Znak pokoju
Znak pokoju to znak przekazywany podczas liturgii eucharystycznej w czasie Mszy Świętej. Nie jest on obowiązkową częścią Mszy[1]
Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi: Przekażcie sobie znak pokoju.
Wg przepisów (OWMR 52.) sam znak (czyli jego formę) ustala Konferencja Episkopatu danego kraju, zgodnie z mentalnością i zwyczajami mieszkańców [2].
W polskich kościołach przyjmuje on najczęściej formę skłonienia głową lub podania ręki. W liturgii w mniejszych wspólnotach lub pomiędzy kapłanami przekazywany jest w formie starożytnej, tradycyjnie przekazywanej od czasów pierwotnych chrześcijan: jednokrotnego pocałunku w obydwa policzki. Św. Paweł w 2. liście do Koryntian napisał: "Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem!" (2 Kor 13,12). Obecnie powszechną praktyką jest wypowiedzenie podczas przekazywania znaku słów: "Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą" lub "Pokój z tobą", zgodnie z przepisami liturgicznymi (OWMR 2002: 154.) Co istotne, aneks polskiego Episkopatu do OWMR odradza stosowania formy "Pokój wam wszystkim".
Istnieje także kapłański znak pokoju, symbolizujący znak pocałunku: kapłani chwytają siebie za łokcie i skłaniają głową. Ten znak był stosowany również przed reformą liturgiczną Pawła VI w zgromadzeniach zakonnych podczas Mszy konwentualnych.
- ↑ Woda Życia Op134
- ↑ http://www.kkbids.episkopat.pl/wprowadzeniedoksiag/owmrpopr/2.htm "Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego"