Przejdź do zawartości

Bogdan Paprocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Stanisław Paprocki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 września 1919
Toruń, Polska

Data i miejsce śmierci

3 września 2010
Warszawa

Typ głosu

tenor

Gatunki

opera

Zawód

śpiewak operowy

Aktywność

od 1946

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Grób Bogdana Paprockiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Bogdan Stanisław Paprocki (ur. 23 września 1919 w Toruniu[1], zm. 3 września 2010 w Warszawie[2]) – polski śpiewak operowy (tenor).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wielodzietnej, nauczycielskiej rodzinie (miał dwanaścioro rodzeństwa). Jako uczeń lubelskiego gimnazjum śpiewał w szkolnym chórze i w kościele, a potem w kwartecie rewelersów w Podchorążówce Rezerwy Piechoty w Zamościu. Zmobilizowany, w 1939 wraz z 9. Pułkiem Piechoty z Chełma Lubelskiego, w randze podchorążego bronił przeprawy przez most na Bugu w Dorohusku. Po kapitulacji konspirował w Lublinie. Naukę śpiewu rozpoczął pod kierunkiem Eugeniusza Koppa w Lublinie w 1943. 9 lipca 1944 wystąpił z pierwszym publicznym koncertem. Dalsze studia wokalne odbył u Ignacego Dygasa, będąc już solistą Reprezentacyjnego Zespołu Wojska Polskiego. Zawodową karierę śpiewaczą rozpoczął w Operze Śląskiej w Bytomiu w 1946, grając Alfreda w operze La Traviata Giuseppe Verdi'ego. Od 1948 roku należał do PZPR[3]. Wielokrotnie śpiewał role Jontka w operze Halka i Stefana w operze Straszny dwór. Paprocki jest znany także jako interpretator i wykonawca również innych pieśni i arii Stanisława Moniuszki. Jego repertuar był bardzo szeroki, obejmując twórczość takich kompozytorów jak: Gioacchino Rossini, Gaetano Donizetti, Charles Gounod, Georges Bizet, Giacomo Puccini, Jacques Offenbach i in.[4].

Zmarł w Warszawie, pochowany 10 września 2010 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2] (kwatera A10-5-26)[5].

Bogdan Paprocki- popiersie w gmachu Opery Śląskiej w Bytomiu, rzeźba Adama Myjaka

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy: leksykon polskiej rozrywki 1944–1989, artyści, twórcy, osobistości. Dom Wydawniczy Bellona, 2002, s. 340. ISBN 978-83-11-09191-7.
  2. a b Pogrzeb wielkiego śpiewaka, Bogdana Paprockiego. polskieradio.pl. [dostęp 2010-09-10]. (pol.).
  3. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 717. ISBN 83-223-2073-6.
  4. program teatralny do opery Straszny dwór Stanisława Moniuszki – Teatr Wielki w Poznaniu, premiera 9 lutego 2007, red. Michał J. Stankiewicz.
  5. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-07-05].
  6. Dziennik Polski, rok XV, nr 172 (4793), s. 9.
  7. M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1296 „za zasługi w pracy zawodowej”.
  8. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  9. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  10. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  11. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-05]. 
  12. Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]