Przejdź do zawartości

Stefan Rachwał

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 31.2.2.199 (dyskusja) o 16:14, 11 sty 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Stefan Karol Rachwał
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1896
Brzesko

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1943
Auschwitz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

16 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Państwowa Odznaka Sportowa

Stefan Karol Rachwał (ur. 14 sierpnia 1896 w Brzesku, zm. 28 lutego 1943 w Auschwitz) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Brzesku, w rodzinie Franciszka. W 1915 ukończył kurs szkoły podoficerskiej „z postępem dobrym”[1]. Od 6 lutego 1916 służył w 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Walczył m.in. pod Kołodią i Rudką Miryńską na Wołyniu. Wykazany następnie jako zastępca podoficera amunicyjnego w Oddziale Sztabowym Komendy III Brygady LP. 28 marca 1917 został wymieniony we wniosku do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[2].

3 września 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 sierpnia tego roku podporucznikiem w piechocie. Służył wówczas w 15 Pułku Piechoty[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1199. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 15 pp w Dęblinie[4]. Później został przeniesiony do 63 Pułku Piechoty w Toruniu[5][6][7]. Następnie został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[8]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do 63 pp[9]. 4 lutego 1934 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 24. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W kwietniu tego roku został wyznaczony w macierzystym 63 pp na stanowisko dowódcy batalionu[11].

W marcu 1939 pełnił służbę w 16 Pułku Piechoty w Tarnowie na stanowisku dowódcy II batalionu[12].

27 lutego 1942 został uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, a 28 lutego 1943 został w nim zamordowany[13].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Szkoła podoficerska. „Goniec Polowy Legionów”. Nr 10, s. 3, 31 października 1915. Lwów. [dostęp 2021-10-06]. 
  2. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 90 z 25 września 1919 roku, s. 2161.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 92.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 432.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274, 372.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 77, 213.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56, 474.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 416.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934 roku, s. 71.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 149.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 566.
  13. ↑ Straty ↓.
  14. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56.
  16. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24.
  17. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  18. ↑ a b c Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Rachwał&oldid=69303134”