Powstanie na Litwie w 1941 roku
| II wojna światowa, front wschodni, operacja „Barbarossa” | |||
| |||
| Czas |
22–29 czerwca 1941 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
zwycięstwo Litwinów, | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Powstanie na Litwie w 1941 roku, inaczej Powstanie czerwcowe (lit. Birželio sukilimas) – antysowieckie[1] powstanie, które wybuchło na terytorium Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej tuż po ataku wojsk niemieckich na ZSRR w dniu 22 czerwca 1941 i trwało do opuszczenia przez Armię Czerwoną terytorium Litwy pod koniec czerwca[2]. Powstanie było inspirowane i kierowane przez Litewski Front Aktywistów[1].
Tło
Po zakończeniu wojny zimowej głównym celem ekspansji terytorialnej Związku Radzieckiego stały się państwa bałtyckie. Józef Stalin, wykorzystując sprzyjające okoliczności (całą uwaga świata skupiała się wówczas na kampanii francuskiej), doprowadził do obalenia władz Litwy, Łotwy i Estonii. Następnie zorganizował w tych państwach sfałszowane wybory, na mocy których władzę przejęły prosowieckie reżimy, które doprowadziły do uczynienia ze wspomnianych krajów Socjalistycznych Republik Radzieckich i przyłączenia ich do ZSRR. Państwa bałtyckie zostały poddane ścisłej sowietyzacji i terrorowi[3].
Przypisy
- ↑ a b Litewska flaga na Kurfürstenstraße. Sto lat stosunków litewsko-niemieckich [online], Przegląd Bałtycki, 22 stycznia 2018 [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Rocznica wybuchu Powstania Czerwcowego – patriotyzm splamiony krwią [online], Wilnoteka [dostęp 2019-07-02] (pol.).
- ↑ Jarosław Kłaczkow, Agnieszka Zielińska, Zrozumieć przeszłość, Dzieje najnowsze po 1939 roku.
Bibliografia
- Nekola M., 2016: Marne nadzieje na niepodległość. „II światowa”, numer specjalny „1941: operacja Barbarossa”, s. 48–49.