Budowla hydrotechniczna
Budowla hydrotechniczna – budowla służąca gospodarce wodnej, kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z wód[a]. Pojęcie budowli hydrotechnicznej obejmuje także urządzenia i instalacje techniczne związane z daną budowlą[1][2][3]. Budowle hydrotechniczne można podzielić na:
- śródlądowe budowle hydrotechniczne
- podstawowym aktem prawnym w Polsce definiującym wymagania techniczno-budowlane dla budowli hydrotechnicznych jest wydane na podstawie odpowiedniej delegacji ustawowej, zawartej w Prawie budowlanym[b], rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie. W paragrafie 3 punkcie 1 tego rozporządzenia znajduje się podstawowa definicja pojęcia budowli hydrotechnicznej sporządzona dla potrzeb tego rozporządzenia[1][4]
- morskie budowle hydrotechniczne
- budowla nawodna lub podwodna usytuowana: na obszarach morskich, w rejonie bezpośredniego kontaktu z akwenami morskimi, tj. w pasie technicznym wybrzeża morskiego lub w portach i przystaniach morskich, używa się także pojęcia: budowla morska; dla tej grupy budowli hydrotechnicznych wydano odrębne przepisy techniczno-budowlane, również z delegacji ustawowej zawartej w Prawie budowlanym[2][3][4].
Budowlami hydrotechnicznymi[5] śródlądowymi są między innymi[1]:
- jazy
- zapory
- śluzy wodne
- elektrownie wodne
- wały przeciwpowodziowe
- kanały i zbiorniki
- ogrody deszczowe.
Podstawowa w zakresie gospodarki wodnej ustawa – Prawo wodne – posługuje się nieco innym pojęciem: urządzeń wodnych; oba pojęcia w podstawowym zakresie dotyczą tych samych obiektów[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ paragraf 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie zawiera podstawową definicję pojęcia budowli hydrotechnicznej dla potrzeb tego rozporządzenia, w której na końcu wymienia listę budowli hydrotechnicznych, cyt.
zapory ziemne i betonowe, jazy, budowle upustowe z przelewami i spustami, przepusty wałowe i mnichy, śluzy żeglugowe, wały przeciwpowodziowe, siłownie i elektrownie wodne, ujęcia śródlądowych wód powierzchniowych, wyloty ścieków, czasze zbiorników wodnych wraz ze zboczami i skarpami, pompownie, kanały, sztolnie, rurociągi hydrotechniczne, syfony, lewary, akwedukty, budowle regulacyjne na rzekach i potokach, progi, grodze, nadpoziomowe zbiorniki gromadzące substancje płynne i półpłynne, porty, baseny, zimowiska, pirsy, mola, pomosty, nabrzeża, bulwary, pochylnie i falochrony na wodach śródlądowych, przepławki dla ryb;
- ↑ odpowiednia delegacja ustawowa zawarta jest w art. 7 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dz.U. z 2007 r. nr 86, poz. 579 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 2007 r. nr 86, poz. 579)
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać morskie budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 1998 r. nr 101, poz. 645).
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej z dnia 23 października 2006 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania oraz szczegółowego zakresu kontroli morskich budowli hydrotechnicznych (Dz.U. z 2006 r. nr 206, poz. 1516)
- ↑ a b Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351)
- ↑ Specjalistyczne roboty fundamentowe - Aarsleff [online], www.aarsleff.com.pl [dostęp 2020-04-22].
- ↑ Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2019 r. poz. 2268)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Depczyński, Andrzej Szamowski: Budowle i zbiorniki wodne. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1997, seria: Inżynieria Środowiska. ISBN 83-87012-66-1.
- Zbigniew Szling, Jan Winter: Drogi wodne śródlądowe. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1988, seria: skrypt budownictwo.
- Jan Kulczyk, Jan Winter: Śródlądowy transport wodny. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2003.
