Przejdź do zawartości

Andriej Aloszyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Aloszyn
Андрей Алёшин
Ilustracja
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1905
Nowosiołki, rejon kozielski, obwód kałuski

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1974
Popielewo, rejon kozielski

Przebieg służby
Lata służby

1938–1940, 1941–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Sławy I klasy Order Sławy II klasy Order Sławy III klasy Order Sławy III klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Weteran pracy”

Andriej Wasiljewicz Aloszyn (ros. Андрей Васильевич Алёшин, ur. 21 maja?/3 czerwca 1905 we wsi Nowosiołki w rejonie kozielskim w obwodzie kałuskim, zm. 11 kwietnia 1974 we wsi Popielewo w rejonie kozielskim) – radziecki wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W wieku 7 lat stracił ojca. Skończył dwie klasy szkoły powszechnej, potem został samoukiem, 1925-1930 był przewodniczącym sielsowietu (rady wiejskiej), potem buchalterem na Stacji Maszynowo-Traktorowej w Kozielsku i rachmistrzem w kołchozie.

Od 1938 służył w Armii Czerwonej, 1939-1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią, po zakończeniu której został zdemobilizowany i wrócił do domu.

W grudniu 1940 ponownie powołano go do armii, brał udział w wojnie z Niemcami jako kawalerzysta i później artylerzysta, walczył na Froncie Zachodnim, Centralnym, Briańskim i 1 Białoruskim.

Od 1943 należał do WKP(b).

27 lipca 1944 w składzie 175 pułku artylerii moździerzowej 4 Dywizji Kawalerii 2 Gwardyjskiego Korpusu Kawalerii 1 Frontu Białoruskiego w stopniu sierżanta brał udział w wyzwalaniu Międzyrzeca Podlaskiego, pod koniec stycznia 1945 w walkach o Więcbork, 5 lutego 1945 w walkach na południowy zachód od Szczecina, a na początku maja 1945 w walkach o Fürstenwalde (Niemcy), w których się wyróżnił.

Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany w stopniu starszego sierżanta i pracował jako główny księgowy w sowchozie. Jego imieniem nazwano ulicę w Kozielsku.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]