Beat It

Beat It
	Wykonawca singla; z albumu Thriller
	Michael Jackson
Wydany	14 lutego 1983
Nagrywany	październik 1982
Gatunek	hard rock
Długość	4:16
Wydawnictwo	Epic Records
Producent	Quincy Jones
Format	7”, 12”, CD
Kompozytor	Michael Jackson
Twórca tekstu	Michael Jackson
	Singel po singlu

Beat It – piosenka autorstwa Michaela Jacksona, wydana na singlu, który wyprodukował Quincy Jones (we współpracy z Jacksonem). Utwór pochodzi z albumu Thriller, szóstego w dyskografii muzyka.

Charakterystyczne solo gitarowe zagrał Amerykanin Eddie Van Halen, który został poproszony o nagranie krótkiego fragmentu linii gitarowej. Nie wystąpił on w teledysku, jednak pojawił się z Jacksonem na scenie w Dallas w 1984 roku podczas ostatniej trasy koncertowej zespołu The Jacksons Victory Tour. Po sukcesie „The Girl Is Mine” i „Billie Jean” na listach przebojów, singiel „Beat It” wydany został w lutym 1983 roku, jako trzeci z albumu Thriller. Piosenka była promowana wideoklipem ukazującym pojedynek dwóch gangów.

Za ten singiel Jackson otrzymał dwie nagrody Grammy i dwie American Music Awards. Utwór wraz z teledyskiem, istotnie przyczynił się do sukcesu rynkowego Thrillera, co przełożyło się na fakt, że płyta jest najlepiej sprzedającym się albumem wszech czasów. Singiel pokrył się platyną w 1989 roku. Ponadto redakcja czasopisma „Rolling Stone” umieściła „Beat It” na 337. miejscu listy 500 najlepszych utworów wszech czasów, a także na 81. miejscu w rankingu 100 najlepszych gitarowych utworów wszech czasów^[1].

Od momentu wydania „Beat It” ukazało się wiele coverów, parodii i sampli utworu Jacksona. Własne interpretacje piosenki nagrali m.in.: Fall Out Boy, Fergie, Weird Al Yankovic, a także polska Grupa MoCarta.

Produkcja i muzyka

Utwór „Beat It” napisany został przez Jacksona do albumu Thriller. Producent Quincy Jones chciał umieścić tam rock’n’rollową piosenkę, mimo iż – jak mówiono – Jackson nigdy wcześniej nie okazywał zainteresowania tym stylem muzyki^[2]^[3]. Jackson tak później wypowiadał się o „Beat It”: „Chciałem napisać typ piosenki, którą kupiłbym ja, gdybym kupował piosenkę rockową. Dlatego właśnie postanowiłem stworzyć „Beat It”. Chciałem ponadto, by zyskała uznanie wśród dzieci – tych w wieku szkolnym, jak również studentów”^[4]. Po usłyszeniu pierwszych nagranych wokali, Jones stwierdził, że utwór był dokładnie tym, czego szukał^[2]. Wówczas Eddie Van Halen – gitarzysta rockowego zespołu Van Halen – poproszony został o nagranie gitarowego solo^[3]^[5].

Kiedy Jones skontaktował się z gitarzystą telefonicznie, Eddie nie wierzył w autentyczność propozycji. Po ustaleniu faktów, Van Halen nagrał swoje solo za darmo wyjaśniając, że wyświadczył w ten sposób przysługę, stwierdzając: „byłem kompletnym głupcem w oczach reszty swojego zespołu, naszego managera i wszystkich innych. Jednak nie zostałem wykorzystany. Wiedziałem, co robię – nigdy nie zrobię czegoś, dopóki tego nie chcę”^[6]. Van Halen nagrał swoją część po przybyciu Jonesa i Jacksona do jego domu ze „szkieletem piosenki”. Inny z towarzyszących gitarzystów powiedział: „początkowo byliśmy pozytywnie wstrząśnięci dobrym solo Eddiego, jednak Quincy uznał, że jest za mocne. Tak więc musiałem zredukować zniekształcone brzmienie gitary i wtedy powstała ostateczna wersja”^[6]. Utwór był jednym z czterech ostatnich ukończonych na potrzeby albumu „Thriller”, pozostałymi były: „Human Nature”, „P.Y.T. (Pretty Young Thing)” oraz „The Lady In My Life”^[6].

Na nagraniu, chwilę przed tym, gdy zaczyna się solo Van Halena, słychać odgłos podobny do pukania do drzwi. Prawdopodobnie pukającym była osoba, która weszła do studia nagraniowego podczas sesji nagraniowej Eddiego. Inna wersja mówi, że odgłos pochodził od gitarzysty uderzającego we własną gitarę^[7].

Tekst utworu „Beat It” opowiada o porażce i odwadze. Jego sens został wyjaśniony jako „smutny komentarz ludzkiej natury”. Fragment „don’t be a macho man” wyraża niechęć Jacksona do przemocy.

Partia perkusji nagrana została przez Jeffa Porcaro^[8], jednego z założycieli amerykańskiej grupy Toto.

W nagraniach kolejnych albumów Jacksona zawsze brał udział jakiś znany gitarzysta, który nagrywał przynajmniej jeden utwór będący, podobnie jak „Beat It”, ukłonem w stronę muzyki rockowej:

1987: Bad – Steve Stevens („Dirty Diana”)
1991: Dangerous – Slash („Black or White”)
1991: Dangerous – Slash („Give In to Me”)
1995: HIStory – Slash („D.S.”)
1997: Blood on the Dance Floor (HIStory in the Mix) – Slash („Morphine”)
2001: Invincible – Carlos Santana („Whatever Happens”)
2001: Invincible – Michael Thompson („Privacy”)
2010: Michael – Lenny Kravitz („(I Can’t Make It) Another Day”)

Publikacja i odbiór

Singiel „Beat It” został wydany 14 lutego 1983 roku w następstwie sukcesów na listach przebojów SP „The Girl Is Mine” i „Billie Jean”. Frank Dileo, wiceprezes wytwórni Epic Records, przekonał Jacksona do wydania „Beat It” w czasie, gdy „Billie Jean” zmierzało do podbicia list przebojów. Dileo, który później został managerem piosenkarza, przewidział, że oba single zagoszczą w pierwszej dziesiątce zestawień w tym samym czasie^[6]. „Billie Jean” pozostawało na 1. miejscu notowań „Billboard” Hot 100 przez siedem tygodni, zanim zostało wyprzedzone przez piosenkę „Come on Eileen”. Jednak już po tygodniu singiel stracił pozycję i pierwsze miejsce objęło nagranie „Beat It”^[6]^[9].

16 kwietnia 1983 roku „Billie Jean” (#1) i „Beat It” (#5) znalazły się jednocześnie w czołowej piątce zestawienia Hot 100^[10]. Singiel „Beat It” pozostawał na szczycie tego zestawienia przez 3 tygodnie^[6], ponadto na Hot R&B/Hip-Hop był na 1. miejscu, a na Mainstream Rock piosenka dotarła do pozycji 14^[11]. Kolejne sukcesy to 1. miejsca zestawień w Hiszpanii i Holandii, 3. miejsce w Wielkiej Brytanii, a także znalezienie się w czołowej dwudziestce w Austrii, Norwegii, Włoszech, Szwecji i Szwajcarii, oraz miejsce 31. w Danii i miejsce 47. we Francji^[11].

W recenzji czasopisma „Rolling Stone”, Christopher Connelly określił „Beat It” najlepszym utworem albumu Thriller. Stephen Thomas Erlewine z AllMusic stwierdził, że piosenka jest zarówno „twarda”, jak i „wystraszona”^[12]. Robert Christgau powiedział, że piosenka z występującym gościnnie Eddiem Van Halenem jest „triumfem i dreszczowcem”. Według pisma Slant, „Beat It” to „niespotykane igranie ze stylem rockowym”^[13]. Natomiast redakcja czasopisma „Stylus” wyraziła zdumienie tym, że Van Halen zgodził się zagrać gitarową solówkę w kompozycji R&B.^[14] Ponadto utwór chwalił biograf Jacksona, J. Randy Taraborrelli, który określił muzyka mianem „niesfornego”^[3].

Podczas gali rozdania nagród Grammy w 1984 roku utwór „Beat It” zdobył dwie z ośmiu statuetek, które przyznano wówczas Jacksonowi, były to kategorie: Nagranie Roku oraz Najlepszy Rockowy Wokal. Piosenka wygrała również nagrodę podczas Billboard Music Awards w 1983 roku^[11]^[15]. Kilka miesięcy po wydaniu RIAA przyznała singlowi certyfikat złotej płyty (za sprzedaż ponad miliona kopii), a w 1989 roku osiągnął status platyny, ze względu na zmiany w systemie przyznawania statusów płyt. Od tamtego momentu SP pokrywał się platyną już po sprzedaniu miliona kopii^[16]. Całkowita liczba sprzedanych egzemplarzy singla „Beat It” w Stanach Zjednoczonych w formacie download wynosiła 1 649 000 (stan na wrzesień 2010)^[17].

Teledysk

Wideoklip do utworu „Beat It” pomógł potwierdzić status Jacksona jako międzynarodowej ikony popu. Po raz pierwszy artysta odniósł się w swojej piosence do czarnej młodzieży i życia ulicy. Zarówno teledysk do „Beat It”, jak i do „Thrillera” cenione są za świetnie dopracowane choreografie zsynchronizowanych tancerzy. Element ten stał się znakiem rozpoznawczym Jacksona^[18].

Teledysk został wyreżyserowany przez Boba Giraldiego, a jego producentami byli Antony Payne i Mary M. Ensign. Był to drugi klip nakręcony do albumu Thriller. Autorem choreografii byli Michael Peters oraz Vincent Paterson którzy również wystąpili w nagraniu jako dwaj główni, obok Jacksona, tancerze. Pomimo że niektóre źródła twierdzą inaczej, Jackson nie był zaangażowany w tworzenie choreografii^[19]. Piosenkarz poprosił Giraldiego (reżysera reklam telewizyjnych), który nigdy teledysku nie kręcił^[20], o wymyślenie koncepcji filmu dla „Beat It”, ponieważ spodobała mu się jego reklama nagrana dla jednej z amerykańskich telewizji. Wbrew ogólnemu przekonaniu, pomysł na teledysk nie został zaczerpnięty z musicalu West Side Story. Tak naprawdę, Giraldi czerpał inspirację z własnych doświadczeń z okresu dojrzewania, gdy mieszkał w Paterson w stanie New Jersey^[19].

Teledysk, który kosztował Jacksona 150 000 dolarów po tym, jak firma fonograficzna Columbia Records odmówiła sfinansowania go^[15]^[21], został nagrany w Skid Row, jednej z dzielnic Los Angeles, w marcu 1983 roku^[22]. By wideoklip stał się bardziej autentyczny, a także, by zażegnać nienawiść między dwoma miejskimi gangami, Jackson postanowił zaangażować do produkcji blisko 80 prawdziwych członków gangów Crips i Bloods^[21]^[19]. Ponadto artysta zatrudnił 18 profesjonalnych tancerzy i 4 osoby tańczące breakdance^[23]. Poza nim, Petersem i Patersonem występowali w nim: Michael DeLorenzo, Stoney Jackson, Tracii Guns, Tony Fields, Peter Tramm, Rick Stone oraz Cheryl Song^[24]^[25].

Film miał swoją światową premierę na antenie MTV w czasie szczytowej oglądalności dnia 31 marca 1983 roku^[26]^[27]. Niedługo po premierze teledysk emitowany był również w innych kanałach telewizyjnych, takich jak: BET (program Video Soul), SuperStation WTBS (Night Tracks), czy NBC (Friday Night Videos).

Teledysk ukazuje konflikt wrogich gangów. Jackson występuje w nim w charakterystycznej czerwonej kurtce. Udaje się on w stronę walczących gangów. Ostatecznie zwycięża przekonanie o bezsensowności rozwiązywania konfliktów w ten sposób. Jackson zażegnuje spór i wszyscy zaczynają tańczyć do przygotowanej choreografii.

Film otrzymał prestiżowe nagrody, m.in. American Music Award w kategorii Ulubiony Teledysk Pop/Rock i Ulubiony Teledysk Soul. Przedstawiciele Black Gold Awards uhonorowali Jacksona wyróżnieniem za Najlepszy Występ w Teledysku. Billboard Video Awards przyznało klipowi 7 nagród w kategoriach: Najlepszy Teledysk, Najlepsze Wykonanie przez Mężczyznę, Najlepsze Wykorzystanie Teledysku do Wzbogacenia Utworu, Najlepsze Wykorzystanie Teledysku do Wzbogacenia Wizerunku Artysty, Najlepsza Choreografia, Najlepsze Wideo oraz Najlepsze Nagranie Dance/Disco. Teledysk do „Beat It” wygrał w głosowaniu dwutygodnika „Rolling Stone” na najlepszy teledysk, zarówno pośród krytyków, jak i czytelników. Później został on wprowadzony do Music Video Producer’s Hall of Fame^[15].

Klip pojawił się na albumach: HIStory on Film, Volume II, Number Ones, Video Greatest Hits – HIStory, na bonusowym DVD do Thriller 25 oraz na Michael Jackson’s Vision.

Wykonania na żywo

4 lipca 1984 roku Jackson wykonał „Beat It” na żywo wraz ze swoimi braćmi podczas Victory Tour zespołu The Jacksons. Ponadto na scenie pojawił się Eddie Van Halen, który zagrał swoje gitarowe solo^[15]. Piosenka stała się jednym z najbardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych utworów scenicznych Jacksona. Artysta wykonywał go na wszystkich solowych światowych trasach koncertowych: Bad, Dangerous i HIStory^[15]. Ponadto Jackson wykonał „Beat It” w 2001 roku podczas 30th Anniversary Special, koncertu zorganizowanego z okazji 30-lecia solowej kariery artysty. Na scenie pojawił się wtedy gościnnie Slash. „Beat It” miało być również wykonywane podczas This Is It Tour.

Jednym z najbardziej charakterystycznych momentów podczas koncertowego wykonywania „Beat It” jest początek utworu, kiedy to Jackson wznosi się ponad publiczność na specjalnym wysięgniku.

Dziedzictwo

„Beat It” zostało określone jako jeden z najbardziej rozpoznawalnych, nagradzanych i uznanych utworów w historii muzyki pop. Zarówno sama piosenka, jak i teledysk odegrały znaczny wpływ na popkulturę^[2]. Utwór odniósł duży sukces i jest postrzegany jako jeden z „kamieni węgielnych”, które przyczyniły się do statusu albumu Thriller^[2]. Wstawka Van Halena jest uznawana za najlepsze gitarowe solo wszech czasów, które pomogło „Beat It” stać się jednym z najlepiej sprzedających się singli w historii muzyki^[2].

Krótko po wydaniu, „Beat It” zostało włączone w narodową kampanię jazdy bez alkoholu – „picie i prowadzenie samochodu może zabić przyjaźń” (Drinking and Driving Can Kill a Friendship). Piosenka została dołączona do towarzyszącego kampanii albumu. Jackson otrzymał nagrodę z rąk prezydenta Ronalda Reagana podczas wizyty w Białym Domu, w zamian za wspomaganie akcji. Reagan określił wtedy działania Jacksona jako dowód tego, czego może dokonać człowiek żyjąc bez alkoholu i narkotyków. Powiedział też, że jeśli Amerykanie pójdą w jego ślady, to będzie możliwe stawienie czoła problemowi prowadzenia pod wpływem alkoholu i powiedzieć „spadaj” (Beat It) temu rodzajowi używek, zgodnie z tytułem piosenki^[28].

„Beat It” zostało odnotowane jako czwarta ulubiona piosenka na wszech czasów w sondzie przeprowadzonej w 2005 roku przez firmę Sony Ericsson (ponad 700 000 ludzi z 60 krajów świata oddało głosy). Czasopismo „Rolling Stone” umieściło „Beat It” na 337. pozycji na liście 500 najlepszych utworów wszech czasów^[29]. Piosenka została wykorzystana w filmach: Powrót do przyszłości II, Zoolander i Tajniak. Kiedy została ponownie wydana na albumie Visionary w 2006 roku, zajęła 8. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii (Official Physical Singles Chart Top 100)^[30]. Piosenka była ponadto wykorzystywana w reklamach telewizyjnych dla firm takich jak: Budweiser, eBay, Burger King, Delta Air Lines, Nintendo (Game Boy), Coldwell Banker oraz dla promocji ligi futbolu amerykańskiego NFL.

Listy przebojów

Notowania

1983
Kraj	Lista	Pozycja
Austria	Ö3 Austria Top 40	6^[31]
Dania	Track Top-40	31^[32]
Holandia	Single Top 100	1^[33]
Francja	SNEP	47^[34]
Włochy	FIMI	12^[35]
Nowa Zelandia	Recorded Music NZ	1^[36]
Norwegia	VG-lista	8^[37]
Szwecja	Sverigetopplistan	19^[38]
Szwajcaria	Schweizer Hitparade	2^[39]
Wielka Brytania	Official Singles Chart Top 100	3^[40]
Stany Zjednoczone	„Billboard” Hot 100	1^[11]
Stany Zjednoczone	Hot R&B/Hip-Hop	1^[11]

2006
Kraj	Lista	Pozycja
Hiszpania	Promusicae	1^[41]

2009
Kraj	Lista	Pozycja
Australia	ARIA	17^[42]
Dania	Track Top-40	16^[32]
Europa	European Hot 100 Singles^[43]	17
Finlandia	Suomen virallinen lista	12^[44]
Francja	SNEP	4^[45]
Norwegia	VG-lista	8^[46]
Szwecja	Sverigetopplistan	37^[38]
Szwajcaria	Schweizer Hitparade	5^[39]
Nowa Zelandia	Recorded Music NZ	24^[36]
Turcja	Türkiye Top 20	14^[47]
Wielka Brytania	Official Singles Chart Top 100	19^[48]
Stany Zjednoczone	Hot Digital Songs	7^[49]

Certyfikaty sprzedaży

Kraj	Status	Sprzedaż
Nowa Zelandia	Złoto	7500
USA	Platyna	1 000 000
Francja	Platyna	1 000 000

Lista utworów

Wydanie oryginalne

Singel amerykański

1.	„Beat It”	4:17

2.	„Burn this Disco Out”	3:48

		08:05

Singel brytyjski

7” singel

1.	„Beat It”	4:17

2.	„Burn this Disco Out”	3:48

		08:05

12” singel

1.	„Beat It”	4:17

2.	„Get on the Floor”	4:57

3.	„Don’t Stop ’Til You Get Enough” (edit)	4:22

		13:36

Singiel z „Visionary”

CD

1.	„Beat It”	4:18

2.	„Beat It” (Moby’s Sub Mix)	6:11

		10:29

DVD

„Beat It” (teledysk) – 4:18

Twórcy

Michael Jackson – tekst, muzyka i aranżacja
Quincy Jones i Michael Jackson – produkcja
Michael Jackson – śpiew
Eddie Van Halen – solo gitarowe
Paul Jackson Jr. – gitara
Steve Lukather – gitara basowa i gitara
Jeff Porcaro – perkusja
Bill Wolfer – instrumenty klawiszowe
Greg Phillinganes – rhodes, syntezator
Steve Porcaro – syntezator, programowanie syntezatorów
Michael Jackson – aranżacja wokalna
Michael Jackson, Quincy Jones – aranżacja rytmiczna
Gordon Clarke – kostiumy

Przypisy

↑ Rolling Stone – The 100 Greatest Guitars Songs of All Time. rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-30)].
„There had never been a soul hit with as much heavy guitar as this or a heavy-metal hit with as much soul. Paul Jackson Jr. and Steve Lukather play the menacing riff, but Eddie Van Halen’s speed-shred solo is the coup de grâce. Van Halen says producer Quincy Jones’ only advice was ‘go be yourself’.”.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Thriller 25: The Book, p. 41.
↑ ^a ^b ^c Taraborrelli, s. 224–225.
↑ Robert E. Johnson: Michael Jackson, the World’s Greatest Entertainer. Ebony, maj 1984.
↑ Gerard Sheilds: Motown going strong into the '80s. The Daily Collegian, 22 kwietnia 1983. [dostęp 2009-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 marca 2012)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Cadman/Halstead (2007), s. 27–28.
↑ Patrick Day: 25 ‘Thriller’ facts. The Baltimore Sun, 12 lutego 2008. [dostęp 2009-03-25].
↑ Jeff Porcaro |AllMusic (ang.).
↑ Kristen Baldwin: V for television victory. Entertainment Weekly, 30 kwietnia 1999. [dostęp 2009-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2014)].
↑ Music: Top 100 Songs | Billboard Hot 100 Chart. billboard.com. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e George, s. 39.
↑ Stephen Thomas Erlewine: Allmusic’s ‘Thriller’ review. AllMusic. [dostęp 2009-03-26].
↑ Eric Henderson: Slant’s ‘Thriller’ review. Slant Magazine, 2003. [dostęp 2009-03-26].
↑ Tal Rosenburg: Stylus’ ‘Thriller’ review. Stylus, 19 czerwca 2007. [dostęp 2009-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 marca 2015)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Cadman/Halstead (2007), s. 29.
↑ RIAA database. Recording Industry Association of America. [dostęp 2009-02-24].
↑ Chart Watch Extra: Songs From The Last Century – Chart Watch. new.music.yahoo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-05)]..
↑ Sean Weitner. Michael Jackson: A Life in Film. „Flak Magazine”. [dostęp 2010-09-21].
↑ ^a ^b ^c Kevin Ritchie. Q&A: Bob Giraldi on directing “Beat It”. „Boards”, 7 lipca 2009. [dostęp 2010-09-21].
↑ Laura Foti. Music Monitor. „Billboard”. 95 (13), 26 marca 1983.
↑ ^a ^b J.D. Reed. New Rock on a Red-Hot Roll. „Time”. 122 (3), 18 lipca 1983. [dostęp 2010-09-21].
↑ Lindsay Blake: The (Probable) Warehouse from Michael Jackson’s „Beat It” Video. 26 marca 2010. [dostęp 2010-09-21].
↑ Halstead/Cadman (2003), s. 41.
↑ Allyson B. Crawford: Tracii Guns Danced with Jackson, Recalls Concert Memory. noisecreep.com, 26 czerwca 2009. [dostęp 2010-09-21].
↑ Tony Fields. [w:] The Solid Gold Dance Connection [on-line]. [dostęp 2010-09-21].
↑ Chris Willman: Traveling Along the MTV Time Line .... 28 lipca 1991. [dostęp 2010-09-21].
↑ Hank Stuever: MTV’s Highlight History. washingtonpost.com, 1 sierpnia 2006. [dostęp 2010-09-21].
↑ Remarks at a White House Ceremony Marking Progress Made in the Campaign Against Drunk Driving. reagan.utexas.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].. Ronald Reagan Presidential Library. [data dostępu: 3 lutego 2009].
↑ The RS 500 Greatest Songs of All Time. rollingstone.com. [dostęp 2010-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-13)].
↑ Official Physical Singles Chart Top 100 | Official Charts Company. officialcharts.com. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
↑ Austrian Singles Chart Archives. austriancharts.at. [dostęp 2009-03-24].
↑ ^a ^b Danish Singles Chart Archives. danishcharts.com. [dostęp 2009-03-24].
↑ Dutch Singles Chart Archives. dutchcharts.nl. [dostęp 2009-03-24].
↑ French Singles Chart Archives. lescharts.com. [dostęp 2009-03-24].
↑ Italian Singles Chart Archives. italiancharts.com. [dostęp 2009-03-24].
↑ ^a ^b New Zealand Singles Chart Archives. charts.org.nz. [dostęp 2009-07-25].
↑ Norwegian Singles Chart Archives. norwegiancharts.com. [dostęp 2009-03-24].
↑ ^a ^b Michael Jackson – Beat It. swedishcharts.com. [dostęp 2010-03-03].
↑ ^a ^b Swiss Singles Chart Archives. hitparade.ch. [dostęp 2009-07-18].
↑ UK Singles Chart Archives. chartstats.com. [dostęp 2009-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-29)].
↑ Spanish Singles Chart Archives. spanishcharts.com. [dostęp 2009-03-24].
↑ Michael Jackson – Beat It. Hung Medien. [dostęp 2010-03-03].
↑ Top 100 Music Hits, Top 100 Music Charts, Top 100 Songs & The Hot 100 |Billboard.com.
↑ Suomen virallinen lista. [dostęp 2010-04-04].
↑ Download Single Top 50 France – 7 listopada 2009. [dostęp 2010-04-04].
↑ Beat It – Michael Jackson. lista.vg.no. [dostęp 2010-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-05)].
↑ Billboard Türkiye Top 20. billboard.com.tr, 6 lipca 2009. [dostęp 2009-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-31)].
↑ Official Singles Chart Top 100 | Official Charts Company. officialcharts.com. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).
↑ Digital Songs: Week of 11 Jul 2009. billboard.com. [dostęp 2010-01-27].

Linki zewnętrzne

Teledysk „Beat It” w serwisie YouTube

[rollingstone.com-100_Greatest_Guitars_Songs_of_All_Time-1] Rolling Stone – The 100 Greatest Guitars Songs of All Time. rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-30)].
„There had never been a soul hit with as much heavy guitar as this or a heavy-metal hit with as much soul. Paul Jackson Jr. and Steve Lukather play the menacing riff, but Eddie Van Halen’s speed-shred solo is the coup de grâce. Van Halen says producer Quincy Jones’ only advice was ‘go be yourself’.”.

[Thriller_25_41-2] Thriller 25: The Book, p. 41.

[tara_224-225-3] Taraborrelli, s. 224–225.

[Michael_Jackson,_the_World’s_Greatest_Entertainer-4] Robert E. Johnson: Michael Jackson, the World’s Greatest Entertainer. Ebony, maj 1984.

[Collegian_VH-5] Gerard Sheilds: Motown going strong into the '80s. The Daily Collegian, 22 kwietnia 1983. [dostęp 2009-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 marca 2012)].

[Halstead_27-28-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Cadman/Halstead (2007), s. 27–28.

[thriller_facts-7] Patrick Day: 25 ‘Thriller’ facts. The Baltimore Sun, 12 lutego 2008. [dostęp 2009-03-25].

[8] Jeff Porcaro |AllMusic (ang.).

[ew.com-V_for_television_victory-9] Kristen Baldwin: V for television victory. Entertainment Weekly, 30 kwietnia 1999. [dostęp 2009-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2014)].

[billboard.com-hot-100-1983-04-16-10] Music: Top 100 Songs | Billboard Hot 100 Chart. billboard.com. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).

[george_39-11] George, s. 39.

[allmusic.com-Thriller-review-12] Stephen Thomas Erlewine: Allmusic’s ‘Thriller’ review. AllMusic. [dostęp 2009-03-26].

[slantmagazine.com-Thriller-review-13] Eric Henderson: Slant’s ‘Thriller’ review. Slant Magazine, 2003. [dostęp 2009-03-26].

[stylusmagazine.com-Thriller-review-14] Tal Rosenburg: Stylus’ ‘Thriller’ review. Stylus, 19 czerwca 2007. [dostęp 2009-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 marca 2015)].

[Halstead_29-15] Cadman/Halstead (2007), s. 29.

[riaa-16] RIAA database. Recording Industry Association of America. [dostęp 2009-02-24].

[17] Chart Watch Extra: Songs From The Last Century – Chart Watch. new.music.yahoo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-05)]..

[Michael_Jackson:_A_Life_in_Film-18] Sean Weitner. Michael Jackson: A Life in Film. „Flak Magazine”. [dostęp 2010-09-21].

[Giraldi-19] Kevin Ritchie. Q&A: Bob Giraldi on directing “Beat It”. „Boards”, 7 lipca 2009. [dostęp 2010-09-21].

[Billboard-Foti-20] Laura Foti. Music Monitor. „Billboard”. 95 (13), 26 marca 1983.

[time.com-Reed-21] J.D. Reed. New Rock on a Red-Hot Roll. „Time”. 122 (3), 18 lipca 1983. [dostęp 2010-09-21].

[iamnotastalker.com-probable-warehouse-22] Lindsay Blake: The (Probable) Warehouse from Michael Jackson’s „Beat It” Video. 26 marca 2010. [dostęp 2010-09-21].

[Halstead/Cadman-s41-23] Halstead/Cadman (2003), s. 41.

[noisecreep.com-tracii-guns-danced-with-jackson-24] Allyson B. Crawford: Tracii Guns Danced with Jackson, Recalls Concert Memory. noisecreep.com, 26 czerwca 2009. [dostęp 2010-09-21].

[sgdanceconnection.com-tony_bio-25] Tony Fields. [w:] The Solid Gold Dance Connection [on-line]. [dostęp 2010-09-21].

[latimes.com-Willman-26] Chris Willman: Traveling Along the MTV Time Line .... 28 lipca 1991. [dostęp 2010-09-21].

[washingtonpost.com-Stuever-27] Hank Stuever: MTV’s Highlight History. washingtonpost.com, 1 sierpnia 2006. [dostęp 2010-09-21].

[reagan.utexas.edu-28] Remarks at a White House Ceremony Marking Progress Made in the Campaign Against Drunk Driving. reagan.utexas.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].. Ronald Reagan Presidential Library. [data dostępu: 3 lutego 2009].

[rollingstone.com-500songs-29] The RS 500 Greatest Songs of All Time. rollingstone.com. [dostęp 2010-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-13)].

[officialcharts.com-physical-singles-chart-20060319-30] Official Physical Singles Chart Top 100 | Official Charts Company. officialcharts.com. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).

[austriancharts.at-31] Austrian Singles Chart Archives. austriancharts.at. [dostęp 2009-03-24].

[danishcharts.com-32] Danish Singles Chart Archives. danishcharts.com. [dostęp 2009-03-24].

[dutchcharts.nl-33] Dutch Singles Chart Archives. dutchcharts.nl. [dostęp 2009-03-24].

[lescharts.com-34] French Singles Chart Archives. lescharts.com. [dostęp 2009-03-24].

[italiancharts.com-35] Italian Singles Chart Archives. italiancharts.com. [dostęp 2009-03-24].

[charts.org.nz-36] New Zealand Singles Chart Archives. charts.org.nz. [dostęp 2009-07-25].

[norwegiancharts.com-37] Norwegian Singles Chart Archives. norwegiancharts.com. [dostęp 2009-03-24].

[swedishcharts.com-38] Michael Jackson – Beat It. swedishcharts.com. [dostęp 2010-03-03].

[hitparade.ch-39] Swiss Singles Chart Archives. hitparade.ch. [dostęp 2009-07-18].

[uk-40] UK Singles Chart Archives. chartstats.com. [dostęp 2009-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-29)].

[spain-41] Spanish Singles Chart Archives. spanishcharts.com. [dostęp 2009-03-24].

[aussiecharts-42] Michael Jackson – Beat It. Hung Medien. [dostęp 2010-03-03].

[43] Top 100 Music Hits, Top 100 Music Charts, Top 100 Songs & The Hot 100 |Billboard.com.

[yle.fi-44] Suomen virallinen lista. [dostęp 2010-04-04].

[lescharts.com-weekchart-20090711-45] Download Single Top 50 France – 7 listopada 2009. [dostęp 2010-04-04].

[lista.vg.no-46] Beat It – Michael Jackson. lista.vg.no. [dostęp 2010-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-05)].

[billboard.com.tr-47] Billboard Türkiye Top 20. billboard.com.tr, 6 lipca 2009. [dostęp 2009-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-31)].

[officialcharts.com-singles-chart-20090705-48] Official Singles Chart Top 100 | Official Charts Company. officialcharts.com. [dostęp 2016-02-07]. (ang.).

[billboard.com-49] Digital Songs: Week of 11 Jul 2009. billboard.com. [dostęp 2010-01-27].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

Got to Be There	„Got to Be There” „Rockin’ Robin” „I Wanna Be Where You Are” „Ain’t No Sunshine”
Ben	„Ben”
Music & Me	„With a Child’s Heart” „Morning Glow” „Music and Me” „Happy”
Forever, Michael	„We’re Almost There” „Just a Little Bit of You” „One Day In Your Life”
The Wiz	„Ease on Down the Road” „You Can’t Win” „A Brand New Day”
Off The Wall	„Don’t Stop ’Til You Get Enough” „Rock with You” „Off The Wall” „She’s Out of My Life” „Girlfriend”
Thriller	„The Girl Is Mine” „Billie Jean” „Beat It” „Wanna Be Startin’ Somethin’” „Human Nature” „P.Y.T. (Pretty Young Thing)” „Thriller”
Farewell My Summer Love	„Farewell My Summer Love” „Touch the One You Love” „Girl You’re So Together”
Bad	„I Just Can’t Stop Loving You” „Bad” „The Way You Make Me Feel” „Man in the Mirror” „Dirty Diana” „Another Part of Me” „Smooth Criminal” „Leave Me Alone” „Liberian Girl” „Speed Demon”
Dangerous	„Black or White” „Remember the Time” „In the Closet” „Jam” „Who Is It” „Heal the World” „Give In to Me” „Will You Be There” „Gone Too Soon”
HIStory	„Scream/Childhood” „You Are Not Alone” „Earth Song” „They Don’t Care About Us” „Stranger in Moscow”
Blood On The Dance Floor: HIStory In The Mix	„Blood on the Dance Floor” „HIStory/Ghosts” „Is It Scary”
Invincible	„You Rock My World” „Cry” „Butterflies”
Number Ones	„One More Chance”
The Ultimate Collection	„Cheater”
Thriller 25	„The Girl Is Mine 2008” „Wanna Be Startin’ Somethin’ 2008”
This Is It	„This Is It”
Michael	„Hold My Hand” „Hollywood Tonight” „Behind the Mask”
Bad 25	„I Just Can’t Stop Loving You”
Xscape	„Love Never Felt So Good” „A Place with No Name”
Scream	„Blood on the Dance Floor x Dangerous”
Pozostałe utwory (współpraca z innymi muzykami)	„Say Say Say” „Somebody’s Watching Me” „Tell Me I’m Not Dreamin’ (Too Good to Be True)” „State of Shock” „We Are the World” „Twenty-Five Miles” „Speed Demon” „Get It” „Whatzupwitu” „Someone Put Your Hand Out” „Why” „I Need You” „Unbreakable” „Speechless” „What More Can I Give” „Mind Is The Magic”

1958−1979	„Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare)” − Domenico Modugno (1958) „Mack the Knife” − Bobby Darin (1959) „Theme from A Summer Place” − Percy Faith (1960) „Moon River” − Henry Mancini (1961) „I Left My Heart in San Francisco” − Tony Bennett (1962) „Days of Wine and Roses” − Henry Mancini (1963) „The Girl from Ipanema” − Astrud Gilberto i Stan Getz (1964) „A Taste of Honey” − Herb Alpert i the Tijuana Brass (1965) „Strangers in the Night” − Frank Sinatra (1966) „Up, Up and Away” − The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamonte McLemore i Ron Townson) (1967) „Mrs. Robinson” − Simon & Garfunkel (Art Garfunkel i Paul Simon) (1968) „Aquarius/Let the Sunshine In” − The 5th Dimension (Billy Davis Jr., Florence LaRue, Marilyn McCoo, Lamonte McLemore i Ron Townson) (1969) „Bridge over Troubled Water” − Simon & Garfunkel (Art Garfunkel i Paul Simon) (1970) „It’s Too Late” − Carole King (1971) „The First Time Ever I Saw Your Face” − Roberta Flack (1972) „Killing Me Softly with His Song” − Roberta Flack (1973) „I Honestly Love You” − Olivia Newton-John (1974) „Love Will Keep Us Together” − Captain & Tennille (Daryl Dragon i Toni Tennille) (1975) „This Masquerade” − George Benson (1976) „Hotel California” − Eagles (Don Felder, Glenn Frey, Don Henley, Randy Meisner i Joe Walsh) (1977) „Just the Way You Are” − Billy Joel (1978) „What a Fool Believes” − The Doobie Brothers (Jeffrey Baxter, John Hartman, Keith Knudsen, Michael McDonald, Tiran Porter i Patrick Simmons) (1979)
1980−1999	„Sailing” − Christopher Cross (1980) „Bette Davis Eyes” − Kim Carnes (1981) „Rosanna” − Toto (David Hungate, Bobby Kimball, Steve Lukather, David Paich, Jeff Porcaro i Steve Porcaro) (1982) „Beat It” − Michael Jackson (1983) „What’s Love Got to Do with It” − Tina Turner (1984) „We Are the World” − USA for Africa (1985) „Higher Love” − Steve Winwood (1986) „Graceland” − Paul Simon (1987) „Don’t Worry, Be Happy” − Bobby McFerrin (1988) „Wind Beneath My Wings” − Bette Midler (1989) „Another Day in Paradise” − Phil Collins (1990) „Unforgettable” − Natalie Cole i Nat King Cole (1991) „Tears in Heaven” − Eric Clapton (1992) „I Will Always Love You” − Whitney Houston (1993) „All I Wanna Do” − Sheryl Crow (1994) „Kiss from a Rose” − Seal (1995) „Change the World” − Eric Clapton (1996) „Sunny Came Home” − Shawn Colvin (1997) „My Heart Will Go On” − Céline Dion (1998) „Smooth” − Santana (Rodney Holmes, Tony Lindsay, Karl Perazzo, Raul Rekow, Benny Rietveld, Carlos Santana i Chester Thompson), z udziałem Roba Thomasa (1999)
2000−2019	„Beautiful Day” − U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr.) (2000) „Walk On” − U2 (Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr.) (2001) „Don't Know Why” − Norah Jones (2002) „Clocks” − Coldplay (Guy Berryman, Jon Buckland, Will Champion, Phil Harvey i Chris Martin) (2003) „Here We Go Again” − Ray Charles i Norah Jones (2004) „Boulevard of Broken Dreams” − Green Day (Billie Joe Armstrong, Mike Dirnt i Frank Edwin Wright III) (2005) „Not Ready to Make Nice” − Dixie Chicks (Martie Maguire, Natalie Maines i Emily Robison) (2006) „Rehab” − Amy Winehouse (2007) „Please Read the Letter” − Alison Krauss i Robert Plant (2008) „Use Somebody” − Kings of Leon (Caleb Followill, Jared Followill, Matthew Followill i Nathan Followill) (2009) „Need You Now” − Lady Antebellum (Hillary Scott, Charles Kelley i Dave Haywood) (2010) „Rolling in the Deep” − Adele (2011) „Somebody That I Used to Know” − Gotye z udziałem Kimbry (2012) „Get Lucky” − Daft Punk (Thomas Bangalter i Guy-Manuel de Homem-Christo), z udziałem Pharrella Williamsa i Nile'a Rodgersa (2013) „Stay with Me” (wersja Darkchild) − Sam Smith (2014) „Uptown Funk” − Mark Ronson z udziałem Bruno Marsa (2015) „Hello” − Adele (2016) „24K Magic” − Bruno Mars (2017) „This Is America” − Childish Gambino (2019) „Bad Guy” − Billie Eilish (2019)
od 2020	„Everything I Wanted” − Billie Eilish (2020) „Leave the Door Open” − Silk Sonic (2021) „About Damn Time” − Lizzo (2022) „Flowers” − Miley Cyrus (2023)