Przejdź do zawartości

Ursus C-355

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ursus C-355
Ilustracja
Oryginalny Ursus C-355 z 1973 roku wraz z wersją rozwojową – Ursusem C-355M z 1975 roku
Producent

ZPC Ursus

Okres produkcji

19711975

Miejsce produkcji

 Polska, Ursus

Poprzednik

Ursus C-4011

Następca

Ursus C-355M
Ursus C-360

Dane techniczne
Segment

ciągnik średni

Silniki

Ursus S-4002

Skrzynia biegów

10/2

Napęd

2WD

Długość

3560 mm

Wysokość

2050 mm

Rozstaw osi

2130 mm

Masa własna

2000 kg

Zbiornik paliwa

70 l

Liczba miejsc

1

Dane dodatkowe
Pokrewne

Ursus C-360

Konkurencja

Zetor 5911

Ursus C-355 – średni ciągnik rolniczy produkowany w latach 1971–1975 przez zakłady Ursus w Warszawie.

Historia modelu

[edytuj | edytuj kod]

Ciągnik Ursus C-355 stanowi wersję rozwojową ciągnika Ursus C-4011 i jest poprzednikiem modelu Ursusa C-360. W latach 1966–1968 w Zakładzie Doświadczalnym Ciągników Rolniczych przygotowano konstrukcyjnie I etap modernizacji ciągnika C-4011 co zakończono wyprodukowaniem w IV kwartale 1969 roku 50 sztuk serii informacyjnej C-345[1]. 1 kwietnia 1971 r. podjęto produkcję seryjną pod zmienioną nazwą C-355[2], zaś od 1975 r. produkowano wersję rozwojową – Ursus C-355M[3]. W porównaniu do poprzednika zmieniono wygląd maski, zwiększono moc silnika do 45 KM, a także zmieniono mechanizm kierownicy na śrubowo-kulkowy[4].

W 1971 r. odbyła się studencka wyprawa do tzw. Małej Azji, zorganizowana na dystansie ok. 10 tys. km. Wykorzystano w niej przyczepę Jelcz PO-1 przystosowaną do takiej wyprawy. Trasa prowadziła przez ZSRR, Rumunię, Bułgarię, Turcję, Syrię i Liban, a w drodze powrotnej przez Turcję, Bułgarię, Jugosławię, Węgry i Czechosłowację. Ten sam ciągnik po niezbędnych naprawach pojechał w wyprawie w kolejnym roku[5].

W 1972 r. zorganizowano rajd z Warszawy, poprzez Czechosłowację, Austrię, Jugosławię, Grecję, Turcję, Syrię, Liban, Irak do Kuwejtu i z powrotem przez Irak i ZSRR do Polski. Trasę o długości 14 tys. km pokonano Ursusem C-355 w 80 dni[6].

Najważniejsze zmiany w porównaniu do Ursusa C-4011

[edytuj | edytuj kod]
  • Dwudrążkowy układ kierowniczy zastąpiono jednodrążkowym
  • Hak pod maską zastąpiono zaczepem do przyczep.
  • Podwójny filtr oleju (wstępnego i dokładnego oczyszczania) zastąpiono filtrem odśrodkowym (tzw. bączkiem).
  • Wprowadzono nową tablicę rozdzielczą z dwoma okrągłymi zegarami – obrotomierz z licznikiem motogodzin oraz zegar kontrolny (pierwsze egzemplarze posiadały jeszcze zegar z modelu C-4011).
  • Zmieniono przełożenie zwolnicy (Ursus C-4011 posiadał 55 zębów na zwolnicy oraz 12 zębów na półosi, Ursus C-355 posiadał odpowiednio 56 i 11 zębów), dzięki czemu uzyskano większe przełożenie kosztem prędkości maksymalnej.
  • W modelu C-4011 obudowa przekładni kierowniczej była odlana na pokrywie skrzyni biegów, w modelu C-355 wprowadzono przykręcaną obudowę.
  • Usunięto rozdzielacz hamulców, który został zastąpiony dwoma pedałami hamulca połączonymi zapadką.
  • Przeniesiono dźwignię hamulca ręcznego z pokrywy skrzyni biegów do obudowy mostu napędowego i zmieniono kształt dźwigni.
  • Zmieniono kąt wtrysku z 20° na 22°.
  • Pojedynczy wałek odbioru mocy zastąpiono podwójnym, dzielonym.
  • Ursus C-4011 posiadał jedno złącze hydrauliczne, natomiast Ursus C-355 dwa (początkowe modele miały jedno)
  • Usunięto dźwignię szybkości reakcji podnośnika hydraulicznego umieszczoną na pokrywie podnośnika.

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Klasa – 0,9 T
  • Typ – Ursus S-4002
  • Rodzaj – wysokoprężny, chłodzony cieczą
  • Liczba cylindrów – 4
  • Pojemność – 3121 cm³
  • Moc znamionowa – 33 kW (45 KM) przy 2000 obr./min
  • Max. moment obrotowy – 175 Nm przy 1500 obr./min
  • Pompa wtryskowa P24T8-3a. produkcji Zakładu Aparatury Wtryskowej W.S.K. „PZL-Mielec”
  • Jednostkowe zużycie paliwa przy mocy znamionowej – 270 g/kWh

Układ napędowy

[edytuj | edytuj kod]

Układ jezdny

[edytuj | edytuj kod]
  • Oś przednia – nienapędzana, nieresorowana, typu rurowego, rozsuwana
  • Hamulec zasadniczy szczękowy, sterowany hydraulicznie, niezależny na obydwie półosie
  • prędkość jazdy – 1,13–25,6 km/h

Układy agregowania

[edytuj | edytuj kod]
  • Podnośnik hydrauliczny z pompą o wydajności 20 l/min i ciśnieniu 12 MPa
  • TUZ kategorii II wg ISO, udźwig na końcach dźwigni dolnych 1200 kg
  • Zespoły zaczepowe – górny zaczep transportowy, zaczep rolniczy wahliwy i belka narzędziowa
  • WOM – zależny i niezależny 540 obr./min

Informacje dodatkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Przy pierwszych egzemplarzach ciągników była dodawana drewniana skrzynia z zapasowymi częściami

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maszyny i Ciągniki Rolnicze 4'83.
  2. M. Syska, Kalendarium przemysłu ciągnikowego w Polsce, [w:] Ursus, pod red. A. Orłowskiego, Warszawa 1978, s. 293.
  3. https://web.archive.org/web/20131202233617/http://img04.allegroimg.pl/photos/oryginal/37/20/78/13/3720781302 URSUS: Informator nr 6 (87), sierpień 1975 r. [dostęp 2014-10-22].
  4. J. Domżalski, Zawsze na wysokich obrotach, [w:] Ursus, pod red. A. Orłowskiego, Warszawa 1978, s. 34.
  5. Janusz Fogler, książka „Ursusem do Małej Azji” z 1974 roku, wydana przez Wydawnictwo Harcerskie „Horyzonty”.
  6. L. Gliński, „Ursus” na świecie, [w:] Ursus, pod red. A. Orłowskiego, Warszawa 1978, s. 73; Ursus 1893–1983, b.m.r., s. 50.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]