Tadeusz Żaba

Tadeusz Żaba

Rodzina	Żaba
Data urodzenia	1750
Data śmierci	1800
Odznaczenia

{{Szlachcic infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | opis herbu = | grafika = | dynastia = | commons = | żona = | imię oryginalne = | faksymile = | herb = | mąż = | opis grafiki = | rodzeństwo = | wszystkie imiona = | tytuł = | opis faksymile = Nieznane pola: "zdjęcie herbu", "zdjęcie", "opis zdjęcia", "malzonka" oraz "nazwa herbu".

Tadeusz Żaba herbu Kościesza (zm. 1800) – najwybitniejszy przedstawiciel rodziny Żabów herbu Kościesza, ostatni wojewoda połocki 1784-1792 po śmierci Józefa Sosnowskiego, kasztelan połocki 1776-1784, podkomorzy wileński 1771-1776, podwojewodzi wileński 1767-1771. Senator Rzeczypospolitej. Marszałek wileński w konfederacji radomskiej (1767).

Właściciel dóbr Świady. Poddany cesarzowej Katarzyny II. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego i poseł na sejm 1776 roku z województwa wileńskiego. Był chorążym usarskim. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego.

Odznaczony Orderem Orła Białego w 1781, odznaczony Orderem Świętego Stanisława w 1777. Pochowany w Giełwanach.

Do historii przeszedł jako człowiek okrutny, dumny, niewyrozumiały dla swych poddanych. Od niego pochodzi przysłowie; "Nie ta Żaba, co w błocie, Ale ta co w złocie" - Darowski "Jeden rozdział do przyszłej księgi przysłów polskich" (str. 82). Ignacy Chodźko pisze o Tadeuszu Żabie "Panie wojewoda, Cóż to za moda, Na to nie zgoda, żołnierzy zbierasz, szlachtę pożerasz..."

Bibliografia

• Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008.
• "Encyklopedia Powszechna Orgelbranda" (1859-1868), tom 28, str. 906
• "Encyklopedia Powszechna Orgelbranda z Ilustracjami" (1898-1904), tom 16, str. 181