Antonín Sochor

Antonín Sochor

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1914 Lohberg
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1950 Jablonné v Podještědí
Przebieg służby
Lata służby	1939–1950
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Czerwona Czechosłowacka Armia Ludowa
Jednostki	Legion Czechów i Słowaków 1 Czechosłowacki Samodzielny Batalion Polowy
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Antonín Sochor (ur. 16 lipca 1914 w Lohbergu k. Dortmundu, zm. 16 sierpnia 1950) – czechosłowacki wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

Był synem górnika z Czech pracującego w Niemczech, w 1918 wrócił z rodziną do Czechosłowacji, od 1936 służył w czechosłowackiej armii. Po zajęciu Czech i Moraw przez III Rzeszę, w celu uniknięcia wywózki na przymusowe roboty do Niemiec w 1939 wyemigrował do Polski, gdzie w sierpniu 1939 wstąpił do Czechosłowackiego Legionu Ochotniczego, a po agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 został internowany przez Armii Czerwoną, przebywał w obozach dla internowanych w ZSRR.

W lutym 1942 jako jeden z pierwszych wstąpił do 1 Czechosłowackiego Samodzielnego Batalionu Polowego sformowanego z czechosłowackich ochotników pod dowództwem Ludvíka Svobody w Buzułuku, w marcu 1943 jako dowódca plutonu wziął udział w pierwszej walce tego batalionu z Niemcami k. wsi Sokołowa w obwodzie charkowskim, 5 listopada 1943 jako dowódca kompanii karabinów maszynowych w stopniu porucznika wyróżnił się w bitwie o Kijów, 1944-1945 uczestniczył w operacji żytomiersko-berdyczowskiej i korsuń-szewczenkowskiej, a także karpacko-dukielskiej 1 Czechosłowackiego Korpusu Armijnego w składzie 1 Frontu Ukraińskiego. 14 września 1944 został ciężko ranny w walkach w Karpatach. W grudniu 1944 został szefem wydziału sztabu korpusu, później brał udział w operacji morawsko-ostrawskiej i praskiej.

Po wojnie kontynuował służbę w czechosłowackiej armii, w 1947 ukończył Wojskową Akademię Czechosłowacji i został oficerem sztabu 1 Dywizji Piechoty, a w 1948 Sztabu Generalnego Czechosłowackiej Armii Ludowej. W 1949 został wykładowcą szkoły wojskowej w Milovacu. Zginął w wypadku samochodowym. Jego imieniem nazwano ulice w Buzułuku i Charkowie.

Awanse

• podporucznik (1942)
• porucznik (1 października 1943)
• kapitan (1945)
• major (1947)
• podpułkownik (1 lipca 1950)
• generał major (pośmiertnie, 6 października 1955)

Odznaczenia

• Czechosłowacki Wojskowy Order Lwa Białego „Za zwycięstwo”
• Order Czerwonego Sztandaru
• Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (czterokrotnie)
• Czechosłowacki Medal za Odwagę w Obliczu Nieprzyjaciela
• Medal Za Zasługi II klasy
• Medal Za Ojczyznę 1939-1945
• Sokołowski Medal Pamiątkowy
• Dukielski Medal Pamiątkowy
• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (ZSRR, 21 grudnia 1943)
• Order Lenina (ZSRR, 21 grudnia 1943)
• Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR, 17 kwietnia 1943)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (1945)
• Medal za Wyzwolenie Pragi (1945)
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (Polska)
• Order Korony Rumunii (Rumunia)
• Order Za Zasługi I klasy (Jugosławia)

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=1553 (ros.)