Beechcraft T-6 Texan II
T-6A Texan II | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
pilot + instruktor |
Historia | |
Data oblotu |
1998 |
Lata produkcji |
od 1999 |
Liczba egz. |
1011 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc |
1100 KM (840 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
10,19 m |
Długość |
10,17 m |
Wysokość |
3,25 m |
Powierzchnia nośna |
16,28 m² |
Masa | |
Własna |
2135 kg |
Startowa |
2858 kg |
Zapas paliwa |
677,5 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
585 km/h |
Pułap praktyczny |
9449 m |
Zasięg |
1667 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Grecja, Irak, Izrael, Kanada, Maroko, Meksyk, Niemcy, USA, Nowa Zelandia |
Beechcraft T-6 Texan II – jednosilnikowy samolot szkolno-treningowy powstały na bazie szwajcarskiego Pilatus PC-9 dla zastąpienia w roli szkolenia wstępnego samolotów Cessna T-37 Tweet używanych przez United States Air Force i Beechcraft T-34C Turbo Mentor w służbie United States Navy. Amerykanie zdecydowali się na wybór spośród istniejących już na rynku samolotów szkolnych po anulowaniu programu Fairchild T-46. W konkursie Joint Primary Aircraft Training System wybrano wspólną ofertę Beech-Pilatus PC-9 Mk 2, która wygrała m.in. z Embraer EMB 312 Tucano (oferowanym przez Northrop Grumman jako Super Tucano), Lockheed T-Bird II (bazujący na Aermacchi M.B.339), czy Cessna 526 CitationJet. Nowa maszyna odziedziczyła nazwę po wykorzystywanym w okresie II Wojny światowej North American T-6 Texan. Oprócz wersji bazowej T-6A Texan II, którą wyeksportowano także do kilku krajów, powstała zmodernizowana wersja T-6B Texan II z HUD i szklanym kokpitem, a opracowywany jest samolot szturmowy do zwalczania partyzantki oznaczony AT-6B Texan II. T-6A NTA to 20 sztuk T-6A dla Grecji, pod które można podwiesić zasobniki z uzbrojeniem lub lekkie bomby. Specjalna wersja dla Kanady nazywana także przez producenta CT-156 Harvard II otrzymała zmodyfikowany kokpit zgodny z samolotami BAE Hawk. T-6C Texan II to wersja T-6B dla Maroka z dodatkowymi węzłami podwieszeń.
Użytkownicy
[edytuj | edytuj kod]- Fuerza Aérea Argentina
- 12 T-6C+[1]
- Polemikí Aeroporía
- 25 T-6A i 20 T-6A NTA
- Irackie Siły Powietrzne
- 15 T-6A
- Hejl HaAwir
- 20 T-6A Efroni
- Royal Canadian Air Force
- 25 CT-156 Harvard II
- Królewskie Marokańskie Siły Powietrzne
- 24 T-6C
- Royal New Zealand Air Force
- W styczniu 2014 zamówiono 11 T-6C. Wszystkie dostarczono do końca 2015 roku[2][3].
- Meksyk
- Fuerza Aérea Mexicana: 34 T-6C+ od 2012[4]. W 2017 utracono dwa[5].
- Armada de México: 6 T-6C+
- Luftwaffe
- Wykorzystuje do szkolenia 69 T-6A w malowaniu USAF
- United States Armed Forces
- United States Air Force: 445 T-6A Texan II (dostarczono 452)
- United States Navy: 49 T-6A, 260 T-6B
Podobne samoloty
[edytuj | edytuj kod]Pokrewne
Podobne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pierwsze Texany II dla Argentyny. Altair, 1 października 2017.
- ↑ Nowa Zelandia kupiła T-6C.
- ↑ Maksymilian Dura , Nowa Zelandia wymienia samoloty treningowe [online], defence24.pl, 30 stycznia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2017-03-15] .
- ↑ http://www.eluniversal.com.mx/notas/821430.html
- ↑ Erwan de Cherisey , Two more Mexican Air Force T-6C+ aircraft crash [online], janes.com, 21 sierpnia 2017 [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-21] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona producenta.. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- T-6A Texan II na stronie USAF.. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- T-6A Texan II na stronie USN.. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-18)]. (ang.).