Przejdź do zawartości

Desfontainia spinosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Desfontainia spinosa
Ilustracja
Desfontainia spinosa
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

Bruniales

Rodzina

Columelliaceae

Rodzaj

Desfontainia

Gatunek

Desfontainia spinosa

Nazwa systematyczna
Desfontainia spinosa Ruiz & Pav.
Fl. Peruv. 2: 47 (1799)[3]
Synonimy
  • Linkia peruviana Pers.
  • Linkia spinosa (Ruiz & Pav.) Poir.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Desfontainia spinosa Ruiz & Pav.gatunek roślin z monotypowego rodzaju Desfontainia z rodziny Columelliaceae. Występuje w Ameryce Południowej wzdłuż Andów od Kostaryki po zachodnią część archipelagu Ziemia Ognista[2][5]. Rośnie w wilgotnych i chłodnych lasach, m.in. wspólnie z zacierpem Wintera Drimys winteri i Nothofagus betuloides. Kwiaty zapylane są przez kolibry[5].

Gatunek jest uprawiany jako roślina ozdobna na obszarach o łagodnym, wilgotnym klimacie[6] (np. w zachodniej Europie, na Nowej Zelandii, w Ameryce Północnej)[5]. Naparowi z jego liści przypisuje się właściwości halucynogenne, ale nie zostały one jednoznacznie potwierdzone[6][7]. Roślina wykorzystywana bywa także do barwienia tkanin na żółto[8][7].

Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego botanika Renégo Louiche Desfontainesa (1750-1833)[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Desfontainia spinosa
Pokrój
Krzew osiągający do 3 m wysokości, z łuszczącą się korą[5].
Liście
Naprzeciwległe[5][6], bez przylistków[6]. Blaszka liściowa jest pojedyncza, skórzasta[8], naga[5], kolczasto ząbkowana[6] (liście podobne są do liści ostrokrzewu kolczastego)[5].
Kwiaty
Pojedyncze na szczycie pędów. Kwiaty są obupłciowe i zwykle promieniste. Na hypancjum osadzonych jest 5 zrośniętych działek kielicha[6][5]. Kielich jest trwały (pozostaje na owocu)[2]. Pięć płatków korony jest zrośniętych w czerwoną rurkę zakończoną żółtymi łatkami. Pręcików jest pięć. Osadzone są na krótkich nitkach, tworząc pierścień w gardzieli rurki. Zalążnia jest górna i powstaje w wyniku zrośnięcia 5 owocolistków. Na szczycie zalążni znajduje się smukła i długa szyjka słupka[5].
Owoce
Żółtawo-białe[6] do zielonkawo-fioletowych[5] niewielkie jagody[6][5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Desfontainia włączana była w przeszłości do loganiowatych Loganiaceae, ale bliskie, siostrzane pokrewieństwo z rodzajem Columellia potwierdziły badania molekularne, palinologiczne i z zakresu anatomii drewna[6]. W systemach Angiosperm Phylogeny Group rodzaje te klasyfikowane są do wspólnej rodziny Columelliaceae. Ostatni wspólny przodek z rodzajem Columellia rósł około 64 miliony lat temu[2].

D. spinosa jest gatunkiem bardzo zmiennym[7] i w niektórych ujęciach dzielony jest na dwa lub trzy gatunki[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  2. a b c d Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  3. a b Desfontainia spinosa Ruiz & Pav.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-03-26].
  4. Desfontainia spinosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e f g h i j k l Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 395. ISBN 0-333-73003-8.
  6. a b c d e f g h i Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 616-617. ISBN 978-1-842466346.
  7. a b c David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 285, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  8. a b c Jon L.R. Every: Neotropical Desfontainiaceae. Royal Botanic Gardens, Kew, UK. [dostęp 2018-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].