Barbara Hannigan

Barbara Hannigan
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1971 ; Waverley, Nowa Szkocja
Pochodzenie	kanadyjskie
Typ głosu	sopran
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	śpiewaczka, dyrygentka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Barbara Hannigan (ur. 8 maja 1971 w Waverley, Nowa Szkocja) – kanadyjska sopranistka i dyrygentka.

Życiorys

Urodziła się i wychowała w Waverley, na przedmieściach Halifaksu w Nowej Szkocji, tam też otrzymała podstawową edukację muzyczną w zakresie gry na fortepianie i oboju oraz śpiewu wokalnego i chóralnego^[1]^[2]. W wieku 17 lat rozpoczęła studia muzyczne na Uniwersytecie w Toronto pod kierunkiem Mary Morrison, uzyskując w 1993 tytuł Bachelor of Music, a pięć lat później Master of Music. Następnie kontynuowała studia w Banff Centre for the Arts, gdzie ściśle współpracowała z aktorem i reżyserem Richardem Armstrongiem. Przez rok studiowała także u Meinarda Kraaka w Królewskim Konserwatorium w Hadze(inne języki), a następnie pobierała prywatne lekcje śpiewu u Neila Semera w Nowym Jorku^[2].

Regularnie jest zapraszana do prowadzenia kursów mistrzowskich w Juilliard School, podczas Festiwalu w Lucernie(inne języki), w Institute for the Living Voice, IRCAM, londyńskim National Opera Studio, Curtis Institute of Music i innych^[2].

Mieszka na stałe w Paryżu^[2].

Kariera

Jest gorącą orędowniczką muzyki współczesnej^[1]. Ma na swoim koncie ponad 80 prapremierowych wykonań utworów kompozytorów XX wieku, takich jak György Ligeti, Henri Dutilleux, Karlheinz Stockhausen, Pierre Boulez, Hans Abrahamsen, Salvatore Sciarrino, George Benjamin i wielu innych^[2]^[3].

Już na wczesnym etapie swojej kariery zrealizowała dwie produkcje z zespołem tanecznym Sashy Waltz oraz uczestniczyła w multidyscyplinarnym przedstawieniu improwizowanym^[2].

Najbardziej jest znana z wykonania Mysteries of the Macabre na sopran i orkiestrę, utworu będącego koncertową wersją sceny z opery Le Grand Macabre György'a Ligetiego. Od 2011 Hannigan wykonuje tę niezwykle trudną, trzyczęściową partię solową, równocześnie dyrygując orkiestrą^[4]^[5].

Wśród jej innych wybitnych kreacji wymienić należy Lulu Berga w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego^[5], Marie w Zimmermannowskich Die Soldaten w reżyserii Andreas Kriegenberg i pod dyrekcją Kiriłła Pietrienko^[5] oraz Ofelię w cyklu pieśni Let me tell you(inne języki) Hansa Abrahamsena wg noweli Paula Griffithsa(inne języki)^[5]^[6].

Jako śpiewaczka współpracowała z takimi wybitnymi dyrygentami, jak Simon Rattle, Andris Nelsons, Kent Nagano, Esa-Pekka Salonen, Reinbert de Leeuw, Pierre Boulez, Yannick Nézet-Séguin, Antonio Pappano, Władimir Jurowski i wieloma innymi^[2]^[3].

Jako dyrygentka kierowała słynnymi orkiestrami symfonicznymi, m.in. monachijską, londyńską, duńską, Cleveland, Toronto, Göteborga (była tam pierwszą dyrygentką gościnną) oraz orkiestrą filharmonii helsińskiej, radia duńskiego, szwedzkiego i francuskiego, a także mniejszymi zespołami, jak London Sinfonietta, Mahler Chamber Orchestra, Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia^[2]^[3].

Nagrody i odznaczenia

2020 Nagroda Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
2018 Nagroda Grammy – Best Classical Solo Vocal album Crazy Girl Crazy (Alpha Classics, 2017)
2018 Opus Klassik – Best Solo Vocal Performance
2018 Klara award – Best International Classical album
2018 Nagroda Juno – Classical Album of the Year
2018 Preis der Deutschen Schallplattenkritik – Ehrenpreise
2018 Schockprisen – Pristagare i musik
2015 Der Faust – Sängerdarstellerin/Sängerdarsteller Musiktheater
2013 Opernwelt – Sänger des Jahres
2012 Syndicat de la Presse Francaise – Personnalité musicale de l'année

W 2016 została odznaczona Orderem Kanady^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Ivan Hewett: Barbara Hannigan: 'You must go all the way’. [w:] The Telegraph [on-line]. 2011-09-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-05)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Barbara Hannigan. [w:] Equilibrium – Young Artists [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Barbara Hannigan – soprano/conductor. [w:] HarrisonParrott [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)]. (ang.).
↑ Krzysztof Kwiatkowski: Mysteries of the Macabre. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d Clark 2015 ↓.
↑ James McCarthy: Soprano of our time: Barbara Hannigan. [w:] Gramophone [on-line]. 2015-11-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (ang.).
↑ Order of Canada's newest appointments include Olympians, jurists, researchers. [w:] CBC [on-line]. 2016-06-30. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (ang.).

Bibliografia

Philip Clark. Arts Interview: Barbara Hannigan, Mistress of Modernism. „The Spectator”, 2015-04-25. via Questia. (ang.).

Linki zewnętrzne

Barbara Hannigan w bazie AllMusic (ang.)
Barbara Hannigan w bazie Discogs.com (ang.)
Dyskografia Barbary Hannigan w bazie MusicBrainz (ang.)
Mysteries of the Macabre Ligetiego w wykonaniu Barbary Hannigan i GSO (video)

[Telegraph-1] Ivan Hewett: Barbara Hannigan: 'You must go all the way’. [w:] The Telegraph [on-line]. 2011-09-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-05)]. (ang.).

[Equilibrium-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Barbara Hannigan. [w:] Equilibrium – Young Artists [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)]. (ang.).

[HarrisonParrott-3] Barbara Hannigan – soprano/conductor. [w:] HarrisonParrott [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)]. (ang.).

[Warszawska_Jesień-4] Krzysztof Kwiatkowski: Mysteries of the Macabre. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (pol.).

[CITEREFClark2015-5] Clark 2015 ↓.

[Gramophone-6] James McCarthy: Soprano of our time: Barbara Hannigan. [w:] Gramophone [on-line]. 2015-11-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (ang.).

[CBC-7] Order of Canada's newest appointments include Olympians, jurists, researchers. [w:] CBC [on-line]. 2016-06-30. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

XX wiek	Ingvar Lidholm (1993) György Ligeti (1995) Jorma Panula (1997) Kronos Quartet (1999)
XXI wiek	Kaija Saariaho (2001) Anne Sofie von Otter (2003) Mauricio Kagel (2005) Gidon Kremer (2008) Andrew Manze (2011) Herbert Blomstedt (2014) Wayne Shorter (2017) Barbara Hannigan (2018) György Kurtág (2020) Víkingur Ólafsson (2022) Oumou Sangaré (2024)

1950.	Igor Strawinski (1959)
1960.	Leonard Bernstein (1965) Birgit Nilsson (1966) Witold Lutosławski (1967) Benjamin Britten (1968) Boris Christow (1969)
1970.	Sergiu Celibidache (1970) Artur Rubinstein (1971) Yehudi Menuhin (1972) Dmitrij Szostakowicz (1973) Andrés Segovia (1974) Dietrich Fischer-Dieskau (1975) Mogens Wöldike (1976) Olivier Messiaen (1977) Jean-Pierre Rampal (1978) Janet Baker (1979)
1980.	Marie-Claire Alain (1980) Mstisław Rostropowicz (1981) Isaac Stern (1982) Rafael Kubelík (1983) Miles Davis (1984) Pierre Boulez (1985) Swiatosław Richter (1986) Heinz Holliger (1987) Peter Schreier (1988) Gidon Kremer (1989)
1990.	György Ligeti (1990) Eric Ericson (1991) Georg Solti (1992) Nikolaus Harnoncourt (1993) Krystian Zimerman (1994) Jurij Baszmiet (1995) Per Nørgård (1996) András Schiff (1997) Hildegard Behrens (1998) Sofija Gubajdulina (1999)
2000.	Michala Petri (2000) Anne-Sophie Mutter (2001) Alfred Brendel (2002) György Kurtág (2003) Keith Jarrett (2004) John Eliot Gardiner (2005) Yo-Yo Ma (2006) Lars Ulrik Mortensen (2007) Arvo Pärt (2008) Daniel Barenboim (2009)
2010.	Cecilia Bartoli (2010) Kaija Saariaho (2011) Jordi Savall (2012) Simon Rattle (2013) Martin Fröst (2014) Thomas Adès (2015) Herbert Blomstedt (2016) Leonidas Kawakos (2017) Mariss Jansons (2018) Hans Abrahamsen (2019)
2020.	Barbara Hannigan (2020) Unsuk Chin (2021) Pierre-Laurent Aimard (2022) Evelyn Glennie (2023) Emmanuel Pahud (2024) Den Danske Strygekvartet (2025)