Przejdź do zawartości

Albin Kostrzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albin Kostrzewski
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1924
Bychawa

Data śmierci

10 września 1981

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i państwowy, ekonomista, milicjant

Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Stanowisko

wiceminister handlu wewnętrznego i usług (1975–1980)

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Albin Kostrzewski (ur. 17 marca 1924 w Bychawie[1], zm. 10 września 1981[2]) – polski działacz partyjny i państwowy, ekonomista oraz milicjant, podsekretarz stanu w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego i Usług (1975–1980).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Józefy. W okresie okupacji pracował w gospodarstwie rolnym ojca i do 1943 uczył się w Szkole Spółdzielczej w Bychawie. W 1943 pod pseudonimem „Kędziorek” działał w lokalnej partyzantce Armii Krajowej (w stopniu strzelca kierował drużyną w ramach oddziału „Spartanin”, kierowanego przez Tadeusza Sowę ps. „Spartanin”[3]). Od października 1943 był poszukiwany przez Narodowe Siły Zbrojne[4]. Od 1944 do 1945 kierowca i szofer w komendach wojewódzkich Milicji Obywatelskiej w Lublinie i Otwocku[1]. Następnie między 1945 a 1949 służył w komendach wojewódzkich MO w Koszalinie i następnie Szczecinie, dochodząc do stanowiska zastępcy szefa Wydziału Ogólnego KW MO w Szczecinie w stopniu podpułkownika[5].

Zdobył wykształcenie wyższe ekonomiczne, w 1969 ukończył Wydział Handlu Wewnętrznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Od 1949 do 1950 młodszy inspektor w Państwowej Centrali Handlowej w Szczecinie, następnie do 1950 radca i starszy radca w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego. W latach 1954–1965 dyrektor Centralnego Domu Towarowego w Warszawie, następnie do 1972 na tożsamym stanowisku w Domach Towarowych „Centrum” tamże (początkowo w budowie). W latach 1972–1975 zarządzał zintegrowanym przedsiębiorstwem DT „Centrum”[1]. Od czerwca 1975 do maja 1980 pozostawał podsekretarzem stanu w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego i Usług[6].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Srebrnym (1952)[7] i Złotym (1955)[8] Krzyżem Zasługi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-20].
  2. a b Informacje o pochówku. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2024-11-20].
  3. Geneza Powstania Oddziału „Spartanina” – „Sarmaty”. oddzialpartyzanckinerwa.blogspot.com. [dostęp 2024-11-20].
  4. Stan osobowy przed przekazanie paryzantów do inych oddziałów na dzień 2 maja 1944. oddzialpartyzanckinerwa.blogspot.com. [dostęp 2024-11-20].
  5. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-20].
  6. Kochański 2022 ↓, s. 245.
  7. M.P. z 1952 r. nr A-48, poz. 652.
  8. M.P. z 1955 r. nr 95, poz. 1255.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]