Tola Mankiewiczówna
Tola Mankiewiczówna w filmie Pani minister tańczy (1937) | |
Imię i nazwisko |
Teodora Oleksa |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
27 października 1985 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Tadeusz Raabe |
Lata aktywności |
1921–1975 |
Odznaczenia | |
Tola Mankiewiczówna, właśc. Teodora Raabe z domu Oleksa (ur. 7 maja 1900 w Bronowie k. Łomży, zm. 27 października 1985 w Warszawie) – polska aktorka, piosenkarka oraz śpiewaczka operowa (sopran liryczny) i operetkowa. Jedna z najpopularniejszych aktorek i piosenkarek dwudziestolecia międzywojennego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką Józefa Oleksa i Aleksandry z domu Mankiewicz. Po maturze studiowała grę na fortepianie w Konserwatorium Warszawskim oraz pobierała prywatne lekcje śpiewu. Jako aktorka debiutowała w 1921 na deskach Opery Krakowskiej rolą w Hrabinie Stanisława Moniuszki. Do 1924 była związana z Operą Warszawską, po czym przez kolejne cztery lata pobierała studia wokalne w Mediolanie. Po powrocie do Polski kontynuowała naukę śpiewu u Janiny Korolewicz-Waydowej oraz u Zofii Kryńskiej. W latach 1922–1931 była związana z Operą Warszawską – jako solistka śpiewała partie sopranowo-liryczne (Carmen, Goplana, Jaś i Małgosia, Hrabina, Faust).
Jednocześnie występowała także w operetkowym Teatrze Nowości - w popularnej sztuce Czar walca - oraz w Operze Poznańskiej.
Po odejściu z opery, od 1931 karierę wokalną kontynuowała w czołowych warszawskich teatrzykach i rewiach dwudziestolecia międzywojennego takich jak: „Cyganeria”, „Cyrulik Warszawski”, „Czarny Kot”, „Hollywood”, „Morskie Oko”, „Stara Banda”, „Rex”, „Wielka Operetka”, „Wielka Rewia”.
Nagrywała płyty dla takich wytwórni jak Columbia, Syrena i Esta. W czasie wojny nagrania te zaginęły i Mankiewiczówna nigdy ich nie odzyskała.
Tworzyła wraz z Aleksandrem Żabczyńskim niezwykle popularną w dwudziestoleciu międzywojennym parę sceniczną, wystąpiła w czołowych przedwojennych filmowych produkcjach muzycznych: 10% dla mnie (1933), Pani minister tańczy (1937), Co mój mąż robi w nocy (1934), Manewry miłosne (1935).
Z sukcesem koncertowała tuż przed wojną w Niemczech w Berlinie i Hamburgu.
Po wybuchu II wojny światowej trafiła do Białegostoku, gdzie występowała jako śpiewaczka estradowa i aktorka tamtejszego Teatru Polskiego. Do Warszawy wróciła w 1942. Podczas okupacji w latach 1941–1944 pracowała i występowała w warszawskich kawiarniach: „U Aktorek”, „U znachora”, „Mon Cafe”, „Albatros”, „Ziemiańska”.
Po zakończeniu wojny występowała w pierwszym powojennym kabarecie „Kukułka”, a także dużo koncertowała i dawała wiele recitali. Współpracowała też ze stołecznymi teatrami i Operetką Warszawską, ale nigdy już nie odzyskała przedwojennej popularności. W latach 1951–1955 była aktorką Teatru Nowego. Często występowała na balach sylwestrowych w klubie sportowym Huragan w Wołominie, gdzie mieszkała jej siostra.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jej mężem od 1935 roku był Tadeusz Raabe (1896–1975), adwokat z bogatej rodziny przemysłowców z Białej Podlaskiej, który dla niej przyjął chrzest w kościele ewangelicko-reformowanym[1]. Nie mieli dzieci. Po jego śmierci w 1975 roku, Mankiewiczówna zakończyła karierę sceniczną i pracowała jako urzędniczka. W roku 1978 w imieniu męża ofiarowała Muzeum na Wawelu m.in. kolekcję holenderskich fajansów z Delftu[2][3].
Spoczywa wraz z mężem na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym (sektor W-3-24)[4].
Najpopularniejsze przeboje
[edytuj | edytuj kod]- Jesienne róże
- Odrobinę szczęścia w miłości (sł. Emanuel Szlechter)
- Już nie mogę dłużej kryć (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937 wykonanie z Aleksandrem Żabczyńskim)
- Reformy pani minister (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937)
- Tak cudnie mi (sł. Jerzy Jurandot, muz. Henryk Wars, z filmu Pani minister tańczy, 1937, wykonanie z Aleksandrem Żabczyńskim
Spektakle teatralne
[edytuj | edytuj kod]- 1931 – Czar walca, Teatr Nowości
- 1931 – Orfeusz w piekle, Teatr Nowości
- 1932 – Listek figowy, „Morskie Oko”
- 1932 – Przebój Warszawy, „Morskie Oko”
- 1933 – Boccaccio, „Morskie Oko”
- 1933 – Bal w Savoy’u, „Wielka Operetka”
- 1933 – Pod białym koniem, „Wielka Operetka”
- 1933 – Tańce, hulanki swawole, „Wielka Rewia”
- 1934 – Dawne, dobre czasy, „Wielka Operetka”
- 1935 – Wesoła jesień
- 1935 – Gwiazdy areny, „Wielka Rewia”
- 1936 – Całus i nic więcej, „Wielka Rewia”
- 1937 – Podróż poślubna, „Wielka Rewia”
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1938 – Szlakiem mew jako jedząca lody[5]
- 1937 – Pani minister tańczy jako Zuzanna, minister Ochrony Moralności Publicznej oraz jej siostra piosenkarka Lola
- 1935 – Manewry miłosne jako baronowa Kolmar
- 1934 – Śluby ułańskie jako Krzysia, siostrzenica Pleszczyńskiego
- 1934 – Parada rezerwistów jako dyrygentka
- 1934 – Co mój mąż robi w nocy… jako Kazia Fafułówna
- 1933 – 10% dla mnie jako Zosia Grzybkówna
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/20238/redzik_red_slownik_biograficzny_adwokatow_polskich.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- ↑ Wielcy ofiarodawcy wawelscy.
- ↑ Wawel – Zbiory muzealne – Ceramika.
- ↑ Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], warszawa.grobonet.com [dostęp 2023-11-09] .
- ↑ „Szlakiem mew” (1938) [online], stare-kino.pl, 6 października 2023 [dostęp 2023-11-09] (pol.).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wymieniona jako Raabe-Mankiewicz Teodora.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Wolański: Tola Mankiewiczówna. „Jak za dawnych lat”. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2013. ISBN 978-83-7510-988-7.
- Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.
- Tomasz Lerski: Syrena Record. Pierwsza polska wytwórnia fonograficzna = Poland’s first recording company: 1904–1939. New York, Warszawa: Karin, 2004. ISBN 83-917189-0-5.
- Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy. Leksykon polskiej rozrywki 1944–1989 : artyści, twórcy, osobistości. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2002. ISBN 83-11-09191-9.
- Dariusz Michalski: Powróćmy jak za dawnych lat... Historia polskiej piosenki rozrywkowej - lata 1900–1939. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 2007, s. 463–483. ISBN 978-83-244-0034-8.
- Borniński Maciej: Po prostu Tola. FILM 1986 r., nr 12, s. 18–19.
- Hendrykowska Małgorzata: Tola Mankiewiczówna. FILM 1996 r., nr 02, s. 105.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tola Mankiewiczówna w bazie IMDb (ang.)
- Tola Mankiewiczówna w bazie Filmweb
- Tola Mankiewiczówna w bazie filmpolski.pl
- Tola (Teodora) Mankiewicz-Raabe, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
- Spotkania z Piosenką – T. Mańkiewiczówna
- Strona poświęcona aktorce. tolamankiewiczowna.fm.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-13)].
- Tola Mankiewiczówna na zdjęciach w bibliotece Polona
- Aktorki teatralne związane z Białymstokiem
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Pochowani na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie
- Polscy artyści kabaretowi
- Polskie aktorki filmowe
- Polskie solistki operetkowe
- Polskie soprany
- Polskie śpiewaczki operowe
- Polskie wokalistki
- Urodzeni w 1900
- Zmarli w 1985