Christian Haas
Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1958 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
181 cm | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Christian Haas (ur. 22 sierpnia 1958 w Norymberdze[1]) – niemiecki lekkoatleta, sprinter, halowy mistrz Europy, dwukrotny olimpijczyk. W czasie swojej kariery reprezentował Republikę Federalną Niemiec.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego rodzicami są znani lekkoatleci Karl-Friedrich Haas (medalista olimpijski z 1952 i 1956 w sprincie) i Maria Haas (medalistka mistrzostw Europy w 1954 w pięcioboju)[1].
Zdobył srebrny medal w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen, przegrywając jedynie z Marianem Woroninem z Polski, a wyprzedzając Aleksandra Aksinina ze Związku Radzieckiego. Na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie zajął w tej konkurencji 5. miejsce[2].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Christian Zirkelbach, Haas, Peter Klein i Erwin Skamrahl) oraz odpadł w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach[3]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie ponownie wywalczył srebrny medal w biegu na 60 metrów, za Stefano Tillim z Włoch, a przez Walentinem Atanasowem z Bułgarii[4]. Zajął 6. miejsce w finale biegu na 100 metrów i 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[5].
Zwyciężył w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu, wyprzedzając Antonio Ullo z Włoch i Ronalda Desruellesa z Belgii[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles odpadł w półfinale biegu na 100 metrów[1], a na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie w półfinale biegu na 60 metrów[7].
Odpadł w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[8] oraz w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[9]. Na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis zajął 6. miejsce w finale biegu na 60 metrów[10]. Zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadł w półfinale biegu na 100 metrów i ćwierćfinale biegu na 200 metrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[11]. Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu zajął 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów[1].
Haas był mistrzem RFN w biegu na 100 metrów w latach 1980–1983 i 1985–1987[12], a w biegu na 200 metrów mistrzem w 1980 i 1987, wicemistrzem w 1983, 1985 i 1986 oraz brązowym medalistą w 1981[13]. Był również mistrzem RFN w sztafecie 4 × 100 metrów w 1983[14]. W hali Haas był mistrzem swego kraju w biegu na 60 metrów w latach 1981–1988 oraz wicemistrzem na tym dystansie w 1980[15].
Dwukrotnie poprawiał rekord RFN w biegu na 100 metrów do czasu 10,16 s, osiągniętego 24 czerwca 1983 w Bremie, zaś sześciokrotnie w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 38,54 s, uzyskanego 28 sierpnia 1988 w Koblencji[16].
Rekord życiowy Haasa w biegu na 200 metrów wynosił 20,46 s (uzyskany 36 czerwca 1983 w Bremie)[17][18].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Christian Haas [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-08] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 459, 468 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 561, 565–566 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 473 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 87–88, 225–226 [dostęp 2020-04-09] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 477–478 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 482 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 569 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 492 [dostęp 2020-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 55–56 [dostęp 2020-04-09] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 88, 97, 226 [dostęp 2020-04-09] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (100m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2020-04-09] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (200m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2020-04-09] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (Staffeln – Herren – Teil 1) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2020-04-09] (niem.).
- ↑ Deutsche Hallen – Leichtathletik – Meisterschaften (60m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2020-04-09] (niem.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 14 i 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Athlete Profile: Christian HAAS [online], World Athletics [dostęp 2020-04-09] (ang.).
- ↑ Christian Haas [online], Track and Field Statistics [dostęp 2020-04-09] (ang.).