76 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Nazwa wyróżniająca |
Czernichowska |
| Dowódcy | |
| Obecny |
płk Denis Szyszow |
| Działania zbrojne | |
| I wojna czeczeńska, II wojna czeczeńska, wojna rosyjsko-ukraińska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Odznaczenia | |
 
| |
76 Czernichowska Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Suworowa (ros. 76-я гвардейская десантно-штурмовая Черниговская Краснознамённая ордена Суворова дивизия) – związek taktyczny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, wchodzący w skład jednego z dwóch samodzielnych rodzajów wojsk Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (drugi to Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego).
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1991 dywizja w składzie 104., 234. i 237 pułk powietrznodesantowy oraz 1140 pułk artylerii stacjonowała w Pskowie w Leningradzkim Okręgu Wojskowym[1].
Jednostka uchodzi za jedną z najbardziej elitarnych w siłach zbrojnych FR. Była wykorzystana w dwóch wojnach czeczeńskich (w latach 1994-96 i 1999-2007) oraz w wojnie z Gruzją w sierpniu 2008 roku. W marcu 2014 żołnierze jednostki uczestniczyli w aneksji Krymu[2], a w 2022 w inwazji na Ukrainę[3].
Struktura
[edytuj | edytuj kod]- 104 pułk desantowo-szturmowy,
- 234 pułk powietrznodesantowy,
- batalion czołgów (od 2018 r.),
- 1140 pułk artylerii,
- 4 pułk przeciwlotniczy,
- pododdziały wsparcia[4].
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- gen. mjr Aleksandr Kołpaczenko (2005–2009);
- płk Igor Winogradskij (2009–2013);
- gen. mjr Aleksiej Naumiec (2013–2018);
- gen. mjr Igor Kaplij (2018–2020);
- gen. mjr Siergiej Czubarykin (2020–2022)[5];
- płk Denis Szyszow (2022–)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 66.
- ↑ Cichy pogrzeb rosyjskich żołnierzy pod Pskowem. Media: Zginęli na Ukrainie, „Wyborcza”.
- ↑ Около 60 псковских десантников отказались ехать воевать в Украину [online], Radio Svoboda [dostęp 2022-06-10] (ros.).
- ↑ Stefan Krzemiński, Wojska Powietrzno-Desantowe FR; 21 stycznia 2015
- ↑ Назначения в Вооружённых силах России. // Российское военное обозрение. – 2020. – nr 9 – str. 79.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.