Barbara Labuda

Barbara Labuda
	; Barbara Labuda (1990)
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1946 ; Żmigród
	Ambasador RP w Luksemburgu
Okres	od 2005; do 2010
Następca	Bartosz Jałowiecki
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wizerunek Barbary Labudy na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku

Barbara Lidia Labuda z domu Ciesielska (ur. 19 kwietnia 1946 w Żmigrodzie) – polska polityk, romanistka, doktor nauk humanistycznych, działaczka opozycji demokratycznej w czasach PRL. Posłanka na Sejm X, I i II kadencji, minister w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2005–2010 ambasador RP w Luksemburgu.

Życiorys

Ukończyła w 1970 studia w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1984 na Wydziale Filologicznym UWr uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. Pracowała w Instytucie Filologii Romańskiej na tej uczelni^[1].

W latach 1975–1979 prowadziła biblioteczkę wydawnictw emigracyjnych i niezależnych we Wrocławiu. W latach 1976–1980 współpracowała z Komitetem Obrony Robotników^[2]. W latach 1978–1979 przebywała we Francji. W 1980 wstąpiła do „Solidarności”. W stanie wojennym od 13 do 15 grudnia 1981 uczestniczyła w strajkach we Wrocławiu. W październiku 1982 została aresztowana, a w kwietniu 1983 skazano ją na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywała we Wrocławiu i Krzywańcu. Zwolniona w lipcu 1983 na mocy amnestii. W 1982 w przyczyn politycznych została zwolniona z pracy.

W 1989 została posłanką na Sejm kontraktowy z poparciem Komitetu Obywatelskiego, wybraną w okręgu Wrocław-Fabryczna. W 1991 i 1993 uzyskiwała ponownie mandat poselski w okręgach wrocławskich: nr 11 i nr 50 z ramienia Unii Demokratycznej. W 1994 została członkinią Unii Wolności. Odeszła z niej w następnym roku, popierając w drugiej turze wyborów prezydenckich w 1995 Aleksandra Kwaśniewskiego. Do 1997 pozostawała posłanką niezrzeszoną, nie ubiegała się o reelekcję.

Od 1995 do 2005 pełniła funkcję ministra w Kancelarii Prezydenta RP. Pod koniec drugiej kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego została powołana na urząd ambasadora RP w Luksemburgu. Odwołana ze stanowiska ambasadora z dniem 31 lipca 2010^[3].

Została członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a w 2011 „ministrem ds. świeckości państwa i wielokulturowości” w tzw. gabinecie cieni Kongresu Kobiet. W 2019 stanęła na czele komitetu poparcia partii Wiosna Roberta Biedronia^[4]. Weszła również w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[5].

W 2005 opublikowała książkę Poszukiwania, traktującą o „dojrzewaniu do duchowości” i „filozoficznych poszukiwaniach”^[6]. W 2019 ukazała się jej książka Dziwne światy^[7].

Była związana z ruchem Antrovis^[8].

Odznaczenia i upamiętnienie

W 2004 otrzymała Legię Honorową V klasy^[9], a w 2011 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[10].

W 2019 jej wizerunek znalazł się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku^[11].

Życie prywatne

Siostra Jana Ciesielskiego^[12]. W latach 1968–1998 była żoną Aleksandra Labudy, z którym ma syna^[13].

Przypisy

↑ Dr Barbara Labuda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-05-06] .
↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 467.
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca 2010 r. nr 110-17-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 746).
↑ „Bliżej San Escobaru niż Europy”. Biedroń przedstawił propozycje. interia.pl, 4 kwietnia 2019. [dostęp 2020-01-31].
↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
↑ Od autorki. W: Barbara Labuda: Poszukiwania. Warszawa: Jacek Santorski & Co Agencja Wydawnicza, 2005, s. 11. ISBN 83-89763-09-5.
↑ Barbara Labuda: Dziwne światy. Warszawa: Prószyński Media, 2019. ISBN 978-83-8169-092-8. OCLC 1107592565.
↑ Sekty – w poszukiwaniu prawdy. onet.pl, 18 października 2000. [dostęp 2020-09-20].
↑ Udział Prezydenta RP w uroczystości wręczenia Minister Barbarze Labudzie insygniów Orderu Kawalera Legii Honorowej. prezydent.pl, 7 września 2004. [dostęp 2020-01-31].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 czerwca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 866).
↑ Izabela Biała: Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki. gdansk.pl, 5 lipca 2019. [dostęp 2021-05-14].
↑ Pogrzeb Andrzeja Ciesielskiego. Stowarzyszenie Sieć Solidarności, 19 września 2013. [dostęp 2022-07-24].
↑ Barbara Ciesielska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-07-24].

Bibliografia

Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2020-01-31].
Adam Borowski, Agnieszka Klarman: Barbara Labuda. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2020-01-31].

[1] Dr Barbara Labuda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-05-06] .

[2] Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 467.

[3] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 lipca 2010 r. nr 110-17-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 746).

[4] „Bliżej San Escobaru niż Europy”. Biedroń przedstawił propozycje. interia.pl, 4 kwietnia 2019. [dostęp 2020-01-31].

[5] Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].

[6] Od autorki. W: Barbara Labuda: Poszukiwania. Warszawa: Jacek Santorski & Co Agencja Wydawnicza, 2005, s. 11. ISBN 83-89763-09-5.

[7] Barbara Labuda: Dziwne światy. Warszawa: Prószyński Media, 2019. ISBN 978-83-8169-092-8. OCLC 1107592565.

[8] Sekty – w poszukiwaniu prawdy. onet.pl, 18 października 2000. [dostęp 2020-09-20].

[9] Udział Prezydenta RP w uroczystości wręczenia Minister Barbarze Labudzie insygniów Orderu Kawalera Legii Honorowej. prezydent.pl, 7 września 2004. [dostęp 2020-01-31].

[10] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 czerwca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 866).

[:4-11] Izabela Biała: Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki. gdansk.pl, 5 lipca 2019. [dostęp 2021-05-14].

[pogrzebandrzeja-12] Pogrzeb Andrzeja Ciesielskiego. Stowarzyszenie Sieć Solidarności, 19 września 2013. [dostęp 2022-07-24].

[13] Barbara Ciesielska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-07-24].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]