Przejdź do zawartości

Abd ar-Rahman II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abd ar-Rahman II
ilustracja
emir Kordoby
Okres

od 822
do 852

Poprzednik

Al-Hakam I

Następca

Muhammad I

Dane biograficzne
Dynastia

Umajjadzi kordobańscy

Data urodzenia

792

Data śmierci

852

Ojciec

Al-Hakam I

Abd ar-Rahman II, Abū l-Mutarraf `Abd ar-Rahmān ibn al-Hakam (ur. 792 w Toledo, zm. 22 września 852 w Kordobie) - czwarty emir z dynastii Umajjadów w Hiszpanii, emir Kordoby w latach 822-852. Był synem al-Hakama I.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Abd ar-Rahman II był mecenasem kultury i sztuki. W okresie jego panowania na dworze kordobańskim działał Zirjaba, arabski muzyk, astronom i geograf mający duży wpływ na gust swojego opiekuna. W wyniku oddziaływania stolicy emiratu na kulturę hiszpańską na Półwyspie Iberyjskim wytworzył się nowy styl nazywany mozarabskim. Doszło również do arabizacji części autochtonicznego społeczeństwa al-Andalus (głównie elit chrześcijańskich), którą to grupę w późniejszych czasach nazywano Mozarabami.

Abd ar-Rahman II był opiekunem berberyjskiego teologa islamskiego Jahji Ibn Jahji. Pod jego wpływem emir przyjął doktrynę malikicką, która w późniejszym czasie rozprzestrzeniła się wśród muzułmanów w Andaluzji.

W sprawach wewnętrznych państwa zreformował administrację opierając się na wzorcach sasanidzkich. Toczył również spór z biskupem Kordoby, Eulogiuszem, który namawiał swoich wiernych do dobrowolnego męczeństwa za wiarę. Aby zapobiec temu zjawisku Abd ar-Rahman II zwołał sobór potępiający naukę Eulogiusza.

W okresie jego panowania w 844 roku doszło do pierwszego najazdu Normanów na Półwysep Iberyjski (zaatakowane były m.in. Sewilla i Lizbona[1]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 2007, s. 69. ISBN 97883-242-0796-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-077-6, OCLC 749692036.