Przejdź do zawartości

Andrew Rannells

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrew Rannells
Ilustracja
Andrew Rannells (2015)
Imię i nazwisko

Andrew Scott Rannells

Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1978
Omaha

Zawód

aktor, wokalista

Lata aktywności

od 1995

Andrew Scott Rannells[1][2] (ur. 23 sierpnia 1978 w Omaha) – amerykański aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i głosowy, wokalista, znany przede wszystkim z udziału w takich produkcjach jak: Rekiny wielkiego miasta (1995-1997), Rodzinka jak inne (2012-2013), Wieczór panieński (2012), Dziewczyny (2012-2017), Jak poznałem waszą matkę (2013) i Glee (2015)[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Omaha[4] w stanie Nebraska w rodzinie rzymskokatolickiej jako syn Charlotte i Ronalda Rannellsów[5]. Miał czworo rodzeństwa: trzy siostry i starszego brata[6]. Jego rodzina miała korzenie irlandzkie, angielskie, niemieckie i polskie[6][7]. Uczęszczał do szkoły podstawowej Matki Bożej z Lourdes[5] w Omaha, a następnie do prywatnej szkoły jezuickiej dla chłopców Creighton Preparatory School[5] w Omaha. Jego rodzina mieszkała w dzielnicy Hanscom Park[5] w Omaha.

Rannells ujawnił w swoim pamiętniku Too Much Is Not Enough, że gdy był nastolatkiem, był seksualnie atakowany przez katolickiego księdza dominikanina po sześćdziesiątce podczas spowiedzi w Creighton Prep[8]. Doświadczenie to wpłynęło na decyzję Rannellsa o opuszczeniu kościoła katolickiego[8].

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Jako dziecko chodził na zajęcia do Emmy Gifford Children's Theatre i występował w Omaha Community Playhouse, Firehouse Dinner Theatre i Dundee Dinner Theatre[5]. Mając 11 lat zagrał w swojej pierwszej sztuce. Założył teatr społeczny z kolegami i absolwentem Creighton Prep Conorem Oberstem. Studiował przez dwa lata aktorstwo i teatroznawstwo w Marymount Manhattan College[9]. W 1996 wziął udział w podróbce Grease z Amy Adams.

W 1997, w wieku 19 lat przeniósł się do Nowego Jorku[10]. Pracował w reklamach i jako aktor głosowy w serialach Rekiny wielkiego miasta (Street Sharks, 1995-1997) i Pokémon (1998-2006). Przez trzy lata (2001-2004) współpracował z 4Kids Entertainment, firmą zajmującą się produkcją animacji, gdzie dubbingował postacie z różnych gier. Brał także udział w produkcji gier komputerowych Kirby, Sonic the Hedgehog[6] i DIC Entertainment Yu-Gi-Oh!.

Kariera sceniczna

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2002 zdobył nagrodę im. B. Idena Payne’a dla najlepszego aktora za rolę tytułową Hedwig Robinson w musicalu rockowym Cal do szczęścia (Hedwig and the Angry Inch) w Zachary Scott Theater Center w Austin w Teksasie i w 2015 był nominowany do Broadway.com Audience Award[11][12].

Grał na Broadwayu w zastępstwie za innych aktorów na scenach teatralnych w musicalach Miss Saigon i Na wskroś nowoczesna Millie[9]. W 2005 powierzono mu rolę Linka Larkina w musicalu Lakier do włosów[13]. Za rolę Kevina Price’a, misjonarza Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, w sztuce Księga Mormona (The Book of Mormon, 2011) uhonorowano go nagrodą Grammy (2012) i zdobył nominację do Tony Award (2011) i Drama Desk (2011)[14].

Od 27 października do 29 listopada 2015 zastąpił Jonathana Groffa w roli króla Jerzego III w musicalu Hamilton.

W 2016 jako Whizzer Brown w musicalu Falsettos po raz kolejny zdobył nominację do Tony Award[15]. W 2018 kreacja Larry’ego w sztuce Marta Crowleya Chórzyści (The Boys in the Band) przyniosła mu Tony Award[15], u boku aktorów takich jak Jim Parsons, Charles Carver, Zachary Quinto, Robin de Jesús i Tuc Watkins[16][17][18].

Kariera ekranowa

[edytuj | edytuj kod]

Zaskarbił sobie sympatię telewidzów w roli Elijah Krantza, byłego chłopaka jednej z bohaterek, który okazuje się gejem, w serialu HBO Dziewczyny (Girls, 2012-2017)[19]. Szerszej publiczności stał się znany z roli Bryana Collinsa, homoseksualisty z Los Angeles, który pragnie zostać ojcem, w sitcomie NBC Rodzinka jak inne (The New Normal, 2012-2013). Gościł jako Reggie w jednym z odcinków sitcomu NBC Will i Grace (Will & Grace, 2017) – pt. „Grandpa Jack” z Jane Lynch[20].

Występował w filmach Seks w wielkim mieście 2 (Sex and the City 2, 2010), Wieczór panieński (Bachelorette, 2012), Praktykant (The Intern, 2015) i Dlaczego on? (Why Him?, 2016).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Rannells jest gejem. Jako 18-latek ujawnił swój homoseksualizm przed rodziną. Był związany z aktorem Mikiem Doyle’em[21][22][23][24]. W 2019 związał się z Tuc Watkinsem[25].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy pełno- i krótkometrażowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 2010: Seks w wielkim mieście 2 (Sex and the City 2) jako członek chóru weselnego
  • 2012: Wieczór panieński (Bachelorette) jako Manny
  • 2015: Praktykant (The Intern) jako Cameron
  • 2016: Dlaczego on? (Why Him?) jako Blaine Pederman

Seriale telewizyjne/internetowe

[edytuj | edytuj kod]

Występy sceniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000-2001: Pokémon Live! jako James
  • 2005: Hairspray jako Fender/Link Larkin
  • 2006: The 60's Project jako Wykonawca
  • 2007: Jersey Boys jako Bob Gaudio
  • 2011: Księga Mormona (The Book of Mormon) jako Starszy Kevin Price
  • 2014: Hedwig and the Angry Inch jako Hedwig
  • 2015: Hamilton jako Król Jerzy III
  • 2016: Falsettos jako Whizzer

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Tytuł Rezultat
2011 Tony Award Najlepszy aktor pierwszoplanowy w musicalu[15] Księga Mormona Nominacja
Drama Desk Wybitny aktor w musicalu[15] Nominacja
2012 Nagroda Grammy Najlepszy album z muzyką teatralną
(Rannells nagrał album The Book of Mormon:
Original Broadway Cast Recording z Joshem Gadem) 		Wygrana
2013 OFTA Najlepszy aktor gościnny w serialu komediowym[15] Dziewczyny Nominacja
Gold Derby Nominacja
Dorian Wschodząca gwiazda – Nominacja
2014 Gold Derby Najlepszy aktor gościnny w serialu komediowym Dziewczyny Nominacja
Critics' Choice Television Award Nominacja
2015 Broadway.com Audience Award Najlepszy aktor w roli zastępczej Hedwig and the Angry Inch Nominacja
2016 Hamilton Nominacja
2017 Ulubiony aktor drugoplanowy w musicalu[15] Falsettos Wygrana
Tony Award Najlepszy aktor drugoplanowy w musicalu[15] Nominacja
2019 Tony Award Najlepszą nowa adaptacja sztuki teatralnej[15] The Boys in the Band Wygrana

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Andrew Rannells. Listal. [dostęp 2019-08-04]. (ang.).
  2. ↑ Personalidade: Andrew Rannells (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-08-04]. (port.).
  3. ↑ Andrew Rannells. Stopklatka.pl. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (pol.).
  4. ↑ Andrew Rannells Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Bob Fischbach (2011-05-01): He has drive − and now Broadway. „Omaha World-Herald”. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (ang.).
  6. ↑ a b c Andrew Rannells. ČSFD.cz. [dostęp 2019-08-04]. (cz.).
  7. ↑ Misha Collins (2014-02-11): Girl on Guy 126: Andrew Rannells. GirlOnGuy.com. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)]. (ang.).
  8. ↑ a b Anneta Konstantinides (2019-03-18): Broadway actor Andrew Rannells was sexually assaulted by a Catholic priest as a teen. „Daily Mail”. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (ang.).
  9. ↑ a b David Yi (2011-06-09): 'The Book of Morman' star Andrew Rannells: college dropout turned actor gets suited up for the Tonys. „Daily News”. [dostęp 2017-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)]. (ang.).
  10. ↑ David Canfield (2019-03-28): Andrew Rannells is entering a new chapter — and breaking down stereotypes. „Entertainment Weekly”. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (ang.).
  11. ↑ Mark Guiducci (2014-08-22): Andrew Rannells' Photo Diary of His First Night as Hedwig. „Vogue”. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)].
  12. ↑ Brandon Voss (2014-10-13): Andrew Rannells Ends Run in Hedwig and the Angry Inch. „The Advocate”. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)]. (ang.).
  13. ↑ Kara Mayer Robinson (2019-03-15): How Andrew Rannells, Actor, Spends His Sundays. „The New York Times”. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
  14. ↑ Nikki M. James and Andrew Rannells Announce the 2016 Tony Award Nominations in Live Webcast on May 3. Tony Award. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e f g h Andrew Rannells Awards. Internet Broadway Database. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (ang.).
  16. ↑ Cal McGhee (2018-05-21): Theatre Review: The Boys In The Band. HeadStuff. [dostęp 2019-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-20)]. (ang.).
  17. ↑ Olivia Clement (2017-12-15): The Leftovers Charlie Carver Joins Matt Bomer, Andrew Rannells, and More for Broadway's The Boys in the Band. Playbill. [dostęp 2019-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-21)]. (ang.).
  18. ↑ Diane Anderson-Minshall (2018-05-16): Why the Gay and Bi Men of Boys in the Band Still Matter. „The Advocate”. [dostęp 2009-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-30)]. (ang.).
  19. ↑ Andrew Rannells (23 de Agosto de 1978). Filmow. [dostęp 2019-08-04]. (port.).
  20. ↑ Billy Nilles (2017-10-13): Will & Grace First Look: See Jane Lynch & Andrew Rannells in Action as Suspicious Camp Counselors. E! Entertainment. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)]. (ang.).
  21. ↑ AM (2016-09-30): Openly Gay Actor Andrew Rannells: Who is His Longtime Boyfriend/Partner?. Live RampUp. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (ang.).
  22. ↑ Who is Andrew Rannells' boyfriend? Lovelife about Andrew Rannells. MIJ Miner8. [dostęp 2017-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-16)]. (ang.).
  23. ↑ Evan Ross Katz (2015-04-13): Boyfriends Andrew Rannells And Mike Doyle Starring In Judd Apatow’s New Comedy. NewNowNext. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-04)]. (ang.).
  24. ↑ Andrew Rannells & Boyfriend Mike Doyle Celebrate HBO's 'Suited' Premiere!. Just Jared. [dostęp 2019-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-17)]. (ang.).
  25. ↑ Mikelle Street (2019-09-22): Andrew Rannells and Tuc Watkins Go 'Instagram Official' and Shirtless. Out. [dostęp 2020-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-04)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrew_Rannells&oldid=72507634”