało oddalone 13 stycznia 2006 przez Komisję Odwoławczą PZPN[41] a 26 kwietnia tego samego roku Związkowy Trybunał Piłkarski oddalił kasację od orzeczenia Komisji Odwoławczej złożoną przez ukaranych[42].
25 lutego 2011 roku za czyny korupcyjne w czasach pracy w Piaście Gliwice WD PZPN ukarał trenera Jacka Zielińskiego karą 2 lat dyskwalifikacji w zawieszeniu na 3 lata oraz dodatkowo karą finansową w wysokości 30 tys. złotych[43].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pawel97: Kacper Marzec asystentem trenera Piasta. 90minut.pl, 2022-12-06. [dostęp 2022-12-07]. (pol.).
- ↑ Zbigniew Olesiuk , Kluby Ziem Odzyskanych. Dwa lata KS Piast-Gliwice to okres organizacji i poważnych osiągnęć, „Przegląd Sportowy”, 8 maja 1947 [dostęp 2022-11-19] .
- ↑ Sport, 12.11.2005, Artykuł „Lwowskie klimaty”.
- ↑ II liga na www.90minut.
- ↑ Aleksandar Vuković nowym trenerem Piasta Gliwice!, [w:] Piast Gliwice [online], piast-gliwice.eu, 27 października 2022 [dostęp 2022-10-27] (pol.).
- ↑ Źródło: www.piastgliwice.eu.
- ↑ Cup Winners’ List [online], mogiel.net [dostęp 2017-11-26] .
- ↑ http://www.piast.gliwice.pl/historia/sezon1997_98/s1997_98_tabele.htm
- ↑ http://mogiel.net/POL/6-zab99.php
- ↑ http://www.mogiel.net/~mizero/POL/5-kat400.php
- ↑ IV liga, gr. śląska I [online], www.mogiel.net [dostęp 2024-04-21] .
- ↑ Kadra – PIAST GLIWICE S.A. | Oficjalna strona Mistrza Polski 2018/19 [online], piast-gliwice.eu [dostęp 2024-07-26] .
- ↑ Nowa era w gliwickim futsalu. nbitgliwice.pl.
- ↑ Sebastian Wiewióra. nbitgliwice.pl.
- ↑ Nowa drużyna Piasta Gliwice. infogliwice.pl.
- ↑ Sztab szkoleniowy U18 i U-20. piast.gliwice.pl.
- ↑ Klaudiusz Hirsch nowym trenerem futsalowej drużyny Piasta Gliwice!, „Piast Gliwice – strona niezależna”, 1 czerwca 2017 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Szymon Wesołowski asystentem Klaudiusza Hirscha., „Piast Gliwice – strona niezależna”, 3 sierpnia 2017 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Miłosz Karski kierownikiem futsalowej drużyny Piasta, „Piast Gliwice – strona niezależna”, 8 czerwca 2017 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Kamil Paluch będzie dbał o zdrowie futsalistów Piasta, „Piast Gliwice – strona niezależna”, 6 września 2017 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Współpraca z Piastem Gliwice – FizjoPaluch – fizjoterapia Gliwice [online], FizjoPaluch – nowoczesna fizjoterapia Gliwice, 6 września 2017 [dostęp 2020-05-17] (pol.).
- ↑ Brazylijskie wzmocnienie Piasta Gliwice (futsal), „Piast Gliwice – strona niezależna”, 25 sierpnia 2017 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Drugie, brazylijskie wzmocnienie Piasta (futsal), „Piast Gliwice – strona niezależna”, 26 sierpnia 2017 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Ivan Lopez del Pino i Marcin Czech zawodnikami Piasta (futsal), „Piast Gliwice – strona niezależna”, 4 stycznia 2018 [dostęp 2018-05-07] (pol.).
- ↑ Rekord obronił trofeum, a Piast pokazał charakter, „Łączy nas piłka”, 1 maja 2019 [dostęp 2019-08-14] (pol.).
- ↑ REWOLUCJA W FUTSALOWYM PIAŚCIE, „Nowiny Gliwickie”, 25 lipca 2019 [dostęp 2019-07-25] (pol.).
- ↑ Rafał Barszcz i Jacek Podgórski trenerami Piasta, „Piast Gliwice – strona niezależna”, 26 lipca 2019 [dostęp 2019-07-26] (pol.).
- ↑ Jacek Podgórski w sztabie szkoleniowym kadry Polski w Futsalu!, „Piast Gliwice – strona niezależna”, 6 września 2016 [dostęp 2016-09-06] (pol.).
- ↑ SŁYNNY ORLANDO DUARTE TRENEREM PIASTA GLIWICE, „Futsal Polska”, 31 października 2019 [dostęp 2019-10-31] (pol.).
- ↑ Tworzy się fajny zespół – Dominik Solecki, „Piast Gliwice – strona niezależna”, 6 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-06] (pol.).
- ↑ Komisja ds. Nagłych PZPN podjęła decyzję o zakończeniu rozgrywek Futsalu w sezonie 2019/2020, „Łączy nas piłka”, 14 maja 2020 [dostęp 2020-05-14] (pol.).
- ↑ Ekstraklasa futsalu 2019/2020, „90minut”, 14 maja 2020 [dostęp 2020-05-14] (pol.).
- ↑ Futsal: Rekord Bielsko-Biała zdobył Superpuchar Polski, „WP Sportowe Fakty”, 1 września 2019 [dostęp 2019-09-01] (pol.).
- ↑ Piast wicemistrzem Polsk! /, „piast.gliwice.pl”, 20 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-20] (pol.).
- ↑ Piast z brązowym medalem Mistrzostw Polski! /, „gliwice.eu”, 31 maja 2021 [dostęp 2021-05-31] (pol.).
- ↑ Finał Pucharu Polski w futsalu. Rzuty karne zadecydowały! /, „sportowefakty.wp.pl”, 3 maja 2021 [dostęp 2021-05-03] (pol.).
- ↑ Piast Gliwice Mistrzem Polski! /, „piast.gliwice.pl”, 22 maja 2022 [dostęp 2022-05-22] (pol.).
- ↑ Piast Gliwice [online], Wszystko o kibicach... Wiki [dostęp 2021-07-11] (pol.).
- ↑ Dziennik Zachodni: Postawili krzyżyk? Piłkarskie lato z prokuraturą w tle.
- ↑ wp.pl (PAP): 10 pkt kary dla Piasta Gliwice.
- ↑ pzpn.pl: Komisja Odwoławcza PZPN.
- ↑ pzpn.pl: Związkowy Trybunał Piłkarski – 26 kwietnia.
- ↑ sport.pl: Były trener Lecha zdyskwalifikowany (w zawieszeniu).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona klubu (pol.)
- Piast Gliwice na stronie 90minut.pl