Przejdź do zawartości

Artaszes Minasjan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artaszes Minasjan
Ilustracja
Artaszes Minasjan (z prawej), Drezno 2008
Data urodzenia

21 stycznia 1967

Obywatelstwo

ZSRR
Armenia

Tytuł szachowy

arcymistrz (1992)

Ranking FIDE

2462 (01.05.2022)

Ranking krajowy FIDE

23[1]

Artaszes Minasjan, orm. Արտաշես Մինասյան (ur. 21 stycznia 1967) – ormiański szachista, arcymistrz od 1992 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1990 zwyciężył w mistrzostwach Armeńskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej oraz zdobył (w Mińsku) tytuł młodzieżowego (do lat 26) mistrza Związku Radzieckiego. Rok później osiągnął największy sukces w karierze, zostając w Moskwie ostatnim szachowym mistrzem Związku Radzieckiego. W 1992 został (wraz z Aszotem Anastasjanem) pierwszym mistrzem niepodległej Armenii. Kolejne tytuły mistrza kraju zdobył w latach 1993, 1995, 2004 i 2006[2]. W 2000 roku wystąpił w Nowym Delhi w mistrzostwach świata systemem pucharowym, awansując do II rundy (w której przegrał z Michaiłem Gurewiczem)[3], natomiast w 2005 awansował do pucharu świata, w I rundzie ulegając Loekowi van Wely[4].

Odniósł wiele sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. w Groningen (1990, dzielone II m. za Eckhardem Schmittdielem, wraz z m.in. Władimirem Jepiszynem, Curtem Hansenem, Klausem Bischoffem, Lwem Psachisem i Ołehem Romanyszynem), Candas (1992, I m., przed Kevinem Spraggettem), Paryżu (1994, I m.), Cannes (1995, dz. II m. za Matthew Sadlerem, wraz z m.in. Władisławem Tkaczowem i Andriejem Sokołowem), Linares (1999, open, I m. przed Aleksiejem Driejewem, Maksimem Sorokinem i Wiktorem Bołoganem), Ubedzie (2000, dz. I m. wraz z Pawłem Tregubowem, przed m.in. Wadimem Zwiagincewem, Aleksandrem Griszczukiem, Aleksandrem Motylowem i Siergiejem Dołmatowem), Erywaniu (2000, turniej strefowy, II m. za Symbatem Lyputianem), Dubaju (2001, dz. I m. wraz z Karenem Asrianem, Jaanem Ehlvestem, Aleksiejem Aleksandrowem, Jewgienijem Władimirowem, Aleksandrem Motylowem, Pawłem Kocurem i Ewgenim Ermenkowem), Batumi (2003, dz. II m. za Baadurem Dżobawą, wraz z m.in. Andriejem Wołokitinem, Zwiadem Izorią i Merabem Gagunaszwili)[5], Dubaju (2004, dz. II m. za Szachrijarem Mamediarowem, wraz z m.in. Magnusem Carlsenem, Jewgienijem Władimirowem, Liviu-Dieterem Nisipeanu, Pawłem Eljanowem, Krishnanem Sasikiranem i Pentalą Harikrishną) oraz w Erywaniu (2004, memoriał Tigrana Petrosjana, dz. III m. za Pawłem Smirnowem i Wasylem Iwanczukiem, wraz z m.in. Ołeksandrem Areszczenką, Zwiadem Izorią i Gabrielem Sarksjanem).

Od 1992 jest stałym reprezentantem kraju w najważniejszych rozgrywkach drużynowych. Do 2006 wziął udział we wszystkich 8 szachowych olimpiadach, zdobywając wraz z drużyną 4 medale: złoty w roku 2006 oraz 3 brązowe (1992, 2002, 2004). Jest również czterokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw świata: srebrnym z roku 2001 (za wynik indywidualny) oraz trzykrotnie brązowym (indywidualnie w roku 1997 oraz drużynowo w 1997 i 2001)[6].

Najwyższy wynik rankingowy w karierze osiągnął 1 lipca 1998; mając 2620 punktów dzielił wówczas 52–54. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 3. miejsce (za Wladimirem Hakopjanem i Rafajelem Wahanianem) wśród szachistów ormiańskich[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]