Adam Odzimek
| Biskup tytularny Tadamaty | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1944 | |
| Data i miejsce śmierci |
13 marca 2022 | |
| Biskup pomocniczy radomski | ||
| Okres sprawowania |
1992–2019 | |
| Biskup pomocniczy sandomiersko-radomski | ||
| Okres sprawowania |
1985–1992 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Diakonat |
23 lutego 1969 | |
| Prezbiterat |
31 maja 1969 | |
| Nominacja biskupia |
25 kwietnia 1985 | |
| Sakra biskupia |
12 maja 1985 | |
| Data konsekracji |
12 maja 1985 |
|---|---|
| Miejscowość |
Radom |
| Miejsce |
plac przed konkatedrą Opieki Najświętszej Maryi Panny |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Adam Maciej Odzimek[1] (ur. 7 października 1944 w Radomiu, zm. 13 marca 2022 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, biskup pomocniczy sandomiersko-radomski w latach 1985–1992, biskup pomocniczy radomski w latach 1992–2019, od 2019 biskup pomocniczy senior diecezji radomskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 7 października 1944 w Radomiu. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Syrokomli[1], gdzie w 1962 złożył egzamin dojrzałości[2]. W latach 1962–1969 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W trakcie studiów odbył przymusową dwuletnią służbę wojskową w Gubinie i Opolu. 23 lutego 1969 został wyświęcony na diakona przez Piotra Gołębiowskiego, administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej, który również 31 maja 1969 w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu udzielił mu święceń prezbiteratu[1]. W latach 1972–1976[3] studiował nauki biblijne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. W 1974 uzyskał magisterium-licencjat, a w 1978[1] doktorat z teologii w zakresie nauk biblijnych[2] na podstawie dysertacji Hellenistyczna i judaistyczna literatura o męczennikach, a Łukaszowy opis męki Jezusa[1]. W latach 1980–1984 kontynuował studia na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat z nauk biblijnych[4].
Na zastępstwie pracował[2] w parafii św. Andrzeja Boboli w Bardzicach (1969)[1], a jako wikariusz w parafiach: św. Mikołaja w Szewnie (1969–1972), św. Jana Chrzciciela w Białaczowie (1977)[1] i Najświętszego Serca Jezusowego w Skarżysku-Kamiennej (1977–1978)[2].
W 1978 został wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[2], a po powrocie ze studiów zagranicznych pełnił funkcję opiekuna biblioteki seminaryjnej[4]. Objął wykłady z Nowego Testamentu i teologii biblijnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, Kolegium Teologicznym i Radomskim Instytucie Teologicznym[1]. W pracy naukowej zajmował się ewangeliami synoptycznymi i pismami Jana Ewangelisty[2].
25 kwietnia 1985 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji sandomiersko-radomskiej ze stolicą tytularną Tadamata[5]. Święcenia biskupie otrzymał 12 maja 1985 na placu przed konkatedrą Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Konsekrował go kardynał Józef Glemp, prymas Polski, w asyście Edwarda Materskiego, biskupa diecezjalnego sandomiersko-radomskiego, i Stanisława Szymeckiego, biskupa diecezjalnego kieleckiego[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ne deficiant fides caritasque” (Aby wiara i miłość były mocne)[6]. W 1985 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. Wszedł w skład rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych[1]. W 1986 objął godności prałata archidiakona Kapituły Katedralnej w Sandomierzu i dziekana Kapituły Konkatedralnej św. Kazimierza w Radomiu. W latach 80. zainicjował spotkania biblijne odbywające się w kościele Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu[2].
25 marca 1992, po dokonaniu nowego podziału administracyjnego diecezji w Polsce[4], Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji radomskiej[2]. W diecezji został wikariuszem generalnym[7]. Objął też funkcję przewodniczącego wydziału duszpasterskiego kurii diecezjalnej[8]. 7 października 2019 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego radomskiego[9][10].
W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski jako przewodniczący Komisji ds. Trzeźwości w latach 1988–1994[1] zainicjował coroczne piesze pielgrzymki do Niepokalanowa w intencji trzeźwości[2], ponadto zasiadał w Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, Komisji Charytatywnej i Podkomisji Biblijnej[1].
Zmarł 13 marca 2022 w Radomiu[2]. 16 marca 2022 po mszy pogrzebowej sprawowanej w katedrze radomskiej został pochowany w grobie biskupów radomskich na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Radomiu[11].
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2000 nadano mu honorowe obywatelstwo gminy Wieniawa[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 106–107. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d e f g h i j k S. Piekielnik: Zmarł Biskup Adam Odzimek. diecezja.radom.pl, 2022-03-13. [dostęp 2022-03-13].
- ↑ Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji radomskiej. diecezja.radom.pl. [dostęp 2018-02-21].
- ↑ a b c Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji sandomierskiej. sandomierz.opoka.org.pl (arch.). [dostęp 2015-01-19].
- ↑ Bp Adam Odzimek przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2024-10-02].
- ↑ Adam Odzimek na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2024-10-02].
- ↑ Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji radomskiej. diecezja.radom.pl (arch.). [dostęp 2018-02-21].
- ↑ Biskupi jubileusz. diecezja.radom.pl (arch.). [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Rinuncia dell’Ausiliare di Radom (Polonia). press.vatican.va, 2019-10-07. [dostęp 2019-10-07]. (wł.).
- ↑ Radom: rezygnacja bp. Adama Odzimka. episkopat.pl (arch.), 2019-10-07. [dostęp 2024-10-02].
- ↑ J. Gołąbek: Pogrzeb biskupa Adama Odzimka. Uroczystości na cmentarzu przy Limanowskiego. Ciało zostało złożone w Grobowcu Biskupów Radomskich. echodnia.eu, 2022-03-16. [dostęp 2022-03-19].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Adam Odzimek na stronie diecezji radomskiej. [dostęp 2010-10-22].
- Nota biograficzna Adama Odzimka na stronie diecezji sandomierskiej (arch.). [dostęp 2015-01-19].
- Adam Odzimek na stronie Konferencji Episkopatu Polski (arch.). [dostęp 2024-10-02].
- Adam Odzimek [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-22] (ang.).