Przejdź do zawartości

WWE No Way Out

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EmptyBot (dyskusja | edycje) o 19:04, 7 lis 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 7 lis 2016, była oparta na tej wersji.
No Way Out
Inne nazwy

No Way Out of Texas (1998)

Promocja

WWE

Brandy

SmackDown (2004-07)

Pierwsza gala

No Way Out of Texas: In Your House

Ostatnia gala

No Way Out (2012)

Przewodnie typy walk

Elimination Chamber matche (2008-09)

No Way Out było cyklem gal profesjonalnego wrestlingu produkowanym w lutym (w 2012 w czerwcu) w latach 1998-2012 (prócz 1999, 2010 i 2011) przez World Wrestling Entertainment i nadawanym na żywo w systemie pay-per-view. Cykl został utworzony w 1998 jako część In Your House. Powracając w 2000, No Way Out stało się oddzielnym cyklem prowadzonym później corocznie w PPV przez WWE. Wraz z podzieleniem rosteru na dwa brandy, No Way Out stało się ekskluzywne dla brandu SmackDown w latach 2004-2007. W kwietniu 2007 po WrestleManii 23, wszystkie gale PPV (w tym No Way Out) ponownie stały się dostępne dla wszystkich wrestlerów. W lutym 2008, WWE zdecydowało się na produkowanie dwóch Elimination Chamber matchów na galach NWO przez następne dwa lata - jedna dla Raw, druga dla SmackDown.

No Way Out zostało wycofane w 2010 i zastąpione przez WWE Elimination Chamber, które kontynuowało posiadanie walk o tej samej nazwie na galach[1][2]. Cykl powrócił wyjątkowo w czerwcu 2012.

Historia

No Way Out było pay-per-view, w którym karty walk składały się ze zwykłych walk i walk wieczoru, gdzie stawką mogły być tytuły mistrzowskie federacji lub coś innego wedle stypulacji nałożonych na pojedynek. Pierwsze No Way Out oryginalnie było wyprodukowane jako część cyklu In Your House przez World Wrestling Federation (WWF), poprzednią nazwę WWE. Gala była znana pod nazwą No Way Out of Texas: In Your House, gdyż miała miejsce w Houston w Teksasie, a odbyła się 15 lutego 1998 na żywo w PPV[3]. W 1999, produkcja gal In Your House została anulowana i kilka nazw z wcześniejszych gal IYH takich jak No Way Out, Backlash czy Judgment Day zostało użytych do stworzenia oddzielnych cyklów corocznych gal PPV[3].

W 2002, WWF zmieniło nazwę na "WWE" z powodu pozwu o posiadanie skrótu "WWF" ze strony World Wide Fund for Nature[4]. Miesiąc wcześniej, w WWF odbyło się podzielenie rosterów na dwa oddzielne brandy, Raw i SmackDown[5], a także ECW w 2006[6]. Jeszcze przed podzieleniem, wrestlerzy mogli występować na wszystkich galach bez limitów - po podzieleniu mogli jedynie na galach należących do danego brandu. Pierwsze No Way Out wyprodukowane pod banderą WWE i po podzieleniu rosterów odbyło się 23 lutego 2003. W późniejszej części tego roku, WWE ogłosiło, że wszystkie cykle gal (prócz Royal Rumble, WrestleManii, SummerSlam i Survivor Series) zostaną przydzielone do danego brandu; No Way Out przydzielono do SmackDown[7]. Ostatnie NWO należące do SmackDown odbyło się 18 lutego 2007, gdzie po WrestleManii 23 WWE ogłosiło, że na każdej gali PPV będą mogli wystąpić wszyscy wrestlerzy z federacji. Tegoroczne No Way Out było jednocześnie ostatnią galą należącą do jakiegokolwiek brandu[8].

W 2008, WWE wyprodukowało dziesiątą edycję No Way Out, na której odbyły się dwa Elimination Chamber matche, specjalny i rzadko widywany w federacji rodzaj matchu[9][10]. Rok później również odbyły się dwa Elimination Chamber matche[11][12]. Zagłębiając się w koncept odnoszący się do Elimination Chamber matchów, we wrześniu 2009 WWE wydało ankietę fanom o ewentualną zmianę nazwy cyklu. Przegłosowane przez fanów WWE na oficjalnej stronie, wygrała opcja Elimination Chamber, która pokonała takie nazwy jak Heavy Metal, Battle Chamber, Chamber of Conflict i oryginalne No Way Out, a pierwsza gala odbyła się w lutym 2010[13]. Pomimo nowej nazwy, później zostało ogłoszone przez WWE, że Elimination Chamber nie będzie częścią chronologii No Way Out[14]. Jednakże, w Niemczech cykl dalej jest nazywany jako No Way Out z powodu nawiązań do komor gazowych używanych w II Wojnie Światowej[15][16][17]. W 2012, WWE ogłosiło powrót No Way Out, które odbyło się 17 czerwca 2012 w IZOD Center w East Rutherford w New Jersey. W niemczech, No Way Out miało nazwę No Escape.

Do dnia dzisiejszego, wszystkie gale odbyły się w zamkniętych halach, gdzie jedenaście gal odbyło się w Stanach Zjednoczonych i jedna w Kanadzie.

Lista gal

Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru
No Way Out of Texas: In Your House
15 lutego 1998[18] 		Houston, Teksas[19][20] Compaq Center[19][20] Steve Austin, Owen Hart, Cactus Jack i Chainsaw Charlie vs. Triple H, Savio Vega i New Age Outlaws (Billy Gunn i Road Dogg) w Non-sanctioned 8-man tag team matchu[19][21]
No Way Out (2000)
27 lutego 2000[18] 		Hartford, Connecticut[22] Hartford Civic Center[22] Triple H (c) vs. Cactus Jack w Title vs. Career Hell in a Cell matchu o WWF Championship[23][24]
No Way Out (2001)
25 lutego 2001[18] 		Las Vegas, Nevada[25] Thomas & Mack Center[25][26] Kurt Angle (c) vs. The Rock o WWF Championship[25][27]
No Way Out (2002)
17 lutego 2002[28] 		Milwaukee, Wisconsin[28] Bradley Center[28][29] Chris Jericho (c) vs. Steve Austin o Undisputed WWF Championship[28][30]
No Way Out (2003)
23 lutego 2003[31] 		Montreal, Quebec[32] Bell Centre[32] The Rock vs. Hulk Hogan z Sylvianem Greneirem jako sędzia specjalny[7][31]
No Way Out (2004)
15 lutego 2004[33] 		Daly City, Kalifornia[34] Cow Palace[33][34] Brock Lesnar (c) vs. Eddie Guerrero o WWE Championship[33][35]
No Way Out (2005)
20 lutego 2005[36] 		Pittsburgh, Pensylwania[37] Mellon Arena[37] John "Bradshaw" Layfield (c) vs. Big Show w Barbed Wired Steel Cage matchu o WWE Championship[38][39]
No Way Out (2006)
19 lutego 2006[40] 		Baltimore, Maryland[41] 1st Mariner Arena[42] Kurt Angle (c) vs. The Undertaker o World Heavyweight Championship[43][44]
No Way Out (2007)
18 lutego 2007[45] 		Los Angeles, Kalifornia[46] Staples Center[46] John Cena i Shawn Michaels vs. Batista i The Undertaker[47][48]
No Way Out (2008)
17 lutego 2008[49] 		Las Vegas, Nevada[50] Thomas & Mack Center[50] Triple H vs. Shawn Michaels vs. John "Bradshaw" Layfield vs. Umaga vs. Chris Jericho vs. Jeff Hardy w Elimination Chamber matchu[9][10]
No Way Out (2009)
15 lutego 2009[51] 		Seattle, Waszyngton[51] KeyArena[50] John Cena (c) vs. Edge vs. Chris Jericho vs. Rey Mysterio vs. Kane vs. Mike Knox w Elimination Chamber matchu o World Heavyweight Championship[52].
No Way Out (2012)
17 czerwca 2012[53] 		East Rutherford, New Jersey[53] Izod Center[53] John Cena vs. Big Show w Steel Cage matchu; kariery Ceny i Johna Laurinaitisa były na szali

Zobacz też

  1. ↑ WWE presents Elimination Chamber. [dostęp 2009-12-11].
  2. ↑ WWE Elimination Chamber. [dostęp 2009-11-27].
  3. ↑ a b Eric Cohen: History of the WWE PPV No Way Out. [w:] About.com: Professional Wrestling [on-line]. [dostęp 2008-07-13].
  4. ↑ World Wrestling Federation Entertainment Drops The "F" To Emphasize the "E" for Entertainment. 2002-05-06. [dostęp 2016-04-20].
  5. ↑ WWE Entertainment To Make RAW and SMACKDOWN Distinct Television Brands. 2002-05-27. [dostęp 2016-04-20].
  6. ↑ WWE Launches ECW as Third Brand. 2006-05-25. [dostęp 2016-04-20].
  7. ↑ a b No Way Out (2003) Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  8. ↑ WWE Pay-Per-Views To Follow WrestleMania Formula. 2007-03-14. [dostęp 2016-04-20].
  9. ↑ a b Louie Dee: The Deadman doubles down. 2008-02-17. [dostęp 2008-07-12].
  10. ↑ a b Corey Clayton: The Game gets his title match at WrestleMania. 2008-02-17. [dostęp 2008-07-12].
  11. ↑ Mitch Passero: Results:Regaining the throne. [dostęp 2009-10-09].
  12. ↑ Craig Tello: Results:Gold way out. [dostęp 2009-10-09].
  13. ↑ Adam Martin: WWE to rename No Way Out PPV?. 2009-09-24. [dostęp 2009-10-09].
  14. ↑ Elimination Chamber Match rules. [dostęp 2010-02-02].
  15. ↑ No Way Out (Elimination Chamber) 2010 DVD. [dostęp 2010-06-20].
  16. ↑ Steve Gerweck: Elimination Chamber, Y2J, Cena, more. 2010-02-10. [dostęp 2010-07-21].
  17. ↑ WWE Germany. [dostęp 2011-01-02].
  18. ↑ a b c SLAM! Wrestling Pay-Per-View events. [w:] Slam! Sports [on-line]. [dostęp 2008-07-12].
  19. ↑ a b c John Powell: Austin stuns Chyna. [w:] Slam! Sports [on-line]. [dostęp 2008-07-12].
  20. ↑ a b No Way Out (1998) Venue. [dostęp 2008-07-12].
  21. ↑ No Way Out of Texas Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  22. ↑ a b No Way Out (2000) Venue. [w:] Slam! Sports [on-line]. [dostęp 2008-07-12].
  23. ↑ No Way Out (2000) Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  24. ↑ John Powell: No Way Out for Cactus Jack?. [w:] Slam! Sports [on-line]. [dostęp 2008-07-12].
  25. ↑ a b c John Powell: Triple H & The Rock winners at No Way Out. [w:] Slam! Sports [on-line]. [dostęp 2008-07-12].
  26. ↑ No Way Out (2001) Venue. [dostęp 2008-07-12].
  27. ↑ No Way Out (2002) Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  28. ↑ a b c d No Way Out (2002) Results. [dostęp 2008-07-12].
  29. ↑ No Way Out (2002) Venue. [dostęp 2008-07-12].
  30. ↑ No Way Out (2002) Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  31. ↑ a b Ryan Droste: No Way Out (2003) Results. 2003-02-23. [dostęp 2008-07-12].
  32. ↑ a b No Way Out (2003) Venue. [dostęp 2008-07-12].
  33. ↑ a b c Kevin Sowers: 2/15 WWE No Way Out PPV review: Sowers's "Alt Perspective" detailed rundown. [dostęp 2008-07-12].
  34. ↑ a b No Way Out (2004) Venue. [dostęp 2008-07-12].
  35. ↑ No Way Out (2003) Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  36. ↑ Adam Martin: No Way Out (2005) Results. [dostęp 2008-07-13].
  37. ↑ a b No Way Out (2005) Venue. [dostęp 2008-07-13].
  38. ↑ No Way Out (2005) Main Event Synopsis. [dostęp 2008-07-12].
  39. ↑ Wade Keller: Keller's 2/20 WWE No Way Out PPV: Ongoing "virtual time" coverage of live event. 2005-02-20. [dostęp 2008-07-13].
  40. ↑ No Way Out (2006) History Page. [dostęp 2008-07-13].
  41. ↑ Adam Martin: No Way Out (2006) Results. 2006-02-19. [dostęp 2008-07-13].
  42. ↑ 1st Mariner Arena Profile.
  43. ↑ No Way Out (2006) Main Event Synopsis. 2006-02-19. [dostęp 2008-07-12].
  44. ↑ Wade Keller: KELLER'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 2/19: Ongoing "virtual time" analysis. 2006-02-19. [dostęp 2008-07-13].
  45. ↑ No Way Out (2007) History Page. [dostęp 2008-07-13].
  46. ↑ a b Jen Hunt: Celebs at No Way Out. 2008-02-18. [dostęp 2008-07-13].
  47. ↑ Brett Hoffman: Payback. 2007-02-18. [dostęp 2008-07-12].
  48. ↑ John Powell: No Way Out an exercise in monotory. [w:] Slam! Sports [on-line]. [dostęp 2008-07-13].
  49. ↑ Adam Martin: No Way Out (2008) Results. 2008-02-17. [dostęp 2008-07-13].
  50. ↑ a b c James Caldwell: Caldwell's WWE No Way Out report 2/17: Ongoing "virtual time" coverage of PPV. 2008-02-17. [dostęp 2008-07-13].
  51. ↑ a b WWE Presents No Way Out. [dostęp 2008-10-08].
  52. ↑ Craig Tello: Results: Gold way out. [dostęp 2009-02-15].
  53. ↑ a b c wrestlinginc.com. [dostęp 2012-03-11].

Linki zewnętrzne

Gale pay-per-view i WWE Network federacji WWE
Obecne
Dawne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WWE_No_Way_Out&oldid=47431378”