Przejdź do zawartości

Bitwa pod Châteauguay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Châteauguay
Wojna brytyjsko-amerykańska
ilustracja
Czas

25 października 1813

Miejsce

pod Châteauguay

Terytorium

Dolna Kanada (dziś Quebec, Kanada)

Wynik

Zwycięstwo brytyjskie

Strony konfliktu
Wielka Brytania
Indianie Mohawk
Stany Zjednoczone
Dowódcy
Charles de Salaberry Wade Hampton
Siły
500 żołnierzy 4000 żołnierzy
Straty
20 zabitych
77 rannych
nieznane
Położenie na mapie Kanady
Mapa konturowa Kanady, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Quebecu
Mapa konturowa Quebecu, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
45°09′31″N 73°55′43″W/45,158611 -73,928611

Bitwa pod Châteauguay – bitwa wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku, która odbyła się w drugim roku wojny 25 października 1813, pod miastem Châteauguay

4000 osobowy oddział wojska amerykańskiego dowodzonego przez generała Wade Hamptona wyruszył znad jeziora Champlain w kierunku Montrealu by tam połączyć się z siłami pod dowództwem Jamesa Wilkinsona. Ostatecznym planem było zdobycie Montrealu, które mogło się powieść dzięki znacznej przewadze liczebnej połączonych armii. Na spotkanie Hamptona wyszedł kanadyjski pułkownik Charles de Salaberry z niewielkim 500 osobowym oddziałem połączonych sił brytyjsko-indiańskich. Brytyjczycy, którzy mieli wielu informatorów wśród okolicznych farmerów, znakomicie orientowali się w poczynaniach wroga. Amerykanie mieli zaś niewielkie pojęcie o liczebności i zamiarach oddziału brytyjskiego. Brygada Hamptona posuwając się na wschód, niedaleko miasta Châteauguay napotkała barykadę bronioną przez niewielki oddział kanadyjskiej milicji. Oddział brytyjski rozlokowany był w pobliskim lesie. Bojowe okrzyki Indian rozchodzące się z różnych stron sprawiały wrażenie, że Amerykanie mają do czynienia z wielotysięczną armią. Hampton pozostawił 500 żołnierzy w celu zniszczenia barykady, a resztę swej jednostki wysłał, by uderzyła z flanki na Brytyjczyków. W tym czasie Brytyjczycy szybkim szturmem rozproszyli oddział zajęty burzeniem barykady, podczas gdy Indianie związali znaczną część wojska w indywidualnych potyczkach. Połączone oddziały wkrótce wycofały się z pola walki, pozostawiając niewielu zabitych. Oddział amerykański nie został rozbity, lecz tylko rozproszony i zdezorganizowany. W wyniku tej bitwy Hampton nie zdążył na czas połączyć się z Wilkinsonem, który zmuszony był przyjąć bitwę pod farmą Cryslera bez dodatkowego wsparcia.