Andrzej Sobieraj

Andrzej Sobieraj

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1956 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1977–2012
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	17 pz, 18 pz, 15 BKPanc, 17 BZ, 34 BKPanc, 11 DKPanc
Stanowiska	d-ca plutonu, kompanii i batalionu czołgów, szef sztabu batalionu czołgów, pułku zmech. i dywizji zmech., d-ca pułku zmech., brygady pancernej, z-ca d-cy brygady zmech. i dywizji pancernej
Odznaczenia

Andrzej Adam Sobieraj (ur. 10 listopada 1956 w Poznaniu) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 10 listopada 1956 w Poznaniu, w rodzinie Jerzego, oficera Wojska Polskiego, i Bożeny z Pawlickich.

W latach 1977–1981 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu. W 1981 został mianowany podporucznikiem i przydzielony do 17 pułku zmechanizowanego w Międzyrzeczu na stanowisko dowódcy plutonu czołgów średnich. Po trzech latach awansował na porucznika i został dowódcą kompanii czołgów średnich. We wrześniu 1985 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy batalionu czołgów. W 1986 ukończył sześciomiesięczny Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Centrum Doskonalenia Oficerów w Rembertowie. We wrześniu 1987 został dowódcą batalionu czołgów średnich 17 pułku zmechanizowanego w Międzyrzeczu.

30 września 1988 rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie na kierunku ogólnowojskowym. Od 1 października 1990 kontynuował studia w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie na tym samym kierunku. 16 sierpnia 1991, po ukończeniu studiów, powrócił do macierzystego pułku w Międzyrzeczu i przez kolejny rok pełnił obowiązki szefa sztabu-zastępcy dowódcy pułku. Pod koniec sierpnia 1992 został zatwierdzony na stanowisku szefa sztabu-zastępcy dowódcy pułku. W 1993 ukończył kurs kandydatów na dowódców pułków zmechanizowanych. 17 sierpnia 1994 objął dowództwo 18 pułku zmechanizowanego w Wędrzynie, a 30 października 1995 dowództwo 15 Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Pancernej w Wędrzynie. Na stanowisku dowódcy brygady awansował na podpułkownika (1998) i pułkownika (2000). 30 kwietnia 2003 został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu. 3 stycznia 2005 został szefem sztabu 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu. Od 3 października 2006 do 29 czerwca 2007 był słuchaczem Podyplomowych Studiów Polityki Obronnej w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.

1 lipca 2007 objął dowództwo 34 Brygady Kawalerii Pancernej w Żaganiu. Na tym stanowisku 15 sierpnia 2007 Prezydent RP Lech Kaczyński mianował go na stopień generała brygady. 14 marca 2011 został zastępcą dowódcy 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej w Żaganiu. W 2012 został przeniesiony do rezerwy. W latach 1980–1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Mieszka w Wędrzynie.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (2 lipca 1997)
• Srebrny Krzyż Zasługi (14 kwietnia 1993)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (2006)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1991)
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1986)
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (2000)
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1994)
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1987)

Bibliografia

• Marek Paszkowski, Zmiany personalne w Wojskach Lądowych, Przegląd Wojsk Lądowych, kwiecień 2005, s. 96.
• Marek Paszkowski, Kierownicza kadra Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Wojsk Lądowych, Przegląd Wojsk Lądowych, wrzesień 2001, s. 25.
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 171. ISSN 1734-2317.