Przejdź do zawartości

Andrzej Buncol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Buncol
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Bernard Buncol

Data i miejsce urodzenia

21 września 1959
Gliwice

Wzrost

174 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1970–1979 Piast Gliwice
1979–1981 Ruch Chorzów 62 (14)
1982–1986 Legia Warszawa 125 (32)
1986–1987 FC Homburg 30 (5)
1987–1992 Bayer Leverkusen 123 (14)
1992–1997 Fortuna Düsseldorf 119 (16)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1980–1986  Polska 51 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2008–2014 Bayer 04 Leverkusen U17
2014 Bayer Leverkusen II (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Hiszpania 1982 Piłka nożna[a]

Andrzej Bernard Buncol, pseudonim Krupniok (ur. 21 września 1959 w Gliwicach) – polski piłkarz, pomocnik, reprezentant Polski, srebrny[a] medalista mistrzostw świata 1982, zdobywca Pucharu UEFA z Bayer 04 Leverkusen (1988).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Buncol rozpoczynał swoją karierę klubową w Piaście Gliwice, w którym grał do roku 1979, kiedy to przeszedł do Ruchu Chorzów, zespołu mistrza Polski. Tam grał w I lidze dwa sezony. W tym czasie wyróżniał się na tyle, że stał się podstawowym zawodnikiem reprezentacji Polski. Debiutował w niej 17 lutego 1980 roku w Marrakeszu meczem z Marokiem (0:1). Zimą 1981 roku zmienił barwy klubowe i został zawodnikiem Legii Warszawa. W następnym roku pojechał z reprezentacją prowadzoną przez Antoniego Piechniczka na mundial do Hiszpanii. Na turnieju rozegrał wszystkie pełne mecze, zdobył również gola[1] w meczu z Peru w pierwszej rundzie turnieju, wygranym 5:1, grał także w meczu o trzecie miejsce z Francją (3:2). Triumfy święcił również z klubem, jednak tylko krajowe. Nie zdobył z Legią tytułu mistrza Polski, a jedynie tytuły wicemistrzowskie w 1985 i 1986 roku. W roku 1986 pojechał na Mistrzostwa Świata do Meksyku, a wkrótce po nich zakończył występy w reprezentacji.

Po zakończeniu mundialu wyemigrował do Niemiec Zachodnich, gdzie przyjął obywatelstwo (nie zrzekając się polskiego)[2] i kontynuował karierę klubową. Grał w zespołach: FC Homburg (1986/1987), Bayer 04 Leverkusen (1987–1992), gdzie był niekwestionowaną gwiazdą i zdobył Puchar UEFA w roku 1988, oraz w Fortunie Düsseldorf, w której zakończył karierę piłkarską w 1996 roku. W swoich występach w Bundeslidze zdobył 17 bramek[3]. Ostatnią bramkę na tym poziomie zdobył 11 listopada 1995, w meczu przeciwko Borussii Mönchengladbach[4].

W 2014 został członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta[5].

  1. a b Polska drużyna zajęła III miejsce, jednak przysługiwał za nie srebrny medal (zdobywcy II miejsca dostawali medal srebrny pozłacany).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pracowity cherubinek z ładną buzią. Andrzej Buncol wyglądem wprowadzał w błąd rywali. katowice.wyborcza.pl. [dostęp 2018-06-30].
  2. Andrzej Buncol. Przedwcześnie stracony dla polskiego futbolu. sport.onet.pl. [dostęp 2018-06-30].
  3. Wybór Orła wszech czasów. Andrzej Buncol - sylwetka. eurosport.interia.pl. [dostęp 2018-06-30].
  4. Antoni Bugajski, Andrzej Buncol: Zgubiłem ważne zdjęcie z Maradoną, Przegląd Sportowy, 20 września 2024.
  5. Nowi członkowie Klubu Wybitnego Reprezentanta [dostęp: 2014-10-16]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]